Summary
achchOvachchO is a colloquial term in tamil used
in olden days to fondly address children to come
and give a hug. In the pAsurams that follow,
Yasoda is very excited about her little child Krishna,
who is naughty and playful. While she invites Krishna
to come and hug her, periAzhwAr reminisces His
pastimes and gives us a mixed divine experience!
(1)
ponniyal kiNkiNi chuttip puRangatti
thanniyalOsai chalan chalanendrida
minniyal mEgam viraindhedhir vandhaar pOl yennidaik kOttarA
achchOvachchO emberumAn! vArA achchOvachchO
Purport
Wearing golden anklets, waist band and forehead
pendant, which made musical sounds sweet to the ears,
like a dark cloud embedded with lightning comes rushing
in front, O Krishna, impelled by a desire to sit on
my waist, come and hug me O my lord! come, hug me
(2)
sengamalappoovil thEnuNNum vandE pOl
pangigaL vandhu un pavaLavaay moyppa
sangu vil vaaL thandu chakkara mEndhiya angaigaLaaLE vandh
achchOvachchO aaraththazhuvaa vandhachchOvachchO
Purport
Like a bumblebee drinking honey from the red lotus
flower, Your falling curly hair-locks caress, as it
were, your coral lips! With the Hands that hold
conch, bow, dagger, mace, discus come and hug me,
O Krishna! give me a tight hug.
(3)
panjchavar thoodhanaayp bhAradham kaiseidhu
nanjumizh nAgang kidandha naRpoygaipukku
anjap paNaththin mEl pAyndhittaruL seidha anjana vaNNanE
achchOvachchO AyarperumAnE! achchOvachchO
Purport
One who played the role of pAndavAs' messenger in
the great war of BhArath and then fought that war,
One who entered the deadly serpent Kaliya's den,
terrorized those around for a while, danced on it's
hood and then mercifully graced it, O Krishna!
the dark-hued, come, hug me, the lord of
cowherds! give me a hug.
(4)
nARiya sAndham namakkiRai nalgenna
thERiavaLum thiruvudambiRpoosa
ooRiya kooninai uLLEyodunga an RERavuruvinaay!
achchOvachchO, emberumAn! vArA achchOvachchO
Purport
Once when Krishna and Balaraman were on their way
to kill Kamsa, Krishna saw Kooni (lady with the
bent spine) taking perfumed sandal paste for Kamsa.
Krishna stopped her and sought sandal paste from her.
Kooni, without hesitation or fear, applied sandal paste
on Him. The moment she did this, His Grace descended
on her and she was made straight and beautiful at once!
Krishna! please come, hug me, O My Lord, come, hug me.
(5)
kazhal mannar soozhak kadhir pOl viLangi
yezhaluRRu meendE irundhunnai nOkkum
suzhalaip perithudaith dhuchchOdhananai azhala vizhiththaanE!
achchOvachchO aazhiyanganE! achchOvachchO
Purport
Duryodana, surrounded by renowned kings like the rays
of Sun, could not avoid standing up, albeit involuntarily,
when You marched into his court as a messenger of Pandavas.
Casting a deceitful look at You, Duryodana provoked You
into looking back at him in great anger. O Krishna, come
running and hug me. One who holds the great
discus in His hand, come, hug me.
(6)
pOrOkkap paNNi ipbhoomip poRai theerppaan
thErokka voorndhaay sezhundhAr visayaRkaay
kArokku mEnik karum perung kaNNanE! Arath thazhuvA vandhu
achchOvachchO AyargaL pOrERE achchOvachchO
Purport
One who fought many battles to lessen the burden of
worlds, One who was the charioteer to the best garlanded
Arjuna, O Krishna, with broad and beautiful eyes on Your
dark cloud like body, please come running to hug me,
the bull of cowherd clan, come, hug me.
(7)
mikka perum pugazh maavali vELviyil
thakkadhi thandrendru dhAnam vilakkiya
sukkiran kaNNaith thurumbaay kiLaRiya chakkarak kaiyanE!
achchOvachchO, sangamidaththAnE, achchOvachchO
Purport
Once during the great sacrifice performed by the
renowned asura king Mahabali, his AchArya (preceptor)
Sukkiran objected to the 3 feet measure of land being
offered to Vamana (Lord Narayana's avatar) because
the latter, though came with a tiny form initially,
grew in stature later as Trivikrama making it impossible
to measure the whole worlds. Sukkiran assuming a subtle
form blocked the hole of the vessel through which sacrificial
water was to be poured to signify the completion of offering.
Using pavitra (dharba-grass tied to the finger) the Lord
pierced the blocked hole, thus not only enabling the
completion of offering but poking the eyes of Sukkiran
for his mistake. O Krishna, who holds the great discus
in Your hand! come, hug me, O who holds the great
Conch in Your left hand, come, hug me.
(8)
yennidhu mAyam yennappan aRindhilan
munnaiya vaNNamE kondu aLavAyenna
mannu namusiyai vAniR suzhaRRiya minnu mudiyanE
achchOvachchO vEnkadavaaNanE ! achchOvachchO
Purport
Numusi, son of Mahabali king questioned the logic
of handing over 3 feet land to Vamana, now grown
big as Trivikrama, and prevented the offering being
made by stating that his father was not aware of
the magic performed by the Lord. Numusi wanted
the measures to be taken with the tiny form of
Lord as Vamana. Seeing this, Krishna hurled
Numusi into the air and removed the obstruction.
O Lord, adorning a crown with brightly
shining jewels, come, hug me,
One who resides in Thiruvenkadam, come, hug me.
(9)
kaNda kadalum malaiyumulagEzhum
muNdaththukkAtRaa mugilvaNNaa! O yendru
indaich chadai mudi EsanirakkoLLa maNdai niRaiththAnE!
achchOvachchO, mArvil maRuvanE, achchOvachchO
Purport
When the matted-hair Siva came lamenting that the
seven worlds below and above and all the oceans and
mountains seen in them put together could not fill
His skull bowl, You filled His skull bowl with the
blood from your chest! O Lord, come, hug me.
One who has Srivatsa symbol on Your chest, come, hug me.
(10)
thunniya pEriruL soozhndhu vagai mooda
manniya nAnmaRai muRRum maRaindhida
pinnil vulaginil pEriruL neenga an RannamadhanAnE!
achchOvachchO, arumaRai thandhAnE achchOvachchO
Purport
Once in the past, when an asura named Somukan snatched
the four Vedas from Brahma and disappeared into the
vast ocean resulting in the worlds surrounded by
darkness of ignorance, You manifested as a
Swan to get rid of darkness! O lord, come, hug me.
One who restored the Vedas, come, hug me.
(11)
nachchuvAr munniRkkum nArAyaNan thannai
achchO varugavendru Aychchiyuraiththana
machchaNi mAdap pudhuvaikkOn bhattan sol
nichchalum pAduvAr neeLvisumbALvarE
Purport
Narayana, who rushes to the aid of His devotees, is the
same Krishna who was fondly called by the word achchO by
the cowherd clan Yasoda with an insatiable desire to make
Him come running to hug her. The head of Villiputtur-of
many mansions, periAzhwAr, has narrated these
pAsurams, and those who always recite
these pAsurams shall rule the heavens!
சாராம்சம்
தன்னை ஓடி வந்து அணைத்துக் கொள்ளுமாறு,
கண்ணனை யசோதை 'அச்சோவச்சோ'
என்ற குறிப்புச் சொல்லால் முறையிடுவதாக
இப்பாசுரங்கள் அமைந்துள்ளன. இந்த
ஆச்சர்யமான பாசுரங்களை
நாமும் அனுபவிக்கலாமே !
(1)
பொன்னியல் கிண்கிணி சுட்டி புறங்கட்டி
தன்னியலோசை சலன்சல னென்றிட
மின்னியல் மேகம் விரைந்தெதிர் வந்தாற்போல்
என்னிடைக் கோட்டரா அச்சோவச்சோ
எம்பெருமான்! வாரா அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பொன்னால் செய்த சதங்கைகளை கால்
மற்றும் இடுப்பில் அணிந்தவாரும் நெற்றிச்
சுட்டியுடனும், இவைகள் எழுப்பும் இன்பகரமான
ஜல் ஜல் என்ற ஓசையுடன், மின்னலுடன் கூடிய
மேகம் விரைந்து எதிரில் வருவது போல்,
என்னுடைய இடுப்பில் அமர விரும்பி, ஓடி வந்து
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வேண்டும், எங்கள்
தலைவனே! அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(2)
செங்கமலப்பூவில் தேனுண்ணும் வண்டேபோல்
பங்கிகள் வந்து உன்பவளவாய் மொய்ப்ப
சங்கு வில்வாள் தண்டு சக்கரமேந்திய
அங்கைகளாலே வந்தச்சோ வச்சோ
ஆரத் தழுவா வந்தச்சோ வச்சோ
பாசுர அனுபவம்
செந்தாமரைப் பூவின் தேனை சுவைக்க கரு
வண்டுகள் பூவை மொய்ப்பதைப் போல்,
கண்ணனே! உன்னுடைய சுருண்ட கூந்தல்
உன் பவளம் போலுள்ள வாயில் விழுந்தவாரே,
சங்கு, வில், வாள், கதை, சக்கரம் ஏந்திய
அக்கைகளால் என்னை அணைக்க வா!
என்னை கட்டியணைக்க ஓடி வர வேண்டும்.
(3)
பஞ்சவர் தூதனாய்ப் பாரதம் கைசெய்து
நஞ்சுமிழ் நாகங் கிடந்த நற்பொய்கைபுக்கு
அஞ்சப் பணத்தின் மேல் பாய்ந்திட்டருள் செய்த
அஞ்சனவண்ணனே! அச்சோவச்சோ
ஆயர்பெருமானே ! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பஞ்ச பாண்டவர்களுக்காக துர்யோதனாதிகளிடம்
தூதனாய்ப் போனவனும், பேச்சு வார்த்தையில்
சமரசம் ஏற்படாததால் பாரத யுத்தத்தை
அணிவகுத்து செய்தவனும், விஷத்தைக் கக்கும்
காளியன் என்கிற ஸர்ப்பத்தை, ஆயர்கள்
பயப்படும்படி, மடுவிலே புகுந்து அதன்
தலையின் மேல் நடனமாடி அடக்கி, பின்பு தனது
கருணையால் அதற்கும் அருள் புரிந்த, மை
போன்ற நிறமுடையவனுமான கண்ணனே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்,
ஆயர்களின் தலைவனே, அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(4)
நாறிய சாந்தம் நமக்கிறை நல்கென்ன
தேறியவளும் திருவுடம்பிற்பூச
ஊறிய கூனினை உள்ளேயொடுங்க அன்
றேறவுருவினாய்! அச்சோவச்சோ
எம்பெருமான்! வாரா அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
ஒருசமயம் பலராமனுடன் நீ சென்று
கொண்டிருக்க, கூனியை சந்திக்க
நேரிடுகையில், நறு மணம் வீசும் சந்தனத்தை
அவள் கம்சனுக்காக எடுத்துச் செல்வதைப்
பார்த்து, எங்களுக்கு கொஞ்சம் கொடு என்று
அவளை நீ கேட்க, அவளும் கம்சனக்கு
அஞ்சாமல், அந்த நல்ல சந்தனத்தை எடுத்து
உன் திருமேனியில் பூச, உடனே அவளிடம்
கருணையுள்ளம் கொண்டவனாய் அவளது
கூனை, அவளுள்ளே அடங்குமாறு செய்து,
நிமிர்த்திட்டாய். எம்பெருமானே! என்னை
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(5)
கழல்மன்னர்சூழக் கதிர்போல் விளங்கி
எழலுற்று மீண்டே இருந்துன்னை நோக்கும்
சூழலைப் பெரிதுடைத் துச்சோதனனை
அழல விழித்தானே! அச்சோவச்சோ
ஆழியங்கையனே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
வெற்றிப் பதக்கங்களைச் சூடிய மன்னர்கள்,
சூரியக் கதிர்கள் போல் துர்யோதனனை
சூழ்ந்திருக்க, கண்ணனே! நீ பாண்டவ
தூதனாய் அவன் சபைக்குச் சென்றபோது,
உன்னுடைய அபரிமிதமான தேஜஸ்ஸால்,
தன்னை அறியாமல், மரியாதை நிமித்தம்
சற்றே எழுந்து நின்று மீண்டும் அகந்தையால்
அமர்ந்த துர்யோதனன் உன்னை சூழ்ச்சியுடன்
நோக்க, நீயும் அவனை கண்களில் அனல்
பொறி பறக்க கோபமாய் பார்த்தாய்!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள நீ ஓடி வர
வேண்டும், உன் அழகிய கையில்
சக்ராயுதம் ஏந்தியவனே! அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(6)
போரொக்கப்பண்ணி இப்பூமிப்பொறைதீர்ப்பான்
தேரொக்கவூர்ந்தாய் செழுந்தார் விசயற்காய்
காரொக்குமேனிக் கரும்பெருங் கண்ணனே!
