fifth ten fourth thirumozhi



Summary

In the following concluding pAsurams of periAzhwAr
thirumozhi, periAzhwAr narrates how the Lord,
running away from the comforts of His eternal abode of
milky ocean, sri vaikuntam etc., chose to come
and stay in his lotus heart.
(1)
senniyOngu thaN thiruvEngadamudaiyaay! ulagu
thannai vaazha ninRanambee! dhaamOdharaa! sadhiraa!
ennaiyum ennudaimaiyaiyum un sakkarap poRiyoRRik koNdu
ninnaruLE purindhirundhEn inien thirukkuRippE?

Purport

In the cool hills, with peaks sky high, You stay;
dAmOdharA! All people live as You show the way!
I have affixed on my body & soul Your chakra sign
and wait for Your grace! what else is Your design?
(2)
paRavai yERu parampurudaa! nee ennaikkaik koNdapin
piRaviyennum kadalum vaRRip perumpadhamaa kinRadhaal
iRavuseyyumpaavakkaadu theekkoLee_i_vEkinRadhaal
aRivai yennum amudhavaaRu thalaip paRRivaayk koNdadhE.

Purport

O great purushA, You ride on garudA! the sea
of samsArA has parched once You took over me!
Forest of 'my deadly sins' is burnt, and the pure
wisdom, like nectar, flows into my head & soar!
(3)
emmanaa! enkulatheyvamE! ennudaiya naayakanE!
ninnuLEnaayp peRRa nanmai ivvulakinil aar peRuvaar?
namman pOlE veezhthth amukkum naattil uLLa paavamellaam
summenaathE kaivittOdith thooRukaL paayndhanavE.

Purport

My Ruler! my family God! my Lord! the grace I got
from You, who else can get? Like one who's caught
in devil's choking grip, world's sins would not stay;
but run gasping for breath & hide in bushes faraway!
(4)
kadal kadaindhu amudham koNdu kalasaththai niRaiththaaRpOl
udaluruki vaay thiRandhu maduththu unnai niRaiththukkoNdEn
kodumai seyyum kooRRamum enkOlaadi kuRugappeRaa
thadavaraith thOL sakkarapaaNee! saarngaviR sEvakanE!

Purport

Like churning ocean to fill jar with nectar, I drank;
You to the full, even as my body melted and sank!
The terrible yamA dare not enter my kingdom now;
O warrior with big arms holding discus & sArngA bow!
(5)
ponnaik koNdu uraikal meedhE niRamezha vuraiththaaRpOl
unnaikkoNdu en naavakampaal maaRRinRi uraiththukkoNdEn
unnaikkoNdu ennuL vaiththEn ennaiyum unnilittEn
ennappaa! ennirudee kEsaa! ennuyirk kaavalanE!

Purport

Just like rubbing gold on a touchstone to test
I have used my tongue to abuse You at best;
Now I have taken You in me & Your feet is my goal;
my Lord, ruler of my senses, saviour of my soul!
(6)
unnudaiya vikkiramam onRozhiyaamal ellaam
ennudaiya nenchakam paal suvarvazhi ezhudhikkoNdEn
mannadanga mazhuvalangaikkoNda iraama nambee!
ennidai vandhu emperumaan! iniyengup pOkinRadhE?

Purport

Like painting on a wall, all Your valiant acts
got etched on my heart! O, You once wielded the axe;
as great parasurAmA to vanquish all arrogant kings!
Staying within me, where can You spread Your wings?
(7)
parup padhaththuk kayal poRiththa paaNdiyar kulapathipOl
thiruppolindha sEvadi ensenniyin mElpoRiththaay
marupposiththaay! malladarththaay! enRenRu unvaasakamE
uruppolindhan aavinEnai unakku uriththaakinaiyE

Purport

Just as pAndiya king stuck a flag with fish sign
on mEru hill, Your lotus feet was on the head of mine;
You broke the tusker & trounced wrestlers in scores;
my tongue ever says Your names; O Lord, I am Yours!
(8)
anandhan paalum karudanpaalum aidhu noydhaaka vaiththu en
manandhan uLLE vandhuvaiki vaazhach cheydhaay empiraan!
ninaindhu ennuLLEnninRu nekkuk kaNkaL asumpozhuka
ninaindhirundhE siramam theerndhEn nEmi nediyavanE!

Purport

Showing ananthA and garudA less love, You came;
and sat in my heart and made me live with fame!
O Lord holding discuss! I cry thinking of Your grace;
and all my troubles are now gone without a trace!
(9)
panik kadalil paLLikOLaip pazhakavittu Odivandhu en
manak kadalil vaazhavalla maayamaNaaLa nambee!
thanikkadalE thanichchudarE thaniyulagE enRenRu
unakkidamaayirukka ennai unakku uriththaakkinaiyE.

Purport

Leaving aside the cool milky ocean thirupArkadal, You ran
into the sea of my heart & chose to live there with a plan!
You forsook unmatchable thirupArkadal, Sun-the lustrous place;
and vaikuntam, only to take me as Your servant with Your grace!
(10)
thadavaraivaay miLirndhu minnum thavaLa nedungodipOl
sudaroLiyaay nenchinuLLE thOnRum en sOdhi nambi!
vadathadamum vaikundhamum madhiL thuvaraa pathiyum
idavakaigaL igazhndhittu enpaal idavagai koNdanaiyE.

Purport

Just as a pristine flag on a hill top is clearly seen;
You reside in the lotus of my heart with a sheen!
You shunned milky ocean,srivaikuntam & dwarka-the fort city;
only to come into my heart and sit pretty!
(11)
vEyar thangaL kulaththudhiththa vittuchiththan manaththE
kOyil koNda kOvalanaik kozhun kuLir mukil vaNNanai
aayarERRai amarar kOvai andhaNar thamamudhaththinai
saayai pOlap paadavallaar thaamum aNukkargaLE.

Purport

In the heart of periAzhwAr of vEyar clan pride;
the cool-dense-cloud-hued gOpAlA chose to reside;
To cowherds & celestials He's chief; to sages He's sweet;
whoever can sing these shall, like shadow, be at His feet!
Here ends periAzhwAr thirumozhi
Obeisances to periAzhwAr and Lord krishnA



Posted by No comments:

ஐந்தாம் பத்து நான்காம் திருமொழி



சாராம்சம்

எம்பெருமான், தான் வசிக்கும் திருப்பாற்கடல்,
ஸ்ரீ வைகுந்தம் போன்ற ஒப்பற்ற இடங்களை
வெறுத்து ஒதுக்கி ஓடி வந்து, தன்னுடைய ஹ்ருதய
கமலத்தில் அமர்ந்து சேவை சாதிக்கிறான் என்று
பெரியாழ்வார் பெருமிதமாகக் கூறும் கீழ்கண்ட இந்த
பாசுரங்களை நாமும் அனுசந்தித்து ஆழ்வார்-எம்பெருமான்
அனுக்கிரகத்தைப் பரிபூரணமாகப் பெறுவோமாக.
(1)
சென்னி யோங்கு தண் திருவேங்கடமுடையாய்.உலகு
தன்னை வாழ நின்றநம்பீ. தாமோதரா. சதிரா
என்னையும் என்னுடைமையையும் உன் சக்கரப்
பொறியொற்றிக் கொண்டு நின்னருளே
புரிந்திருந்தேன் இனி என்திருக்குறிப்பே?

பாசுர அனுபவம்

ஆகாயத்தை தொடுமளவு உயர்ந்திருக்கும் சிகரங்களை
உடைய, குளிர்ந்த திருவேங்கடமலையை
வாசஸ்தலமாகக் கொண்டவனே! உலகத்தாரை
வாழ்வித்தருளும் குணபூர்த்தியை உடையவனே!,
யசோதை பிராட்டியால் கட்டுண்ட தாமோதரனே!
அடியார்களின் குற்றத்தைக் கண்டு கொள்ளாத திறமை
உடையவனே! என் ஆத்மாவுக்கும், சரீரத்துக்கும்
உன்னுடைய திருச்சக்கர சின்னத்தைப் பதித்துக்
கொண்டு உன்னுடைய க்ருபையை வேண்டி நிற்கின்றேன்.
இனி உன்னுடைய திருவுள்ளம்தான் என்னவாயிருக்கும்?
(2)
பறவையேறு பரம்புருடா. நீஎன்னைக் கைக்கொண்டபின்
பிறவியென்னும் கடலும் வற்றிப் பெரும் பதமாகின்றதால்
இறவு செய்யும் பாவக்காடு தீக்கொளீஇவேகின்றதால்
அறிவை யென்னும்அமுதவாறு தலைப்
பற்றி வாய்க்கொண்டதே.

பாசுர அனுபவம்

கருடனை வாகனமாகக் கொண்டு அதன் மேல்
ஏறிப் பயணிக்கும் புருஷோத்தமனே! நீ என்னை
ஆட்கொண்டபின், பிறவி என்னும் பெரும் கடல்
முற்றிலுமாய் வற்றிப் போய், நானும் பெரும்
பாக்கியம் செய்தவனாகிறேன்! அழிவை ஏற்படுத்தும்
இந்தப் பாவக் காடானது தீயினில் வெந்து போயிற்று!
ஞானமென்னும் அம்ருத ஆறு என்னில்
பெருக்கெடுத்து தலைக்கு மேலே போகின்றதே!
(3)
எம்மனா என்குலதெய்வமே. என்னுடைய நாயகனே.
நின்னுளேனாய்ப் பெற்றநன்மை இவ்வுலகினில்
ஆர்பெறுவார்? நம்மன்போலே வீழ்த்தமுக்கும்
நாட்டிலுள்ள பாவமெல்லாம் சும்மெனாதே
கைவிட்டோடித் தூறுகள் பாய்ந்தனவே.

பாசுர அனுபவம்

எமக்கு இறைவனாய், என் குலத்தின் தெய்வமாய்,
எனக்குத் தலைவனானவனே! உன்னிடம் நான் பெற்ற
நன்மையை இவ்வுலகில் வேறு யார் தான் பெறக் கூடும்?
பேய்கள் எப்படி கீழே தள்ளி அமுக்குமோ, அப்படியே
உலகத்திலுள்ள பாவங்களெல்லாம் மூச்சு விடாமல்
பயந்து ஓடி புதர்களில் மறைந்து கொண்டனவே!
(4)
கடல்கடைந்துஅமுதம் கொண்டு கலசத்தை
நிறைத்தாற்போல் உடலுருகிவாய் திறந்து மடுத்து
உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன் கொடுமை
செய்யும் கூற்றமும் என்கோலாடி குறுகப்பெறா
தடவரைத்தோள் சக்கரபாணீ. சார்ங்கவிற் சேவகனே.

பாசுர அனுபவம்

பெரிய மலை போன்ற தோள்களை உடையவனே!
திருசக்கரத்தை கையில் ஏந்தியவனே! சார்ங்கமென்கிற
வில்லை தரித்த வீரனே! திருப்பாற்கடலை கடைந்து
அமிர்தத்தை கொண்டு கலசத்தை நிறைத்தது போலே,
உடல் உருகி வாயைத் திறந்து இரண்டு கைகளாலும்
அமுதமாகிய உன்னை அள்ளிப் பருகி என்னில்
தேக்கிக்கொண்டேன். இதற்குப் பின், கொடிய
தண்டனைகளை வழங்கும் யமனும் கூட என்னுடைய
ஆட்சி செல்லுமிடங்களில் வருவதில்லை.
(5)
பொன்னைக்கொண்டுஉரைகல்மீதே நிறமெழ
வுரைத்தாற்போல் உன்னைக்கொண்டுஎன்நாவகம்
பால் மாற்றின்றிஉரைத்துக்கொண்டேன் உன்னைக்
கொண்டுஎன்னுள்வைத்தேன் என்னையும்உன்னிலிட்டேன்
என்னப்பா என்னிருடீகேசா என்னுயிர்க்காவலனே.

பாசுர அனுபவம்

தங்கத்தின் தரத்தை உரை கல்லில் வைத்து உரைப்பது
போல், உன்னை என் நாக்கினால் தரம் குறையப்
பேசியிருக்கிறேன். இப்பொழுது உன்னுடைய
அனுமதியுடன் உன்னை என் மனத்துள் வைத்தேன்.
என்னையும் உன் திருவடிகளில் ஸமர்ப்பித்தேன்.
என் அப்பனே! என் இந்திரியங்களை ஆள்பவனே!
என் உயிரைக் காப்பவனே!
(6)
உன்னுடைய விக்கிரமம் ஒன்றொழியாமல் எல்லாம்
என்னுடைய நெஞ்சகம்பால் சுவர்வழி
எழுதிக்கொண்டேன் மன்னடங்கமழு வலங்கைக்
கொண்ட இராமநம்பீ. என்னிடை வந்து
எம்பெருமான். இனியெங்குப் போகின்றதே?

பாசுர அனுபவம்

உன்னுடைய திருவிளையாட்டுக்களில் ஒன்று
விடாமல் எல்லாவற்றையும் சுவரிலெழுதும் சித்திரம்
போல என்னுடைய மனதிலே ப்ரகாசிக்கும் படி
பண்ணிக்கொண்டேன். க்ஷத்திரியர்கள் இருந்த இடம்
தெரியாமல் அழியும்படி கோடரியை வலதுகையில்
தரித்து பரசுராமாவதாரம் செய்தருளின குணபூர்த்தியைக்
கொண்டவனே! என்னிடத்திலே எழுந்தருளின பின்பு
உனக்கு வேறு புகலிடம் எங்கு இருக்க முடியும்?
(7)
பருப்பதத்துக் கயல்பொறித்த பாண்டியர்
குலபதிபோல் திருப்பொலிந்த சேவடி எஞ்சென்னியின்
மேல்பொறித்தாய் மருப்பொசித்தாய். மல்லடர்த்தாய்.
என்றென்று உன்வாசகமே உருப்பொலிந்த நாவினேனை
உனக்கு உரித்தாகினையே

பாசுர அனுபவம்

மஹாமேருவிலே தனது மீன் உருவம் பதித்த
கொடியை நட்ட பாண்டிய வம்சத்து அரனைப்
போலே, அழகான சிகப்புத் தாமரை மலர் போன்ற
திருவடிகளை என் தலையின் மீது அலங்கரித்தவனே
என்றும், குவலயாபீடம் என்ற துஷ்ட யானையின்
கொம்பை முறித்தவனே என்றும், மல்யுத்த
வீரர்களைக் கொன்றவனே என்றும் இவ்வாறான உன்
குணங்கள் அடங்கிய திருநாமங்களைச் சொல்லிச்
சொல்லியே தழும்பேறின நாக்கையுடைய என்னை
உனக்கு உரியவனாக்கிக் கொண்டாயே!
(8)
அனந்தன்பாலும் கருடன்பாலும் ஐதுநொய்தாக
வைத்து என் மனந்தனுள்ளே வந்துவைகி வாழச்
செய்தாய் எம்பிரான். நினைந்து என்னுள்ளே
நின்றுநெக்குக் கண்கள் அசும்பொழுக நினைந்திருந்தே
சிரமம் தீர்ந்தேன் நேமி நெடியவனே.

பாசுர அனுபவம்

அனந்தனிடத்திலும், கருடனிடத்திலும் அன்பை
மிக கொஞ்சமாக வைத்து, என் மனத்தினுள்ளே வந்து
அமர்ந்து என்னை வாழ வைத்தாய். இந்த வைபவத்தால்,
என் மனம் உருகி, கண்களில் நீர் பெருகியது. கையில்
சக்கரம் எந்திய பெரியோனே! நீ செய்த இந்த
உபகாரத்தை நினைத்து நினைத்து என்
வருத்தமெல்லாம் தீர்ந்து விட்டது.
(9)
பனிக்கடலில் பள்ளிகோளைப் பழகவிட்டு ஓடிவந்துஎன்
மனக்கடலில் வாழவல்ல மாயமணாளநம்பீ.
தனிக்கடலே தனிச்சுடரே தனியுலகே என்றென்று
உனக்கிடமாயிருக்க என்னை உனக்குஉரித்தாக்கினையே.

பாசுர அனுபவம்

குளிர்ச்சியான திருப்பாற்கடலில் படுத்துக்
கொள்ளுவதை மறந்துவிட்டு, அங்கிருந்து ஓடிவந்து
என்னுடைய மனம் என்ற கடலில் வாழ்கின்ற மாயோனே!
திருமகளின் மணாளனே! பரிபூரணனே! தன்னிகரற்ற
இடங்களான திருப்பாற்கடலும், சூரியமண்டலமும்,
பரம பதமும் உனக்கு ஏற்ற வாழும் இடமாக
இருக்க, அவற்றை விடுத்து என்னை
உனக்கு அடிமையாக்கிக் கொண்டாயே!
(10)
தடவரைவாய் மிளிர்ந்து மின்னும் தவளநெடுங்
கொடிபோல் சுடரொளியாய் நெஞ்சினுள்ளே
தோன்றும் என்சோதிநம்பி. வடதடமும் வைகுந்தமும்
மதிள் துவராபதியும் இடவகைகள்இகழ்ந்திட்டு
என்பால் இடவகை கொண்டனையே.

பாசுர அனுபவம்

பெரிதான ஒரு மலையின் உச்சியில் பரிசுத்தமாக
விளங்குகின்ற ஒரு கொடி எல்லார்க்கும் காண
எளிதாக இருப்பது போல், என்னுடைய ஹ்ருதய
கமலத்தினுள் மிகத் தெளிவாக பளபளவென்று
தேஜஸ்ஸுடன் விளங்கும் எம்பெருமானே! வட
திசையிலுள்ள திருப்பாற்கடல்,, ஸ்ரீ வைகுண்டம்,
மதிளால் சூழப்பட்ட ஸ்ரீ த்வாரகை ஆகிய உனக்கு
ஏற்ற இடங்களையெல்லாம் துறந்து விட்டு,
என்னுள் வந்தமர்ந்து எனக்கு பேரருள் புரிந்தாயே!
(11)
வேயர்தங்கள் குலத்துதித்த விட்டுசித்தன் மனத்தே
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழுங்குளிர்
முகில் வண்ணனை ஆயரேற்றை அமரர்கோவை
அந்தணர் தமமுதத்தினை சாயைபோலப்
பாட வல்லார்தாமும் அணுக்கர்களே.

பாசுர அனுபவம்

வைதிகருடைய குலத்திலே அவதரித்த
பெரியாழ்வாருடைய மனஸ்ஸில் கோயில் கொண்ட
கோப குமாரனை, குளுர்ச்சி பொருந்திய திரண்ட
மேகம் போன்ற நிறத்தையுடையவனை, இடையர்
களுக்குத் தலைவனை, நித்யஸூரிகளுக்கு ஸ்வாமியை,
ஸநகாதி ப்ரம்ம ரிஷிகளுக்கு அம்ருதம் போன்றவனைப்
பாடவல்லவர்கள் நிழலைப் போல எம்பெருமானுடன்
எப்போதும் நெருக்கமாக இருக்கப் பெறுவர்கள்.

பெரியாழ்வார் திருமொழி முற்றும்
பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்.




Posted by 1 comment:

fifth ten third thirumozhi



Summary

periAzhwAr states that he was caught in the
cycle of birth, death and rebirth. But once he
had the vision of Lord in thirumAlirunjchOlai,
everything changed. He says that he would not
let the Lord go away from Him anymore.
(1)
thukkach chuzhalaiyaich choozhndhukidandha valaiyaiaRappaRiththu
pukkinil pukkunnaik kaNdukoNdEn inip pOkaviduvadhuNdO?
makkaL aRuvaraik kallidaimOdha izhandhavaL thanvayiRRil
sikkena vandhupiRandhu ninRaay! thirumaal irun chOlai yendhaay!

Purport

Caught in the net surrounded by swirling pond of grief;
I cut this bond by seeing the divine form of my Chief!
He showed up in Devaki's womb as her 6 kids got stoned & hit
lord of thirumAlirunjchOlai! I won't let you easily quit
(2)
vaLaiththu vaiththEn inip pOkalottEn unthan indhiraNYaalankaLaal
oLiththidil nin thiruvaaNai kaNdaay nee oruvarkkum meyyanallai
aLiththengum naadum nakaramum thammudaith theevinai theerkkaluRRu
theLiththuvalancheyyum theerththamudaiththirumaalirunchOlai yendhaay!

Purport

I got You trapped so You can't slip! it's my decree
in Your wife's name! Don't try tricks to hide & flee;
You aren't true! thirumAlirunjchOlai is where You stay
where all take dip in clear waters to keep sins at bay!
(3)
unakkup paNiseythirukkum thavamudaiyEn, inippOy oruvan
thanakkup paNindhu kadaiththalai niRkai nin saayaiyazhivu kaNdaay
punaththinai kiLLip pudhuvavikaatti unponnadi vaazhkavenRu
inakkuRavar pudhiyadhuNNum ezhil thirumaalirunchOlai yendhaay!

Purport

Till now I am fortunate in serving You true;
How can I think of another, will it not defame You?
The place kuravA men pluck fresh millets from ground
to cook food for You is the lovely mAlirunjchOlai mound!
(4)
kaadham palavum thirindhuzhanRERku angOr nizhalillai neerillai un
paadha nizhalallaal maRROru yirppidam naan engum kaaNkinRilEn
thoodhusenRaay! kuru paaNdavarkkaay angOr poysuRRam pEsichchenRu
pEdhancheydhu engumpiNam padaiththaay! thirumaal irunchOlaiyendhaay!

Purport

I roamed a long way in distress, but couldn't see
a shelter or water or living place except shadow of Thee;
As pAndavAs' envoy, You told lies & ensured there's fight
& dead bodies; You're in mAlirunjchOlai with all Your might!
(5)
kaalum ezhaakaNNa neerum nillaa udalsOrndhu nadungi kural
mElum ezhaamayirk koochchumaRaa ena thOLkaLum veezhvozhiyaa
maalukaLaa niRku menmananE! unnai vaazhath thalaippeydhittEn
sElukaLaa niRkum neeLsunaisoozh thirumaal irunchOlai yendhaay!

Purport

Legs won't walk, eyes shed tear, body tires & shaken;
Voice quivers; I horripilate, shoulders fall & weaken;
Thus elated, I spend my life in Your thoughts & pray;
Fishes play in ponds of mAlirunchOlai where You stay!
(6)
eruththuk kodiyudaiyaanum piramanum indhiranum maRRum
oruththarum ippiRaviyennum nOykku marundhaRi vaarumillai
maruththuvanaay ninRa maamaNivaNNaa! maRupiRavithavirath
thiruththi unkOyiR kadaip pukappey thirumaalirunchOlaiyendhaay!

Purport

Not sivA with a bull-flag, brahmA, indra or none
knows medicine to stop rebirth; O blue-gem hued one!
You're in thirumAlirunjchOlai as a doctor for me!
Make me live at Your temple doorstep, its my plea!
(7)
akkarai yennumanaththak kadaluLazhundhi unpEraruLaal
ikkarai yERiyiLaith thirundhEnai anchalenRu kaikaviyaay
sakkaramum thadakkaikaLum kaNkaLum peedhaka vaadaiyodum
sekkar niRaththuch chivappudaiyaay!thirumaalirunchOlaiyendhaay!

Purport

Caught in the futile ocean of this life, I torment;
Say 'fear not'! lift me up! show grace, not dissent;
O Lord of thirumAlirunjchOlai! with discus in hand,
mighty armed, golden attired, red-sky hued,You stand!
(8)
eththanai kaalamum eththanaiy oozhiyum inRodu naaLaiyenRE
iththanai kaalamum pOyk kiRippattEn in iunnaip pOkalottEn
maiththunanmaarkaLaivaazhviththu maaRRalarnooRRuvaraikkeduththaay!
siththam ninpaal athaRidhiyanRE thirumaal irunchOlai yendhaay!

Purport

For days & eons I was stuck in the wheel of birth;
I won't let You go now! my Lord! I know Your worth;
You made pAndavAs live & foes die in the strife;
Are You unaware of my mind fixed on You for life!
(9)
anRu vayiRRil kidandhirundhE adimai seyyaluRRiruppan
inRu vandhu ingu unnaik kaNdukoNdEn inip pOka viduvadhuNdE?
senRangu vaaNanai aayirandhOLum thiruchchakkaram adhanaal
thenRiththisaithisaiveezhachcheRRaay! thirumaalirunchOlaiyendhaay!

Purport

When I was in womb, I longed to serve You;
Now seeing You here, can You escape my view?
mAlirunjchOlai Lord! With Your discus You clipped
bANA's 1000 arms which got strewn over & flipped!
(10)
senRulakam kudaindhaadumsunaith thirumaal irunchOlaithannuL
ninRapiraan adimEl adimaiththiRam nEr padaviNNappanchey
pon thikazh maadam polindhuthOnrum pudhuvaik kOn vittu chiththan
onRi nOd onbadhum paadavallaar ulakamaLandhaan thamarE.

Purport

People of this world take a dip in the streams
of mAlirunjchOlai & submit to the Lord who beams!
periAzhwar of puduvai with many a golden mansion;
so pens ten; who reads these will serve Him with passion.




Posted by No comments:

ஐந்தாம் பத்து மூன்றாம் திருமொழி



சாராம்சம்

இந்த கொடிய ஸம்ஸாரத்தில் சிக்கித் தவித்த
எனக்கு, திருமாலிருஞ்சோலையில் சேவை சாதிக்கும்
எம்பெருமானின் தரிசனம் கிடைத்த பிறகு, அந்த
'எம்பெருமானை இனி பிறிந்து எங்கும் போகவிடமாட்டேன்'
என்று பெரியாழ்வார் கூறும் அற்புதமான
பாசுரங்கள் தான் இவை.
(1)
துக்கச்சுழலையைச் சூழ்ந்துகிடந்த
வலையை அறப்பறித்து
புக்கினில் புக்குன்னைக் கண்டுகொண்டேன்
இனிப்போக விடுவதுண்டே ?
மக்களறுவரைக் கல்லிடைமோத
இழந்தவள் தன்வயிற்றில்
சிக்கெனவந்து பிறந்துநின்றாய்.
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

சுழல் ஆறு போன்று வளைய வளைய வருகிற
துன்பத்தை சுற்றிக்கொண்டிருக்கும் இந்த சரீரம்
என்ற வலையை அறுத்துப் போக்கிக் கொண்டேன்.
நீ புகுமிடங்களிலெல்லாம் புகுந்து உன்னைக் கண்ணாரக்
கண்டு சேவித்தேன். இதற்கு முன் பிறந்த ஆறு
குழந்தைகளையும், கம்ஸன் கல்லிலே மோதிக் கொன்றதால்,
இழந்த தேவகியின் வயிற்றில் சட்டென வந்து
அவதரித்தவனே!திருமாலிருஞ்சோலை மலையில்
எழுந்தருளியிருக்கும் என் ஸ்வாமியே! இனி உன்னைப்
போகவிடுவேனோ?
(2)
வளைத்து வைத்தேன் இனிப்போகலொட்டேன்
உந்தனிந்திர ஞாலங்களால்
ஒளித்திடில் நின்திருவாணைகண்டாய்
நீஒருவர்க்கும் மெய்யனல்லை
அளித்தெங்கும் நாடும்நகரமும் தம்முடைத்
தீவினை தீர்க்கலுற்று
தெளித்து வலஞ்செய்யும் தீர்த்தமுடைத்
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

உன்னை சூழ்ந்து கொண்டேன்! இனி உன்னைப்
போக விட மாட்டேன். ஒருவேளை, உனக்குத் தெரிந்த
மாயா ஜாலங்களால் உன்னை மறைத்துத் கொள்ள
நினைத்தால், அப்படி நீ செய்யலாகாது என்று
உனனுடைய பெரிய பிராட்டியின் மேல் ஆணையிட்டு
சொல்கிறேன். நீ யாருக்கும் உண்மையானவனில்லை
என்று எனக்குத் தெரியும்!! நாட்டிலும், நகரத்திலும்
மற்றும் பல இடங்களிலும் வாழும் மக்களை காக்கும்
பொருட்டு அவர்களுடைய கடுமையான பாபங்களை
போக்கி பலத்தை கொடுக்கும் தெளிவுடைய ஜலத்தைக்
கொண்ட திருமாலிருஞ்சோலையை உடைய பெரியோனே!
(3)
உனக்குப் பணிசெய்திருக்கும்
தவமுடையேன், இனிப்போய்ஒருவன்
தனக்குப் பணிந்து கடைத்தலைநிற்கை
நின்சாயை யழிவுகண்டாய்
புனத்தினை கிள்ளிப் புதுவவிகாட்டி
உன்பொன்னடி வாழ்கவென்று
இனக்குறவர் புதியதுண்ணும் எழில்
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

உனக்கு அடிமை செய்யும் பாக்கியம் பெற்றிருக்கும்
நான் இனியும் மற்றொருவனுக்கு அடி பணிந்து
அவனுடைய வீட்டு வாசலில் நிற்பதென்பது
உன்னுடைய பெருமைக்கு இழுக்கன்றோ? கூட்டமாய்ச்
சேர்ந்த குறவர்கள், உன் பொன் அடி வாழ்க என்று
உனக்குப் பல்லாண்டு பாடி நிலத்திலுண்டான
தினைகளை கிள்ளிக் கொண்டுவந்து புதிய ஹவிஸ்ஸை
அமுது செய்யப்பண்ணி புதிதாக அவற்றை சாப்பிடும்
அழகையுடையதான மாலிருஞ்சோலையில்
அருள் பாலிக்கும் எம்பெருமானே!
(4)
காதம் பலவும் திரிந்துழன்றேற்கு அங்கோர்
நிழலில்லை நீரில்லை உன்
பாதநிழலல்லால் மற்றோருயிர்ப்பிடம்
நான்எங்கும் காண்கின்றிலேன்
தூதுசென்றாய். குருபாண்டவர்க்காய்
அங்கோர்பொய் சுற்றம்பேசிச்சென்று
பேதஞ்செய்து எங்கும்பிணம் படைத்தாய்.
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