ஆரத்தழுவாவந்து அச்சோவச்சோ
ஆயர்கள் போரேறே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
இந்த பூமியின் பாரத்தை தீர்ப்பதற்காக பல
யுத்தங்களைப் புரிந்தவனும், சிறந்த மாலைகளை
அணிந்தவனான அர்ஜுநனுக்காக
தேரோட்டியவனும், மேகம் போன்ற
திருமேனியில் விசாலமான கரிய
கண்களை உடையவனுமான கண்ணனே!
என்னை கட்டியணைக்க ஓடி வர
வேண்டும். ஆயர்களின் காளையே !
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(7)
மிக்கபெரும்புகழ் மாவலிவேள்வியில்
தக்கதிதன்றென்று தானம்விலக்கிய
சுக்கிரன் கண்ணைத் துரும்பாற்கிளறிய
சக்கரக்கையனே! அச்சோவச்சோ
சங்கமிடத்தானே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பெரும் புகழ் வாய்ந்த மஹாபலி சக்கிரவர்த்தி
செய்த யாகத்தில் அன்று வாமனனாய் நீ
சென்று மூவடி மண் கேட்க, அவனும்
தானமாகக் கொடுக்க முன்வந்து ஜலத்தை
தாரை வார்க்கும் சமயம், அவனுடைய
ஆசார்யன் சுக்கிரன் இந்த தானம் தகுந்ததல்ல
எனக்கருதி ஜலபாத்திரத்தின் துவாரத்தில்
சூட்சுமமாய் நுழைந்து அதை அடைத்துவிட,
நீயோ கையில் அணிந்திருந்த தர்ப்பையால்,
அடைப்பை எடுப்பது போல், சுக்கிரனுடைய
கண்ணை குத்திக் கெடுத்தாய்.
சக்கராயுதத்தை வலக்கையில் ஏந்தியவனே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள ஓடி வர வேண்டும்.
இடக்கையில் பாஞ்சஜன்யத்தை ஏந்தியவனே!
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(8)
என்னிதுமாயம் யென்னப்பனறிந்திலன்
முன்னைய வண்ணமே கொண்டு அளவாயென்ன
மன்னு நமுசியை வானிற்சுழற்றிய
மின்னுமுடியனேஅச்சோவச்சோ
வேங்கடவாணனே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
எம்பெருமான் மஹாபலியிடன் பூமியை
யாசிக்கும் போது சிறிய உருவினனாய்
இருந்தவன், மூவடியை அளக்கும் போதோ
திரிவிக்ரமனாய் அளவிடமுடியாத
மிகப்பெரியவனாய் வளர்ந்தான். இது என்
தந்தை அறியாத மாயச் செயல்.
யாசித்தபோது இருந்த சிறிய உருவத்தைக்
கொண்டே அளக்கவேண்டும் என
மகாபலியின் மகன் நமுசி என்பவன் கண்ணனை
எதிர்த்து வற்புறுத்த, கண்ணன்
நமுசியை ஆகாசத்திலே சுழற்றி எறிந்தான்.
ஜ்வலிக்கும் கிரீடத்தை உடையோனே,
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
திருமலையில் வசிப்பவனே! அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(9)
கண்டகடலும் மலையுமுலகேழும்
முண்டத்துக்காற்றா முகில்வண்ணா! ஓ என்று
இண்டைச்சடைமுடி ஈசனிரக்கொள்ள
மண்டைநிறைத்தானே! அச்சோவச்சோ
மார்வில் மறுவனே அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பதினான்கு உலகங்கள், கண்கண்ட
சமுத்திரங்கள் மற்றும் மலைகள்
அனைத்தையும் வைத்து நிரப்பியும்,
சடைமுடியான் சிவனிடமிருந்த
கபாலம் நிரம்பாததால், சிவன் மிக்க
வருத்தத்துடன் எம்பெருமானை
வேண்ட, எம்பெருமானும் தன் திருமார்பிலிருந்து
உண்டான ரத்தத்தால் கபாலத்தை நிறைத்தான்.
இப்படியாக சிவன் துயர் தீர்த்தவனே! என்னை
அணைத்துக் கொள்ள வர வேண்டும்.
திருமார்பில் ஸ்ரீவத்ஸமென்னும் மச்சத்தை
உடையவனே,அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(10)
துன்னிய பேரிருள் சூழ்ந்துவகை மூட
மன்னிய நான்மறை முற்றும் மறைந்திட
பின்னில்வுலகினில் பேரிருள் நீங்க அன்
றன்னமதானானே!அச்சோவச்சோ
அருமறைதந்தானே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
முன்பொருசமயம் பிரம்மாவிடமிருந்து
வேதங்களனைத்தையும் சோமுகனென்னும்
அசுரன் அபகரித்து பெருங்கடலினுள் மறைய,
அதனால் உலகமுழுதும் அஞ்ஞானமாகிய
காரிருள் சூழ, பின்பு எம்பெருமான் ஹம்சமாய்
அவதரித்து அஞ்ஞானத்தை நீக்கினானே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்,
வேதங்களை மீட்டுக் கொடுத்தவனே!அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(11)
நச்சுவார் முன்னிற்கும் நாராயணன் தன்னை
அச்சோ வருகவென்று ஆய்ச்சியுரைத்தன
மச்சணிமாடப் புதுவைக்கோன் பட்டன் சொல்
நிச்சலும் பாடுவார் நீள்விசும்பாள்வரே
பாசுர அனுபவம்
தன்னை துதிப்பவர் முன் வந்து நிற்கும்
தன்மையுள்ள நாராயணனாகிய கண்ணனை
இடையர் குல யசோதை அணைத்துக்கொள்ள
விரும்பி அழைத்ததை, மாளிகைகளால்
சூழப்பட்ட ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின் தலைவனான
பெரியாழ்வார் இப்பத்து பாசுரங்களால்
விவரித்துரைத்தார். எப்போதும் இப்பாசுரங்களைப்
பாடுபவர்கள் வான் புகழ் அடைவர்.
Summary
AzhwAr awaits with boundless patience little
Krishna's toddle. As he waits, he transforms,
the waiting period into composing pAsurams,
describing the beauty of Krishna from various
angles and drawing brilliant comparisons.
(1)
thodar sangili kaisalaar bilaarennath thoongu pon maNiyolippa
padumummathap punalsOra vaaraNam paiyya nindroorvadhu pOl
udan koodik kiNkiNi yaara vaarippa udaimaNi paRai kaRanga
thadanthaaLiNai kondu sArngapaaNi thaLar nadai nadavaanO
Purport
AzhwAr waits for Krishna, possessor of Sarnga bow,
to toddle-along with His ankle and waist bells chiming,
in the same way a rutted elephant bound in iron chains
would walk making sounds with its leg-chains rubbing
against each other and the golden bells hung from
its body making sounds as it sways!
(2)
sekkaridai nunikkombil thOndrum siRupiRai mulaip pOla
nakka sendhuvar vaayth thiNNai meedhE naLir veNpal muLaiyilaga
akkuvada muduththaamaith thaali pooNda anantha sayanan
thakka maamaNi vaNNan vaasudhEvan thaLar nadai nadavaanO
Purport
When Krishna giggled, His small white teeth shining
through His coral colored mouth resembled the scene
of crescent moon appearing over the red colored sky
as observed through the edge of a tree branch. O son
of Vasudeva, having the complexion of a blue-gem, who
lies down on a snake bed, adorning conch shaped pendant
on the waist and an amulet with a tortoise image tied
around the neck, will You please come toddling
soon, AzhwAr waits with anticipation!
(3)
minnuk kodiyumOr veNthingaLum soozh pari vEdamumaay
pinnal thulangu marasilaiyum peedhagach chitraadai yodum
minnil polindhadhOr kArmughil pOlak kazhuththiniR kaaRaiyodum
thannil polindha virudeekEsan thaLar nadai nadavaanO
Purport
The gold and silver ornaments worn by Krishna over
His silk waist cloth glittered like a streak of
lightning in the sky lit by a big white moon with
a halo around it. The golden necklace on Krishna's
black skinned body looked like a dark rain cloud
struck by a lightning. O HrusheekEsA ! when will
you come toddling? ruminates AzhwAr!
(4)
kannaR kudam thiRandhaaloth thooRik kaNa kaNa siruththu vandhu
munvandhu nindru muththam tharum yen mughil vaNNan thiru maarvan
thannai petRERkkuth than vaayamudham thandhu yennaith thaLirpikkindraan
thannetRu maatRalar thalaigaL meedhE thaLar nadai nadavaanO
Purport
when Krishna laughed, the drool coming out from His
mouth resembled frothy sugarcane juice oozing out
from a hole in the pot in which it is stored.
Dark hued like a cloud, with His consort Lakshmi
on His chest, the little Krishna would come in
front of me and kiss me with the sweet mouth,
thus honoring me for being His parent, says AzhwAr,
who was obviously impersonating Yasoda due to his
intense devotion towards Krishna. Will He not come
toddling over the heads of those evil ones who
oppose Him vehemently? ponders AzhwAr !
(5)
munnalOr veLLip peru malaik kuttan modu modu viRainthOda
pinnaith thodarndha dhOr karumalaik kuttan peyarndhadi yiduvadhupOl
panni yulagam paravi yOvaap pugazh pala dhEvanennum
than nambi yodap pin koodach chelvaan thaLar nadai nadavaanO
Purport
Balarama, the elder brother of Krishna, acclaimed
world over, while playing runs fast and Krishna
follows suit. This resembled a big beautiful
silver colored boulder rolling down the hill
followed by a matchless black boulder rolling
behind it. O Krishna, will you come
toddling soon, wonders AzhwAr !
(6)
orukaaliR sangoRu kaaliR chakkaram uLLadi poriththamaindha
irukaalung kondangangezhudhinaaRpOl ilachchinai pada nadandhu
perugAnindra vinba veLLaththin mEl pinnaiyum peidhu peidhu
karu kaark kadal vaNNan kaamar thaadhai thaLar nadai nadavaanO
Purport
Conch and Discus symbols were naturally etched on
the two soles, respectively, of the lotus feet of
lord Krishna and wherever He laid His foot steps,
they left impressions of these sacred symbols.
One who is dark hued as a dark ocean, father of
Kama Deva and who gives inexhaustible ocean of
joy, will He come toddling now,
AzhwAr awaits with anxiety!
(7)
padar pangaiya malar vaay negizhap pani padu siRu thuLi pOl
idangonda sevvay yooRi yooRi iRRiRRu veezha nindru
kadunjchEkkazhuththin maNikkural pOl udai maNi gaNa gaNena
thadanthaaLiNai kondu sArngapaaNi thaLar nadai nadavaanO
Purport
Even as cool honey would drip from a blossomed
lotus, little Krishna's red sweet mouth was
drooling. With the waist bells sound resembling
the sound of a bell tied around a bull's neck,
my Lord SarangapaaNi (who holds the Sarnga bow),
when will You come toddling?
(8)
pakkam karunjchiRu paaRai meedhE aruvigaL pagarndhanaya
akkuvada mizhindhERith thaazha aNiyal kul pudai peyara
makkaLulaginil peydhaRiyA maNikkuzhavi yuruvin
thakka maamaNivaNNan vaasudhEvan thaLar nadai nadavaanO
Purport
The swaying of conch shaped pendant worn by Krishna
around His dark colored waist resembled streams of
silvery water flowing down a dark rock. Possessed
of an unparalleled beauty with the complexion of a
blue gem, O son of Vasudeva, will You come
toddling, eagerly awaits AzhwAr!
(9)
veNpuzhudhi mER peidhu kondaLaindhadhOr vEzhaththin karunkandru pOl
theN puzhudhi yaadith thirivikiraman siRupugar pada viyarththu
oNpOdhalar kamalach chiRukkaluRaith thondrum nOvAmE
thaNpOdhu kOnda thavisin meedhE thaLar nadai nadavaanO
Purport
Smearing dirt over His sacred body, even as a baby
elephant would smear white mud dust on its body,
Krishna stands with patches of perspiration on
His body. O Krishna, You once measured the three
worlds with Your feet as TrivikiramA. Protecting
the soft soles of Your lotus feet from harm,
please come toddling on the cool bed
made of flowers, appeals AzhwAr !
(10)
thiraineerch chandira mandalam pOl sengaNmaal kEsavan
thiruneermugathuth thulanguchutti thigazhn dhengum pudai peyara
peruneerth thirai yezhu gangaiyilum peRiyadhOr theertha balam
tharuneer chiruch chaNNam thuLLam chOrath thaLar nadai nadavaanO
Purport
The red eyed and black complexioned KesavA! the
swaying of bright pendant on Your beautiful face
resembles the swaying of the reflected image of
full moon on the waves of a dark ocean. With the
piss dripping from your little penis, which is more
auspicious than the waters of the wave filled Ganga
river, will You come toddling, anticipates AzhwAr!