கண்ணுக்கு எட்டின தூரம் வரை வருந்தி திரிந்த
எனக்கு அந்த இடத்தில் தங்குவதற்கு ஒரு நிழலோ,
பருகுவதற்கு நீரோ, உன் திருவடி நிழலைத் தவிற,
வேறொரு மூச்சு விடுமிடம் தென்படவில்லை.
குருவம்சத்தில் பிறந்த பாண்டவர்களுக்காக தூது
சென்றவனாய் அவர்களிடம் ஒரு பொய் உறவைச்
சொல்லி, இரு தரப்பிலும் கலகத்தை உண்டு
பண்ணி அதன் விளைவாக ஏற்பட்ட போரில்
துரியோதனாதிகளை பிணமாக்கினவனே!
திருமாலிருஞ்சோலையில் அருள் பாலிப்பவனே!
(5)
காலுமெழா கண்ணநீரும்நில்லா உடல்
சோர்ந்து நடுங்கி குரல்
மேலுமெழா மயிர்க்கூச்சுமறா என
தோள்களும் வீழ்வொழியா
மாலுகளா நிற்கும் என்மனனே. உன்னை
வாழத்தலைப்பெய்திட்டேன்
சேலுகளாநிற்கும் நீள்சுனைசூழ்
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

கால்களால் நடக்க முடியவில்லை, கண்களில் நீர்
நில்லாமல் சோர்கிறது,உடலோ சோர்ந்து நடுங்குகிறது,
குரல் மேல் எழ மறுக்கிறது, மயிர் கூச்செறிதலும்
நின்றபாடில்லை, என்னுடைய தோள்களும் தொய்ந்து
விட்டன. இப்படியாக என் மனஸ்ஸானது பரவசமடைந்து,
என் வாழ்கையை உன்னை அனுபவிப்பதில் அர்பணித்தேன்.
மீன்கள் துள்ளி விளையாடும் ஆழமான
குட்டைகள் சூழப்பெற்ற திருமாலிருஞ்சோலையில்
அருள் பாலிக்கும் எம்பெருமானே!
(6)
எருத்துக் கொடியுடையானும்
பிரமனும் இந்திரனும் மற்றும்
ஒருத்தரும் இப்பிறவியென்னும்
நோய்க்கு மருந்தறிவாருமில்லை
மருத்துவனாய் நின்றமாமணி
வண்ணா. மறுபிறவிதவிரத்
திருத்தி உங்கோயிற் கடைப்புகப்
பெய் திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

காளை மாட்டின் சின்னத்தைக் கொண்ட கொடியை
உடைய சிவனும், பிரமனும், இந்திரனும் மற்றுமொருவரும்
இப்படிப்பட்ட பிறவி என்னும் வ்யாதிக்கு மருந்தை
அறிந்தாரில்லை. பிறவி என்னும் நோயைப் போக்கும்
மருத்துவனாய் இருக்கும் சிறந்த நீல மணி போன்ற
நிறத்தையுடையவனே! திருமாலிருஞ்சோலையில் அருள்
பாலிக்கும் எம்பெருமானே! எனக்கு மீண்டும் பிறவி
இல்லாமல் செய்து, உன் கோயில் வாசலில் இருந்து
வாழும்படி அருள் புரியவேண்டும்.
(7)
அக்கரையென்னு மனத்தக்
கடலுளழுந்தி உன்பேரருளால்
இக்கரையேறி யிளைத்திருந்தேனை
அஞ்சலென்று கைகவியாய்
சக்கரமும் தடக்கைகளும்
கண்களும் பீதகவாடையொடும்
செக்கர்நிறத்துச் சிவப்புடையாய்.
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

நான் ஸம்ஸாரமென்னும் அனர்த்தமாகிய கடலில்
மூழ்கி வருந்தியிருந்த போது உன்னுடைய பெரும்
கருணையால் என்னை இக்கரையேற்றி 'பயப்படாதே'
என்று உனது அபய முத்திரையைக் காட்டியருள வேண்டும்.
திருச்சக்கரமுடனும், அகன்ற கைகளோடும், திருக்
கண்களோடும், பீதாம்பரத்தோடும் கூட, சிவப்பு நிற
வானம் போன்ற நிறத்தையுடையவனே!
திருமாலிருஞ்சோலையில் அருள்
பாலிக்கும் எம்பெருமானே!
(8)
எத்தனை காலமும் எத்தனையூழியும்
இன்றொடு நாளையென்றே
இத்தனை காலமும்போய்க்கிறிப் பட்டேன்
இனிஉன்னைப் போகலொட்டேன்
மைத்துனன்மார்களை வாழ்வித்து
மாற்றலர் நூற்றுவரைக் கெடுத்தாய்.
சித்தம் நின்பாலதறிதியன்றே
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

இன்று, நாளை, நேற்று, என்று கழிந்த காலங்களில்,
எவ்வளவு காலமோ, எத்தனை மஹா ப்ரளயங்களோ
தெரியாது, தப்ப முடியாத ஸம்ஸாரமென்னும்
யந்திரத்தில் அகப்பட்டிருந்தேன். இதெல்லாம் உன்
மாயை என்று அறிந்த பின், உன்னை வேறு இடம்
போக விட மாட்டேன்! திருமாலிருஞ்சோலையில்
அருள் பாலிக்கும் எம்பெருமானே! உனது அத்தை
மகன்களான பாண்டவர்களை அரசாளவைத்து,
எதிரிகளான நூறு பேர் துரியோதநாதிகளை
அழித்த நீ, என் மனதானது உன்னிடம்
லயித்திருப்பதை அறிவாயா?
(9)
அன்று வயிற்றில் கிடந்திருந்தே
அடிமை செய்யலுற்றிருப்பன்
இன்று வந்து இங்கு உன்னைக்கண்டு
கொண்டேன் இனிப்போக விடுவதுண்டே?
சென்றங்குவாணனை ஆயிரந்தோளும்
திருச்சக்கரமதனால்
தென்றித் திசைதிசைவீழச் செற்றாய்.
திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய்.

பாசுர அனுபவம்

அன்று தாயார் வயிற்றில் கர்ப்ப வாஸத்தில்
இருக்கும்போதே உனக்கு அடிமை செய்வதில்
நாட்டமுடன் இருந்தேன். இன்று இங்கு
திருமாலிருஞ்சோலையில் கோவில் கொண்டிருக்கும்
உன்னைக் கண்ணாரக் கண்டு சேவித்தபின் உன்னை
இனிப் போகவிடுவேனோ? முன்பு சோணித புரம்
சென்று உனது திருச் சக்கரத்தால் பாணாசுரனின்
ஆயிரம் தோள்களும் எல்லா திசைகளிலும்
சிதறி விழச் செய்த எம்பெருமானே!
(10)
சென்றுலகம் குடைந்தாடும் சுனைத்
திருமாலிருஞ்சோலைதன்னுள்
நின்றபிரான் அடிமேல்அடிமைத்திறம்
நேர்படவிண்ணப்பஞ்செய்
பொன்திகழ் மாடம்பொலிந்துதோன்றும்
புதுவைக்கோன்விட்டுசித்தன்
ஒன்றினோடொன்பதும் பாட
வல்லார் உலகமளந்தான்தமரே.

பாசுர அனுபவம்

உலகத்தில் வாழ்பவர்கள் நன்றாக அமிழ்ந்து
நீராடக்கூடிய நீர் நிலைகள் நிரம்பிய
திருமாலிருஞ்சோலையில் நிற்கும் எம்பெருமானுடைய
திருவடிகளில் சரணாகதி செய்யும் விஷயமாக, தங்க
மயமான மாடங்கள் நிரம்பிய ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின்
தலைவர், பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த இந்த பத்து
பாசுரங்களையும் பாட சாமர்த்தியம்
கொண்டவர்கள், மூன்று லோகங்களையும்
அளந்தவனுக்கு அடியாரக இருப்பர்கள்.




Posted by No comments:

fifth ten second thirumozhi



Summary

periAzhwAr states that diseases occupying his body
due to accumulation of sins committed since a long time
have no place now because of presence of Lord who chose
to enter his body (He likens 'body' to a town/city)
and guards it like a fortress.
(1)
neyk kudaththaip paRRi ERum eRumbukaL pOlnirandhu engum
kaikkoNdu niRkinRa nOykaaL! kaalam peRa uyyappOmin
meykkoNdu vandhu pukundhu vEdhap piraanaar kidandhaar
paikkoNda paambaNai yOdum paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

O diseases! You occupy the body like ants swarming ghee-pot;
leave soon & live! Lord of vedAs, with snake-bed over the cot;
has chosen to reside within me and lie down without a frown;
Its not the old body anymore for He's now protecting the town!
(2)
chiththira kuththan ezhuththaal thenpulakkOn poRiyoRRi
vaiththa ilachchinai maaRRith thoodhuvar OdiyoLiththaar
muththuth thiraik kadaRsErppan moodhaRivaaLar mudhalvan
paththark kamudhan adiyEn paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

Tearing chithragupthA's books, stamped by yamA, the southern king;
his men ran & hid! The wavy pearled sea is where Lord has His wing!
He's the head of learned celestials & devotees' nectar; I serve Him;
my body isn't the old one anymore, as He guards the city to the brim!
(3)
vayiRRil thozhuvaip piriththu vanpulach chEvaiy adhakki
kayiRRum akkaaNi kazhiththuk kaalidaip paasam kazhaRRi
eyiRRidai maNkoNda endhai iraappakal Odhuviththu ennaip
payiRRip paNiseyyak koNdaan paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

Lord freed me from the prison of my mother’s womb, shut the desires
of my 5 senses & this body of nerves and flesh, like dousing fires;
He who rescued Earth, as a Boar, saved me from yamA's noose & court;
taught me good ways day & night;now guards the old body like a fort!
(4)
mangiya valvinai nOykaaL! umakkum Orvalvinai kaNdeer
ingup pukEnmin pukEnmin eLidhanRu kaNdeer pukEnmin
singap piraanavan emmaan sErumthiruk kOyil kaNdeer
pangap padaadhu uyyappOmin paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

O diseases, caused by accumulated sins, its bad time for you;
It's not easy to enter here; go away to survive, don't rue!
Know that my Lord, Lion God, has His home within my frame;
and protects this old body, flee if you have any shame!
(5)
maaNik kuRaL uruvaay amaayanai enmanaththuLLE
pENik koNarndhu pukudha vaiththuk koNdEn piRidhinRi
maaNikkap paNdaaram kaNdeer valivan kuRumbar kaLuLLeer!
paaNik kavENdaan adamin paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

He came as manikin; did stunning feats! He's a gem stone!
I made Him enter my heart so that I am never alone!
O awful senses! flee if you don't want to live short;
this body is not old anymore; He guards it now like a fort!
(6)
uRRa vuRupiNi nOykaaL! umakku onRusollukEn kENmin
peRRangaL mEykkum piraanaar pENum thirukkOyil kaNdeer
aRRam uraikkinREn innam aazhvinaikaaL! umakku ingu Or
paRRillai kaNdeer nadamin paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

O terrible diseases tormenting this body for long!
listen! Lord who tends cows now stays within me strong!
O lingering troubles! no use sticking with me anymore!
Its not the old body but is guarded to the core!
(7)
kongaich chiRuvarai yennum podhumbinil veezhndhu vazhukki
angOr muzhaiyinil pukkittu azhundhik kidandh uzhalvEnai
vangak kadal vaNNan ammaan valvinaiy aayinamaaRRi
pangap padaavaNNam seydhaan paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

Obsessed with mountain like breasts & thin waist;
fainted & fell into a pit; in the dark hell I paced;
Ocean hued Lord changed the effects of my sinful frame!
He guards me like a fort & saved me from shame.
(8)
EdhangaL aayina vellaam iRangaliduviththu ennuLLE
peedhaka vaadaip piraanaar pirama kuruvaaki vandhu
pOdhil kamalavan nencham pukundhum en senniththidaril
paadha vilachchinai vaiththaar paNdanRu pattinam kaappE.

Purport

Lord who wears silk robe & teaches wisdom as a guru
enters me and wipes out all my sins and faults from view;
He then keeps His lotus feet on my head to bless;
My body is not like old; its now a fortress, no less!
(9)
uRakal uRakal uRakal oNsudaraazhiyE! sangE!
aRaveRi naandhakavaaLE! azhakiya saarngamE! thaNdE!
iRavu padaamal irundha eNmarulOka paaleerkaaL!
paRavai yaraiyaa! uRakal paLLiyaRaik kuRikkONmin.

Purport

O radiant Discus! O nAndagam! the sword that slays foes!
O pAnchajanyam! O sArnga, the lovely bow! O mace that shows!
O guardians of 8 directions! O king of birds! sleep not!
my body is His sleeping place! look after me without a thought!
(10)
aravath thamaLiyinOdum azhakiya paaRkadalOdum
aravindhap paavaiyumthaanum akampadivandhu pukundhu
paravaith thiraipalamOdhap paLLi koLkinRa piraanai
paravukinRaan vittuchiththan pattinam kaavaR poruttE.

Purport

Along with His snake bed, milky ocean & lotus like beloved;
Lord entered the body with ocean waves that dashed & shoved;
& reclined in his heart; thus periAzhwAr sang in praise
of Lord for protecting his body like a fortress always!

Posted by No comments:

ஐந்தாம் பத்து இரண்டாம் திருமொழி



சாராம்சம்

தமது திருமேனியில் எம்பெருமான் புகுந்து இருதய
கமலத்தில் நிலையாக கோயில் கொண்டுள்ளதால்,
நெடுங்காலம் செய்த பாபங்களினால் ஏற்பட்ட
நோய்களுக்கு தமது உடம்பில் தங்குவதற்கு இனி
இடமில்லை என்பதை மிக அழகாக
பெரியாழ்வார் வர்ணிக்கிறார்.
(1)
நெய்க்குடத்தைப் பற்றி ஏறும் எறும்புகள்போல்
நிரந்து எங்கும் கைக்கொண்டு நிற்கின்ற நோய்காள்.
காலம்பெற உய்யப்போமின் மெய்க்கொண்டு வந்து
புகுந்து வேதப்பிரானார் கிடந்தார் பைக்கொண்ட
பாம்பணையோடும் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

நெய் வைத்துள்ள குடத்தில் எப்படி எறும்புகள் ஏறுமோ,
அப்படி உடம்பாகிய குடத்தில் எல்லா இடத்திலும் பரவி
நிற்கும் நோய்களே! சீக்கிரமே விட்டு விலகி,பிழைத்துப்
போங்கள்! ஏனென்றால், வேதத்திற்கு அதிபதியான
எம்பெருமான், படங்களுடன் கூடிய பாம்பின்
படுக்கையோடு கூட, உடம்பில் புகுந்து விருப்பத்தோடு
படுத்திருக்கிறார். இது பழைய உடம்பு இல்லை. இந்த
சரீர-ஆத்மா என்கிற பட்டினம் இப்பொழுது
எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(2)
சித்திரகுத்தனெழுத்தால் தென்புலக்கோன் பொறியொற்றி
வைத்த இலச்சினைமாற்றித் தூதுவர் ஓடியொளித்தார்
முத்துத்திரைக் கடற்சேர்ப்பன் மூதறிவாளர் முதல்வன்
பத்தர்க்கமுதன் அடியேன் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

தென் திசையை ஆள்பவனான யம தர்மனின் முத்திரை
பொதித்து எழுதிய சித்ரகுப்தனின் பாவ-புண்ணிய
கணக்கை கிழித்துவிட்டு அவனுடைய தூதர்கள் ஓடிப்போய்
மறைந்து கொண்டார்கள். முத்துக்கள் அடங்கிய
அலைகளோடு கூடிய கடலின் கரையோரம் வாழ்பவனும்,
பூரண அறிவு பெற்ற வானோர்களுக்குத் தலைவனும்,
பக்தர்களுக்கு இனியவனுமான எம்பெருமானுக்கு நான்
அடிமை. ஆகையால் இது பழைய உடம்பு இல்லை.
இந்த சரீர-ஆத்மா என்ற பட்டினம் இப்பொழுது
எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(3)
வயிற்றில் தொழுவைப்பிரித்து வன்புலச் சேவையதக்கி
கயிற்றும் அக்காணிகழித்துக் காலிடைப் பாசம்கழற்றி
எயிற்றிடைமண்கொண்ட எந்தைஇராப்பகல்ஓதுவித்துஎன்னைப்
பயிற்றிப்பணிசெய்யக் கொண்டான்பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

வயிற்றில் சிறை வைக்கப்பட்டிருந்தவன் போல் இருந்த
என்னை விடுவித்தும், ஐந்து புலன்களினால் எழுகின்ற,
கட்டுக்கடங்காத காளை போல் திரியும்,எனது
ஆசைகளை அடக்கியும், நரம்பும் எலும்புமாகிய இந்த
சரீரத்தில் நான் வைத்திருந்த பற்றை ஒழித்தும்,
யம தூதர்கள் கயிற்றால் என்னைக் காலிலே கட்டி
இழுத்துச் செல்லாமல் பண்ணியும், தன்னுடைய கோரப்
பல்லால் ஒருசமயம் பூமியை தாங்கி ரக்ஷித்த
எம்பெருமான், இப்படியாக என்னையும் ரக்ஷித்தவனாய்,
இரவும் பகலும் எனக்கு நல்லறிவை போதித்தும்,
வழி நடத்தியும், என்னை அவன் பணி செய்ய வைத்தான்.
ஆகையால் இது பழைய உடம்பு இல்லை. இந்த
சரீர-ஆத்மா என்கிற பட்டினம் இப்பொழுது
எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(4)
மங்கியவல்வினைநோய்காள் உமக்கும்ஓர்வல்வினைகண்டீர்
இங்குப் புகேன்மின் புகேன்மின்எளிதன்றுகண்டீர்புகேன்மின்
சிங்கப்பிரானவன் எம்மான் சேரும்திருக்கோயில் கண்டீர்
பங்கப்படாது உய்யப்போமின் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

உருத்தெரியாமல் இருக்கும் மிகக் கொடிய பாபங்களினால்
ஏற்பட்ட வியாதிகளே! உங்களுக்கும் ஒரு கெட்ட காலம்
வந்தது பாருங்கள்! இனி நீங்கள் என்னுள் புக வேண்டாம்!
புக வேண்டாம்! அப்படி புகுவது சுலபமில்லை என்று
தெரிந்து கொள்ளுங்கள்! இப்பொழுது இந்த உடம்பில்
எம்பிரான் நரசிம்மப் பெருமான் திருக் கோவில்
கொண்டிருக்கிறான். ஆதலால் அவமானப் படாமல்
பிழைத்துப் போங்கள்! இது பழைய உடம்பு இல்லை.
இந்த சரீர-ஆத்மா என்கிற பட்டினம் இப்பொழுது
எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(5)
மாணிக் குறளுருவாய மாயனை என்மனத்துள்ளே
பேணிக்கொணர்ந்து புகுதவைத்துக்கொண்டேன்பிறிதின்றி
மாணிக்கப் பண்டாரம்கண்டீர் வலிவன்குறும்பர்களுள்ளீர்.
பாணிக்க வேண்டாநடமின் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

குட்டை உருவாக அவதரித்தவனும், மாணிக்கங்களின்
இருப்பிடம் போன்றவனும், ஆச்சர்ய செயல்களைக்
கொண்டவனுமான எம்பெருமானை, விரும்பிக் கொண்டு
வந்து என் நெஞ்சினுள் புகுரும்படி செய்து, பிரிவில்லாதபடி
நிறுத்தியுள்ளேன், கவனியுங்கள். மிகக் கடுமையாக
தொல்லை பண்ணும் இந்திரியங்களே! பிழைக்க
நினைத்தால் தாமதிக்காமல் போய்விடுங்கள்! இது
பழைய உடம்பு இல்லை. இந்த சரீர-ஆத்மா என்கிற
பட்டினம் இப்பொழுது எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(6)
உற்றவுறு பிணிநோய்காள் உமக்குஒன்றுசொல்லுகேன்கேண்மின்
பெற்றங்கள் மேய்க்கும்பிரானார் பேணும் திருக்கோயில்கண்டீர்
அற்றமுரைக்கின்றேன் இன்னம் ஆழ்வினைகாள் உமக்குஇங்குஓர்
பற்றில்லை கண்டீர் நடமின் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

நீண்ட காலம் துன்புருத்தும் கொடிய வ்யாதிகளே!
உங்களுக்கு ஒன்று சொல்லுகிறேன், கேளுங்கள்.
பசுக்களை மேய்க்கின்ற கண்ணன் எம்பெருமான்
விரும்பி வசிக்கும் திருக்கோயில் தான் எனது உடல்
என்று தெரிந்து கொள்ளுங்கள். பிறவிக் கடலில்
மூழ்கடித்த பாபங்களே. உங்களுக்கு உருதியாகச்
சொல்கிறேன்! இங்கிருந்து போய்விடுங்கள்!
உங்களுக்கு இனி ஒரு பிரயோஜனமும் இல்லை.
இது பழைய உடம்பு இல்லை. இந்த சரீர-ஆத்மா என்கிற
பட்டினம் இப்பொழுது எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(7)
கொங்கைச் சிறுவரையென்னும்பொதும்பினில்வீழ்ந்துவழுக்கி
அங்கோர் முழையினில் புக்கிட்டுஅழுந்திக்கிடந்துழல்வேனை
வங்கக்கடல் வண்ணன் அம்மான் வல்வினையாயின மாற்றி
பங்கப்படா வண்ணம் செய்தான் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

மலை போன்ற முலைகளிடத்தும், சிற்றிடைகளிடத்தும்
மனத்தைச் செலுத்தி, மயங்கி ஒரு குழியில் வழுக்கி
விழுந்து, அதன் விளைவாலே ஓர் ஒப்பற்ற நரகத்தில்
புகுந்து அவ்விடத்தில் அழுந்திக் கிடந்து உழன்ற என்னை
மரக்கலங்கள்-உலாவும்-கடல் நிறமுடைய எம்பெருமான்,
கொடிய பாபங்களைப் போக்கி பெரும் இழிவிலிருந்து
காத்தருளினான். இது பழைய உடம்பு இல்லை.
இந்த சரீர-ஆத்மா என்கிற பட்டினம் இப்பொழுது
எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(8)
ஏதங்களாயின வெல்லாம் இறங்க லிடுவித்து என்னுள்ளே
பீதகவாடைப் பிரானார் பிரமகுருவாகிவந்து
போதில் கமலவன்னெஞ்சம் புகுந்தும் என்சென்னித்திடரில்
பாதவிலச் சினைவைத்தார் பண்டன்று பட்டினம்காப்பே.

பாசுர அனுபவம்

பீதாம்பரத்தை தரித்தவனும், ப்ரம்மோபதேசத்தை
உபதேசிக்கும் குருவாக விளங்குபவனுமான எம்பெருமான்
அறிவுக்கு இருப்பிடமாய் உள்ளிருப்பவனை அறிய
விடாமல் தடுக்கும் என் நெஞ்சினுள் வந்து புகுந்து என்
இருதயத்திலுள்ள தோஷங்களைக் களைந்து, எனது
தலைமீது தனது திருவடியின் முத்திரையை
வைத்தருளினார். இது பழைய உடம்பு இல்லை.
இந்த சரீர-ஆத்மா என்கிற பட்டினம்
இப்பொழுது எம்பெருமானால் காக்கப்பட்டுள்ளது!
(9)
உறகலுற கலுறகல் ஒண்சுடராழியே. சங்கே.
அறவெறி நாந்தகவாளே. அழகிய சார்ங்கமே. தண்டே.
இறவு படாமலிருந்த எண்மர் உலோகபாலீர்காள்.
பறவையரையா. உறகல் பள்ளியறைக் குறிக்கோண்மின்.

பாசுர அனுபவம்

நல்ல ஜ்யோதியுடன் விளங்கும் திருச்சக்கரமே!
சத்ருக்களின் உடல் அறும்படி செய்யும் நாந்தக
மென்னும் வீசப்படும் சிறிய உடை வாளே! ஸ்ரீபாஞ்ச
ஜன்யமே! அழகிய சார்ங்கமென்னும் தனுஸ்ஸே!
ஸ்ரீ கதயே! எட்டு திசைகளில் நிற்கும் அஷ்ட திக்
பாலர்களே! தப்பாமல் தூங்காதீர்கள்! தூங்காதீர்கள்!
தூங்காதீர்கள்! பறவைகளுக்குத் தலைவனே!
தூங்காது விழித்திரு! எம்பெருமானுடைய சயன
அறையான இந்த என் சரீரத்தை
கவனமாகக் காத்திடுங்கள்!
(10)
அரவத்தமளியினோடும் அழகிய பாற்கடலோடும்
அரவிந்தப் பாவையும்தானும் அகம்படி வந்துபுகுந்து
பரவைத் திரைபலமோதப் பள்ளிகொள்கின்ற பிரானை
பரவுகின்றான் விட்டுசித்தன் பட்டினம் காவற்பொருட்டே.

பாசுர அனுபவம்

பாம்பணையோடும், அழகிய திருப்பாற்கடலோடும்,
தாமரை மலராளோடும் கூட தமது உடம்பில் வந்து
புகுந்து, கடல் அலைகள் மோத தமது உள்ளத்தில்
துயில் கொண்ட பெருமானை, எப்பொழுதும்
சித்தத்தில் விஷ்ணுவை வைத்திருக்கும்
பெரியாழ்வார், தமது சரீரத்தை காக்கும்படி
போற்றிப் பாடிய பாசுரங்கள் தான் இவை.

Posted by 5 comments:

ஐந்தாம் பத்து முதல் திருமொழி



சாராம்சம்

ஆழ்வார் தன்னுடைய தாழ்ச்சியையும், தூய்மையில்லாத்
தன்மையையும், எம்பெருமானைத் தவிர வேறொன்றையும்
நினைக்கத் தெரியாத மன நிலை உடையவராய்
இருப்பதாகவும் தெரிவிக்கிறார். எம்பெருமானை
எப்பொழுதும் நினைத்து, மனமுருகிப் பிரார்த்தித்து,
அவன் நாமங்களை துதித்துப் போற்றி வந்தால் நாமும்,
அவன் அருளால், நாரயணனின் லோகமான ஸ்ரீவைகுந்தத்தை
சீக்கிரமே அடைய முடியும் என்று இப்பாசுரங்களின்
மூலம் அருளிச் செய்கிறார்.
(1)
வாக்குத்தூய்மையிலாமையினாலே
மாதவா. உன்னைவாய்க்கொள்ளமாட்டேன்
நாக்குநின்னையல்லால்அறியாது
நானதஞ்சுவன்என்வசமன்று
மூர்க்குப்பேசுகின்றானிவனென்று
முனிவாயேலும்என்நாவினுக்குஆற்றேன்
காக்கைவாயிலும்கட்டுரைகொள்வர்
காரணா. கருளக்கொடியானே.

பாசுர அனுபவம்

என்னுடைய வாக்கு சுத்தமாக இல்லாததினால்,
மாதவனான உன்னை ஸ்தோத்திரம் பண்ண அருகதை
அற்றவனாய் இருக்கிறேன். என்னுடைய நாக்கு உன்னைத்
தவிர வேறு ஒருவரையும் பேசினதில்லை என்றாலும், அந்த
நாக்கு எப்பொழுதும் என் வசமிருக்கப்போவதில்லை என்று
நினைத்து அச்சம் கொள்கிறேன். இவன் என்னைக் குறித்து
பேசுவது மூடர் பேசும் பேச்சைப்போலுள்ளது என்று நீ
கோபித்துக்கொண்டாலும், என் நாக்கு பிதற்றுவதை
என்னால் தடுக்க முடியவில்லை. கருடனின் கொடியை
உடையோனே! எல்லாவற்றிற்கும் காரணமானவனே!
காக்கை வாயில் உண்டான சொல்லையும் நம் முன்னோர்கள்
நல்ல சகுனமாக ஏற்றுக் கொண்டார்கள் அல்லவோ.
அதேபோல் என் சொற்களையும் நல்ல சொற்களாக ஏற்று
என்னைப் பொருத்தருளவேணும்.
(2)
சழக்குநாக்கொடுபுன்கவிசொன்னேன்
சங்குசக்கரமேந்துகையனே.
பிழைப்பராகிலும்தம்மடியார்சொல்
பொறுப்பது பெரியோர்கடனன்றே
விழிக்கும்கண்ணிலேன்நின்கண்மற்றல்லால்
வேறொருவரோடுஎன்மனம்பற்றாது
உழைக்குஓர்புள்ளிமிகையன்றுகண்டாய்
ஊழியேழுலகுண்டுமிழ்ந்தானே.