(11)
aayar kulaththinil vandhu thOndriya anjana vaNNan thannai
thaayar magizha vonnaar thaLarath thaLar nadai nadandha thanai
vEyar pugazh vittu chiththan seeraal viriththana vuraikka vallaar
maayan maNi vaNNan thaaL paNiyum makkaLaip peRuvargalE
Purport
The events related to the toddling Krishna who was
born among the cowherd clan with the aim of vanquishing
the evil ones and giving pleasure to the mothers, were
thus illustrated by the famed Vishnu chiththan belonging
to the veyar (a brahmin sect) clan. Those who recite these
pAsurams will beget children endowed with devotion to the
lotus feet of Lord, who is wonderful and blue gem hued!
சாராம்சம்
குழந்தைகள் நடக்க ஆரம்பிக்கும் பருவத்தில்
தட்டித் தடுமாறி நடப்பதை தளர்நடை என்பார்கள்.
கண்ணபிரான் இப்படி நடப்பதை ஆழ்வார்
அனுபவிக்க ஆசைப்படுகிறார். பெரியாழ்வார்
அருளிய இப்பாசுரங்களின் மூலம் நாமும்
கண்ணனின் தளர் நடையை அனுபவிக்கலாமே.
(1)
தொடர் சங்கிலி கைசலார்பிலாரென்னத் தூங்கு
பொன்மணி யொலிப்ப படுமும் மதப்புனல் சோர
வாரணம்பைய நின்றூர்வதுபோல் உடன் கூடிக்
கிண்கிணி யாரவாரிப்ப உடைமணி பறை கறங்க
தடந்தாளிணை கொண்டு சார்ங்கபாணி
தளர்நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
மதநீர் பெருக, இரும்புச்சங்கிலிகளின் உரசலால்
உண்டாகும் சப்தத்துடனும், தொங்கும் கயிற்றில்
கட்டப்பட்டிருக்கும் பொன் மணிகள் அசைவதினால்
ஏற்படும் ஓலியுடனும், யானை எப்படி மெல்ல
நடந்து செல்லுமோ, அதுபோல் திருக்கால்களில்
அணிந்திருக்கும் சதங்கைகளின் நாதத்துடனும்,
இடுப்பில் கட்டியிருக்கும் மணிகள் எழுப்பும்
சப்தத்துடனும் சார்ங்கமென்னும் வில்லேந்திய
எம்பெருமான், தன்னுடைய மிக உயர்ந்த
பாதக்கமலங்களைக்கொண்டு, தளர்நடையாக
நடந்து வர காத்திருக்கிறார் ஆழ்வார்.
(2)
செக்கரிடை நுனிக் கொம்பில் தோன்றும்
சிறுபிறை முளைப்போல் நக்க செந்துவர்வாய்த்
திண்ணைமீதே நளிர்வெண்பல் முளையிலக
அக்குவட முடுத்தாமைத் தாலிபூண்ட
அனந்தசயனன் தக்க மாமணி வண்ணன்
வாசுதேவன் தளர்நடை நடவானோ.
பாசுர அனுபவம்
கண்ணபிரான் தன்னுடைய பவள நிற வாயால்
தூய வெள்ளை நிறமுடைய சிறிதாக முளைத்த
பற்கள் தெரியும்படி சிரிக்கும்போது அந்தக்
காட்சி எப்படியிருந்ததென்றால் சிவந்த வானில்
உதித்த சிறிய பிறைச் சந்திரனை ஒரு மரக்
கிளையின் நுனி வழியாக பார்ப்பதுபோல்
இருந்ததாம். சங்கின் வடிவத்தில் அமைத்த
மணி வடத்தை இடுப்பில் அணிந்தவாரும்,
ஆமை வடிவில் அமைத்த கழுத்திலணிந்த
காப்புடனும், பாம்பை படுக்கையாகக்
கொண்டவனும், உயர்ந்த நீல ரத்தினம் போன்ற
நிறத்தையுடையவனும், வசுதேவரின்
புதல்வனுமான கண்ணன் தளர் நடையாக
நடந்து வர காத்து நிற்கிறார் ஆழ்வார்.
(3)
மின்னுக்கொடியுமோர் வெண் திங்களும்
சூழ்பரிவேடமுமாய்
பின்னல்துலங்கு மரசிலையும் பீதகச்
சிற்றாடையொடும்
மின்னல் பொலிந்ததோர் கார்முகில் போலக்
கழுத்தினிற் காறையொடும்
தன்னில் பொலிந்த விருடீகேசன்
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் இடுப்பில் அணிந்திருக்கும் வெள்ளி
மற்றும் பொன்னாலான ஆபரணங்களுடன்
கூடிய வஸ்த்திரம், கொடிபோல் தோன்றும்
மின்னலுடன் சேர்ந்த வெண்மையான
சந்திரனை வட்டம் சூழ்ந்தார்ப்போல் இருந்ததாம்.
கரு நிற திருமேனியின் கழுத்தில் சாத்திய பொன்
அட்டிகையோ மழை மேகத்தின் நடுவே மின்னல்
தோன்றுவது போலிருந்ததாம். தனக்கே
உரிய தெய்வீக அழகினால் விளங்கும்
ஹ்ருஷீகேசன் தளர் நடையாக நடந்து வருவானா
என ஏங்குகிறார் ஆழ்வார்.
(4)
கன்னற் குடம் திறந்தாலொத்தூறிக் கண
கண சிரித்துவந்து
முன்வந்து நின்று முத்தந்தரும் என் முகில்
வண்ணன் திருமார்வன்
தன்னை பெற்றேர்க்குத் தன் வாயமுதம் தந்து
என்னைத் தளிர்ப்பிக்கின்றான்
தன்னெற்று மாற்றலர் தலைகள் மீதே
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் மகிழ்ந்து வாய்விட்டு சப்தமாக
சிரிக்கும் போது, அவன் வாயிலிருந்து எச்சில்
நீர் வழிந்தது எப்படியிருந்ததென்றால்,
கருப்பஞ்சாறு வைத்திருக்கும் குடத்தின் ஒரு
துளைவழியாக கசியும் இனிய சாறுபோல்
இருந்ததாம். மேகம் போன்ற நிறமுடையவனும்,
திருமகளை தன் திருமார்பில் வைத்திருக்கும்
கண்ணன் என் முன்னால் வந்து நின்று,
இந்த வாயமுதுடன் எனக்கு முத்தம் கொடுத்து,
இவனைப் பெற்றதின் பாக்யத்தை எனக்கு
கொடுத்துவிடுவான், என யசோதை
பாவனையில் ஆழ்வார் அருளிச்செய்கிறார்.
தன்னை எதிர்க்கும் பகைவர்களின் தலைகள்
மேலே இவன் தளர் நடையாக நடந்து வருவானோ
என எதிர்பார்கிறார் ஆழ்வார்.
(5)
முன்னலோர் வெள்ளிப் பெருமலைக்குட்டன்
மொடு மொடு விரைந்தோட
பின்னைத் தொடர்ந்ததோர் கருமலைக் குட்டன்
பெயர்ந்தடி யிடுவது போல்
பன்னியுலகம் பரவியோவாப் புகழ்ப்பல
தேவனென்னும்
தன்னம்பியோடப்பின் கூடச்செல்வான்
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
உலகங்களெல்லாம் அளவிடமுடியாதபடி
கீர்த்தியுள்ள தன்னுடைய அண்ணனான
பலராமன் தட தட வென்ற சப்தத்துடன்
மிக விரைவாக ஓட, அவனைப் பிடிக்க
கண்ணன் ஓடுகிறான். இது எப்படியென்றால்
ஒரு அழகான பெரிய வெள்ளி நிறமுடைய
மலையின் குட்டி (பாறை) முன்னால் இடம்
பெயர்ந்து உருண்டு ஓட அதைத் தொடர்ந்து
பின்னால் ஒரு நிகரில்லா கரு மலையின் குட்டி
(பாறை) உருண்டு ஓடுவதைப்போலுள்ளதாம்!
இப்படியாக ஓடும் கண்ணன் தளர் நடையாக
நடந்து வருவானோ என்று ஏங்குகிறார் ஆழ்வார்.
(6)
ஒருகாலிற் சங்கொருகாலிற் சக்கரம் உள்ளடி
பொறித் தமைந்த
இருகாலுங்கொண்டங் கங்கெழுதினாற்போல்
இலச்சினை பட நடந்து
பெருகா நின்ற வின்ப வெள்ளத்தின் மேல்
பின்னையும் பெய்து பெய்து
கருகார்க் கடல் வண்ணன் காமர்தாதை
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
கண்ணனின் திருப்பாதங்களில் சங்கு சக்கர
ரேகைகள் பதிந்திருந்தபடியால், அவன்
இருகால்களாலும் அடிமேல் அடிவைத்து
நடக்கும் போது அந்தந்த இடங்களில்
வரைந்தாற்போல் அடையாளங்கள்
எற்பட்டிருந்தனவாம். கரு நிறக் கடல் போல்
நிறத்தை உடையவனும், காமதேவனின்
பிதாவுமான கண்ணன், பொங்கி வரும்
ஆனந்த சமுத்திரத்திற்கும் மேலான
ஆனந்தமுடையவனாய் தளர் நடை
நடந்து வருவானோ என ஆவலுடன்
காத்திருக்கிறார் ஆழ்வார்.
(7)
படர் பங்கயமலர் வாய் நெகிழப்
பனிபடு சிறுதுளிபோல்
இடங்கொண்ட செவ்வாயூறியூறி
இற்றிற்று வீழ நின்று
கடுஞ் சேக்கழுத்தின்மணிக்குரல்
போல் உடை மணி கணகணென
தடந்தாளிணைக் கொண்டு சார்ங்கபாணி
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
மலர்ந்த தாமரைப்பூவிலிருந்து குளிர்ந்த
தேன் சிறு சிறு துளியாக ஒழுகுவதைப்போல்,
கண்ணனின் சிவந்த வாயிலிருந்து ஊரும்
ஜலமானது தொடர்ந்து கீழே முறிந்து விழ,
இடுப்பில் கட்டின மணியின் ஓசை கொடிய
ரிஷபத்தின் கழுத்தில் கட்டின மணியின்
ஓசையைப்போல கண கண என்றொலிக்க,
பெரிய கால்களையுடைய சார்ங்கபாணியான
கண்ணன் தளர் நடையிட்டு வருவானோ என
ஏங்குகிறார் ஆழ்வார்.
(8)
பக்கம் கருஞ் சிறுப் பாறைமீதே அருவிகள்
பகர்ந்த தனைய
அக்குவடமிழிந்தேறித்தாழஅணியல்குல்
புடை பெயர
மக்களுலகினில் பெய்தறியா
மணிக்குழவி யுருவின்
தக்க மாமணி வண்ணன் வாசுதேவன்
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
கண்ணனின் கருநிற இடையில் அணிந்திருந்த
சங்கு மணி வடமானது தொடையில்
பிரகாசித்து அங்குமிங்குமாக அசைந்தது
எப்படியிருந்ததென்றால், கரும் பாறையிலிருந்து
பிரகாசமான நீரருவிகள் மேடு பள்ளங்களில்
விழுந்து ஓடி வருவதுபோலிருந்ததாம். கண்ணனின்
திருமேனியழகு இதுவரை மானிடம் கண்டிராதபடி
இருந்ததாம். உயர்ந்த நீல ரத்தினம் போன்ற
நிறத்தையுடையவனும், வசு தேவரின்
புதல்வனுமான கண்ணன் தளர் நடையாக
நடந்து வர காத்து நிற்கிறார் ஆழ்வார்.
(9)
வெண்புழுதிமேற் பெய்து கொண்டளைந்ததோர்
வேழத்தின்கருங்கன்றுபோல்
தெண் புழுதி யாடித் திரிவிக்கிரமன்
சிறுபுகர் படவியர்த்து
ஒண் போதலர் கமலச் சிறுக்காலுறைத்
தொன்றும்நோவாமே
தண்போது கொண்ட தவிசின் மீதே
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
வெள்ளை நிறம் கொண்ட புழுதியை
யானைகுட்டி தன் மேல் போட்டுக் கொள்ளுவது
போல, கண்ணனும் தெளிந்த புழுதியை
தன்மேல் போட்டுக்கொண்டு, திருமேனியில்
அங்குமிங்குமாக வியர்த்தவனாய் நின்றான்.
திரிவிக்கிரமனாய் மூவுலங்கங்களையும்
தன் திருவடிகளால் அளந்தவனுமான கண்ணனின்
மலர்ந்த தாமரையை யொத்த திருப்பாதங்கள்
உறுத்தாமலும், நோகாமலும் இருக்க குளிர்ந்த
பூக்களாலான மெத்தையின் மேல் தளர் நடை
நடந்து வர கண்ணனை வேண்டி
நிற்கிறார் ஆழ்வார்.