பாசுர அனுபவம்

சங்கு சக்கரம் ஏந்தியிருக்கும் திருக்கைகளை உடையவனே!
குற்றமுடைய என்னுடைய நாக்கால் பிழையான கவிதைகளைச்
சொன்னேன். அடியார்களின் தப்புச் சொல்லை பொருத்துக்
கொள்வது பெரியோர்களின் கடமையல்லவோ. தேவரீரின்
கடாக்ஷத்தைத் தவிர மற்றொன்றை அறியேன்.
அதோடில்லாமல், வேறொருவரை என் மனம் விரும்பாது.
பிரளய காலத்தில் ஏழு உலகங்களையும் உண்டு வயிற்றில்
அடக்கி பின்பு உமிழ்ந்து அவற்றை வெளிப்படுத்தினவனே!
புள்ளி மானின் உடம்பில் ஒரு புள்ளி கூடினால் அது அதற்கு
குற்றமாகாது எனறு நீ அறிவாய்.நீயும் என் குற்றங்களை
அதே கண்ணோட்டத்தில் பார்க்க வேணும்!
(3)
நன்மை தீமைகள் ஒன்றும் அறியேன்
நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால்
புன்மையால் உன்னைப் புள்ளுவம் பேசிப்
புகழ்வான் அன்று கண்டாய் திருமாலே
உன்னுமாறு உன்னை ஒன்றும் அறியேன்
ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன்
வன்மை ஆவது உன் கோயிலில் வாழும்
வைட்டணவன் என்னும் வன்மை கண்டாயே

பாசுர அனுபவம்

நாராயணா என்னும் உன் திருநாமத்தைச் சொல்வதைத்
தவிர வேறொறு நல்லதோ, கெட்டதோ எனக்குத் தெரியாது.
ப்ரயோஜனத்தில் ஆசை வைத்து உன்னை வஞ்சனைச்
சொற்களால் புகழுபவன் அல்லன் நான். திருவின்
மணாளனே! உன்னை நினைக்கத்தக்க வழியொன்றும்
அறிகிலேன்! ஓயாமல் நமோ நாராயணா என்று சொல்லிக்
கொண்டு உன்னுடைய கோயிலில் வைஷ்ணவனாக வாழ்வதே
எனக்கு ஒரு பலம் எனத் தெரிந்துகொள்!
(4)
நெடுமையால் உலகேழும் அளந்தாய்
நின்மலா நெடியாய் அடியேனைக்
குடிமை கொள்வதற்கு ஐயுற வேண்டா
கூறை சோறு இவை வேண்டுவதில்லை
அடிமை என்னும் அக் கோயின்மையாலே
அங்கங்கே அவை போதரும் கண்டாய்
கொடுமைக் கஞ்சனைக் கொன்று நின் தாதை
கோத்த வன் தளை கோள் விடுத்தானே

பாசுர அனுபவம்

நீண்டு வளர்ந்து, ஏழுலகங்களையும் அளந்தவனே!
தூய்மையானவனே! என்னை உனக்கு அடிமை படுத்திக்
கொள்வதற்கு சந்தேகிக்க வேண்டாம்! தங்குவதற்கு கூறையும்,
உண்ணுவதற்கு சோற்றையும் நான் உன்னிடம் கோரவில்லை!
உனக்கு அடிமை செய்வதினாலேயே அவைகள் தானாகவே
வந்தடையும் என்று தெரிந்துகொள்! கொடிய அரக்கன்
கம்சனைக் கொன்றவனே! உன்னுடைய தகப்பனாரான
வஸூதேவருடைய காலிலே பூட்டியிருந்த வலிய
விலங்கின் பூட்டை உடைத்தவனே!
(5)
தோட்டம் இல்லவள் ஆத் தொழு ஓடை
துடவையும் கிணறும் இவை எல்லாம்
வாட்டம் இன்றி உன் பொன்னடிக் கீழே
வளைப்பு-அகம் வகுத்துக்கொண்டு இருந்தேன்
நாட்டு மானிடத்தோடு எனக்கு அரிது
நச்சுவார் பலர் கேழல் ஒன்று ஆகிக்
கோட்டு மண் கொண்ட கொள்கையினானே
குஞ்சரம் விழக் கொம்பு ஒசித்தானே

பாசுர அனுபவம்

தோட்டம், மனைவி, பசுக்கள், மாட்டு கொட்டகை,
குளம், நல்ல விளை பூமி, கிணறு இவை அனைத்தையும்
ஒரு குறையுமில்லாமல் உன்னுடைய அழகிய திருவடியிலேயே
அமையப் பெற்றிருக்கக் கண்டேன்! பல பேர் விரும்பினாலும்,
என்னால் ஊரில் வாழும் மனிதர்களோடு சகவாஸம்
செய்வது கடினம். நிகரில்லாத வராக ரூபத்தை கொண்டு,
தன்னுடைய கோர தந்தத்தால் பூமியை உயர எடுத்தருளின
ஸ்வபாவத்தையுடையவனே!குவலையாபீடம் என்ற மத
யானையின் கொம்பை முறித்து அதைக் கொன்றவனே!
(6)
கண்ணா நான்முகனைப் படைத்தானே
காரணா கரியாய் அடியேன் நான்
உண்ணா நாள் பசி ஆவது ஒன்று இல்லை
ஓவாதே நமோ நாரணா என்று
எண்ணா நாளும் இருக்கு எசுச் சாம
வேத நாள்மலர் கொண்டு உன் பாதம்
நண்ணா நாள் அவை தத்துறுமாகில்
அன்று எனக்கு அவை பட்டினி நாளே

பாசுர அனுபவம்

கண்ணனே! ப்ரம்மாவைப் படைத்தவனே! அனைத்துக்கும்
காரணமாயிருப்பவனே! கருமேகம் போலிருப்பவனே!
உன்னுடைய அடிமையான நான் சாப்பிடாமல்
இருந்த நாளில் பசி ஏற்பட்டதில்லை. ஆனால்,
இடைவிடாமல் நமோ நாராயணா என்று நினைக்காத
நாளும், ரிக், யஜுஸ், சாம வேதங்களைச் சொல்லி,
அப்போது மலர்ந்த பூக்களால் உன் திருவடிகளை
அர்ச்சிக்காத நாளும் நான் சாப்பிடாத நாளாகக் கருதுவேன்.
அவை தட்டுப் பட்டால், அந்த நாட்களே
எனக்கு பட்டினி நாட்களாகும்.
(7)
வெள்ளை வெள்ளத்தின் மேல் ஒரு பாம்பை
மெத்தையாக விரித்து அதன் மேலே
கள்ள நித்திரை கொள்கின்ற மார்க்கம்
காணலாங்கொல் என்று ஆசையினாலே
உள்ளம் சோர உகந்து எதிர் விம்மி
உரோம கூபங்களாய்க் கண்ண நீர்கள்
துள்ளம் சோரத் துயில் அணை கொள்ளேன்
சொல்லாய் யான் உன்னைத் தத்துறுமாறே

பாசுர அனுபவம்

வெண்மை நிறத்துடன் விளங்கும் திருப்பாற்கடலில் ஒரு
பாம்பைப் படுக்கையாக விரித்து அதன் மேல் யோக
நித்திரையில் படுத்திருக்கும் உன்னைப் பார்க்க
ஆவலாய் மனமுருகி, நெகிழ்ந்து, மெய் சிலிர்த்து,
கண்கள் நீர் மல்க படுக்கையில் தூக்கமின்றி தவித்தேன்.
நான் உன்னை அடையும் வழியை நீயே திருவாய்
மலர்ந்தருள பிரார்த்திக்கிறேன்.
(8)
வண்ணமால்வரையேகுடையாக
மாரிகாத்தவனே. மதுசூதா.
கண்ணனே. கரிகோள்விடுத்தானே.
காரணா. களிறட்டபிரானே.
எண்ணுவாரிடரைக்களைவானே.
ஏத்தரும்பெருங்கீர்த்தியினானே.
நண்ணிநான்உன்னைநாள்தொறும்ஏத்தும்
நன்மையேஅருள்செய்எம்பிரானே.

பாசுர அனுபவம்

பல வித வண்ணக் கற்களைக் கொண்ட பெரிதான
கோவர்த்தன மலையை குடையாக எடுத்து மழையினின்றும்
பசுக்களையும், இடையர்களையும் காத்தவனே! மது என்ற
அரக்கனை அழித்தவனே! கஜேந்த்ராழ்வானின் (யானையின்)
ஆபத்தை தீர்த்தவனே! அனைத்திற்கும் மூல காரணனே!
குவலையாபீடம் என்ற யானையை கொன்றவனே! ஸதா
காலமும் உன்னையே எண்ணுபவர்களின் துன்பத்தைக்
களைபவனே! அளவிடமுடியாத பெரும் கீர்த்தியை
உடையவனே! எம் தலைவனே! நான் உன்னை
எப்போதும் அணுகிப் போற்றும் நல்லமனதை எனக்கு
தந்தருளப் பிரார்த்திக்கிறேன்.
(9)
நம்பனே! நவின்றேத்தவல்லார்கள்
நாதனே! நரசிங்கமதானாய்!
உம்பர்கோனுலகேழும்அளந்தாய்
ஊழியாயினாய்! ஆழிமுன்னேந்தி
கம்பமாகரிகோள்விடுத்தானே!
காரணா! கடலைக்கடைந்தானே!
எம்பிரான்! என்னையாளுடைத்தேனே!
ஏழையேனிடரைக்களையாயே.

பாசுர அனுபவம்

நம் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமானவனே! வாயால் அவன்
புகழ் பாடுபவர்களுக்கு நாதனே! அன்று நரசிம்மனாக
அவதரித்தவனே! வானோர் தலைவனே! திரிவிக்கிரமனாக
எல்லா உலகங்களையும் அளந்தவனே! முன்பு, தனது
திருக்கையில் திருச்சக்கரத்தை எடுத்துக் கொண்டு,
முதலையின் வாயில் கால் அகப்பட்டு மிகவும் பயத்தோடு
தவித்த யானையின் துயர் தீர்த்தவனே! எல்லாவற்றிற்கும்
காரணமானவனே! கடலைக் கடைந்தவனே! எனக்குத்
தலைவனே! என்னை ஆட்படுத்திக் கொண்டவனே!
தேனைப் போன்றவனே! ஏழையான என்னுடைய
துயரைப் போக்கப் பிரார்த்திக்கிறேன்!
(10)
காமர்தாதைகருதலர்சிங்கம்
காணவினியகருங்குழல்குட்டன்
வாமனன்என்மரகதவண்ணன்
மாதவன்மதுசூதனன்தன்னை
சேமநன்கமரும்புதுவையர்கோன்
விட்டுசித்தன்வியந்தமிழ்பத்தும்
நாமமென்றுநவின்றுரைப்பார்கள்
நண்ணுவார்ஒல்லைநாரணனுலகே.

பாசுர அனுபவம்

மன்மதனின் தந்தையும், தன்னை நினைக்காதவர்களுக்கு
சிங்கம் போன்றவனும், தன்னை அடைய நினைப்பவர்களுக்கு
அழகிய கருத்த கூந்தலுடைய சிறுவனாக, வாமன அவதாரம்
எடுத்தவனும், என்னுடையவனும், மரகதப் பச்சை வண்ணம்
போல் வடிவழகுடையவனும், ஸ்ரீயப்பதியுமான மதுசூதனின்
விஷயமாக, க்ஷேமமாக இருக்கும் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் வாழ்
மக்களுக்கு அரசானான, பெரியாழ்வார் இயற்றிய
ஆச்சர்யமான இப்பத்து தமிழ்ப் பாசுரங்களை, திருநாமமாக
நினைத்துப் படிப்பவர்கள் சீக்கிரம் நாராயணனின் லோகமான
ஸ்ரீவைகுந்தத்தை அடையப் பெறுவர்கள்.

Posted by No comments:

fifth ten first thirumozhi


Summary

AzhwAr expresses his lowly nature, helplessness and lack
of knowledge of anything other than uttering Lord's names.
He says that if we can take to His names and constantly
remember Him, then we can soon attain nArAyaNA's abode.
(1)
vaakkuth thooymaiy ilaamaiyinaalE
maadhavaa unnaivaayk koLLamaattEn
naakku ninnaiyallaal aRiyaadhu
naanadhanchuvan envasamanRu
moorkkup pEsukinRaan ivanenRu
munivaayElum ennaavinukku aaRREn
kaakkai vaayilum katturaikoLvar
kaaraNaa karuLak kodiyaanE

Purport

mAdhavA! my impure tongue doesn't deserve to speak about You;
though it knows only You, I am afraid what it might do!
You're angry that I am foolish, yet I can't stop it's blahs
Primal Cause! You've garudA's flag! accept my words as crow's caws!
(2)
sazhakku naakkodup unkavisonnEn
sangusakkaram Endhu kaiyanE
pizhaip paraakilum thammadiyaar sol
poRuppadhu periyOr kadananRE
vizhikkum kaNNilEn nin kaNmaRRallaal
vERoruvarOdu enmanam paRRaadhu
uzhaikkuOr puLLi mikaiyanRu kaNdaay
oozhi yEzh ulakuNd umizhndhaanE

Purport

O Conch & Discus wielder! my tongue utters all wrong!
Tolerate me, as elders have done to their boys for so long;
You're my refuge; in deluge You gulped 7 worlds & spit!
How can an extra dot on a deer be a blot? so, deem my flaws fit!
(3)
nanmai theemaikaL onRum aRiyEn
naaraNaa ennum iththnaiy allaal
punmaiyaal_unnaippuLLuvampEsip
pukazhvaan anRu kaNdaay thirumaalE
unnumaaRu unnai onRum aRiyEn
OvaadhE namO naaraNaa venban
vanmai yaavadhu unkOyilil vaazhum
vaittaNavan ennum vanmai kaNdaayE.

Purport

I know not good or bad except nArAyaNA, the sacred word!
nor do I speak deceipt to get favours from You, my Lord!
other than ever uttering namO nArAyaNa, I know no other way!
its my pride that I stay as a vaishNavA in Your temple & pray!
(4)
nedumaiyaal ulagEzhum aLandhaay
ninmalaa nediyaay adiyEnaik
kudimai koLvadhaR kaiyuRa vENdaa
kooRai sORivai vENduva dhillai
adimai yennum akkOyinmai yaalE
angangE avai pOdharum kaNdaay
kodumaik kanchanaik konRu ninthaadhai
kOththavan thaLai kOL viduththaanE

Purport

Growing tall, You measured seven worlds, O pure One!
Doubt not, I am Your servant; shelter or food, I seek none!
these come unsought when I serve You, O Lord! You may see!
You killed evil kamsa & broke shackles to set Your father free!
(5)
thOtta millavaL aaththozhu Odai
thudavaiyum kiNaRum ivai yellaam
vaattaminRi unponnadik keezhE
vaLaippakam vakuththuk koNdirundhEn
naattu maanidaththOdu enakku aridhu
nachchuvaar palar kEzhalonRaagi
kOttumaN koNda koLkai yinaanE
kuncharam veezhak kom bosiththaanE

Purport

Garden, wife, cows, cowshed, pond, land and well!
all these I see in Your golden feet dwell!
though some prefer living with town folks, I see its not worth!
O You smashed the tusk of elephant & as Boar, brought up Earth!
(6)
kaNNaa naanmukanaip padaiththaanE
kaaraNaa kariyaay adiyEn naan
uNNaa naaLpasi yaava dhonRillai
OvaadhE namO naaraNaa venRu
eNNaa naaLum irukkesuch chaama vEdha
naaN malar koNdu un paadham
naNNaa naaL ava thaththaRu maagil
anRu enakku avai pattini naaLE.

Purport

O krishnA! the primal Cause, You created the 4-faced One!
O dark cloud hued! when I ate not, there was hunger none;
When I repeated not 'namO nArAyaNa' nor worshiped Your feet
with fresh flowers & vedas, its the day I starved & didn't eat!
(7)
veLLai veLLaththin mEl oru paambai
meththai yaaga viriththu adhan mElE
kaLLa niththirai koLkinRa maarkkam
kaaNa laangol enRaasai yinaalE
uLLamsOra ukandh edhir vimmi
urOma koobangaLaay kaNNa neerkaL
thuLLam sOraththu yilaNai koLLEn
sollaay yaanunnaith thaththuRu maaRE.

Purport

Desirous of seeing Thee lying on snake-bed in the milky ocean
in yogic sleep, my mind melts, thrilled & overcome by emotion!
my eyes shed tears and lying down in my bed, I can't get sleep;
Reveal the way to attain Thee, as it seems far and deep!
(8)
vaNNa maalvaraiyE kudaiyaaga
maari kaaththavanE madhusoodhaa
kaNNanE karikOL viduththaanE
kaaraNaa kaLiRatta piraanE
eNNuvaar idaraik kaLaivaanE
Eththarum perungeerththi yinaanE
naNNi naan unnai naaLthoRu mEththum
nanmaiyE aruLsey empiraanE

Purport

Like an umbrella, You lifted the big and colorful gOvardhanA hill!
to save cows & cowherds from rain! killed madhu with Your skill!
Saved an elephant*, but killed the other**; Great Lord! the Cause!
Thinking of You one is saved! make me Your devotee without a pause!
*gajEndran was saved from a crocodile's
clutches **kuvalayApeedam got killed by Sri Krishna
(9)
nambanE navinREththa vallaargaL
naadhanE narasinga madhaanaay
umbar kOn ulakEzhum aLandhaay
oozhiyaayinaay aazhi munnEndhi
kamba maakari kOL viduththaanE
kaaraNaa kadalaik kadaindhaanE
empiraan ennai yaaLudaith thEnE
EzhaiyEn idaraik kaLaiyaayE.

Purport

O trust worthy! You're the master to those who sing Your praise!
narasimhA! Lord of celestials! measured worlds without a faze!
Saved frightened tusker from trouble! primal Cause indeed You're!
You churned ocean! honey! save this poor soul, My Lord without par!
(10)
kaamar thaadhai karudhalar singam
kaaNaviniya karunguzhal kuttan
vaamanan en marakadha vaNNan
maadhavan madhusoodhanan thannai
sEma nangamarum pudhuvaiyar kOn
vittu chiththan viyan thamizh paththum
naama menRu navinR uraippaarkaL
naNNuvaa rollai naaraNanulakE

Purport

Father of manmathA! a lion to those who hate! lovely boy
with dark hair, a minikin, green gem hued Lord gives joy!
mAdhavA! madhusUdhanA! thus sings periAzhwar a decad in tamil;
those who recite would soon reach His abode by His will.

Posted by No comments:

fourth ten tenth thirumozhi



Summary

When death knocks at one's door, the body & mind may become so weak
that one won't be able to utter Lord's divine Names and be able to
go to His Abode. Who can think of Him when yamA's men frighten
and terrorize the one who is on the verge of death. periAzhwAr,
therefore, pleads with Lord that he constantly utter His
Names when he's in good shape and that, the Lord, keeping this in
mind, should save him at the moment of death. We are left with
no choice but to simply follow AzhwAr's method, namely-
repeat His divine Names at all times.
(1)
thuppudaiyaarai adaivadhellaam
sOrvidaththuth thuNaiyaavarenRE
oppilEnaakilum ninnadaindhEn
aanaikku nee aruL seydhamaiyaal
eyppu ennaivandhun aliyumpOdhu
angu Edhumn aanunnain inaikkamaattEn
appOdhaikku ippOdhE sollivaiththEn
arangathth aravaNaippaLLiyaanE

Purport

Weak & unfit, I seek Your shelter, knowing You'll protect,
like once You saved the elephant from getting wrecked;
when disease & death comes knocking, I may not think of Thee;
Lying on serpent-bed in srirangam, save me, now I make this plea!
(2)
saamidaththu ennaikkuRikkoL kaNdaay
sangodu sakkaramEndhinaanE
naamadiththu ennai anEkathaNdam
seyvadhaa niRparn amanthamarkaL
pOmidath thuunthi Raththu eththanaiyum
pukaavaNNam niRpadhOr maayai vallai
aamidaththE unnaich chollivaiththEn
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

Oh, who holds Conch & Discus; who in srirangam lies on serpent-bed;
yamA's men, with tongue folded, waiting to punish me when I am dead;
Deluded, I cannot think of You then even for a moment or pray;
let me submit now, protect me in every possible way!
(3)
ellaiyilvaasal kuRukach chenRaal
eRRi namanthamar paRRumpOdhu
nillumi nennum upaayamillai
nEmiyum sangamum EndhinaanE
sollalaam pOdhE un naamamellaam
sollinEn ennaik kuRikkoNdu enRum
allal padaavaNNam kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

When death strikes me & yamA's men come my way;
I have no idea how to stop them from dragging me away;
With Discus & Conch,lying on serpent-bed in srirangam, You must
remember to protect me always for I speak Your names reposing trust!
(4)
oRRaividaiyanum naan mukanum
unnaiyaRiyaap perumaiyOnE
muRRaulakellaam neeyEyaaki
moonRezhuththaaya mudhalvanEyaa
aRRadhu vaaNaaLivaRk enReNNi
ancha namanthamar paRRaluRRa
aRRaikku neeennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

Neither matchless sivA nor brahmA knows Your endless fame!
You're the Universe, syllable OM, primeval One, all the same.
When yamA's men thinking 'his life's done' frighten & catch me;
Oh! who sleeps on snake-bed in srirangam, protect me & not flee!
(5)
paiy aravinaNaip paaRkadaluL
paLLikoLkinRa paramamoorththi
uyyaulaku padaikka vENdi
undhiyil thORRinaay naanmukanai
vaiya manisaraip poyyenReNNik
kaalanaiyum udanE padaiththaay
aiya-ini ennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

Oh great one! who reclines on serpent hood in the milky ocean!
out of Your navel came brahmA for uplifting world's creation!
Its You who created yamA thinking people may abadon Your laws;
Lying on snake-bed in srirangam, please save me from yamA's jaws.
(6)
thaNNena villai namanthamarkaL
saalakkodumaikaL seyyaa niRpar
maNNodu neerum eriyumkaalum
maRRum aakaasamu maakininRaay
eNNalaam pOdhEun naamamellaam
eNNinEn ennaikkuRik koNdu enRum
aNNalE nee ennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

Showing no mercy, yamA's men would punish me at their best;
You are indeed Earth, Water, Fire, Air, Space & all the rest!
Lord of all! when I was good, I spoke all Your divine Names;
resting on snake-bed in srirangam, save me from hell's flames!
(7)
senchol maRaip poruLaaki ninRa
dhEvarkaL naayakanE emmaanE
enchalil ennudaiy innamudhE
Ezhulakumudaiyaay ennappaa
vanchavuruvin namanthamarkaL
valindhu nalindhu ennaip paRRumpOdhu
anchalamenRu ennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

You're the meaning of great words of vedAs, You're the God-head!
You're faultless, nectar & the Lord of 7 worlds that're spread!
My father! who reclines on snake-bed in srirangam! when yamA's men
come furious to catch me, rescue me & say 'don't fear', then!
(8)
naanEdhu munmaaya monRaRiyEn
namanthamar paRRi nalindhittu indha
oonE pukEy enRum OdhumpOdhu
angEdhum naan unnai ninaikkamaattEn
vaanEy vaanavarthangaLeesaa
madhuraip piRandha maamaayanE en
aanaay nee ennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

I know not Your mystical nature! when yamA's men torture me;
and push me into another terrible body, I'll not think of Thee!
Lord of celestials! Oh, born in mathurA, You possess magical powers!
You're in srirangam on snake-bed, save me from those dreadful hours.
(9)
kunReduththu aanirai kaaththaaayaa
kOnirai mEyththavanE emmaanE
anRumudhal inRaRudhiyaa
aadhiyan chOdhi maRandhaRiyEn
nanRum kodiya namanthamarkaL
nalindhu valindhu ennaip paRRumpOdhu
anRangu nee ennaik kaakkavENdum
arangathth aravaNaip paLLiyaanE

Purport

My Lord! You saved cows by lifting the Hill & herded them;
Till now, never did I forget Your form, which is radiant gem!
when the deadly yamA's men hold me & get ready to torture me;
You, who lie on serpent-bed in srirangam, save me & set me free!
(10)
maayavanai madhusoodhananai
maadhavanai maRaiyOrkaLEththum
aayarkaLERRinai achchudhanai
arangathth aravaNaip paLLiyaanai
vEyar pukazh villipuththoorman
vittu chiththan sonnamaalai paththum
thooya manaththanaraaki vallaar
thoomaNi vaNNanukkaaLar thaamE.

Purport

One with great powers, slayer of madhu, spouse of Sri,
scholars' dear, cowherds' Head, who lies on snake-bed with glee;
is sung by periAzhwAr of fame in ten verses like a garland;
staying pure who reads this will serve blue-gem-hued in His land.
Posted by No comments:

நான்காம் பத்து பத்தாம் திருமொழி



சாராம்சம்

உயிர் பிரியும் சமயத்தில், உடலும், மனமும் தளர்ந்து,
யம கிங்கரர்கள் ஒருபுறம் பயமுறுத்த, பகவான் நாமாவை
சொல்ல முடியாமல் போய்விடும். அதனால், எம்பெருமானே!
உன் திருநாமங்களை நான் நன்றாக உள்ள இப்போதே
சொல்லி வைக்கிறேன். தேவரீர் திருவுள்ளத்தில் என்னை
நினைவில் கொண்டு எப்போதும் என்னைக் காத்தருளவேணும்
என்று பெரியாழ்வார் மனமுருக பிரார்த்திக்கிறார்.
நாமும் அவ்வாறே பகவானைப் பிரார்த்திப்பதைத்
தவிர வேறு வழி இல்லை!
(1)
துப்புடையாரை அடைவதெல்லாம் சோர்விடத்துத்
துணையாவரென்றே ஒப்பிலேனாகிலும்நின்னடைந்தேன்
ஆனைக்குநீஅருள்செய்தமையால் எய்ப்புஎன்னைவந்து
நலியும்போது அங்குஏதும்நானுன்னைநினைக்கமாட்டேன்
அப்போதைக்குஇப்போதேசொல்லிவைத்தேன்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

காக்கும் ஸாமர்த்தியம் படைத்த உன்னை அடைக்கலம்
புகுவது, நான் சோர்வடையும் பொழுது நீ துணை நிற்பாய்
என்ற காரணத்தால் அன்றோ? அப்படி காக்கப்படுவதற்கு
நான் தகுதி அற்றவனாக இருந்தாலும், அன்று நீ கஜேந்திரன்
என்ற யானையைக் காத்தபடியால், என்னையும்
காக்கவேண்டும். உன்னை சரணம் அடைகிறேன். கடைசி
காலத்தில் நோய் வந்து அடியேனை வருத்தும்பொழுது,
என்னால் உன்னை ஒரு நொடியேனும் நினைக்க இயலாது.
அதை மனதில் கொண்டு, நான் பிரக்ஞையுடன் இருக்கும்
இப்பொழுதே, உன்னிடம் பிரார்த்தித்துக் கொள்கிறேன்.
திருவரங்கத்தில் பாம்புப் படுக்கையில் சயனித்த்திருப்பவனே!
என்னைக் காத்தருளவேணும்!
(2)
சாமிடத்துஎன்னைக்குறிக்கொள்கண்டாய் சங்கொடு
சக்கரமேந்தினானே. நாமடித்துஎன்னைஅனேகதண்டம்
செய்வதாநிற்பர்நமன்தமர்கள் போமிடத்துஉன்திறத்து
எத்தனையும் புகாவண்ணம்நிற்பதோர்மாயைவல்லை
ஆமிடத்தேஉன்னைச்சொல்லிவைத்தேன்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

சங்கு, சக்கரம் திருக்கையில் ஏந்தியவனே!
திருவரங்கத்தில் பாம்புப் படுக்கையில் படுத்திருப்பவனே!
என் உயிர் பிரியும் சமயம் யம படர்கள் நாக்கை மடித்து
என்னை பலவிதமாக தண்டிப்பதற்கு இழுத்துப் போகையில்,
மாயையின் காரணத்தால் நான் உன்னை சிறிதும் நினைக்க
மாட்டேன். நான் தெளிவுடன் இருக்கும் இப்பொழுதே உன்னிடம்
சொல்லி வைக்கிறேன்! என்னைக் காத்தருளவேண்டும்.
(3)
எல்லையில்வாசல்குறுகச்சென்றால் எற்றிநமன்தமர்
பற்றும்போது நில்லுமினென்னும்உபாயமில்லை
நேமியும்சங்கமும்ஏந்தினானே. சொல்லலாம்போதே
உன்நாமமெல்லாம் சொல்லினேன் என்னைக்
குறிக்கொண்டுஎன்றும் அல்லல்படாவண்ணம்
காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

திருச்சக்கரமும், திருச்சங்கும் திருக்கைகளில் பிடித்துக்
கொண்டிருப்பவனே! அடியேனுடைய மரணத்தருவாயில்,
யம பட்டிணத்திற்கு போகும் வழியில், யம தூதர்கள்
என்னைப் பிடித்து இழுத்துச்செல்ல வரும்பொழுது,
அவர்களை நில்லுங்கள் என்று சொல்லி தடுத்து நிறுத்த
என்னிடம் ஒரு உபாயமும் இல்லை. என்னால்
சொல்லமுடியும் காலத்திலேயே உன் திருநாமங்களை
எல்லாம் சொன்னேன்! திருவரங்கத்தில் பாம்புப்
படுக்கையில் சயனித்திருக்கும் எம்பெருமானே!
என்னை எப்போதும் உன் திருவுள்ளத்தில் நினைத்து
யமதூதர்களின் கையில் அகப்பட்டு
வருந்தாதபடி காத்தருளவேண்டும்.
(4)
ஒற்றைவிடையனும்நான்முகனும் உன்னையறியாப்
பெருமையோனே. முற்றஉலகெல்லாம்நீயேயாகி
மூன்றெழுத்தாயமுதல்வனேயோ! அற்றதுவாணாள்
இவற்கென்றெண்ணி அஞ்சநமன்தமர்பற்றலுற்ற
அற்றைக்கு, நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