(10)
திரை நீர் சந்திர மண்டலம் போல் செங்கண்
மால் கேசவன் தன்
திருநீர் முகத்துத் துலங்கு சுட்டி திகழ்ந்தெங்கும்
புடை பெயர
பெரு நீர்த் திரையெழு கங்கையிலும்
பெரியதோர் தீர்த்தபலம்
தருநீர் சிறுச் சண்ணம் துள்ளம் சோரத்
தளர் நடை நடவானோ
பாசுர அனுபவம்
சிவந்த கண்களையுடையவனும் கரு
நிறத்தவனுமான கேசவன் அணிந்திருக்கும்
பிரகாசமாக ஒளிவீசும் திருமுகத்துச்
சுட்டியானது அவன் நடக்கும் போது அசைவது
எப்படியுள்ளதென்றால் முழுச் சந்திர
மண்டலத்தின் பிரதிபிம்பம் கருநிறக்
கடலின் நடுவில் தோன்றி அலைகளால்
அசைவது போலுள்ளதாம். உயர்ந்த
அலை-திரளும்-கங்கை ஆற்றின் நீரைக்
காட்டிலும் புனிதமான கண்ணனின் மூத்திர
நீரானது துளித் துளியாக அவன்
குறியிலிருந்து சொட்டும்படியே தளர்
நடையாக அவன் நடந்து வர
காத்து நிற்கிறார் ஆழ்வார்.
(11)
ஆயர் குலத்தினில் வந்து தோன்றிய அஞ்சன
வண்ணன் தன்னை
தாயர் மகிழ வொன்னார் தளரத்
தளர்நடை நடந்ததனை
வேயர் புகழ் விட்டுசித்தன் சீரால்
விரித்தனவுரைக்கவல்லார்
மாயன் மணி வண்ணன் தாள் பணியும்
மக்களைப்பெறுவர்களே
பாசுர அனுபவம்
எதிரிகளை ஒடுக்கவும், தாய்மார்களை
மகிழ்விக்கவும் இடையர் குலத்தில் உதித்த மை
போன்ற திருமேனியையுடைய எம்பெருமான்
கண்ணன் தளர் நடை நடந்ததை வேயர்
குலப் புகழோன் விஷ்ணுசித்தன் (பெரியாழ்வார்)
விவரித்துரைத்த இப்பாசுரங்களை கூற
வல்லவர்கள் மாயன்* மணிவண்ணனின்**
திருவடிகளை வணங்கவல்ல பிள்ளைகளைப்
பெற்று இன்புறுவர்கள். (குறிப்பு: *மாயன்:
ஆச்சர்யமான செயல்களைப் புரிபவன்,
திருமால் ** மணிவண்ணன்: நீல ரத்தினம்
போன்ற நிறமுடையவன்)
Summary
In the pAsurams that follow, AzhwAr depicts
Krishna clapping His hands and playing with
Yasoda and others. This clapping hands by
children is called 'ChappaaNi' in old Tamil.
Various interesting moments with Krishna
are captured through these pAsurams.
(1)
maaNikkak kiNkiNi yaarppa marunginmEl
aaNipponnaRseidha aayponnudaimaNi
pENip pavaLavaay muththilanga paNdu
kaaNikondakaigaLaal chappaaNi
karunguzhaR kuttanE chappaaNi
Purport
With the melodious sounds of ankle bells
bedecked with precious jewels, with the
beautiful waist displaying the best gold
band around it, with the teeth shining
like pearls through the coral lips as You
smile and with the Hands that once sought
earth from king Mahaabali, O Krishna, clap
hands! Sweet little child with dark
curly hairs, clap chappaaNi !
(2)
ponnarai naaNodu maaNikkak kiNkiNi
thannaraiyaadath thanich chutti thaazhn thaada
ennaraimEl nindrizhindhu ungaLaayartham
mannaraimEl kottaay chappaaNi
maayavanE kottaay chappaaNi
Purport
Wearing an exquisite waist thread made of gold,
with your ankle bands making sweet notes and
the forehead pendant swinging with unparalleled
beauty, O Krishna, get off from my lap and sit
on the lap of your father Nandagopa, the head of
cowherd clan. Clap Your hands from his lap!
Awesome Lord! clap chappaaNi!
(3)
panmaNi muththin pavaLam padhiththanna yen
maNivaNNan ilangu potRottinmEl
ninmaNivaay muththilanga ninnammaithan
ammaNimEl kottaay chappaaNi
aazhiyangaiyanE chappaaNi
Purport
Decorating your ears with ornaments studded
with variety of pristine gems, pearls and corals,
smiling gently with teeth shining like pearls
through your sweet mouth, O Lord, now sit on your
mother's lap and clap chappaaNi.
My blue-gem-colored Lord, who holds great
Chakra in the Hand, clap chappaaNi!
(4)
thoonilaa mutraththE pOndhu viLaiyaada
vaanilaa vambulee chandhiraa vaavendru
neenilaa ninpugazhaa nindra vaayartham
kOnilaavak kottaay chappaaNi
kudanthaik kidandhaanE chappaaNi
Purport
Standing in the portico, its a sight to watch you
calling the bright moon, who is roaming in the
vast sky, to come and play with you. As you do
this fascinating action, the head of cowherd clan
Nandagopa watches you proudly. O Krishna,
clap Your hands to please Nandagopa. One who stays
reclined at Tirukkudanthai, please clap chappaaNi!
(5)
puttiyiR chERum puzhuthiyung konduvandhu
attiyamukki agampuk kaRiyaamE
chattith thayirum thadaavinil veNNaiyum uN
pattik kandrE kottaay chappaaNi
paRpanaabha kottaay chappaaNi
Purport
After playing in the sand and mud, fully
smeared with dirt, You run & cling to
Your mother and pass on some of this dirt
onto her body and stealthily enter the house
to eat curd and butter stored in the pots.
O Krishna, your act is akin to a little
calf that would run into a cowshed to graze!
clap your Hands! One who has lotus in His navel
(padmanaabha in sanskrit), please clap chappaaNi.
(6)
thaariththu nootRuvar thandhai soR koLLaadhu
pOruyththu vandhu pugundhavar maNNaaLa
paariththa mannar padap panjchavarkku andru
thEruththa kaigaLaal chappaaNi
Dhevaki singamE chappaaNi
Purport
Not listening to your fatherly advice, hundreds
of Duryodanaa kings, driven by ambitious selfish
motive of ruling the entire kingdom by themselves,
came to fight against the group of five-Paandavaas.
For the sake of paandavaas You drove the chariot
with your Hands, in the war that ensued, and killed
the Duryodanaas. Clap Your Hands!
O, lion cub of Devaki, clap chappaaNi!
(7)
parandhittu nindra padukadal thannai
irandhitta kaimmEl yeRithirai mOdha
karandhittu nindra kadalaik kalanga
saranthotta kaigaLaal chappaaNi
saarngaviR kaiyanE chappaaNi
Purport
Long time ago, when You took avathaar as Raamaa,
You sought the help of expansive ocean to make
way for You and Your army to be able to go
across to Lanka and take on the army of RaavaNaa.
As the ocean not only remained unconcerned to your
request but was lashing out waves at Your
outstretched Hand, You were outraged and out-went
Your hands shooting arrows piercing the ocean.
Clap with those Hands! O Lord, You wield
Saarnga bow! clap chappaaNi !
(8)
kurakkinaththaalE kuraikadal thannai
nerungiyaNai katti neeNirilangai
arakkaraviya adukaNaiyaalE
nerukkiya kaigaLaal chappaaNi
nEmiyangaiyanE chappaaNi
Purport
As the subdued ocean, now calm and listening,
gave way to You and Your army of monkeys, the
bridge was laid, ocean was crossed and Lanka,
surrounded by seas, was reached. In the tense
battle that ensued, Your Hands rained arrows on
raakshasaas and killed them. Clap with those Hands!
O, one who wield the Discus, clap chappaaNi!
(9)
aLandhitta thooNai avan thatta aangE
vaLarndhittu vaaLugirch chingavuruvaay
uLanthottiraNiyan oNmaarvagalam
piLandhitta kaigaLaal chappaaNi
pEymulai yuNdaanE chappaaNi
Purport
Doubting the existence of You, Hiranyakasipu
smote a pillar of his to see if You are present
there. Lo and behold! You appeared with a big
lion form with sharp nails and paused for a
while to give the asuraa a chance to change
his mind. As the asuraa was unrelenting, true
to the character of a Lion, You shattered the
asuraa by piercing asuraa's shining broad chest
with the sharp nails of Your Hands!
Clap with those Hands! one who tasted the
poisonous milk of poothanaa, clap chappaaNi!
(10)
adaidhittamarargaL aazhkadal thannai
midaindhittu mantharam maththaaga naatti
vadanjchutRi vaasugivan kayiRaaga
kadaindhitta kaigaLaal chappaaNi
kaarmughil vaNNanE chappaaNi
Purport
At the request of the devaas and asuraas,
using mandaara mountain as the churning rod
and the snake vaasugi as the rope, You churned
the deep ocean to extract nectaar from it. With
the Hands that churned the great ocean,
clap! O, endowed with the color of a dark
cloud, please clap chappaaNi !
(11)
aatkoLLath thOndriya aayar thangOvinai
naatkamazham poompozhil villipuththoor pattan
vEtkaiyaaR sonna chappaaNi yeeraindhum
vEtkaiyinaal solluvaar vinai pOmE
Purport
periAzhwAr of villipuththoor, a place engulfed
by fragrant flowering trees, witnessed the
ethereal exhibition of chappaaNi by Sri Krishna,
the king of yaadavaa dynasty, the ruler of our hearts
and passionately composed these ten pAsurams. Their
sins would take flight who indulges in these pAsurams!
சாராம்சம்
குழந்தைகள் இரு கைகளையும் சேர்த்து
கொட்டி விளையாடும் விளையாட்டை சப்பாணி
என்று அழைப்பார்கள். குழந்தைகளின்
அந்த வயதை சப்பாணிப் பருவம் என்றும்
அழைப்பது வழக்கம். கீழ்கண்ட பாசுரங்களில்
யசோதை பாவத்திலிருந்த ஆழ்வார், கண்ணனை
சப்பாணி கொட்டி விளையாட அழைக்கிறார்.
(1)
மாணிக்கக் கிண்கிணியார்ப்பமருங்கின் மேல்
ஆணிப்பொன்னாற்செய்த ஆய்பொன்னுடைமணி
பேணிப்பவள வாய் முத்திலங்க பண்டு
காணி கொண்ட கைகளால் சப்பாணி
கருங்குழற்குட்டனேசப்பாணி
>
பாசுர அனுபவம்
திருக்கால்களில் மாணிக்கக் கற்களை வைத்துக்
கட்டப்பட்ட சதங்கைகள் எழுப்பும் ஒலியுடனும்,
சுத்தமான, தேர்ந்தெடுத்த பொன்னால் செய்த
இடுப்பிலணிந்த பொன்மணிக்கோவையுடனும்,
பவழ வாயில் பற்கள் முத்துப் போல் தெரியும்
படியும், முன்பொருசமயம் மகாபலி சக்ரவர்த்தியிடம்
பூமியை பெற்றுக்கொண்ட அத்திருக் கைகளை
சேர்த்துக் கொட்ட வேண்டும். கரு நிற கூந்தலுடைய
பிள்ளாய் நீ கைகளைக் கொட்டி
விளையாட வேண்டும்!
(2)
பொன்னரை நாணொடு மாணிக்கக் கிண்கிணி
தன்னரையாடத் தனிச் சுட்டி தாழ்ந்தாட
என்னரைமேல் நின்றிழிந்து உங்களாயர்தம்
மன்னரைமேல் கொட்டாய் சப்பாணி
மாயவனே கொட்டாய் சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
இடுப்பில் அணிந்த பொன்னால் செய்யப்பட்ட
அரைநாண் கயிற்றோடும் , மாணிக்கங்கள்
வைத்துக் கட்டிய சதங்கைகள் அழகான
ஒலியெழுப்ப, நிகரற்ற நெற்றிச்சுட்டி கீழே
தொங்கியபடி அசைய, என் மடியில் இதுவரை
அமர்ந்திருந்த கண்ணனே எழுந்து போய்
ஆயர்களின் தலைவனான உன் தந்தை
நந்தகோபரின் மடியில் உட்கார்ந்து கொண்டு
கைகளைக் கொட்டு. திருமாலே !
நீ கைகளை கொட்டி விளையாட வேண்டும் !
குறிப்பு: கண்ணனின் அழகை முழுமையாக
அனுபவிப்பதின் பொருட்டே, தன் எதிரில்
நந்தகோபர் அமர்ந்திருப்பதாக பாவித்து,
கண்ணனை அவர் மடியில் அமரும்படி ஆழ்வார்
முறையிட்டதாக வியாக்யானம்.
(3)
பன்மணிமுத்தின் பவளம் பதித்தன்ன என்
மணிவண்ணன் இலங்கு பொற்றோட்டின்மேல்
நின்மணிவாய் முத்திலங்க நின்னம்மை தன்
அம்மணிமேல் கொட்டாய் சப்பாணி
ஆழியங்கயனே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
விதவிதமான மணிகளும், முத்துக்களும்,
பவளங்களும் பொருத்திச் செய்யப்பட்ட நீ
அணிந்திருக்கும் பொன் காதணிகளின்
அழகையும் மிஞ்சும்படியாக இருக்கும்
முத்துக்கள் போல் பிரகாசிக்கும் உன்
பற்கள், உன் திருப்பவள வாய்ச்
சிரிப்பின்போது, தெரியும்படி உன் தாயின்
இடுப்பிலமர்ந்து கைகளைக் கொட்டு, என்
நீலமணி போன்ற நிறமுடையவனே! திருச்
சக்கரத்தை அழகிய கையில் ஏந்தியவனே!
அத்திருக் கைகளைக் கொட்டி
விளையாட வேண்டும்!
(4)
தூநிலா முற்றத்தே போந்து விளையாட
வானிலா வம்புலி சந்திரா வாவென்று
நீநிலா நின்புகழா நின்றவாயர்தம்
கோநிலாவக்கொட்டாய் சப்பாணி
குடந்தை கிடந்தானே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
வெண்மையான நிலா காயும் முற்றத்தில்
இருந்துகொண்டு வானில் உலாவும் சந்திரனை
உன்னுடன் விளையாட அழைப்பதை
இடையர்களின் தலைவரான நந்தகோபர்
பெருமிதத்துடன் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார்
கண்ணா! அவர் மனம் குளிரக் கைககளைக்
கொட்ட வேண்டும். திருக்குடந்தையில் பள்ளி
கொண்டவனே! கைகளைக் கொட்டவும்!
(5)
புட்டியிற்சேறும் புழுதியுங் கொண்டுவந்து
அட்டியமுக்கி அகம்புக்கறியாமே
சட்டித்தயிரும் தடாவினில் வெண்ணையும்முண்
பட்டிக்கன்றே கொட்டாய் சப்பாணி
பற்பநாபா கொட்டாய் சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
விளையாடுவதால் ஏற்பட்ட, உடம்பிலேறிய
சேறும், மண் புழுதியும் என்மேல் அப்பிவிட்டு,
எனக்குத் தெரியாமல் தப்பி உள்ளே சென்று
சட்டியிலுள்ள தயிரையும், பானையிலுள்ள
வெண்ணையையும் உண்டு மாட்டுத்
தொழுவத்தில் மேயும் கன்னுகுட்டியைப்
போன்றவனே, கைகளைக் கொட்டவும்.
தாமிரைப்பூவை நாபியிலுடையவனே (பற்பநாபா),
உன் திருக்கைகளைக் கொட்டவேண்டும்.
(6)
தாரித்து நூற்றுவர் தந்தை சொற்கொள்ளாது
போருய்த்துவந்து புகுந்தவர் மண்ணாள
பாரித்த மன்னர் படப் பஞ்சவர்க்கு அன்று
தேருய்த்தகைகளால் சப்பாணி
தேவகிசிங்கமே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
தந்தையாகிய உன் சொல் கேளாமல்
ராஜ்யத்தை தாங்களே ஆளும் பேராசையினால்
பஞ்ச பாண்டவர்களின் மீது போர்தொடுத்து
வந்த நூற்றுக்கணக்கான துர்யோதன
மன்னர்களை மாய்த்து, இது விஷயமாக
பாரத யுத்தத்தில் பாண்டவர்களுக்காக தேரை
ஒட்டிய அத் திருக்கைகளால் சப்பாணி கொட்ட
வேண்டும். தேவகியிடமிருந்து தோன்றிய
சிங்கக் குட்டியைப் போன்றவனே,
நீ சப்பாணி கொட்ட வேண்டும்!
(7)
பரந்திட்டுநின்ற படுகடல் தன்னை
இரந்திட்ட கைம்மேல் எறிதிரைமோத
கரந்திட்டு நின்ற கடலை கலங்க
சரந்தொட்ட கைகளால் சப்பாணி
சார்ங்க விற்கையனே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
அன்று, ராமாவதாரத்தின் போது, ராமனாக
அவதரித்திருந்த நீ, இலங்கை செல்வதற்காக
கடலை வழி ஏற்படுத்துமாறு கேட்க,
கடலோ அலட்சியமாக, கேட்ட உன் கைகளின்
மேல் அலையை மோதச்செய்ய, அதனால் நீ
மிகவும் கோபமடைந்தவனாய் அம்புகளை
தொடுத்து கடலின் மீது செலுத்திய அத்திருக்
கைகளால் சப்பாணி கொட்டவும்.
சார்ங்கமென்னும் தனுஸ்ஸை ஏந்தியவனே,
சப்பாணி கொட்டவேண்டும்!
(8)
குரக்கினத்தாலே குரைகடல் தன்னை
நெருங்கியணை கட்டி நீணீரிலங்கை
அரக்கரவிய அடுகணையாலே
நெருக்கிய கைகளால் சப்பாணி
நேமியங்கையனே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
அலை மோதிய கடலை அடங்கவைத்து,
வானர சேனையைக் கொண்டு இலங்கை வரை
நீண்ட பாலம் அமைத்து, கடலால் சூழப்பட்ட
இலங்கையை அடைந்து அங்குள்ள
ராக்ஷஸர்களுடன் சரமாரியாக அம்புகளை எய்து
கடுமையாகப் போர்செய்து அவர்களை
அழித்த அந்த ஸாகஸக் கைகளாலே சப்பாணி
கொட்ட வேண்டும். சக்ராயுதம் ஏந்திய திருக்
கைகளாலே சப்பாணி கொட்டவேண்டும்!
(9)
அளந்திட்ட தூணை அவன் தட்ட ஆங்கே
வளர்ந்திட்டு வாளுகிர் சிங்கவுருவாய்
உளந்தொட்டிரணியன் ஒண்மார்வகலம்
பிளந்திட்ட கைகளால் சப்பாணி
பேய்முலை யுண்டானே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
பகவான் இருக்கிறானா என பரிசோதிப்பதின்
பொருட்டு, ஹிரண்யகசிபு அவன் கட்டின
தூணையே தகர்க்க, அத்தூணிலிருந்து
பெரிய வடிவாய் கூரிய நகங்களுடன் சிங்க
வடிவில் திருவவதரித்து, அவன் மனம்
ஒருவேளை மாறுமோ என நிதானித்து,
அப்படி மாறாததால், ஒளிபொருந்திய அவனுடைய
அகன்ற மார்பை கிழித்த கைகளால் சப்பாணி
கொட்டவும்! பூதனையின் விஷப்பாலை
சுவைத்தவனே! சப்பாணி கொட்டவும்!
(10)
அடைந்திட்டமரர்கள் ஆழ்கடல் தன்னை
மிடைந்திட்டு மந்தரம் மத்தாக நாட்டி
வடஞ்சுற்றி வாசுகிவன் கயிறாக
கடைந்திட்ட கைககளால் சப்பாணி
கார்முகில் வண்ணனே சப்பாணி
பாசுர அனுபவம்
தேவர்கள் உன்னைச் சரணமடைந்ததை
உத்தேசித்து, ஆழமான க்ஷீராப்தி ஸாகரத்தை
நெருங்கி, மந்தார மலையை மத்தாக எடுத்து
நிறுத்தி, வாசுகியென்னும் பாம்பை கயிறாக
மத்தில் (மலையில்) கட்டி, பாற்கடல்
கடைந்த அத்திருக் கைகளால் சப்பாணி
கொட்டவும்! மேகம்போன்ற நிறமுடையவனே,
சப்பாணி கொட்டவும் !
(11)
ஆட்கொள்ளத் தோன்றிய ஆயர்தங்கோவினை
நாட்கமழம்பூம்பொழில் வில்லிபுத்தூர் பட்டன்
வேட்கையாற் சொன்ன சப்பாணி யீரைந்தும்
வேட்கையினால் சொல்லுவார் வினை போமே
பாசுர அனுபவம்
இடையர்களுக்குத் தலைவனும்,
அடியார்களுக்காக அவதரித்தவனுமான
திருக்கண்ணபிரான் சப்பாணி கொட்டி
அநுக்கிரகம் செய்ததை, நாள்தோறும்
மணம் கமழும் பூக்களால் திகழும்
ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரைச் சேர்ந்த பெரியாழ்வார்
ஆசையினால் அருளிச் செய்த இப்பத்து
சப்பாணி பாசுரங்களை அன்போடு
சொல்லுபர்வகளின் பாபங்கள் விலகும்.
Summary
Sengeerai is a dance children perform
when they are about 5 months old, making
actions with their hands and legs while
crawling on their knees. In these pAsurams,
Yasoda asks Krishna to perform this dance.
(1)
uyya ulagu padaiththunda maNivayiRaa
oozhidhORoozhi palav aalinilai yathanmEl
paiyyavu yOguthuyil konda paramparaNe
pangaya neeNayanath thanjana mEniyanE
seiyyavaL ninna kalanj chEmamenak karudhich
selvu polimagark kaadhu thigazhnthilaka
aiyyavenak koru kaalaaduga sengeerai
aayargaL pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
After creating all the worlds and maintaining
them for several yugas, You swallowed them
all, at the time of great dissolution, and kept
them protected inside Your stomach. Then
You laid on the fig leaf for eons
in a state of meditative sleep (yoga nidra).
O lotus eyed, black complexioned Krishna, the bull
among yaadhavaas,perform Sengeerai dance,
taking care not to disturb Mahalakshmi,
seated on a red-lotus and residing
permanently on the Your chest.
(2)
kOLariyinnuruvang konda vuNanudalam
kurudhi kuzhambiyezhak koorugiraaR kudaivaay
meeLavavan maganai meymmai koLakkarudhi
mElaiyamarar padhi mikku vegunduvara
kaaLananmEgamavai kallodu kaarpozhiyak
karudhivarai kudaiyaak kaaligaL kaappavanE
aaLavenak korukaalaaduga sengeerai
aayargaL pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
Taking the body of a lion, the king among animals,
You tore open the body of asura Hiranya kasipu with
your sharp nails, splattering blood all over. O Lord,
You took this avatar to protect his son Prahalladha
and make his words* come true. Long time ago,
when demigod Indra got angry with inamates of Gokulam
because they offered pooja to the Govardhana Hill
instead of him, he sent in huge dark clouds and
poured heavy rains with hailstones for seven days,
displacing people and cattle and giving them great
suffering. O Lord, the bull among yaadhavaas, You
came to the rescue of the people there by lifting up
Govardhana Hill with your hand as an Umbrella and
saved people and cows from rains and destruction.
O Krishna, for my sake, dance sengeerai once
(notes: * on being asked by Hiranya kasipu
"where is your God? show me", Prahalladha points
his finger to a nearby pillar and says He exists
even in this. At that moment, the asura bangs
the pillar with his mace (gadai in tamil) and
breaks it into two . The ferocious Lord
taking Lion-Man avatar, emerged from the
pillar and killed the asura. Thus the Lord made
his devotee Prahalladha's words come true)
(3)
nammudaiya naayaganE naan maRaiyin poruLE
naabiyuLa naRkamala naanmuganuk korukaal
thammanai yaanavanE tharaNithala muzhuthum
thaaragaiyin nulagun thadaviyathan puRamum
vimma vaLarndhavanE vEzhamumEzhvidhaiyum
viraviya vElaithanuL vendru varumavaNe
ammavenak koru kaalaaduga sengeerai
aayargal pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
O Lord, You are our leader and the embodiment
of 4 Vedas. Brahmaa, born from your navel, once
lost the Vedas to asuras named Madhu and Kaitaba
and became very distressed. Emberumaan rescued
the Vedas from the asuras and restored them back
to Brahmaa, showing him the grace of a mother.
Measuring the whole worlds, going beyond even the
stars, You stood tall in Trivikramaa avatar, You
killed the rogue elephant Kuvalayapeedam and reined
in seven bulls in a contest, my sweet heart, the bull
among Yaadhavaas, protector of cows, please perform
sengeerai dance for me once!
(4)
vaanavarthaam magizhavan sagadamuruLa
vanjcha mulaip pEyin nanjchamuthuNdavanE
kaanaga valviLa kaayudhirak karudhik
kandradhu kondeRiyung karuniRa venkandrE
thEnuganum muranun thiNdiRal vennaragan
yenbavar thaam madiyach dheruvadhirach chellum
aanaiyenak koru kaalaaduga sengeerai
aayargal pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
O Lord, you made the devas residing in heavens
thrilled by killing chakataasura (the demon who
entered a wheel in the spirit form and tried to
kill Krishna) . You drank the poisonous breast
milk of demon Poothanaa, You caught hold a disguised
demon calf named vatsaasura with your hands and
swung him upwards on to the hard-wood apple tree
and at once achieved the purpose of killing the
asura and getting the fruits. O my black colored
calf, You finished menacing asuras named
Thenukaasuran, Muraasuran and Nirakaasuran
for the protection of the people of this world
and the heavens, You are like a great
elephant, a terror to your enemies, please
dance sengeerai once for my sake!
(5)
maththaLavun thayirum vaarkuzhal nanmadavaar
vaiththana neykaLavaal vaari vizhungi orung
koththaviNai marudha munniya vandhavarai
oorukaraththinodu mundhiya venthiRalOy
muththiniLa muRuval mutRa varuvadhan mun
munna mughaththaNiyaar moy kuzhalgaLalaiya
yen aththa venak koru kaalaaduga sengeerai
aayargal pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
Long haired cowherd women had taken pains to
prepare curd and ghee. But You didn't take
much trouble in stealing all of them with Your
lotus hands and gulping them copiously. Though
You were tied to the mortar, You pushed it
between twin Arjun trees, killing the asuras
resident in them. O lord, the great warrior
prince, protector of cows, bull
among yaadhavaas, please dance sengeerai in
such a way that your pearl like teeth
should be visible upon your gentle smile and your
beautiful curly hair- locks should fall
and sway on your face as you dance!