தன்னிகரற்ற ரிஷபவாகனனான சிவபெருமானும்,
ப்ரஹ்மாவும் அறிய முடியாத பெருமையை உடையவனே!
ஸகல உலகங்களும் நீயே ஆகியும், மூன்று எழுத்தாகிய
ஒம் என்ற பிரணவத்தின் ஸ்வரூபியாயும், எல்லாவற்றிற்கும்
மூல காரணமாய் இருப்பவனே! திருவரங்கத்தில் பாம்புப்
படுக்கையில் படுத்திருப்பவனே! இவனுக்கு ஆயுள் முடிந்தது
என்று நினைத்து என்னை, நான் நடுங்கும்படி, யமபடர்கள்
பிடிக்கப் போகும் அன்று, பக்த ரக்ஷகனான
நீ என்னை காத்தருளவேணும்.
(5)
பையரவினணைப் பாற்கடலுள் பள்ளிகொள்கின்ற
பரமமூர்த்தி. உய்யஉலகுபடைக்கவேண்டி உந்தியில்
தோற்றினாய்நான்முகனை வையமனிசரைப்பொய்
யென்றெண்ணிக் காலனையும்உடனேபடைத்தாய்
ஐய. இனிஎன்னைக்காக்கவேண்டும்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

விரித்த படங்களையுடைய பாம்புப் படுக்கையில்,
திருப் பாற்கடலில் மிகச் சிறந்த திருவுருவுடன்
சயனித்திருப்பவனே! எல்லா உயிர்களும் உயர்ந்த
நிலையை அடையும் பொருட்டு உலகங்களை
படைப்பதற்காக நாபியில் பிரமனை தோற்றுவித்தவனே!
பூமியில் மனிதர்கள் தனது கட்டளைகளை புறக்கணிப்
பார்கள் என்றெண்ணி யமனையும் உடனுக்குடன்
படைத்தவனே! பெரியோனே! திருவரங்கத்தில் பாம்புப்
படுக்கையில் துயில் கொண்டிருப்பவனே! இனி என்னை
யம பயத்திலிருந்து காத்தருளவேணும்.
(6)
தண்ணெனவில்லைநமன்தமர்கள் சாலக்கொடுமைகள்
செய்யாநிற்பர் மண்ணொடுநீரும்எரியும்காலும் மற்றும்
ஆகாசமுமாகிநின்றாய். எண்ணலாம்போதேஉன்நாம
மெல்லாம் எண்ணினேன், என்னைக்குறிக்கொண்டுஎன்றும்
அண்ணலே. நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும்
அரங்கத்தரவணைப் பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

கொஞ்சமும் தயையில்லாத யம தூதர்கள் மிகவும் கொடிய
தண்டனைகளை எனக்கு அளிப்பார்கள். பூமி, ஜலம், அக்நி,
வாயு, ஆகாசம் மற்றும் எல்லாமுமாக நின்றவனே!
எல்லோருக்கும் ஸ்வாமியானவனே! எனக்கு சக்தி
இருக்கும்போதே, உன் திருநாமங்களை எல்லாம் மனத்தாலும்,
வாயாலும் கூறிவைத்தேன். திருவரங்கத்தில் பாம்புப்
படுக்கையில் படுத்திருக்கும் எம்பெருமானே! என்னை
நீ எப்போதும் உன் திருவுள்ளத்தில் கொண்டு காத்தருளவேணும்!
(7)
செஞ்சொல்மறைப்பொருளாகிநின்ற தேவர்கள்நாயகனே.
எம்மானே. எஞ்சலிலென்னுடையின்னமுதே ஏழுலகுமுடையாய்.
என்னப்பா. வஞ்சவுருவின்நமன்தமர்கள் வலிந்துநலிந்து
என்னைப்பற்றும்போது அஞ்சலமென்றுஎன்னைக்காக்க
வேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

சிறந்த சொற்களைக் கொண்ட வேதத்தின் அர்த்தமாகவும்,
தேவர்களின் தலைவனாகவும் இருக்கும் எம்பெருமானே!
குறையேதுமில்லாத மிக இனிய அம்ருதம் போன்றவனே!
ஏழுலகங்களுக்கும் ஸ்வாமியானவனே! என்னுடைய தந்தையே!
திருவரங்கத்தில் பாம்புப் படுக்கையில் துயில்
கொண்டிருப்பவனே! வஞ்சனையே உருவான யம தூதர்கள்
என்னை பலத்துடன் கொடுமைபடுத்தி பிடிக்கும்போது,
'பயப்படாதே' என்று சொல்லி, என்னை வந்து காக்கவேணும்!
(8)
நான்ஏதும்உன்மாயமொன்றறியேன் நமன்தமர்பற்றி
நலிந்திட்டு இந்த ஊனேபுகேயென்றுமோதும்போது
அங்கேதும் நான்உன்னைநினைக்கமாட்டேன் வானேய்
வானவர்தங்களீசா மதுரைப்பிறந்தமாமாயனே. என்
ஆனாய். நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

எனக்கு உன் மாயைகளைப் பற்றி ஒன்றும் தெரியாது.
யம கிங்கரர்கள் என்னைப் பிடித்து, துன்புருத்தி, பிறகு
மற்றொரு கொடிய சரீரத்தில் புகுமாறு தள்ளும்போது, நான்
ஒன்றும் உன்னை நினைக்க மாட்டேன். பரம பதத்தில்
வசிக்கும் நித்யசூரிகளுக்குத் தலைவனே! ஸ்ரீ மதுராவில்
பிறந்த, மாயா சக்தி படைத்தவனே!என்னுடையோனே!
திருவரங்கத்தில் பாம்புப் படுக்கையில் படுத்திருப்பவனே!
நீ என்னைக் புறக்கணிக்காமல் காத்தருளவேணும்.
(9)
குன்றெடுத்துஆநிரைகாத்தஆயா கோநிரைமேய்த்தவனே.
எம்மானே. அன்றுமுதல் இன்றறுதியா ஆதியஞ்சோதி
மறந்தறியேன் நன்றும்கொடியநமன்தமர்கள் நலிந்துவலிந்து
என்னைப்பற்றும்போது அன்றங்குநீஎன்னைக்காக்கவேண்டும்
அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே.

பாசுர அனுபவம்

கோவர்தன மலையை குடைபோல் பிடித்து பசுக்கூட்டங்களை
காத்தருளின ஆயர் குல மைந்தனே! மாடுகளின் கூட்டத்தை
மேய்த்தவனே! எம்பெருமானே! அன்றுமுதல் இன்றுவரை
ஜோதிஸ்வரூபனான உன்னை நான் மறந்திலேன்! மிகக் கொடிய
குணமுடைய யம தூதர்கள் என்னை துன்புருத்தி, பலாத்கரித்து
பிடிக்கும் அந்த சமயத்தில், .ஸ்ரீரங்கத்தில் பாம்புப்
படுக்கையில் படுத்திருக்கும் நீ, அப்பொழுது
என்னை காத்தருளவேணும்.
(10)
மாயவனைமதுசூதனனை மாதவனைமறையோர்களேத்தும்
ஆயர்களேற்றினைஅச்சுதனை அரங்கத்தரவணைப்
பள்ளியானை வேயர்புகழ்வில்லிபுத்தூர்மன் விட்டுசித்தன்
சொன்னமாலைபத்தும் தூயமனத்தனராகிவல்லார்
தூமணி வண்ணனுக்காளர்தாமே.

பாசுர அனுபவம்

மாய சக்தியுடையவனும், மது என்ற அரக்கனை அழித்தவனும்,
ஸ்ரீயின் கணவனும், வேதம் ஓதுபவர்களால் போற்றப்படுபவனும்,
இடையர்குலத் தலைவனும், பக்தர்களை என்றும் நழுவ விடாத
குணமுள்ளவனும், ஸ்ரீரங்கத்தில் பாம்பணையின் மேல் துயில்
கொண்டிருப்பவனையும் குறித்து, தன்னுடைய பிறந்த குடிக்கு
புகழைச் சேர்த்தவரான, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின் பெரியாழ்வார்
மாலைபோல் தொகுத்தருளின இப்பத்து பாசுரங்களை தூய
மனதுடன் படிப்பவர்கள், அப்பழுக்கற்ற நீல மணி
நிற மேனியுடைய எம்பெருமானுக்கு தொண்டு
செய்யும் பாக்கியம் பெறுவர்கள்.

Posted by No comments:

fourth ten ninth thirumozhi



Summary

In the following pAsurams, periAzhwAr continues
elaborating on the glories of Srirangam and the
various incarnations of the Lord of Srirangam.
(1)
maravadiyaith thampikku vaanpaNaiyam
vaiththuppOy vaanOr vaazha
seruvudaiya thisaikkarumamthiruththi vandhu
ulakaaNda thirumaal kOyil
thiruvadithan thiruvuruvum
thirumangaimalar kaNNumkaattin inRu
uruvudaiyamalar neelam
kaaRRaatta Osalikkum oLiyarangamE.

Purport

Giving sandals to brother bharathA as a guarantee;
going south He conquered rAvaNA to set celestials free;
ruled Earth justly; in srirangam He chose to stay;
where blue flowers, like mother's louts eyes & His feet, sway!
(2)
thannadiyaar thiRaththakaththuth
thaamaraiyaaL aakilum sidhakuraikkumEl
ennadiyaar adhuseyyaar
seydhaarEln anRuseydhaarenbar pOlum
mannudaiya vibeedaNaRkaa
madhiL ilangaiththisain Okkimalar kaNvaiththa
ennudaiya thiruvarangaRkanRiyum
maRRoruvarkku aaLaavarE?

Purport

When the lotus-lady gripes about devotees' sins, He would
stop Devi saying 'No, they won't do these, but only good';
when His lotus eyes glance forted Lanka & viBIshaNa who's noble;
how can I serve anyone other than Srirangan who's whole!
(3)
karuLudaiya pozhil marudhum
kadhakkaLiRum pilambanaiyum kadiyamaavum
uruLudaiya sakadaraiyum mallaraiyum
udaiyavittu OsaikEttaan
iruLakaRRum eRikathirOn maNdalaththoodu
ERRivaiththu ENivaangi
aruL koduththittu adiyavarai
aatkoLvaan amarumoor aNiyarangamE.

Purport

He felled evil twin trees, smote elephant that was furious;
killed pralambAsurA, evil horse kEsi, cart that was spurious
& the wrestlers, as if listening to the sounds of breaking pot!
Like a ladder to the Sun, He elevates devotees on this holy spot!
(4)
padhinaaRaamaayiravar dhEvimaar
paNiseyya thuvaraiyennum
adhilnaayakaraaki veeRRirundha
maNavaaLar mannukOyil
pudhu naaNmalark kamalam emperumaan
ponvayiRRil poovE pOlvaan
podhu naayakampaaviththu irumaandhu
pon saaykkumpunal arangamE.

Purport

Sixteen thousand Devis surround & serve the Lord;
who's their husband & dwarakA's chief; He's on board
srirangam where the proud fresh lotus flowers compare
them to the lotus on His golden belly & swear!
(5)
aamaiyaayk kangaiyaay aazhkadalaay
avaniyaay aruvaraikaLaay
naanmukanaay naanmaRaiyaay vELviyaayth
thakkaNaiyaayth thaanum aanaan
sEmam udai naaradhanaar senRu senRu
thudhiththiRainchak kidandhaan kOyil
poomaruvip puLLinangaL puLLaraiyan
pukazh kuzhaRum punal arangamE.

Purport

Tortoise, gangA, deep sea, earth, mountain & the four-
faced, 4-vedas, the offerings are all His forms of yore;
one who has garuda as vehicle, is revered by nAradA, the saint
in the watery srirangam, where birds sing His praise & faint!
(6)
maiththunanmaar kaadhaliyai mayir mudippiththu
avarkaLaiyE mannaraakki
uththaraithan siRuvanaiyum uyyakkoNda
uyiraaLan uRaiyum kOyil
paththarkaLum pakavarkaLum pazhamozhivaay
munivarkaLum parandha naadum
siththarkaLum thozhudh iRainchath
thisai viLakkaay niRkinRa thiruvarangamE.

Purport

He made pAndavAs' beloved tie her hair & made them kings;
raised son of abhimanyu (parikshit) from dead & brings
grace to srirangam where devotees, elders, pandits, folks and
siddhAs pray to the Lord who radiates light all around!
(7)
kuRal biramachaariyaay maavaliyaik
kuRumb adhakki arasuvaangi
iRaippozhidhil paadhaaLam kalavirukkai
koduth thugandha emmaan kOyil
eRippudaiya maNivaraimEl iLaNYaayiRu
ezhundhaaRpOl aravaNaiyinvaay
siRappudaiya paNangaL misaich
chezhumaNikaL vitteRikkum thiruvarangamE.

Purport

As a short brahmachAri, He sought 3 feet land straight
from mahAbali; crushed his pride, took away his State;
gave him the underworld; He's in srirangam like a rising Sun;
on blue gem hill; rests on snake's red-gem-hued hood like none!
(8)
urampaRRi iraNiyanai ukirnudhiyaal
oLLiyamaar puRaikkavoonRi
sirampaRRi mudiyidiyak kaNpidhunga
vaay alarath thezhiththaan kOyil
urampeRRa malark kamalam ulakaLandha
sEvadipOl uyarndhu kaatta
varambuRRa kadhirch chennel thaaLsaayththuth
thalai vaNakkum thaNNarangamE.

Purport

Body torn by sharp nails, chest pierced, head & crown smashed;
eyes gouged, screaming hiraNyA, emboldened by boons, was thrashed
to death by Him who's in the cool srirangam, where the paddy bowed;
the lotus flower, like His tall feet that measured earth, stood proud!
(9)
thEvudaiya meenamaay aamaiyaay
Enamaay ariyaayk kuRaLaay
moovuruviniraamanaayk kaNNanaayk
kaRkiyaay mudippaan kOyil
sEvalodu pedaiyannam
sengamala malar ERi oosalaadip
poovaNaimEl thudhaindh ezhu sem
podiyaadi viLaiyaadum punalarangamE.

Purport

As radiant fish, tortoise, boar,man-lion, a minikin man,
parasurAmA, rAmA, krishnA & kalki, He killed the evil clan!
Male & female swans enter lotus, play rubbing each other & smear
pollens, in the water rich srirangam where the Lord brings cheer!
(10)
seruvaaLum puLLaaLan maNNaaLan
seruchcheyyum naandhakam ennum
oruvaaLan maRaiyaaLan Odaadha
padaiyaaLan vizhukkai yaaLan
iravaaLanpakalaaLan_ennaiyaaLan
Ezhulakap perum puravaaLan
thiruvaaLan inidhaakath thirukkaNkaL
vaLarkinRa thiruvarangamE.

Purport

He rules garudA, who's adept in fighting, & the Earth;
He wields peerless sword 'nandagam' which goes forth
& kills foes; My lord who's in Srirangam, is kindly!
He's Sri's spouse! ruler of 7 worlds who gives joy fondly!
(11)
kain naakaththidar kadindha kanalaazhip
padaiyudaiyaan karudhum kOyil
thennaadum vadanaadum thozha ninRa
thiruvarangam thiruppadhiyin mEl
meynnaavan meyyadiyaan vittuchiththan
viriththa thamizh uraikka vallaar
eNYNYaanRum emperumaan iNaiyadikkeezh
iNaipiriyaadhu iruppar thaamE.

Purport

One who got rid of agony of a big-trunked-tusker & wields;
fiery disc, the people of north & south pray; He shields
in srirangam even as the truthful periAzhwAr praises Him in
10 tamil verses & those reciting will attain Lord's feet & win!