(6)
kaayamalar niRavaaga karumugil pOluruvaa
kaanaga maamadviR kaaLiyanuchchiyilE
thooya nadam payilunj sundaraven siRuvaa
thunga madhak kariyin kombu paRiththavanE
aaya maRindhu poruvaanedhir vandha mallai
andhara mindri yazhiththaadiya thaaLiNaiyaay
aayavenakkoru kaalaaduga sengeerai
aayargal pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
Resembling the dark purple color of Kaaya flower,
looking like a dark dense cloud, O Lord, You did
an exotic dance on the head of evil serpent Kaaliyan,
who was occupying a hill in the forest. My sweet
little child, You broke the tusks of rogue elephant
Kuvalayaapeedam, You fought with expert wrestlers
and defeated them, bull among yaadhavaas,
protector of cows, please dance sengeerai for me!
(7)
thuppudaiyaayargaL thamsolvazhuvaadhorukaal
thooyakarunguzhal natrOgaimayilanaiya
nappinnai than thiRamaa nalvidaiyEzhaviya
nalla thiRaludaiya naadhanumaanavanE
thappina piLLaigalaith dhana migu chOdhipugath
thaniyoru thErkadaviththaayodu koottiya yen
appavenakkoru kaalaaduga sengeerai
aayargal pOrERE yaaduga vaadugavE
Purport
The tough-natured cowherd men once challenged
You, gentle bodied, to take on 7 bulls in a contest
of fight to conquer the heart of Nappinnai.
You were more than a match for the bulls and
did an easy job of that and took the hand of Nappinnai,
who possessed beautiful hairs and a body beautiful
like that of a peacock. On another occasion,
You drove a charriot to paramapadam and retrieved
(brought back to earth alive) all the 4 dead sons of a
Brahmin and restored them back to their mother.
O, bull among yaadhavaas, protector of cows,
please do a sengeerai dance!
(8)
unnaiyu mokkalaiyiR kondu thamil maruvi
unnodu thangaL karuththaayina seidhuvarum
kanniyarum magizhak kandavar kaNkuLirak
katRavar thetRi varap petRa venakkaruLi
mannu kuRungudiyaay veLLaRaiyaay madhiL soozh
sOlai malaik karasE kaNNapuraththamudhE
ennavalangaLai vaayaaduga sengeerai
yezhulaga mudaiyaa yaaduga vaadugavE
Purport
The One who is presiding over Tirukkurungudi,
a place in eternity, One who resides as archaa
murthi in places such as ThiruveLLarai, fortress
Thirumaalirunjcholai and Thirukkannapuram divya desams,
One who relieves my distress, O Krishna! young yaadhava
girls passionately take You from house to house and
play with You. You must, therefore, do a sengeerai
dance to please those girls. Your dance should
attract the commoners and the Poets, as well,
who come to see your dance and the
latter should sing praises about Your dance.
The possessor of seven worlds, dance sengeerai!
(9)
paalodu ney thayiroN chandhodu cheNpagamum
pangayanalla karuppooramum naaRivara
kOlanaRum pavaLach chenthuvar vaayinidaik
kOmaLaveLLimuLaipOl sila pallilaga
neelaniRaththazhagaa raim padaiyin naduvE
nin kani vaayamudha mitRu muRindhu vizha
yElu maRaip poruLe yaaduga sengeerai
yezhulaga mudaiyaa yaaduga vaadugavE
Purport
When You dance sengeerai, attractive, flowery,
sweet, delicious smells emanate from You. The sweet
smell of milk, curd and ghee which You consume
often and the fragrance of sandalwood paste, and
chempaka flowers which You adorn on You daily
comes out from Your body. When You open Your
little mouth and smile, the fragrance of lotus
flower and camphor encircles the place,
and as You open Your coral colored lips,
the milky teeth shines like silver buds.
O Krishna! perform the dance such that the nectar
filled saliva drops from your mouth. The controller
of seven worlds, please dance sengeerai!
(10)
sengamalk kazhalil chitRidhazhpOl viravil
sErthigazhaazhigaLum kiNkiNiyum araiyil
thangiya ponvadamum thaaLa nan maadhuLaiyin
poovodu ponmaNiyum mOdhira mungiRiyum
mangala vaimpadaiyun thOLvaLaiyungkuzhaiyum
makaramum vaaLigaLunj chuttiyu moththilaga
yengal kudik karasE yaaduga sengeerai
yezhulaga mudaiyaa yaaduga vaadugavE
Purport
Your toes are like the petals of lotus flower.
You wear exquisite toe rings, ankle bells, golden
thread on the waist with pearls and beads
interlaced, rings on the fingers, bracelet
on the wrists, necklace with panchaayuda
(five weapons) symbols, shoulder rings, ear
rings and pendant on the forehead. O! the
King of cowherd clan, dance sengeerai
gently swaying these ornaments as you dance!
the architect of seven worlds, dance!
(11)
annamum meenuruvu maalariyung kuRaLum
aamaiyu maanavanE yaayargaL naayaganE
yennavalangaLai vaayaaduga sengeerai
yEzhulagumudaiyaa yaadugavaaduga vendru
anna nadai madavaaLasOdai yugandha parisu
aana pugazhp pudhuvaip pattanuraiththa thamizh
innisai maalai gaLip paththum vallaar
ulagil yendisaiyum pugazh mikkinbama dheidhuvarE
Purport
One who took avatars such as Hamsa(Swan),
Mathsya(Fish), Nrusimha(Man-Lion) and Vaamana(dwarf),
One who is the chief of cowherd clan, One who removed
Yasoda's distress and the Lord of seven worlds -
Sri Krishna was engaged in sengeerai dance by the
youthful Yasoda, whose walk resembled that of a swan.
Those who can sing these ten pAsurams composed by
periAzhwAr in sweet tamizh, shall attain glory and
great happiness in all the eight quarters of this world.
சாராம்சம்
செங்கீரை எனபது குழந்தைகள் ஐந்து மாத
தவழும் பருவத்தில் கை கால்களை
அசைத்து ஆடும் ஒரு வகையான நடனம்.
கண்ணனை செங்கீரை நடனம் ஆடிக்காட்டுமாறு
யசோதை கேட்கும் பாசுரங்கள் தான் இவை.
(1)
உய்ய உலகு படைத்துண்ட மணிவயிறா
ஊழிதோறூழிபலவாலினிலையதன்மேல்
பைய்யவுயோகுதுயில்கொண்ட பரம்பரனே
பங்கயநீணயனத்தஞ்ச்சனமேனியனே
செய்யவள்நின்னகலஞ்ச்சேமமெனக்கருதிச்
செல்வுபொலி மகரக்காதுதிகழ்ந்திலக
ஐயவெனக்கொருகாலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
பரம்பொருளான எம்பெருமானே! உலகங்களை
படைத்தபின், பிரளய காலத்தில் அவைகளை
ரட்சிக்கும் பொருட்டு அவற்றையெல்லாம் உண்டு
வயிற்றிலடக்கி, பல கல்பங்கள் ஆலினிலையில்
யோக நித்திரையில் ஆழ்ந்திருந்தாய். அகன்ற
தாமரையையொத்த விழிகளையுடையவனும்,
மை போன்ற திருமேனியை உடையவனும்,
பசுக்களின் ரக்ஷகனும், இடையனுமான உன்னுடய
திருமார்பில் செந்தாமரையிலுதித்தவளான
திருமகள் வாசம் செய்வதால், மெதுவாக
செங்கீரை ஆடு, காதில் அணிந்திருக்கும்
அழகான குண்டலங்கள் அசையுமாறு ஆடு.
(2)
கோளரியின்னுருவங்கொண்டவுணனுடலம்
குருதிகுழம்பியெழக்கூருகிராற்குடைவாய்
மீளவவன்மகனைமெய்ம்மைகொளக்கருதி
மேலையமரர்பதிமிக்குவெகுண்டுவர
காளநன்மேகமவைகல்லொடுகார்பொழியக்
கருதிவரைகுடையாக்காலிகள்காப்பவனே
ஆளவெனக்கொருகாலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
மிருகங்களின் ராஜாவான சிங்கத்தின் வேஷம்
பூண்டு ஹிரண்யகசிபுவின் உடலைக்
கூர்மையான நகங்களினால் ரத்தம் பொங்கி
வர கிழித்துக் கொன்று அவனுடைய மகனான
ப்ரஹல்லாதனின் வாக்கை மெய்யாக்கின
பெருமாளே, அன்றொருநாள் தேவேந்திரன்
தனக்கு பூஜை அளிக்காததால் கோபித்து
கருத்த மேகங்களை அனுப்பி, கல் மழையை
ஓயாமல் பொழிய வைத்து இடையர்களை
துன்புருத்திய போது, கோவர்தன மலையை
திருக்கைகளால் தூக்கி ஒரு குடையாகப்
பிடித்து பசுக்களை ரக்ஷித்த ஆயர்களின்
காளையே, எனக்காக ஒருதரம்
செங்கீரை ஆடிவிடு!
(3)
நம்முடைநாயகனேநான்மறையின்பொருளே
நாபியுள் நற்கமலநான்முகனுக்கொருகால்
தம்மனையானவனே தரணிதலமுழுதும்
தாரகையின்னுலகுந்தடவியதன்புறமும்
விம்மவளர்ந்தவனேவேழமுமேழ்விடையும்
விரவியவேலைதனுள் வென்றுவருமவனே
அம்மவெனக்கொருகாலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
எங்களுக்குத் தலைவனே, நான்கு
வேதங்களின் உட்பொருளே, உன்னுடைய
திருநாபிக்கமலத்திலிருந்து உதித்த பிரம்மா,
மது-கைடபர்களிடம் வேதங்களை இழந்து
பெருந்துயரத்தில் ஆழ்ந்திருந்தபோது,
வேதங்களை மீட்டு பிரம்மனிடமே ஒப்படைத்து
பிரமனுக்கு தாய் போல் அருளினவனே,
விண்ணுலகையும், நக்ஷத்திர லோகங்களையும்
அளந்து அதற்கும் அப்பாற்பட்டு த்ரிவிக்ரமனாய்
வளர்ந்தவனே, குவலயாபீடம் என்ற
யானையையும், ஏழு காளைகளையும்
போட்டியில் அடக்கி வென்றவனே, என்
செல்லமே, ஆயர்களின் காளையே, பசுக்களின்
ரக்ஷகனே, ஒருதரம் செங்கீரை ஆடிவிடு!
(4)
வானவர்தாம்மகிழவன் சகடமுருள
வஞ்சமுலைப்பேயின் நஞ்சமுதுண்டவனே
கானகவல்விள காயுதிரக்கருதிக்
கன்றதுகொண்டெறியுங்கருநிறவென்கன்றே
தேனுகனும்முரனுந்திண்டிறல்வெந்நரகன்
என்பவர்தாம்மடியச் செருவதிரச் செல்லும் `
ஆனையெனக்கொரு காலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
வானுலகத்தவர்கள் மகிழும்படி சகடாசுரனை
உருட்டி மாய்த்து, வஞ்சகியான பூதனையின்
விஷம் கலந்த முலைப்பாலை குடித்து,
காட்டிலிருந்த வலிமைமிக்க விளாமரத்தினுடைய
அசுரக் காய்களை, கன்று வடிவிலிருந்த
வத்ஸாசுரனைக் கொண்டு, அவனைத்
தூக்கி மரத்தின் மேலெறிந்து, விழச்செய்து,
இப்படியாக அசுரர்களை மாய்த்த என்
கரிய நிறக் கன்னுக்குட்டியே! தேனுகாசுரன்,
முராசுரன் மற்றும் நிரகாசுரன் போன்ற கொடிய
அரக்கர்களைக் கொன்று விண்ணோர்களையும்
வானோர்களையும் காப்பாற்றிய, எதிரிகளை
அதிரச் செய்யும் யானை போன்றவனே,
ஆயர்களின் காளையே, பசுக்களின் ரக்ஷகனே,
எனக்காக ஒரு செங்கீரை ஆடிவிடு!
(5)
மத்தளவுந்தயிரும் வார்குழல் நன்மடவார்
வைத்தன நெய்களவால் வாரிவிழுங்கி ஒருங்
கொத்தவிணை மருதமுன்னியவந்தவரை
ஊருகரத்திநொடு முந்தியவெந்திறலோய்
முத்தினிளமுறுவல்முற்றவருவதன்முன்
முன்னமுகத்தணியார்மொய்குழல்களலைய
என் அத்தவெனக்கொரு காலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே !
பாசுர அனுபவம்
நீண்ட கூந்தலுடைய இடைச்சிகள் சிரமப்பட்டு
மத்தால் கடைந்து வைத்த தயிறையும்,
நெய்யையும் திருட்டுத் தனமாய் கைகளினால்
அள்ளி உட்கொண்டவனும், உரலை
உருட்டிக்கொண்டு இருமருத மரங்களை
கைகளாலும் தொடைகளாலும் முறியச்செய்து
அதிலிருந்த அசுரர்களை மாய்த்த பலம்
பொருந்திய வீரனே, என் அப்பனே!
ஆயர்களின் காளையே, பசுக்களின் ரக்ஷகனே!
உன் முத்துப்போன்ற பற்கள் தெரிய
புன்சிரிப்புடன், சுருட்டையான அழகிய
முடி முகத்தில் விழுந்து அசையும்படி
ஒரு செங்கீரை ஆடிவிடு!
(6)
காயமலர்நிறவாக கருமுகில்போலுருவா
கானகமாமடுவிற்காளியனுச்சியிலே
தூயநடம்பயிலுஞ் சுந்தரவென்சிறுவா
துங்கமதக்கரியின் கொம்புபறித்தவனே
ஆயமறிந்து பொருவானெதிர்வந்தமல்லை
அந்தரமின்றியழித்தாடியதாளிணையாய்
ஆயவெனக்கொருகாலாடுகசெங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
காயாம்பூ நிறத்தையுடையவனே, கருத்த
மேகம் போலுள்ளவனே, காட்டில் ஒரு
பெரிய குன்றின் மேலிருந்த காளியன் என்ற
கொடிய பாம்பின் தலை உச்சியில் நின்று
நடனமாடிய அழகனே, என்னுடைய
அருமைப் புதல்வனே, குவலயாபீடமெனும்
மதயானையின் தந்தங்களை முறித்தவனே,
மல்யுத்தமறிந்த மல்லர்களை அழித்து
சாகசம் பண்ணிய திருவடிகளையுடையவனே,
ஆயர்களின் காளையே, பசுக்களின்
ரக்ஷகனே, ஒரு செங்கீரை ஆடிவிடு!
(7)
துப்புடையாயர்கள் தம்சொல்வழுவாதொருகால்
தூயகருங்குழல்நற்றோகைமயிலனைய
நப்பினை தன் திறமா நல்விடையேழவிய
நல்லதிறலுடைய நாதனுமானவனே
தப்பினபிள்ளைகளைத்தனமிகுசோதிபுகத்
தனியொரு தேர்கடவித்தாயொடுகூட்டிய என்
அப்பவெனக்கொரு காலாடுக செங்கீரை
ஆயர்கள்போரேறேயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
கடும் நெஞ்சையுடைய இடையர்களின்
வார்த்தைக் கிணங்க மென்மையான
திருமேனியுடையவனும், ஆயர்களின்
தலைவனும், பராகிரமசாலியானவனுமான
நீ ஒருசமயம் ஏழு முரட்டுக் காளைகளையடக்கி
கருத்த கூந்தலுடையவளும், மயில்
தோகையைப் போன்றவளுமான நப்பின்னை
பிராட்டியை மணந்து கொண்டாய். பின்னர்,
ஒரு பிராமணனின் நான்கு இறந்த
பிள்ளைகளையும், தனியே ஒரு தேரில்
பரமபதம் போய், அங்கிருந்து அவர்களை
மீட்டு அவர்கள் தாயுடன் சேர்த்தாய்.
ஆயர்களின் காளையே, பசுக்களின்
ரக்ஷகனே, ஒரு செங்கீரை ஆடிவிடு!
(8)
உன்னையுமொக்கலையிற்கொண்டுதமில்
மருவி உன்நொடுதங்கள் கருத்தாயின செய்துவரும்
கன்னியரும் மகிழக்கண்டவர்கண்குளிரக்
கற்றவர் தெற்றி வரப்பெற்றவெனக்கருளி
மன்னுகுறுங்குடியாய் வெள்ளறையாய்மதிள்சூழ்
சோலைமலைக்கரசே கண்ணபுரத்தமுதே
என்னவலங்களை வாயாடுகசெங்கீரை
ஏழுலகுமுடையாயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
அழியாதிருக்கும் திருக்குருங்குடியில்
எழுந்தருளியும், திருவெள்ளறையில் தங்கியும்,
மதிளால் சூழப்பட்ட திருமாலிருஞ்சோலைக்கு
அதிபதியாக இருந்தும், திருக்கண்ணபுரத்தில்
அமுதாக நின்றும் இருப்பவனே, என் துன்பத்தை
போக்குகிறவனே, உன்னை இளம்பெண்கள்
தங்கள் இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டு வீடு
வீடாகச் சென்று கொஞ்சுவதால், அவர்களுக்குப்
பிடித்தாற்போலும், சாமான்யர்கள் கண்குளிரவும்,
கவிகளைப் பாடவைக்கும்படி செய்யும் நீ,
எனக்கும் கிருபை பண்ணி என் பிள்ளையாகிய
நீ செங்கீரை ஆடவேண்டும். ஏழு உலகங்களுக்கும்
நாயகனே, நீ செங்கீரை ஆடவேண்டும்!
(9)
பாலொடுநெய்தயிரொண் சாந்தொடுசெண்பகமும்
பங்கயநல்ல கருப்பூரமும் நாறிவர
கோலநறும்பவளச் செந்துவர் வாயினிடைக்
கோமளவெள்ளிமுளைபோல்சிலபல்லிலக
நீலநிறத்தழகாரைம்படையின் நடுவே
நின்கனிவாயமுதமிற்றுமுறிந்துவிழ
ஏலு மறைப்பொருளேயாடுகசெங்கீரை
ஏழுலகமுடையாயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
நீ செங்கீரை ஆடும்போது, உன்னிடமிருந்து
பலவிதமான நறுமணங்கள் வீசுகிறதே! பால்,
தயிற், நெய், இவைகளை அடிக்கடி புசிப்பதால்
ஏற்படும் நறுமணம், சந்தனம், செண்பகம்
இவைகளை சாத்திக்கொள்வதால் ஏற்படும்
நறுமணம், திருவாயைத் திறந்து சிரிக்கும்
போதோ தாமரையின் நறுமணமும், கற்பூரத்தின்
பரிமளமும் வீசும். திருவாய் மலரும் போது,
சிவந்திருக்கும் பவள வாயின் நடுவே சில
பற்கள் வெள்ளி அரும்புபோல் பிரகாசிக்கும்.
நீல நிறத்தை உடையோனே! பஞ்சாயுதத்தின்
நடுவே அமைந்துள்ள உன்னுடைய கொவ்வை
பழம் போன்ற வாயிலிருந்து ஊரும்
அம்ருதமான நீர் கீழே விழும்படியாக
ஆடவேண்டும். ஏழு உலகங்களையும்
படைத்தாள்பவனே. நீ ஆடவேண்டும்!
(10)
செங்கமலக்கழலில் சிற்றிதழ்போல் விரவில்
சேர்திகழாழிகளும் கிண்கிணியும் அரையில்
தங்கிய பொன்வடமும் தாள நன் மாதுளையின்
பூவொடு பொன்மணியும் மோதிரமுங்கிறியும்
மங்கலவைம்படையுந் தோள்வளையுங்குழையும்
மகரமும்வாளிகளுஞ் சுட்டியு மொத்திலக
எங்கள்குடிக்கரசேயாடுகசெங்கீரை
ஏழுலகமுடையாயாடுகவாடுகவே
பாசுர அனுபவம்
எங்கள் குல அரசே! செந்தாமரை போன்ற
உன் திருவடிகளின் விரல்கள் தாமரையின்
உள்ளிதழ்கள் போலிருக்கிறது. உன் திருவாழி
மோதிரங்கள், கால் சதங்கைகள்,
இடுப்பிலிருக்கும் பொன் நாண், பொன்னால்
செய்த மாதுளம்பூ-பொன்மணி சேர்த்துக்
கோத்த மாலை, திருக்கை மோதிரங்கள்,
மணிக்கட்டில் சாத்திய வடம், மங்களமான
பஞ்சாயுதம் பதித்த கழுத்து மாலை,
திருத்தோள்வளைகள், காதணிகள், மகர
குண்டலங்கள், நெற்றிச் சுட்டி இவை எல்லாம்
ஒன்று சேர்ந்தாற்போல் அழகாக அசைய
நீ செங்கீரை ஆடவேண்டும்! ஏழுலகமும்
ஆள்பவனே, நீ ஆடவேண்டும் !
(11)
அன்னமுமீனுருவுமாளரியுங்குறளும்
ஆமையுமானவனேயாயர்கள் நாயகனே
என்னவலங்களை வாயாடுக செங்கீரை
ஏழுலகுமுடையாயாடுகவாடுகவென்று
அன்ன நடை மடவாளசோதை யுகந்தபரிசு
ஆனபுகழ்ப்புதுவைப்பட்டனுரைத்த தமிழ்
இன்னிசைமாலைகளிப்பத்தும்வல்லார் உலகில்
எண்டிசையும் புகழ்மிக்கின்பமதெய்துவரே
பாசுர அனுபவம்
ஹம்ஸ,மத்ஸ்ய ,ந்ருஸிம்ஹ, வாமன போன்ற
அவதாரங்களை எடுத்தவனே, இடையர்களின்
தலைவனே, என் துன்பத்தை போக்கினவனே,
ஏழுலகங்களுக்கும் அதிபதியே, நீ செங்கீரை
ஆடவேணும், ஆடவேணும் என்று, ஹம்ஸ நடை
கொண்ட, களங்கமற்றவளான யசோதை பிராட்டி
உகந்து சொன்னவற்றை, புகழ்பொருந்திய
பெரியாழ்வார் இனிய இசையுடன் தமிழ்
மாலைகளாகத் தொகுத்துத் தந்த இப்பத்து
பாசுரங்களை ஓதவல்லவர்கள் இந்த உலகில்
எட்டு திசைகளிலும் கீர்த்தியையும்,
பரமானந்தத்தையும் அடைவர்கள்.
Summary
child Krishna, sitting on the hips of Yasoda stretches
out His little hand towards moon and calls him to
come down to Him. Since moon doesn't seem to oblige,
Yasoda rebukes moon and warns him that if he refuses
Krishna's request, he would have to suffer severe
punishment at the hands of Krishna.
(1)
thanmugaththuch chutti thoongath thoongath thavazhndhu pOy
ponmugak kiNkiNi yaarppap puzhudhiyaLaigindraan
yenmagan gOvindhan kooththinai yiLamaamadhee
ninmugangaNNuLavaagil neeyinge nOkkippO
Purport
Even as Krishna was sweetly crawling, the pendant
on his forehead swayed beautifully, the ankle-wear
made bell sounds and splashing sands with His hands
kicked up dust. Yasoda looks up at the moon and
tells him that if he really possess eyes, then let
him come down and see the child Krishna playing
naughtily. A different interpretation given here
is that 'the purpose of having eyes will be realized
by having a look at this naughty child Krishna'
(2)
yensiruk kuttan yenakkorinnamu dhembiraan
than siRukkaigaLaal kaattik kaattiyazhaikkindraan
anjana vaNNanOdu aadalaada vuRudhiyEl
manjil maRaiyaadhe maamaDh magizhndhOdivaa
Purport
My lord, nectar like sweet child of mine, my beloved
child Krishna is showing His hands at you
(O great moon !) and calls you to come.
If you wish to play with my dark hued Krishna,
don't hide behind the clouds, happily come down.
(3)
chuttrumoLi vattam soozhndhu jyotip parandhengum
yeththanai seiyilum yen magan mugam nErovvaay
viththagan vEnkadavaaNan unnai viLikkindra
kaiththalam nOvaamE ambulee kadithOdivaa
Purport
O Moon, you shine in the vast skies spreading light
in all directions. But, you cannot equal in beauty,
the enchanting face of my son Krishna. One who stands
majestically at the great Tirumalai hills to bless His
devotees, is now stretching His little hands
constantly in your direction. O great Moon, before
He gets pain in His tender hands due to
continuous stretching, rush down here.
(4)
chakkarak kaiyyan thadankaNNaal malaravizhiththu
okkalai mElirundhu unnaiyE chuttik kaattunkaaN
thakkathRidhiyEl chandhiraachalanj seiyyaadhe
makkat peRaadha maladanallaiyEl vaa kaNdaay
Purport
My Krishna, wielder of Discus weapon in His hand,
sitting on my hips is looking at you with His lotus
like broad eyes. O great moon, hope you are not a
sterile man (inability to beget children)
as to not understand how the children feel
like if they don't get what they want.
Be fair to Him and come down fast.
(5)
azhagiyavaayil anudhavooRal theLivuRaa
mazhalai muttRaadha iLanjchollaal lunnaik koovugindraan
kuzhagan sireedharan koovak koova nee pOdhiyEl
puzhayilavaagadhE nin sevipugar maamaDhi
Purport
My Krishna, who stays in a group and who has
Mahalakshmi on His chest, is now uttering unclear
baby words with saliva dripping down his mouth as
He tries to speak. He calls you, O great lustrous
moon, to come to Him. If you disregard His call,
then your ears are as good as having no holes
(through which the sound enters) in them.
(6)
thaNdodu chakkaram saarngamEnthun thadakkaiyyan
kaNduyil koLLakkarudhik kottaavi koLgindraan
uNdamulaip paalaRaakaNdaay uRangaavidil
viNdanilmanniya maamaDhi viraindhodi vaa
Purport
My Krishna, who holds mace, discuss and Sarnga bow
in His broad Hands, is about to fall asleep, as can
be seen from His yawning. If He doesn't sleep now,
the breast milk which he had taken, will not get
digested. So, great moon, giver of
light to the sky, come fast.
(7)
baalagan endru paribavanj seiyyEl pandorunAL
aalinilai vaLarndha siRukkanavanivan
mElezhappaayndhu pidiththuk koLLum veguLumEl
maalai madhiyaaDhe maamaDhi magizhndhodi vaa.
Purport
Don't ever think that "this is a small child" and
"what if I don't respond to His calls". Long ago,
at the time of great dissolution, He swallowed all
the worlds and kept them in His stomach and slept
on the fig leaf. If you chose to disrespect this
great person, He may get angry and catch you in
one jump. O, great moon, come down with love.
(8)
siRiyanendrenniLanj chingaththai igazhEl kaNdaay
siRumaiyin vaarththaiyai mAvaliyidaich chendrukEL
siRumaip pizhai koLLil neeyumun thevaik kuriyai kaaN
niRaimadhi nedumaal viraindhunnaik koovugindraaan
Purport
If you think that my Krishna, my lion cub is just
a kid like any other kid and disregard His calls,
you are wrong, O moon. Just go and ask Mahabali
about Krishna's greatness. Even Mahabali thought
at first that He was a small boy and disrespected Him.
But, later he repented after his thoughtless act
and sought forgiveness from the Lord. Even you,
O moon, who is committing such a mistake, realize your
folly and approach Him in repentance so that you may
become worthy of service to Him. Behold,
the Lord of the Universe beckons you !
(9)
thaazhiyil veNNai thadankaiyaara vizhungiya
pEzhai vayitrrembiraan kandaa unnai koovugindraan
aazhikondunnai yeRiyum iyuRavillai kaaN
vaazhvuRudhiyEl maamaDhi magizhndhodi vaa
Purport
Having eaten large quantity of butter by scooping
from the mud pots with His little hands and with
a bloated belly (because of such heavy eating),
Krishna is calling you. Even now if you do not
come, He may deploy His discus and severe your
head, have no doubts about this. If you have a
desire to live on, O great moon,
come down happily in haste.
(10)
maiththadangaNNi asodai than maganukku
ivaiyoththana solli uraiththa maatRam oLipuththoor
viththagan vittuchiththan viriththa thamizhivai
yeththanaiyunj sollavallavarkku idarillaiyE.
Purport
The bright mascara-eyed Yasoda spoke to the Moon on
behalf of His son Krishna these words and the same
has been detailed, through the above pAsurams, by
Vishnu Chiththan (periAzhwAr) resident of
Srivillipuththur. Those who strive to recite
these pAsurams in any manner,
will have no distress in their lives.
சாராம்சம்
கண்ணன் தன் சிறு கைகளால் சந்திரனை காட்டி
அழைத்தும் சந்திரன் வராததால், யசோதை சந்திரனை
பார்த்து கோபித்துக் கூறும் பாசுரங்கள் தான் இவை.
(1)
தன்முகத்துச்சுட்டி தூங்கத்தூங்கத்தவழ்ந்து போய்
பொன்முகக்கிண்கிணியார்ப்பப் புழுதியளைகின்றான்
என்மகன் கோவிந்தன்கூத்தினையிளமாமதீ
நின்முகங்கண்ணுளவாகில் நீயிங்கேநோக்கிப்போ
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் தவழ்ந்து விளையாடும் போது அவன் நெற்றியில்
அணிந்திருக்கும் சுட்டியானது அழகாக இங்குமங்குமாக
அசைகிறது. தங்கக் கொலுசுகள் அழகான கிண்கிணி
சப்தத்தை எழுப்புகிறது. என் மகனான கண்ணன்
மண்ணைக்கிளறி புழுதியைக்கிளப்பி தவழ்ந்து
அட்டகாசமாய் விளையாடும் காட்சியை, இளமையாக
உள்ள சந்திரனே, உனக்கு கண் இருந்தால் (அல்லது கண்
பெற்றதின் பயனாக) பார்த்துவிட்டுப்போ
(2)
என்சிறுக்குட்டன் எனக்கோரின்னமுதெம்பிரான்
தன்சிறுக்கைகளால் காட்டிக்காட்டியழைக்கின்றான்
அஞ்சனவண்ணனோடு ஆடலாடவுறுதியேல்
மஞ்சில்மறையாதே மாமதீ மகிழ்ந்தோடிவா
பாசுர அனுபவம்
அமுதம் போல் இனிமையானவன், என் தலைவன், என்
அருமைப்புதல்வன் கண்ணன் தன் சிறு கைகளால் உன்னை
காட்டி காட்டி அழைக்கிறான். மை போன்ற திருமேனியுடைய
கண்ணனோடு நீ விளையாட நினைத்தேயானால் மேகத்தில்
நுழைந்து மறையாமல் ஆவலுடன் ஓடி வா !
(3)
சுற்றுமொளிவட்டம் சூழ்ந்துசோதிபரந்தெங்கும்
எத்தனை செய்யிலும் என்மகன் முகம்நேரொவ்வாய்
வித்தகன் வேங்கடவாணன் உன்னை விளிக்கின்ற
கைத்தலம் நோவாமே அம்புலீகடிதோடிவா
பாசுர அனுபவம்
சந்திரனே, எங்கும் பரந்து எல்லாத் திசைகளிலும்
ஒளிவீசுபவனாய் எத்தனை அழகாக நீ இருக்க
முயன்றாலும் என்னுடைய மகனான கண்ணனின்
திருமுகமண்டலத்துக்கு ஈடாக முடியாது. ஆச்சர்யமான
திருவேங்கட மலையில் நிற்கின்ற-திருக்கோலத்துடன்
இருப்பவனான என் கண்ணபிரானின் திருக்கைகளில் வலி
ஏற்படும் முன்னமே (உன்னை கை நீட்டி அழைக்கிறபடியால்),
சந்திரனே விரைவில் ஓடி வா !
(4)
சக்கரக்கையன் தடங்கண்ணால் மலரவிழித்து
ஒக்கலைமேலிருந்து உன்னையே சுட்டிக்காட்டுங்காண்
தக்கதறிதியேல் சந்திராசலஞ்செய்யாதே
மக்கட்பெறாத மலடனல்லையேல்வாகண்டாய்
பாசுர அனுபவம்
சக்கராயுதத்தைக் கையில் ஏந்தியிருக்கும் கண்ணன் என்
இடுப்பில் இருந்தவாறே தன்னுடைய விசாலமான கண்களால்
உன்னையே சுட்டிக்காட்டுகிறான். சந்திரனே ! நியாயமாக
நடந்துகொள்பவனேயாகில், குழந்தை இல்லாத
மலடனில்லையேனாகில், மோசம் பண்ணாமல் வந்து விடு !
(5)
அழகியவாயில் அமுதவூறல் தெளிவுறா
மழலை முற்றாத இளஞ்சொல்லால் லுன்னைக்கூவுகின்றான்
குழகன் சிரீதரன் கூவக்கூவ நீ போதியேல்
புழயிலவாகாதே நின்செவிபுகர்மாமதீ
பாசுர அனுபவம்
எல்லோரோடும் கூடியிருப்பவனான ஸ்ரீதரன், என் கண்ணன்
தன் திருப்பவள வாயில் அம்ருதமாகிற உமிழூர, மழலை
பேசி, சந்திரனே ! உன்னை அழைக்கிறான். தேஜஸ்வியாயும் ,
புகழ் பொருந்தியவனுமான உனக்கு அது கேட்கவில்லையா ?
அப்படிக் கேளாதவன் போல் நீ அலட்சியம் பண்ணும்
பட்சத்தில் உன் காதுகள் துளை இல்லாதவைகளாகாதோ?
(6)
தண்டொடு சக்கரம் சார்ங்கமேந்துன் தடக்கையன்
கண்டுயில் கொள்ளக்கருதிக் கொட்டாவி கொள்கின்றான்
உண்டமுலைப் பாலறாகண்டாய் உறங்காவிடில்
விண்டனில்மன்னிய மாமதீ விரைந்தோடிவா
பாசுர அனுபவம்
கதை, சக்கரம், சார்ங்கமென்னும் வில் இவைகளைத் தன்
விசாலமான திருக்கைகளில் ஏந்தியிருக்கிற கண்ணன்
தூங்குவதற்காகக் கொட்டாவி விடுகிறான். இப்பொழுது
இவன் தூங்கவில்லையெனில் இவன் உண்டிருக்கும்
முலைப்பால் ஜீரணிக்காது. ஆகையால், வானில்
உலாவும் புகழ்வாய்ந்த சந்திரனே ! சீக்கிரம் ஓடி வா !
(7)
பாலகனென்று பரிபவஞ்செய்யேல் பண்டொருநாள்
ஆலிநிலை வளர்ந்த சிறுக்கனவனிவன்
மேலெழப்பாய்ந்து பிடித்துக் கொள்ளும் வெகுளுமேல்
மாலை மதியாதே மாமதீ மகிழ்ந்தோடிவா
பாசுர அனுபவம்
"இவன் ஒரு சிறுபிள்ளை, இவன் அழைக்க நாம் போவானேன்",
என அலட்சியம் செய்யாதே. முன்பொருசமயம், பிரளயகாலத்தில்
உலகங்களைத் தன் வயிற்றிலடக்கி ஒரு ஆலின் இலைமேல்
துயில் கொண்ட பிள்ளைதான் இவன். அப்படிப்பட்ட இந்த
மஹா புருஷனை அவமதித்தால் அவன் கோபம்கொண்டு
உன்னை ஒரே தாவலில் பிடித்துக்கொள்வான்.
புகழ்படைத்த சந்திரனே ! ஆசையுடன் ஓடி வா !
(8)
சிறியனென்றென்னிளஞ் சிங்கத்தை இகழேல் கண்டாய்
சிறுமையின் வார்த்தையை மாவலியிடைச்சென்றுகேள்
சிறுமைப் பிழை கொள்ளில் நீயுமுன் தேவைக்குரியைகாண்
நிறைமதி நெடுமால் விரைந்துன்னைக் கூவுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
என் சிங்கக்குட்டி கண்ணனை சிறியவன் (மற்ற
பிள்ளைகளைப்போல்) என்று நினைத்து அவமதிக்காதே.
இவனைச் சிறுவனாக முதலில் எண்ணி பிறகு தான்
செய்த அபசாரத்திற்காக வருந்திய மஹாபலியிடம்
போய்க் கேள் இவன் செய்கையை. இவ்வளவு அழைத்தும்
வராமல் அபசாரம் புரியும் நீயும் அத்தப்பை உணர்ந்தால்,
பகவானுக்கு அடிமை செய்ய யோக்யதை பெறுவாய்.
பூர்ண சந்திரனே ! சர்வேஸ்வரன் உன்னை அழைக்கிறான் !
(9)
தாழியில் வெண்ணைய் தடங்கையாரவிழுங்கிய
பேழை வயிற்றெம்பிரான் கண்டா உன்னைக் கூவிகின்றான்
ஆழிகொண்டுன்னை யெறியும் ஐயுறவில்லைகாண்
வாழ்வுறுதியேல் மாமதீ மகிழ்ந்தோடிவா
பாசுர அனுபவம்
பானையிலிருந்து கைநிறைய வெண்ணையை எடுத்து
உண்டு வயிறு புடைத்திருக்கும் என் கண்ணபிரான் உன்னை
அழைக்கிறான். இப்படி அழைத்தும் நீ வராமல் போனால்
தன்னுடைய சக்கரத்தைப் பிரயோகித்து உன் தலையை
துண்டித்துவிடுவான். சந்தேகமேயில்லை. வாழ நினைத்தால்,
புகழுடைய சந்திரனே, ஆர்வத்துடன் ஓடி வா !
(10)
மைத்தடங்கண்ணி அசோதை தன் மகனுக்கு
இவையொத்தனசொல்லி உரைத்த மாற்றம் ஒளிபுத்தூர்
வித்தகன் விட்டுசித்தன் விரித்த தமிழிவை
எத்தனையுஞ் சொல்லவல்லவர்க்கு இடரில்லையே
பாசுர அனுபவம்
மையுடன் கூடிய விசாலமான கண்களுடைய யசோதை
தன் பிள்ளையான கண்ணனின் மனதிற்கு ஏற்றவாறு,
சந்திரனை நோக்கி சொன்ன இப்பாசுரங்களை,
ஒளிபொருந்திய ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர் வாழ் விஷ்ணுசித்தன்
(பெரியாழ்வார்) இங்கு விரிவாக எடுத்துரைக்கிறார்.
இப்பாசுரங்களை ஏதேனும் ஒரு வகையில்
சொல்லுபவர்களுக்குத் துன்பம் இல்லையாம்.