Posted by No comments:

நான்காம் பத்து ஒன்பதாம் திருமொழி



சாராம்சம்

திருவரங்கத் திருப்பதியின் சிறப்பையும்,
திருவரங்கனின் திருவவதாரப் பெருமைகளையும்
இக் கீழ்கண்ட பாசுரங்களின் மூலம், பெரியாழ்வார்
விரிவாக அருளிச்செய்ததை நாமும் சேவித்துப்
பயன் பெறுவோமாக.
(1)
மரவடியைத் தம்பிக்கு வான்பணையம்
வைத்துப்போய் வானோர் வாழ
செரு உடைய திசைக்கருமம் திருத்திவந்து
உலகாண்ட திருமால் கோயில்
திருவடிதன் திருஉருவும் திருமங்கை
மலர்க்கண்ணும் காட்டி நின்று
உரு உடைய மலர்நீலம் காற்று ஆட்ட
ஒலிசலிக்கும் ஒளி அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

தம்பி பரதனுக்கு மரத்திலான பாதுகையை அடமானமாய்
தந்து விட்டு, வானவர்களைக் காத்து அவர்களை
வாழவைப்பதற்காக தென்திசை சென்று இராவணனைப்
போரில் வென்று தன்னுடைய கடமைகளை சரிவரச்
செய்துமுடித்து வந்த இராமன் உலகை ஆண்டான்.
அவன் இருந்த திருக்கோயில், எம்பெருமானின் திருவடியுடன்
கூடிய திருவுருவம் போலவும், தாயாரின் தாமரை மலர்
போன்ற கண்களைப் போலவும் இருக்கும் , காற்றில்
அசைந்தாடும் நல்ல அழகுடைய நீல மலர்களைக் கொண்ட,
ஒளியுடன் திகழும் திருவரங்கம் என்னும் திருக்கோயில் தான்.
(2)
தன் அடியார் திறத்தகத்துத் தாமரையாள்
ஆகிலும் சிதகு உரைக்குமேல்
என் அடியார் அது செய்யார் செய்தாரேல்
நன்று செய்தார் என்பர் போலும்
மன் உடைய விபீடணற்கா மதில் இலங்கைத்
திசைநோக்கி மலர்க்கண் வைத்த
என்னுடைய திருவரங்கற்கு அன்றியும் மற்று
ஒருவர்க்கு ஆள் ஆவரே?

பாசுர அனுபவம்

தன்னுடைய அடியார்களின் குற்றங்களைப் பற்றி
தாமரை மலராள் லக்ஷ்மீயே எம்பெருமானுக்கு
எடுத்துரைத்தாலும், அவன் அதைப் பொருட்படுத்தாமல்,
என்னுடைய அடியார்கள் அப்படிச் செய்யமாட்டார்கள்,
அப்படியே செய்திருந்தாலும், அது நல்லதாகவே எனக்குத்
தோன்றுகிறது, எனக்கூறுவது போலிருக்கும்! நல்ல
மனமுடைய விபீஷணனின் நலனுக்காக, பெரும் மதில்களைக்
கொண்ட தென் திசையிலுள்ள இலங்கையை தன்னுடைய
மலர்க்கண்களால் பார்த்தபடியே படுத்திருக்கும் என்னுடைய
திருவரங்கனைத் தவிர வேறு ஒருவர்க்கு
அடிமை செய்வார்களோ?
(3)
கருள் உடைய பொழில் மருதும் கதக் களிறும்
பிலம்பனையும் கடிய மாவும்
உருள் உடைய சகடரையும் மல்லரையும்
உடைய விட்டு ஓசை கேட்டான்
இருள் அகற்றும் எறி கதிரோன் மண்டலத்தோடு
ஏற்றி வைத்து ஏணி வாங்கி
அருள் கொடுத்திட்டு அடியவரை
ஆட்கொள்வான் அமரும் ஊர் அணி அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

சீற்றத்துடனிருந்த அர்ஜுன மரங்களையும்,
கோபத்துடனிருந்த குவலையாபீடமென்ற யானையையும்,
ப்ரலம்பெனென்ற அசுரனையும், கேசி என்ற குதிரை
வடிவுடனிருந்த கொடிய அரக்கனையும், உருண்டுவந்த
சகடாசுரனையும், மல் யுத்தர்களையும், பானையை
உடைத்து அதன் ஓசையைக் கேட்க ஆசை கொண்டவன்
போல், கொன்ற எம்பெருமான், இருளகற்றும் சூரிய
மண்டலத்துக்கே ஏற்ற வைக்கும் ஏணியைப் போன்று,
அடியவர்களுக்கு அருள் தந்து அவர்களை ஆட்கொண்டு
சேவை சாதிக்கும் ஊர் திருவரங்கமே!
(4)
பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார்
பணிசெய்யத் துவரை என்னும்
மதில் நாயகராகி வீற்றிருந்த
மணவாளர் மன்னு கோயில்
புது நாண்மலர்க் கமலம் எம்பெருமான்
பொன் வயிற்றிற் பூவே போல்வான்
பொதுநாயகம் பாவித்து இறுமாந்து
பொன் சாய்க்கும் புனல் அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

பதினாறாயிரம் தேவிமார்கள் சூழ்ந்துகொண்டு
பணி செய்ய, அவர்களின் கணவனாகவும், நாயகனாகவும்
துவாரகையில் வீற்றிருந்தவனுக்கு ஏற்ற திருக்கோயிலானது,
காவேரி ஆற்றில் புதிதாக மலர்ந்த தாமரை மலர்கள்,
எம்பெருமானின் பொன் போன்ற நாபியில் உதித்த
தாமரைக்கு தாம் ஒப்பானவை என்று பெருமிதம்
கொள்வது போல் விளங்கும் திருவரங்கமே!
(5)
ஆமையாய்க் கங்கையாய் ஆழ் கடலாய்
அவனியாய் அரு வரைகளாய்
நான்முகனாய் நான்மறையாய் வேள்வியாய்த்
தக்கணையாய்த் தானும் ஆனான்
சேமம் உடை நாரதனார் சென்று சென்று
துதித்து இறைஞ்சக் கிடந்தான் கோயில்
பூ மருவிப் புள் இனங்கள் புள் அரையன்
புகழ் குழறும் புனல் அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

எம்பெருமானே ஆமையாகவும், அதனைத் தாங்கும்
கங்கையாகவும், ஆழ்ந்த கடலாகவும், பூமியாகவும்,
பெரிய மலைகளாகவும், நான்முக பரம்மனாகவும்,
நான்கு வேதமாகவும், அனைத்து வேள்விகளாகவும்,
வேத பண்டிதர்களுக்கு அளிக்கப்படும் தக்ஷிணையாகவும்
தன்னை ஆக்கிக் கொள்கிறான். நலத்தை அருளும்
நாரதர் எப்பொழுதும் சென்று அன்புடன் எம்பெருமானை
வழிபடும் கோவில், பறவை இனங்கள் மலர்களைக்
கண்டு மயங்கி கருடவாகனின் பெருமைகளைப்
பாடும் நீர் சூழ்ந்த திருவரங்கமே!
(6)
மைத்துனன்மார் காதலியை மயிர் முடிப்பித்து
அவர்களையே மன்னர் ஆக்கி
உத்தரைதன் சிறுவனையும் உயக்கொண்ட
உயிராளன் உறையும் கோயில்
பத்தர்களும் பகவர்களும் பழமொழிவாய்
முனிவர்களும் பரந்த நாடும்
சித்தர்களும் தொழுது இறைஞ்சத்
திசை-விளக்காய் நிற்கின்ற திருவரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

பாண்டவர்களின் மனைவியாகிய பாஞ்சாலியின்
கூந்தலை முடியும் படி அருளியவனும், அவர்களையே
மன்னராக்கியவனும், அபிமன்யுவின் புத்திரன் பரிக்ஷித்தை
உயிர்ப்பித்தவனுமான எம்பெருமான் சேவை சாதிக்கும்
கோயில், பக்தர்களும், பெரியவர்களும், வேத
விற்பன்னர்களும், சாதுக்களும், சாமான்யர்களும்,
சித்தர்களும் எல்லா திக்குகளிலும் ப்ரகாசமாய் விளங்கும்
எம்பெருமானை தொழுது நிற்கும் திருவரங்கமே!
(7)
குறள் பிரமசாரியாய் மாவலியைக்
குறும்பு அதக்கி அரசுவாங்கி
இறைப்பொழுதில் பாதாளம் கலவிருக்கை
கொடுத்து உகந்த எம்மான் கோயில்
எறிப்பு உடைய மணிவரைமேல் இளஞாயிறு
எழுந்தாற்போல் அரவு அணையின்
சிறப்பு உடைய பணங்கள்மிசைச்
செழுமணிகள் விட்டு எறிக்கும் திருவரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

சிறிய ப்ரமசாரி வடிவம் கொண்டு மாவலியிடம் சென்று
மூன்றடி மண்ணை யாசித்து, அவனின் கர்வத்தை அடக்கி,
அவனுடைய ராஜ்யத்தைப் பெற்று, பின்பு நொடிப்பொழுதில்,
பாதாளத்தை அவனுக்கு ஏற்ற இருப்பிடமாகக் கொடுத்த
எம்பெருமானின் கோயில், ஜோதியுடன் விளங்கும் ஒரு நீல
ரத்ன மலையின் மேலே இளம் சூரியன் உதித்தாற்போல்,
சிவந்த ரத்தினங்கள் ஒளிரும் தலைகளை கொண்ட
பாம்பினைப் படுக்கையாக உடைய
எம்பெருமானின் திருவரங்கமே!
(8)
உரம் பற்றி இரணியனை உகிர்நுதியால்
ஒள்ளிய மார்வு உறைக்க ஊன்றிச்
சிரம் பற்றி முடி இடியக் கண் பிதுங்க
வாய் அலறத் தெழித்தான் கோயில்
உரம் பெற்ற மலர்க்கமலம் உலகு அளந்த
சேவடி போல் உயர்ந்து காட்ட
வரம்பு உற்ற கதிர்ச்செந்நெல் தாள்சாய்த்துத்
தலைவணக்கும் தண் அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

தேவர்கள் கொடுத்த வர பலத்தையுடைய
ஹிரண்யகசிபுவை, தன்னுடைய நகக் கூர்மையால்
அவனது மார்பில் அழுத்தி ஊன்றி, தலையைப் பிடித்து,
கிரீடம் இடிந்து போகும்படியாகவும், கண்கள் பிதுங்கும்
படியாகவும், வாய் அலரும்படியாகவும் செய்து அவனைக்
கொன்றவனின் திருக்கோயில், செழிப்புடைய தாமரைப் பூ,
உலகளந்தவனின் திருவடிகளைப்போலே, ஓங்கி வளர்ந்தும்,
நெற்கதிர்கள் சாய்ந்து தலை வணங்கி
நிற்கும் குளிர்ந்த திருவரங்கமே!
(9)
தேவு உடைய மீனமாய் ஆமையாய்
ஏனமாய் அரியாய்க் குறளாய்
மூ உருவில் இராமனாய்க் கண்ணனாய்க்
கற்கியாய் முடிப்பான் கோயில்
சேவலொடு பெடை அன்னம்
செங்கமல மலர் ஏறி ஊசல் ஆடிப்
பூ அணைமேல் துதைந்து எழு செம்
பொடி ஆடி விளையாடும் புனல் அரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

நல்ல தேஜஸ்ஸுடன் கூடிய மத்ஸ்யமாயும், கூர்மமாயும்,
வராஹமாயும், நரசிம்மனாகவும், வாமனனாயும்,
பரசுராமனாகவும், இராமனாகவும், பலராமனாகவும்,
கண்ணனாகவும், கல்கியாகவும் அவதரித்து ராக்ஷசர்களை
அழித்த எம்பெருமான் கோயில் கொண்டுள்ள இடம்,
ஆண் ஹம்ஸத்துடன் பெண் ஹம்ஸம் செந்தாமரைப்
பூவின் மேலேறி அதை அசைத்து, ஒன்றுக்கொன்று
உரசிக் கொள்வதால் ஏற்பட்ட சிவந்த பொடியைப்
பூசிக் கொண்டு விளையாடும், நீர்
வளத்துடன் விளங்கும் திருவரங்கமே!
(10)
செரு ஆளும் புள்ளாளன் மண்ணாளன்
செருச்செயும் நாந்தகம் என்னும்
ஒரு வாளன் மறையாளன் ஓடாத
படையாளன் விழுக்கை யாளன்
இரவு ஆளன் பகலாளன் என்னையாளன்
ஏழு உலகப் பெரும் புரவாளன்
திருவாளன் இனிதாகத் திருக்கண்கள்
வளர்கின்ற திருவரங்கமே

பாசுர அனுபவம்

போர் செய்யும் திறம் படைத்த கருடாழ்வானை
ஆளுபவனாயும், இந்த பூமியை ஆளுபவனாயும்,
விரோதிகளைக் கொல்லும் நந்தகம் என்னும் ஒப்பற்ற
வாளை உடையவனாகவும், யுத்தத்தில் புறமுதுகு காட்டி
ஓடாத படையையுடையவனும், இரக்க குணமுள்ளவனும்,
இரவு பகலுக்கு தலைவனாகவும், என்னை ஆள்பவனாகவும்,
ஏழுலகங்களாகிற பெரிய க்ஷேத்திரங்களை ஆள்பவனாகவும்,
பெரிய பிராட்டியின் கணவனாகவும், மகிழ்வுடன்
திருக்கண்களால் அருள்பாலிக்கும் எம்பெருமானின்
கோயில் திருவரங்கமே!
(11)
கைந்நாகத்து இடர் கடிந்த கனல் ஆழிப்
படை உடையான் கருதும் கோயில்
தென்நாடும் வடநாடும் தொழநின்ற
திருவரங்கத் திருப்பதியின் மேல்
மெய்ந்நாவன் மெய் அடியான் விட்டுசித்தன்
விரித்த தமிழ் உரைக்க வல்லார்
எஞ்ஞான்றும் எம்பெருமான் இணையடிக்கீழ்
இணை பிரியாது இருப்பர் தாமே

பாசுர அனுபவம்

பெரிய துதிக்கையைக் கொண்ட யானையின் துயர்
தீர்த்து அக்னி ஜ்வாலை போலிருந்த திருச்சக்கரத்தை
ஆயுதமாக உடையவன், தென்னாட்டவரும், வடநாட்டவரும்
துதிக்கும்படி எழுந்தருளியிருக்கும் திருவரங்கம் என்னும்
திவ்ய தேசத்தைப் பற்றி உண்மையையே பேசும்
நாக்கையுடையவரான பெரியாழ்வார் விரிவாக தமிழ்
மாலையாக இயற்றிய இப்பாசுரங்களை சொல்ல வல்லவர்கள்
என்னாளும் எம்பெருமானின் திருவடிக்கீழ் இணைபிரியாமல்
இருக்கும் பாக்கியம் பெறுவர்கள்.

Posted by No comments: