Summary
Yasoda sends Krishna to sleep by singing
lullabies (cradle songs). She tells Him
how all gods queued up for giving presents
to Him and that He should go to sleep.
(1)
maNikkam katti vayiram idai katti
ANippon naalseidha vaNNach chiruththottil
pENi unakku piraman viduthandhaan
mANik kuRaLanE thaalElO ! vaiyyamaLanthaanE thaalEO!
Purport
The four faced Brahma lovingly presents Krishna
a grandeur golden cradle, decorated with precious
stones, interlaced with diamonds.The One who took
avatar as Thrivikrama, please sleep! O! You measured
the worlds with Your feet, please sleep!
(2)
udayaar ganamaNiyOdu oNmaa thuLampoo
idaiviravik kOththa yezhilthezhgi nOdu
vidaiyERu kaapaali Esan viduthandhaan
udaiyaay azhEl azhEl thaalElO ! ulagamaLanthanE thaalElO !
Purport
Lord Siva, who rides a bull for his commuting
and has various names such as Kaapaali*, Esan**
etc., has sent a silk belt for the waist,
interwoven with golden beads and a pendant
for you Krishna! Don't cry, don't cry, please
sleep! the Lord who measured the worlds, please
sleep. [Notes: * Siva gets the name 'Kaapaali'
since he severed one head of Brahma out of the
five heads he had originally.** Siva is known as Esan,
because He possesses eight great wealth. ]
(3)
entham piraanaar yezhilthiru maarvarkku
sandha mazhagiya thaamaraith thaaLarkku
indhiran thaanum yezhiludaik kiNkiNi
thandh uvanaay nindraan thalElO ! thaamaraik kaNNanE, thaalElO !
Purport
One who has lotus like feet and broad beautiful
chest, my Lord, you have been given lovely toy
that makes rattling bell sounds ( another meaning
ankle-bells) by demigod Indra. He is still out
there, please take a look. Now sleep!
lotus-eyed Krishna, please sleep!
(4)
sangin valampuriyum sEvadik kiNkiNiyum
angaich chari vaLaiyum naaNum aRaiththodarum
angaN visumbil amarargal pOththandhaar
sengaN karumugilE thaalElO ! devaki singamE thaalElO !
Purport
The demigods belonging to the expansive heavens,
have presented You with items such as the great
valampuri conch, ankle bells for the feet,
nice looking bracelets for the hands,
shoulder-wear ornaments and golden waist
thread with pendant. O, the red-eyed and black
complexioned Krishna, please sleep! lion-cub
born of Devaki's womb, please sleep!
(5)
yezhilaar thirumaarvukku yErku mivaiyendru
azhagiya aympadaiyum aaramum kondu
vazhuvil kodaiyaan vayichchi ravaNan
thozhudhu uvanaay nindraaan thaalElO ! thoomanI vaNNanE thaalElO !
Purport
Kubera of pure heart, the god of wealth,
has come with a pearl necklace which had the
impressions of Vishnu's panchaayuda, the
five weapons namely, conch, discus, dagger,
mace and bow. Thinking that this ornament
will best suit Your majestic chest, he is
standing there with great reverence for You.
O Krishna, please sleep, you resemble a
pristine blue bead, please sleep!
(6)
Odhak kadalin oLimuththi naaramum
chadhip pavaLamum chandhach charivaLaiyum
maadhakka vendru varuNan viduthandhaan
chOdhich chudarmudiyaay thaalElO ! sundharath thOLanE thaalElO !
Purport
A string of lustrous pearls picked from
the great oceans, nice bracelets and
shoulder-wear made of pure coral gems were
the invaluable presents brought to You by
the god of seas, Varuna. O, You've a glow
on your crown, please sleep !lovely
shouldered Krishna, please sleep!
(7)
kaanaar naRundhuzhaay kaiseidha kaNNiyum
vaanaar chezhunchOlaik kaRpagaththin vaasigaiyum
thennar malarmEl thirumangai pOththandhaaL
kOne ! azhEl azhEl thaalElO ! kudandhai kidandhaanE thaalElO !
Purport
A garland of fresh forest tulasi plants and
another one made out of heavenly grown karpagam
flowers for the forehead, were the gifts sent
to You by Mahalakshmi. who is always seated
on the honey filled red colored lotus flower.
O my prince, Krishna, don't cry, don't cry,
please sleep! one who is in a reclining posture
in Thirukkudandhai divya desam, please sleep!
(8)
kachchodu poRchurikai kaambu kanagavaLai
uchchi maNichchutti oNthaaL niraipoRpoo
achchutha nukkendru avaniyaaL pOththandhaaL
nachchu mulaiyundaay thaalElO! naaraayaNaa azhEl thaalElO !
Purport
Goddess of Earth ( Bhoomi Piratti in tamil)
sends in superior gem-studded pendant for the
forehead and flower shaped golden ornaments
with a specific request to hand them over to
You as her presents for You. O Krishna, you
sipped the poisonous milk from poothana's
breasts, please sleep now! Narayana,
please sleep without crying!
(9)
meithimiRum naanappodiyOdu manjaLum
seiyya thadankaNNukku anjanamum sindhuramum
veiyya kalaippagi kondu uvaLaaynindRaaL
ayyaa azhEl azhEl thaalElO ! arangaththaNaiyaanE thaalElO !
Purport
Goddess Durga Devi, riding a male deer,
has given turmeric for the purpose of bathing
You,Krishna; perfumed powders for applying on
the body, mascara for the reddened wide eyes
and sindhoor (vermilion) for applying on the
forehead. Look! Durga Devi is standing there
with these presents for you, O lord,
don't cry, don't cry, please sleep!
one who eternally resides in Srirangam
on the bed of a serpent. please sleep !
(10)
vanjanaiyaal vandha pEichchi mulaiyunda
anjana vaNNanai aaychchi thaalaattiya
senchol maRaiyavar sErpudhuvaip pattan sol
yenjaamai vallavarkku illai idarthaanE.
Purport
Krishna, the dark complexioned Lord, who
drank poisonous milk from poothana's
breast, was thus made to sleep by Yasoda
by way of singing lullabies and narrating
daily incidents. AzhwAr says that he, coming
from Srivilliputtur, a place known for
abundant Vedic Scholars, has shared these
with us. Those who contemplates these pAsurams
will have no troubles calling on them.
சாராம்சம்
கண்ணனே! தேவர்கள் பலரும் உனக்கு
கொடுப்பதற்காக பரிசுப் பொருட்களை கொண்டு
வந்து காத்து நிற்கிறார்கள்.நீ கண்ணுறங்கு
என்று கண்ணனை தொட்டிலில் இட்டு
யசோதை தாலாட்டுப் பாடும் அற்புதப்
பாசுரங்கள் தான் இவை பத்தும்.
(1)
மாணிக்கம் கட்டி வயிரம் இடைகட்டி
ஆணிப்பொன் னால்செய்த
வண்ணச் சிறுத்தொட்டில்
பேணி உனக்குப் பிரமன் விடுதந்தான்
மாணிக்குறளனே தாலேலோ!
வையமளந்தானேதாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
கண்ணனெம்பெருமானுக்கு சதுர்முகனான
பிரம்மா ஆசையோடு ஒரு மிகச்சிறந்த
தங்கத்தொட்டிலை ஸமர்ப்பிக்கிறான். அழகான
அத்தொட்டில் மாணிக்கங்களை வைத்தும்
நடு நடுவே வைரங்களைப்பதித்தும்
கட்டப்பட்டிருந்தது. திரிவிக்கிரம
அவதாரமெடுத்தவனே! நீ கண்ணுறங்கு,
உலங்கங்களை திருவடியால்
அளந்தவனே நீ கண்ணுறங்கு!
(2)
உடையார் கனமணியோடு ஒண்மா துளம்பூ
இடைவிரவிக் கோத்த எழில்தெழ்கி னோடு
விடையேறு காபாலி ஈசன் விடுதந்தான்;
உடையாய் அழேல்அழேல் தாலேலோ!
உலகமளந்தானே தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
ரிஷப வாகனத்தையுடையவனும், காபாலி*
என்ற பெயருடையவனும், அஷ்டைச்வர்யங்களை
உடையவனுமான** சிவன், பொன்மணிகளை
நடு நடுவே கலந்து கோக்கப்பட்ட இடுப்பில்
அணியக்கூடிய சரிகையும், மாதளம்பூக்கோவை
என்கிற அரைவட்டமும் கொடுத்தனுப்பியுள்ளான்.
கண்ணா ! அதைப்பெற்றுக்கொள். அழாதே,
அழாதே, கண்ணுறங்கு, உலங்கமளந்தவனே!
கண்ணுறங்கு. (* பிரம்மாவினுடைய ஐந்து
தலைகளில் ஒன்றை பறித்ததினால் சிவனுக்கு
காபாலி என்று பெயர். ** ஈசன் என்பதன்
ஒரு பொருள் அஷ்டைச்வர்யங்களை உடையவன்)
(3)
என்தம் பிரானார் எழில்திரு மார்வர்க்கு
சந்த மழகிய தாமரைத் தாளர்க்கு,
இந்திரன் தானும் எழிலுடைக் கிண்கிணி
தந்துஉவ னாய்நின்றான் தாலேலோ!
தாமரைக் கண்ணனே, தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
தாமரையையொத்த திருவடிகளையுடையவனே,
அழகிய திருமார்பையுடையவனே, எம்முடைய
ஸ்வாமியே, உனக்கு தேவேந்திரன் அழகிய
கிலுகிலுப்பையை (கால்-சதங்கை என்றும்
பொருள் உண்டு) கொடுத்துவிட்டு அங்கு
தான் நிற்கிறான், கண்ணுறங்கு,
தாமரைக் கண்ணனே கண்ணுறங்கு.
(4)
சங்கின் வலம்புரியும் சேவடிக் கிண்கிணியும்
அங்கைச் சரிவளையும் நாணும் அரைத்தொடரும்
அங்கண் விசும்பில் அமரர்கள் போத்தந்தார்,
செங்கண் கருமுகிலே! தாலேலோ!
தேவகி சிங்கமே தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
விரிந்து பரந்த அழகான தேவலோகத்திலுள்ள
தேவர்கள், கண்ணனுக்கு சிறந்த வலம்புரிச்
சங்கையும், உயர்ந்ததான திருவடிகளில்
அணிய சதங்கைகளும், அழகான கைகளுக்கும்,
தோள்களுக்கும் அணிவதற்கு வளையல்களும்,
இடுப்பில் கட்ட பொன்னாலான நாணான்கயிறும்,
பதக்கத்தையும் அனுப்பியுள்ளார்கள். சிவந்த
கண்களையுடையவனாயும், கருத்த மேகம் போல்
காட்சியளிப்பவனுமான கண்ணனே கண்ணுறங்கு!
தேவகியின் வயிற்றில் தோன்றிய
சிங்கக் குட்டியே கண்ணுறங்கு!
(5)
எழிலார் திருமார்வுக்கு ஏற்கு மிவையென்று
அழகிய ஐம்படையும் ஆரமும் கொண்டு
வழுவில் கொடையான் வயிச்சி ரவணன்
தொழுதுஉவ னாய்நின்றான் தாலேலோ!
தூமணி வண்ணனே தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
பஞ்சாயுதங்களின் சின்னங்கள் பொருந்திய முத்து
மாலை ஒன்றை கண்ணனின் அழகான திரு
மார்பிற்கு உகந்தவை என்றெண்ணி அப்பழுக்கு
இல்லாத குபேரன் உனக்கு சமர்ப்பித்துவிட்டு
கை கூப்பி நிற்கின்றான்! கண்ணுறங்கு,
தூய நீல மணி போன்றவனே கண்ணுறங்கு!
(6)
ஓதக் கடலின் ஒளிமுத்தி னாரமும்
சாதிப் பவளமும்சந்தச் சரிவளையும்
மாதக்க வென்று வருணன் விடுதந்தான்
சோதிச் சுடர்முடியாய் தாலேலோ!
சுந்தரத் தோளனே தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
அலை மோதும் சமுத்திரத்திலிருந்து எடுக்கப்
பட்டதும் , ஒளிபடர்ந்த முத்துக்களால் கோக்கப்
பட்டதுமான மாலையும், நல்ல ஜாதிப்
பவளத்தாலான அழகான கை, தோள்
வளயல்களையும், விலை மதிப்பில்லாதவை
இவை எனக்கருதி வருணன் உனக்கு
அனுப்பியிருக்கிறான், மிக்க பிரகாசமுடைய
திருமுடியையுடைய கண்ணனே கண்ணுறங்கு,
அழகிய தோள்களையுடைய கண்ணனே கண்ணுறங்கு!
(7)
கானார் நறுந்துழாய் கைசெய்த கண்ணியும்
வானார் செழுஞ்சோலைக் கற்பகத்தின் வாசிகையும்
தேனார் மலர்மேல் திருமங்கை போத்தந்தாள்
கோனே! அழேல்அழேல் தாலேலோ!
குடந்தைக் கிடந்தானே தாலேலோ!
பாசுர அனுபவம்
தேன் நிறைந்த சிவப்புத்தாமரையில் உரைபவளான
பெரிய பிராட்டி, காட்டில் உற்பத்தியான மணமுள்ள
துளசியால் தொடுத்த மாலையும், சுவர்க்க
லோகத்தில் பசுமையாகவும் சோலையாகவும்
தழைத்துக் கிடந்த கல்பக வ்ருக்ஷத்தின் பூக்களால்
தொடுத்த நெற்றியில் அணிவதற்கு மாலையும்
கொடுத்தனுப்பியிருக்கிறாள். இளவரசே ! கண்ணா,
அழாதே, அழாதே, கண்ணுறங்கு, திருக்குடந்தையில்
சயனத்திருப்பவனே கண்ணுறங்கு!
(8)
கச்சொடு பொற்சுரிகை காம்பு கனகவளை
உச்சி மணிச்சுட்டி ஒண்தாள் நிரைப்பொற்பூ
அச்சுத னுக்கென்று அவனியாள் போத்தந்தாள்
நச்சு முலையுண்டாய் தாலேலோ!
நாராயணா அழேல் தாலேலோ!!
பாசுர அனுபவம்
பொன்னாலான வளையல்களையும்,நெற்றியில்
அணிய உயர்ந்த கற்களாலான நெற்றிச்
சுட்டியையும், காம்புகளை உடைத்த பூவடிவிலுள்ள
தங்கத்திலான ஆபரணங்களையும், பூமிப்
பிராட்டியானவள் கண்ணனுக்கு கொடுக்குமாறு
அனுப்பியுள்ளாள். பூதனையின் முலையிலிருந்த
விஷப்பாலை உண்ட கண்ணனே, கண்ணுறங்கு,
நாராயணா! அழாமல் கண்ணுறங்கு !
(9)
மெய்திமிரும் நானப் பொடியோடு மஞ்சளும்
செய்ய தடங்கண்ணுக்குஅஞ்சனமும் சிந்துரமும்
வெய்ய கலைப்பாகி கொண்டு உவளாய்நின்றாள்
அய்யா அழேல்அழேல் தாலேலோ!
அரங்கத் தணையானே தாலேலோ!!
பாசுர அனுபவம்
திருமேனியில் பூசுவதற்க்காக வாசனை மற்றும்
மஞ்சள் பொடிகளையும், சிவந்து அகந்திருந்த
கண்களுக்கு மையையும், நெற்றிக்கு இட
சிந்தூரத்தையும் கொண்டுவந்து கண்ணனுக்கு
அளிப்பதற்காக அதோ நிற்க்கிறாள்
ஆண்மானை வாகனமாகக் கொண்ட- துர்காதேவி.
பெருமானே, அழாதே, அழாதே, கண்ணுறங்கு,
ஸ்ரீரங்கத்தில் பாம்பைப்படுக்கையாக
உடையவனே, கண்ணுறங்கு!
(10)
வஞ்சனையால் வந்த பேய்ச்சி முலையுண்ட
அஞ்சன வண்ணனை ஆய்ச்சிதா லாட்டிய
செஞ்சொல் மறையவர் சேர்புதுவைப் பட்டன்சொல்
எஞ்சாமை வல்லவர்க்கு இல்லை இடர்தானே.
பாசுர அனுபவம்
வஞ்சகமே வடிவாக வந்த பூதனையின் விஷமேறிய
முலைப்பாலை அமுது செய்தவனும் , மை போன்ற
நிறத்தை உடையவனுமான கண்ணனை ,
தாலாட்டிப் பாடிய இந்த வரிகளை,
வேதமோதுவோர் செழித்தோங்கிய ஸ்ரீவில்லி
புத்தூரில் வாழ்ந்த பெரியாழ்வார் அருளிச்
செய்திருக்கிறார். இப்பாசுரங்களை
குறையில்லாமல் ஓத வல்லவர்களுக்கு
ஒரு துன்பமும் இல்லையாம்.
.jpg)
(11)
NaaLkalOr naalaindhu thinga LalavilE
thaaLai nimirththuch chakadaththaich chaadippOy
vaaLkol vaLaiyeyiRRu aaruyir vavvinaan
thOLkaL irundhavaa kaaNeerE surikuzha leervandhu kaaNeerE
Purport
The little Krishna, when He was just four-five months of age,
was accomplishing extraordinary feats that were way beyond His age.
Once, Yasoda left Him alone in a cradle underneath a big wheeled
cart and went to Yamuna. Seizing the opportunity, a demon named
Chakatasuran, who was sent by kamsa to kill Krishna, infused his
spirit into the cart and sprang forward to kill Krishna.
Lo ! what happened then is a story. Krishna didn't seem to
have exerted Himself much as He lifted His cute legs and
kicked the demonized cart/wheel, enough to crumble the cart
and crush the asura at the same time. On another occasion,
He killed Poothana, a demon sent by Kamsa, who came in disguise
as a beautiful lady with a tall stature.
Yasoda invites the ladies with curly hairs to come and
have a look at the mighty little shoulders of Krishna.
(12)
maiththadan gaNNi yasOthai vaLarkkinRa
seyththalai neela niRaththuch chiRuppiLLai
neyththalai nEmiyum sangum nilaaviya
kaiththalan gaLvandhu kaaNeerE kanaguzhai yeervandhu kaaNeerE
Purport
Wearing mascara on her already beautiful eyes, Yasoda
brought up Krishna, never taking her eyes off Him even
for a moment. Eminent scholars have tastefully
commented on this aspect stating that the black color of
Krishna is probably due to her constant gazing at Him with
her beautiful black eyes. At times, Krishna used to appear
before Yasoda with Chakra and Conch in His hands. His palms
contained the marks of Chakra and Conch, which denoted that
He is a maha purusha (supreme person). Yasoda invites the ladies,
who were wearing golden ear ornaments, to have a look at Krishna's palms.
(13)
vaNdamar poonguzhal aaychchi maganaagak
koNdu vaLarkkinRa kOvalak kuttaRku
aNdamum naadum adanga vizhungiya
kaNdam irundhavaa kaaNeerE kaarigai yeervandhu kaaNeerE.
Purport
Yasoda always keeps fresh flowers on her hairs to be of a pleasant
disposition to Krishna. Sri Krishna, a fostered son of Yasoda and
Sri Nandagopa, grows up happily in their overwhelming care.
Yasoda invites the lovely ladies to see the beautiful neck of
Krishna, who at the time of dissolution of the Universe,
swallowed all the worlds and all that is contained in
them and kept them protected in His stomach.
(14)
enthoNdai vaaychchingam vaavendru eduththukkondu
anthondai vaayamu thathariththu aaychiyar
thamthondai vaayal tharukkip parugum ich
chenthondai vaayvandhu kaaNeerE Seiyizha yeervandhu kaaNeerE
Purport
The cowherd girls became exuberant on seeing Krishna.
They would call Him by pet names like 'you lion cub',
'you young elephant' etc and take Him into their hands.
Out of great affection for Krishna they would press their
red colored lips with that of Krishna's and imbibe the nectar
from His mouth. Yasoda invites the ladies with the best
ornaments in their body, to come and see the rosy lips of Krishna.
(15)
nOkki yasodai nuNukkiya manjaLaal
naakku vazhiththu neeraattum innambikku
vaakkum nayanamum vaayum muRuvalum
mookkum irundhavaa kaaNeerE moykuzhaleer vandhu kaaNeerE
Purport
This pAsuram describes the beauty of Krishna. Yasoda,
while giving Him a tongue-clean with a turmeric stick,
followed by a bath, is enthused by His baby talks,
gets mesmerized by His eyes and enchanted by His smiles
and His red coral colored lips. She calls the ladies
with bushy hair styles, to come and see the charming boy.
(16)
viNkoLamarargaL vedhanai theeramun
maNkoL vasudhevar tham maganaay vandhu
thiNkoL asuraraith thEya vaLargindRaan
kaNgaL irundhavaa kaaNeerE ganavaLaiyeer vandhu kaaNeerE.
Purport
He took an Avataar on this Earth, by being born as a child
to Nandagopa (to be understood figuratively). He dispelled
the fears and hard times of the demigods of heavenly planets
by quelling the might of asuras. Ever admiring the great
abilities of Krishna, Yasoda invites the ladies with
golden bracelets to see the beautiful eyes of Krishna.
(17)
paruvam nirambaamE paarellaam uyya
thiruvin vadivokkum devaki pettra
uruvu kariya oLimaNi vaNNan
puruvam irundhavaa kaaNeerE pooNmulaiyeer vandhu kaaNeerE
Purport
Even at the young age, as a little child, Krishna decimated
the asuras for the welfare of the worlds and its' inhabitants.
He is now born from the womb of Devaki, an aspect of Mahalakshmi,
and possess a body that has the color of a black pearl.
Yasoda gets attracted by His sharp eye brows and summons the
ladies, their breasts decorated with ornaments, to come and see the beauty.
(18)
maNNum malaiyum kadalum ulagEzhum
uNNun thiRaththu magizhnthuNNum piLLaikku
vaNNa mezhilkoL makarak kuzhai ivai
thiNNam irundhavaa kaaNeerE Sei yizhaiyeer vandhu kaaNeerE
Purport
At the time of great dissolution, Emberumaan swallows the earths,
mountains, oceans and the seven worlds and tucks them happily
inside His stomach for their protection till they are released back.
Such unimaginable Supreme being, now taken birth as a mortal,
is wearing fish-shaped ear ornaments and Yasoda, yet again,
calls upon the ladies, adorned with ornaments, to come and see this Child.
(19)
mutrilum thoothaiyum munkaimMel poovaiyum
sitRilizhaithuth thiritharu vOrgalLai
patrip paRiththukkondu Odum paramanthan
netri irundhavaa kaaNeerE Nerizhaiyeer vandhu kaaNeerE
Purport
Krishna would be looking for the little girls playing
the game of house construction from the mud and stones
stacked on the streets, utensils and other equipments.
He would grab their hands and snatch away all their possessions
and run away. Tired of running, small droplets of sweat
would be visible on Krishna's forehead. Yasoda invites the ladies,
wearing excellent ornaments on their body, to catch sight of Krishna.
(20)
azhagiya paimponnin KolangaikkoNdu
kazhalgaL sadhangai kalanthu yengu maarppa
mazha kandrinangaL maRiththuth thirivaan
kuzhalgaL irundhavaa kaaNeerE kuvimulaiyeer vandhu kaaNeerE
Purport
Krishna wielded a nice stick, made of pure gold, in his hands
to control the calves while He wandered the streets of Gokulam
as a cowherd boy. The ornaments and the anklets adorning His
legs used to make melodious musical sounds that kept the herds
in a group without going astray. Yasoda invites the ladies with
conical shaped breasts to have a look at the curly hairs of Krishna.
Through this pAsuram AzhwAr intends to glorify the Lord
from His lotus Feet to the Head, is the opinion of scholars.
(21)
suruppaar kuzhali yasodai munsonna
thiruppadha Kesaththai then pudhu vaippattan
viruppaa luraiththa irubadho dondrum
uraippaar pOy vaikunthath thondruvar thaame.
Purport
In this pAsuram, AzhwAr says that he, belonging to the land
of beautiful Srivilliputtur, rendered these pAsurams with authority,
reflecting Yasoda's living experiences with Sri Krishna at the time
of His divine birth, glorifying His immense bodily beauty-
from Feet to Head, the stories of which she profusely shared
with the ladies of Gokulam. Those who recite these 21 pAsurams
will go to Sri Vaikundam and render service to the Lord.
(11)
நாள்களோர் நாலைந்து திங்க ளளவிலே
தாளை நிமிர்த்துச் சகடத்தைச் சாடிப்போய்
வாள்கொள் வளையெயிற்று ஆருயிர் வவ்வினான்
தோள்கள் இருந்தவாகாணீரே சுரிகுழலீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் பிறந்து நாலைந்து மாதங்களுக்கு
உள்ளாகவே தன் வயதிற்கு அப்பாற்பட்ட
வேலைகளை செய்யத்தொடங்கினான்.
ஒருசமயம் யசோதை குழந்தையை ஒரு
வண்டியின் கீழ், தொட்டிலில் தனியாக விட்டு
விட்டு யமுனைக்கு செல்கிறாள். அப்பொழுது
கம்சனால் ஏவப்பட்ட சகடாசுரன் என்ற
அசுரன் அந்த வண்டியில் ஆவேசித்து கண்ணன்
மேல் விழுந்து கண்ணனை கொல்லப்பார்த்தான்.
கண்ணனோ தன் சிறிய திருவடிகளைத் தூக்கி
வண்டியை ஒரு உதை விட்டதில் அந்த வண்டியும்
நொருங்கியது. அசுரனும் அழிந்தான்.
மற்றொரு சமயம் ஒளிகொண்ட உருவமாய்,
நிமிர்ந்த சரீரத்துடனும், கோரப்பற்களுடனும்
வந்த பூதனையின் உயிரை மாய்த்தான்.
இப்பேற்பட்ட கண்ணனின் தோள்களை வந்து
காணுமாறு அங்கிருந்த சுருண்ட கேசமுடைய
பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(12)
மைத்தடங் கண்ணி யசோதை வளர்க்கின்ற
செய்த்தலை நீல நிறத்துச் சிறுப்பிள்ளை
நெய்த்தலை நேமியும் சங்கும் நிலாவிய
கைத்தலங் கள்வந்து காணீரே கனங்குழை யீர்வந்து காணீரே
பாசுர அனுபவம்
மை இட்ட பெரிய அழகான கண்களையுடைய
யசோதை, கண்ணனை வைத்த கண் வாங்காமல்
பார்த்துப் பார்த்து வளர்ப்பாளாம் . அதனாலாயே
கண்ணனின் திருமேனி அவள் கண்விழி நிறம்
அல்லது மலர்ந்த கருங்குவளைப் பூவின் நிறம்போல்
ஆகிவிட்டதோ என முன்னோர்களின் ரசனையான
கருத்தும் கூட. கண்ணன் சில சமயங்களில்
யசோதைக்கு சங்கு சக்கரங்களை கைகளில்
ஏந்தியவாறு காட்சி தருவானாம். மேலும் அவன்
கைகளில் மஹாபுருஷ லக்ஷணங்களான சங்கு
சக்கர ரேகைகள் அமைந்திருந்ததாம். கூர்மையான
நுனிகளுடைய திருச்சக்கரமும், திருச்சங்கும்
ஏந்திய கண்ணனின் உள்ளங்கைகளை வந்து
காணுமாறு, பொன்னாலான காதணிகளை
அணிந்திருந்த பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(13)
வண்டமர் பூங்குழல் ஆய்ச்சி மகனாகக்
கொண்டு வளர்க்கின்ற கோவலக் குட்டற்கு
அண்டமும் நாடும் அடங்க விழுங்கிய
கண்டம் இருந்தவாகாணீரே காரிகையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
யசோதை வண்டுகள் படிந்திருக்கிற பூக்களை
(அப்பொழுதுதான் மலர்ந்த பூக்கள் என்று பொருள்
கொள்ளலாம்) தன்னுடைய கூந்தலில் சூட்டி
கண்ணனின் பார்வைக்கும், மனதுக்கும்
இனிமையானவளாக இருக்கிறாள். கண்ணன்
யசோதைக்கும் நந்தகோபருக்கும் வளர்ப்புப்
பிள்ளையாக நாளொரு மேனியும், பொழுதொரு
வண்ணமாக வளர்ந்து வருகிறான். பிரளய
காலத்தில் அகில அண்டங்களையும் அதனுள்
அடங்கிய எல்லாவற்றையும் விழுங்கிய கண்ணனின்
திருக்கழுத்தை காண அங்கிருந்த அழகிய
பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(14)
எந்தொண்டை வாய்ச்சிங்கம்
வாவென்றெடு த்துக்கொண்டு
அந்தொண்டை வாயமு தாதரித்து ஆய்ச்சியர்
தம்தொண்டை வாயால் தருக்கிப் பருகும்இச்
செந்தொண்டை வாய்வந்து காணீரே சேயிழை
யீர்வந்து காணீரே.
பாசுர அனுபவம்
இடைச்சிகள் கண்ணனின் வாயழகில் மயங்கி,
"சிங்கக்குட்டி, யானைக்குட்டி, எங்களிடம் வா"
என கொஞ்சி அவனை கையிலெடுத்து அவனின்
வாயோடு (உதடு என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்)
தங்களின் கோவை பழம் (இலக்கிய தமிழில்
கொவ்வை பழம் ) போன்ற சிவந்த வாயை
வைத்து அவன் வாயில் ஊரும் அமுத நீரைப்
பருகுவார்களாம். அந்த மதுரமான கண்ணனின்
உதடுகளைக் காண, சிறந்த ஆபரணங்களை
அணிந்த பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(15)
நோக்கி யசோதை நுணுக்கிய மஞ்சளால்
நாக்கு வழித்துநீ ராட்டும்இந் நம்பிக்கு
வாக்கும் நயனமும் வாயும் முறுவலும்
மூக்கும் இருந்தவாகாணீரே மொய்குழலீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
கண்ணனின் திருமேனியின் சௌந்தர்யத்தை
இப்பாசுரம் வர்ணிக்கின்றது. மஞ்சக்காப்பால்
யசோதை கண்ணனின் நாக்கை வழித்து
குளிப்பாட்டுகிறாள். அவன் பேசுகிற மழலைச்
சொர்க்களையும், திவ்யமான திருக்கண்களையும்,
புன்சிருப்புடன் கூடிய வாயையும், பவழம்
போன்ற உதடுகளையும் காண, அடர்த்தியான
கூந்தலையுடைய பெண்களை
அழைக்கிறாள் யசோதை.
(16)
விண்கொளமரர்கள் வேதனை தீரமுன்
மண்கொள் வசுதேவர் தம்மக னாய்வந்து
திண்கொ ளசுரரைத் தேய வளர்கின்றான்
கண்கள் இருந்தவாகாணீரே கனவளையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
தேவலோகங்களிலுள்ள தேவர்களின் கஷ்டங்களைப்
போக்க முன்பொருசமயம் பூமியில் வசுதேவருக்கு
மகனாகப் பிறந்து, வலிமைமிக்க அசுரர்களை
அழித்த பேராற்றலுடைய கண்ணனின்
திருக்கண்களை காண, பொன் வளையல்களை
அணிந்திருந்த பெண்களை
அழைக்கிறாள் யசோதை.
(17)
பருவம் நிரம்பாமே பாரெல்லாம் உய்ய
திருவின் வடிவொக்கும் தேவகி பெற்ற
உருவு கரிய ஒளிமணி வண்ணன்
புருவம் இருந்தவாகாணீரே பூண்முலையீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் தன்னுடைய இளம் வயதிலேயே
கொடியவர்களை அழித்து உலகங்களெல்லாம்
உஜ்ஜீவிக்கும்படி செய்வதற்காக பிராட்டியின்
அம்சமான தேவகியின் வயிற்றில், ஜ்வலிக்கும்
மணி போன்ற கரிய திருமேனியுடன் பிறந்தான்.
அவனுடைய கூர்மையான புருவத்தின் அழகைக்
காண, ஆபரணங்களைப் பூண்ட முலையை
உடைய பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(18)
மண்ணும் மலையும் கடலும் உலகேழும்
உண்ணுந் திறத்து மகிழ்ந்துண்ணும் பிள்ளைக்கு
வண்ண மெழில்கொள் மகரக் குழையிவை
திண்ணம் இருந்தவாகாணீரே சேயிழையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
பிரளய காலத்தில் எம்பெருமான் பூமியையும்,
மலைகளையும், கடல்களையும், ஏழு
உலகங்களையும் தன் திரு வாயால்
மகிழ்ச்சியுடன் (காக்கும் திறமையால் மகிழ்ச்சி)
உண்டு தன் வயிற்றில் அடக்கி வைக்கிறான்.
அச்சிறந்த பண்புடைய கண்ணன் தன்
திருக்காதுகளில் மீன் வடிவு கொண்ட
காதணிகளை அணிந்துள்ளான், காண
வாருங்கள் என ஆபரணங்கள் பூண்ட
பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
(19)
முற்றிலும் தூதையும் முன்கைம்மேல் பூவையும்
சிற்றி லிழைத்துத் திரிதரு வோர்களை
பற்றிப் பறித்துக்கொண்டு ஓடும் பரமன்தன்
நெற்றி இருந்தவாகாணீரே நேரிழையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
சிறு பெண்கள் தெருக்களில் கொட்டியிருக்கும்
மண், கல் ஆகியவையோடு முறம், பானைகள்
இவைகளையும் வைத்துக்கொண்டு வீடு கட்டி
விளையாடும்போது, கண்ணன் அவர்கள்
கைகளைப்பற்றி பலாத்காரமாக எல்லாவற்றையும்
அபகரித்துக் கொண்டு ஓடிவிடுவானாம்.
அப்படி ஓடும் போது அவன் நெற்றி வியர்த்து
அழாகயிருப்பதைக் காண, நேர்த்தியுடன்
ஆபரணங்கள் அணிந்த பெண்களை
அழைக்கிறாள் யசோதை.
(20)
அழகிய பைம்பொன்னின் கோல்அங்கைக் கொண்டு
கழல்கள் சதங்கை கலந்துஎங்கு மார்ப்ப
மழகன் றினங்கள் மறித்துத் திரிவான்
குழல்கள்இருந்தவாகாணீரே குவிமுலையீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
அழகான பசும் பொன்னால் செய்யப்பட்ட
கோலை தன் அழகிய கைகளில் பிடித்தவாறே
கண்ணன் திரியும் போது, அவனுடைய
காலணிகளும், சலங்கைகளும் எழுப்பிய
ஒலியால் இளம் கன்றுகள் வழி மாறாமல்
ஒரு கட்டுப்பாட்டிற்குள் சென்றதாம்.
அக்கண்ணனின் சுருண்ட கேசத்தைக்
காணுமாறு அங்கிருந்த குவிந்த முலையை
உடைய பெண்களை அழைக்கிறாள் யசோதை.
இப்பாசுரத்தின் வாயிலாக எம்பெருமானைப்
பாதத்திலிருந்து கேசம்வரை பாட திருவுள்ளம்
கொண்டார் ஆழ்வார் என்பதாக கருத்து.
(21)
சுருப்பார் குழலி யசோதை முன்சொன்ன
திருப்பாத கேசத்தைத் தென்புது வைப்பட்டன்
விருப்பா லுரைத்த இருபதோ டொன்றும்
உரைப்பார்போய் வைகுந்தத்தொன்றுவர் தாமே.
பாசுர அனுபவம்
வண்டுகள் அமர்ந்து ஆர்ப்பரிக்கும் கூந்தலை
உடையவளான யசோதை முன்பு சொன்ன,
கண்ணனின் பாதம் முதல் கேசம் வரை உள்ள
அவயங்களின் சௌந்தர்யத்தை, அழகிய
ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரைச் சேர்ந்த கவி பாடும்
பெரியாழ்வார், மிக்க ஆதாரத்துடன்
இருபத்தோரு பாசுரங்களாக அருளிச்செய்த
இவைகளை ஓதுபவர்கள், இவ்வுலகை
விட்டுப் போனபின் ஸ்ரீவைகுண்டத்தை அடைந்து
நித்யானந்தத்தை அனுபவிப்பார்கள்.
Summary
Yasoda is enchanted by the extraordinary beauty of
Krishna and His childhood activities. She invites her
lovely friends to come and see how beautiful Krishna looks.
AzhwAr knows that the child is the great Lord who had
accomplished astounding feats in His various avatars
and now He is just pretending to be an innocent child.
(1)
Seethakkadal uLLamuthanna dEvaki
kOthaik kuzhalaaL asOthaikkup pOththandha
pEthaik kuzhavi pidiththuch chuvaiththuNNum
paathak kamalangaL kaaNeere pavaLavaa yeervandhu kaaNeerE.
Purport
Devaki, who is an aspect of the Devi residing in
the cool Thirupparkadal (milky ocean), dispatches
child Krishna to Yasoda, the beautiful lady with her
lovely hairs decorated with flower garlands. Yasoda
beholds the spectacular scene of Krishna chewing His
lotus like legs. Vedas exclaim that the Supreme Lord's
Thiruvadi (sacred feet) have flood of honey in them.
Learned scholars say that He, in whose stomach is
contained all the worlds, wished to bless the
worlds by symbolically doing this act.
(2)
muththum maNiyum vayiramum nanponnum
thaththip pathiththuth thalaippeythaaRpOl engum
paththu viralum maNivaNNan paathangaL
oththittirundhavaa kaaNeerE oNNudha leervandhu kaaNeerE
Purport
Yasoda decorates all the ten little toes of Krishna's
feet with the colors of nine precious gems
(such as diamond, coral etc) and gold. This color
arrangement was perfectly matching with Krishna's body
color of pearl (maNi vaNNan). Krishna was radiating
brilliantly with this decoration. Yasoda invites the
ladies gathered there, with brightly decorated
foreheads, to witness this spectacle.
(3)
paNaiththO LiLavaaychchi paal paayndha kongai
aNaiththaara uNdu kidandhaip piLLai
iNaikkaalil veLLith thaLainin Rilandum
kaNaikkaal irundhavaa kaaNeerE kaarikai yeervandhu kaaNeerE
Purport
Yasoda's beauty is described here. She, as a young lady,
has beautiful bamboo like shoulders and breasts full of milk.
Baby Krishna embracing her breast with his hand, sucks
as much milk to fill his stomach and goes to sleep.
Enjoying this blissful moment, Yasoda simultaneously
notices how beautiful silver bracelets are looking on His legs.
She immediately summons her beautiful lady companions
to come and witness this for themselves.
(4)
uzhandhaaLnaRuney OrOr thadaavuNNa
izhandhaaLerivinaa leerththu ezhilmaththin
pazhandhaampaalOchchap payaththaaithavazhndhaan
muzhandhaaL irundhavaakaaNeerE mugizhmulaiyeer vandhukaaNeerE
Purport
With great difficulty, Yasoda had gathered milk from
the cows, made them into curd, churned the butter out
of them, made them into ghee and stored them in a
number of containers. When nobody was around, Krishna
grabbed the opportunity and ate all the ghee without
leaving a trace. On seeing this mischief, Yasoda became
angry and at the same time she was gripped with fear that
Krishna might fall sick consuming such huge quantity of ghee.
She took a strong stick with the intention of beating the child.
Krishna became afraid on seeing Yasoda's anger and started
crawling on His knees to escape. This dramatic event melted
Yasoda's heart. She immediately called the other ladies,
beautiful with full breasts, to come and witness the scene.
(5)
piRangiyaPeychchi mulaisuvaiththuNdittu
uRanguvaanpOlEkidandha ippiLLai
maRangoLiraNiyan maarbaimun keeNdann
kuRanguvaLai vandhu kaaNeerE kuvimulaiyeer vandhu kaaNeerE
Purport
Long time ago, in Narasimhaavathaaram, he tore open the
chest of the evil minded Hiraniya kashipu and killed him.
On another occasion, demon named poothanaa, instigated
by Kamsa, came in disguise as a beautiful lady to feed
Him breast milk. Acting as if He wanted to suck milk
from her breast, Krishna sucked the life out of her and
made her perish. Oh, ladies of exquisite breasts, come
and look at the stupendous thighs of baby Krishna,
who is sleeping as if nothing had happened!
(6)
maththak kaliRRu vasudEvar thammudai
chiththam piriyaatha dEvaki thanvayiRRil
athaththin paththaanaaL thOnRiya achchuthan
muththa mirundhavaa kaaNeerE mugizhnagai yeervandhu kaaNeerE
Purport
Achutan (Krishna) was born on the 10th day from
hasta nakshatra to the lovely couple Devaki and
Vasudeva, the latter is known for rearing elephants.
Yasoda invites the ladies, with enchanting
smile on their faces, to come and look at
little Krishna, who was lying naked.
Note:Here commentators opine that AzhwAr avoids quoting
exact nakshatra of Krishna out of fear that evil
minded Kamsa and his associates might try to harm/kill
the child by misusing the nakshatra in black magic.
(7)
irungai mathakaLiRu eerkkinRa vanai
parungip paRiththukkoNdu Odupara manthan
nerun gupavaLamum nEmaaNum muththum
marungum irundhavaa kaaNeerE vaaNutha leervandhu kaaNeerE
Purport
Kamsa plans to kill Krishna by instigating a rogue
elephant to charge towards Him. The great Lord Krishna
easily plucks the two tusks of the elephant with His
hands and killed both the elephant and its mahout.
Yasoda invites the ladies with brightly decorated
foreheads, to come and see Krishna who was
wearing a lace thread, filled with corals
and pearls, across His beautiful waist.
(8)
vandha mathalaik kuzhaaththai valiseythu
thandhak kaLiRupOl thaanE viLaiyaadum
nandhan mathalaikku nanRu mazhakiya
undhi irundhavaa kaaNeerE oLiyizhai yeervandhu kaaNeerE
Purport
When playing with other children, Krishna always
stood alone on one side, while other children,
were forced to make a single group against Him
on the other side. He played like a tusked baby
elephant, giving prominence only to His abilities.
Yasoda calls the ladies, decorated with shining jewels,
to come and see Krishna's beautiful navel.
(9)
athirum kadainiRa vaNNanai aaychchi
mathura mulaiyootti vanchiththu vaiththu
patharap padaamE pazhandhaampaa laarththa
utharam irundhavaa kaaNeerE olivaLai yeervandhu kaaNeerE.
Purport
Krishna, who is of the color of ocean with its
roaring waves, is cheated by Yasoda in a way that
while breast feeding Krishna, she ties an old rope
around His tender waist without His knowledge.
It is well known to everyone that Krishna ransacked
the entire stock of butter, milk, curd, ghee and
other eatablies from the houses of cowherds and ate them.
This act of mischief gave rise to a lot of complaints
raised by the cowherd women against Him. Yasoda had no other
choice but to take the harsh step of tying up Krishna with
a rope around His waist and the other end of the rope
tethered to a mortar. Yasoda invites the ladies with
shining bangles on their hands, to come and see Krishna's
beautiful stomach with a rope still around it.
(10)
perumaa vuralil piNippuN dirundhu angu
irumaa marudham iRuththaip piLLai
kurumaa maNippooN kulaavith thigazhum
thirumaarbu irundhavaa kaanNeerE sEyizhai yeervandhu kaanNeerE
Purport
Tied to a large morter, Sri Krishna pulled it with
His might and along with it walked between twin arjuna
trees, which resulted in Nalakoobaran and Manigreevan
(sons of Lord Kubera) getting absolved of a curse.
His radiant chest adorned with lovely Koustuba jewel is
so enchanting to the sight that Yasoda couldn't wait any
longer in inviting her lady friends, who themselves were
adorned with brilliant jewels, to have a glimpse of Krishna.
சாராம்சம்
குழந்தை கண்ணனின் அழகை யசோதையும்
அனுபவித்து, அங்கிருந்த அவளுடைய
தோழிகளையும் வந்து காணுமாறு
அழைக்கும் அழகான பாசுரங்கள் தான் இவை.
(1)
சீதக் கடல்உள் ளமுதன்ன தேவகி
கோதைக் குழலாள் அசோதைக்குப் போத்தந்த
பேதைக் குழவி பிடித்துச் சுவைத்துண்ணும்
பாதக் கமலங்கள் காணீரே பவளவாயீர்வந்து காணீரே.
பாசுர அனுபவம்
குளிர்ந்த திருபாற்கடலில் உள்ளமுதாகப்
பிறந்த பிராட்டிக்கு ஒப்பானவளான தேவகி,
ஒன்றுமறியா சிசுவை பூமாலைகளால்
அலங்கரிக்கப்பட்ட அழகிய கேசத்தை உடைய
யசோதை பிராட்டியிடம் அனுப்பிவைக்கிறாள்.
கண்ணனோ தன் திருப்பாத கமலங்களை தன்
திருவாயில் வைத்து சுவைத்துக்கொண்டிருக்கிறான்!
பவழத்தை ஒத்த உதடுகளை உடைய பெண்களே!
இந்த திவ்ய காட்சியை காண வாருங்கள்.
(குறிப்பு: எம்பெருமானுடைய திருவடியில் தேன்,
வெள்ளம்போல் இருக்கிறதாக வேதங்கள் கூறுகிறது
என்றும் அவனுடைய திருவயிற்றில் கிடக்கும்
உலககங்களெயெல்லாம் உஜ்ஜீவநமாக்கவே
இவ்வாறு செய்கிறான் எனபதும்
பெரியவர்களின் கருத்து).
(2)
முத்தும் மணியும் வயிரமும் நன்பொன்னும்
தத்திப் பதித்துத் தலைப்பெய்தாற் போல்எங்கும்
பத்து விரலும் மணிவண்ணன் பாதங்கள்
ஒத்திட்டிருந்தவாகாணீரே ஒண்ணுதலீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
கண்ணனுடைய திருப்பாதங்களின் பத்து
விரல்களுக்கும் நவரத்தினங்கள் (முத்து,
மரகதம், வைரம், வைடூர்யம், கோமேதகம்,
நீலம், பவழம், புஷ்பராகம், மாணிக்கம்)
மற்றும் தங்க நிற வர்ணம் பூசி, ஜ்வலிக்கும்
இந்த வர்ணங்களோடு கூட அவனுடைய
திருமேனியின் மணிவர்ணமும் சேர்ந்து
மிகவும் ஒத்து இருக்கும் இக்காட்சியைக்
காண, ஆபரணங்களால் பிரகாசிக்கும்
நெற்றியை உடைய பெண்களே! வாருங்கள்!
(3)
பணைத்தோளிள வாய்ச்சி பால் பாய்ந்த கொங்கை
அணைத்தார உண்டு கிடந்தஇப் பிள்ளை
இணைக்காலில் வெள்ளித் தளை நின் றிலங்கும்
கணைக்கால் இருந்தவாகாணீரே காரிகையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
மூங்கில் போன்ற தோளுடைய யசோதையின்
பால் நிரம்பிய முலையை தன் திருகரத்தினால்
நன்கு அணைத்தவாறே கண்ணன் பாலை வயிறார
பருகி விட்டுத் தூங்குகிறான். அழகிய பெண்களே!
கண்ணன் திருக்கால்களில் அணிந்திருக்கும்
வெள்ளித்தண்டுகளின் அழகை வந்து பாருங்கள்!
(4)
உழந்தாள் நறுநெய் ஒரோதடா வுண்ண
இழந்தா ளெரிவினா லீர்த்துஎழில் மத்தின்
பழந்தாம்பா லோச்சப் பயத்தால் தவழ்ந்தான்
முழந்தாள் இருந்தவாகாணீரே முகிழ்முலையீர்வந்து காணீரே
பாசுர அனுபவம்
கஷ்டப்பட்டுப் பாலை கறந்து, காய்ச்சி,
தயிராகத்தோய்த்து, கடைந்து வெண்ணையாக்கி
பிறகு அதை நெய்யாக்கி தடாக்களில்
கொட்டிவைத்திருந்ததை, ஒரு தடாவைக்கூட
விட்டு வைக்காமல் எல்லாவற்றிலுமிருந்த நெய்யை
தின்று முடித்தான் கண்ணன். இதைக்கண்டதும்,
மிகுந்த பதட்டத்துடன் சின்ன குழந்தைக்கு
இவ்வளவு நெய் உண்டிருப்பதால் உடலுக்கு
தீங்கு வந்துவிடுமோ என்ற அச்சத்தினால்
கண்ணனை கோபித்து அடிக்க ஒரு பிரம்பை
கையிலெடுக்கையில், கண்ணன் பயந்து
முழங்கால்களில் தவழ்ந்தவாறே அங்கிருந்து
தப்பிக்கப் பார்க்கும் அழகை, நிறைவான
முலைகளையுடைய பெண்களே!
காண வாருங்கள்!
(5)
பிறங்கிய பேய்ச்சி முலைசுவைத் துண்டிட்டு
உறங்குவான் போலே கிடந்தஇப் பிள்ளை
மறங்கொ ளிரணியன் மார்பைமுன் கீண்டான்
குறங்குகளைவந்துகாணீரே குவிமுலையீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
முன்பொருகாலத்தில் நரசிம்மாவதாரத்தில்
ஹிரண்யகசிபு என்ற த்வேஷங்கொண்ட
அசுரனை அவன் மார்பைப் பிளந்து கொன்றான்
கண்ணன். பிரகாசமாய், அழகிய பெண்
உருவமெடுத்து கம்சனால் ஏவப்பட்டவளாய் வந்த
ராட்சஶி பூதனையை, அவள் முலயைப்பற்றி
பால் உண்பதுபோல் அவளின் உயிரையே
உறிஞ்சி அவளைக்கொன்றான் கண்ணன்.
இத்தனை ஸாகசங்களையும் புரிந்துவிட்டு
ஒன்றுமறியாதவன் போல் உறங்கும் குழந்தை
கண்ணனின் திருத்தொடைகளைக் காண,
குவிந்த முலையுடைய பெண்களே! வாருங்கள்!
(6)
மத்தக் களிற்று வசுதேவர் தம்முடை
சித்தம் பிரியாத தேவகி தன்வயிற்றில்
அத்தத்தின் பத்தாநாள் தோன்றிய அச்சுதன்
முத்தமிருந்தவாகாணீரே முகிழ்நகையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
வஸுதேவர் யானைகளை கட்டி வாழ்பவர்.
அவருடைய மனதுக்கு ஏற்றவளான தேவகியின்
வயிற்றில் ஹஸ்த நக்ஷத்திரத்தின் பத்தாநாள்
உதித்தான் அச்சுதன். குழைந்தைக்கே உரித்த
பிறந்தமேனியாக உள்ள திருக்கோலத்தைக் காண,
புன்சிருப்புடன் இருக்கும் பெண்களே! வாருங்கள்!
குறிப்பு: ஆழ்வார் இங்கு நேராக கண்ணனின்
பிறந்த நக்ஷத்திரத்தை குறிப்பிடாததற்கு காரணம்,
கம்சனை போன்ற துஷ்டர்கள் நக்ஷத்திரத்தை
வைத்து அதனை மந்திரங்களால் துஷ்பிரயோகித்து
குழந்தையை மரணமடையச் செய்யலாம் என்ற
பயம்தான் என்று பெரியவர்கள் வியாக்யானம்.
ஆழ்வார் கண்ணனின் அனுபவத்திலேயே
மூழ்கியிருந்ததால் அவர் மேற்கூறியவாறு
நினைத்திருக்கலாம் என்பதில் முரண்பாடு இல்லை.
(7)
இருங்கை மதகளிறு ஈர்க்கின் றவனை
பருங்கிப் பறித்துக்கொண்டு ஓடுபர மன்தன்
நெருங் குபவளமும் நேர்நாணும் முத்தும்
மருங்கும்இருந்தவாகாணீரே வாணுதலீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
பெரிய தும்பிக்கை கொண்ட குவலயாபீடம்
என்ற மதயானை கம்சனால் ஏவப்பட்டு
கண்ணனைப்பார்த்து சீறி வர, அதனுடைய
தந்தங்களை சுலபமாக கைகளினால் முறித்து,
அவைகளாலேயே யானையையும் அதன்
பாகனையும் சேர்த்துக்கொன்றுவிட்டு,
கம்சனை நோக்கி ஓடுகிறான் கண்ணன்.
முத்தும் பவழமும் சேர்த்துக்கோத்த அழகிய
அரைநாண் கயிறுடன் கண்ணன் இருக்கும்
காட்சியைக் காண, ஒளி பொருந்திய
நெற்றியை உடைய பெண்களே! வாருங்கள்!
(8)
வந்த மதலைக் குழாத்தை வலிசெய்து
தந்தக் களிறுபோல் தானே விளையாடும்
நந்தன் மதலைக்கு நன்று மழகிய
உந்திஇருந்தவாகாணீரே ஒளியிழையீர்வந்துகாணீரே
பாசுர அனுபவம்
குழந்தை கண்ணன் விளையாடும் போது மற்ற
குழந்தைகளோடு சேர்ந்து விளயாடாமல்,
இவனே ஒரு தனிக் கட்சியாகவும், மற்ற
எல்லா குழந்தைகளும் சேர்ந்து எதிர் கட்சியாக
இருக்குமாறு செய்துதான் விளையாடுவான்.
கண்ணன் விளையாடும்போது, தன் வல்லமையை
காட்டிக்கொண்டு கொம்பு முளைத்த குட்டி யானை
போல் தனக்கே முக்கியத்துவம் கொடுப்பான்.
நந்தகோபருடைய விதேய பிள்ளையான
கண்ணனின் தொப்புள் அழகை காண,
ஒளிவீசிய ஆபரணங்களை அணிந்த பெண்களே!
வாருங்கள்!
(9)
அதிரும் கடல்நிற வண்ணனை ஆய்ச்சி
மதுர முலையூட்டி வஞ்சித்து வைத்து
பதறப் படாமே பழந்தாம்பா லார்த்த
உதரம்இருந்தவாகாணீரே ஒளிவளையீர்வந்துகாணீரே.
பாசுர அனுபவம்
பெருத்த அலைகளின் சப்தங்களோடு கூடிய
கடலின் நிறம் கொண்ட கண்ணனை யசோதை
இனிய முலைப்பால் ஊட்டி, அப்படியே
அவனறியாதபடி ஏமாற்றி ஒரு தாம்புக்
கயிற்றை இடுப்பில் கட்டி
அவன் ஓடாதபடி உரலோடு பிணைத்து
விடுவாள். கயிறு கட்டினபடியே இருந்த
கண்ணனின் திருவயிற்றை காண,
ஒளிமிக்க வளைகளைக் கையில்
அணிந்திருக்கும் பெண்களே! வாருங்கள்!
குறிப்பு: கோகுலத்தில் உள்ள இடையர்களின்
வீடுகளில் வெண்ணை, பால், தயிர், நெய்
இவைகளைத் திருடித் தின்றகண்ணனின்
குறும்பு தாங்காமல் தான் யசோதை அவனை
இப்படி வஞ்சித்தாள் எனபது பிரசித்தமே.
(10)
பெருமா வுரலில் பிணிப்புண் டிருந்துஅங்கு
இருமா மருதம் இறுத்தஇப் பிள்ளை
குருமா மணிப்பூண் குலாவித் திகழும்
திருமார்பு இருந்தவா காணீரே சேயிழை யீர்வந்து காணீரே
பாசுர அனுபவம்
மிகப்பெரிய உரலோடு கட்டப்பட்டிருந்த
கண்ணன் ஒருசமயம் அதைத் தன்னுடைய
வலிமையால் இரண்டு பெரிய மருதமரங்களுக்கு
நடுவில் இழுத்துச்சென்றதால் மரங்கள்
முறிந்து நளகூபரன், மணிக்ரீவன் என்னும்
குபேரபுத்திரர்கள் சாப விமோசனம் பெற்றார்கள்.
கண்ணபிரானுடைய திருமார்பில்
திவ்யாபரணமாக விளங்கும் கௌஸ்துப
மணியைக் காண, சிறந்த அணிகலன்களை
உடைய பெண்களே! வாருங்கள்!
Summary
periAzhwAr recounts the birth of sri Krishna
and describes the ecstatic feelings of the inmates
of gOkulam. AzhwAr describes in these pAsurams
the joyous circumstances prevalent then.
(1)
vaNNamaadangaLsoozh thirukkOttiyur
kaNNan_kEsavan nambipiRanthinil
eNNeysuNNam ethirethir_thoovidak
kaNNanmuRRam kalandhu_aLaraayiRRE
Purport
One who's stationed in thirukkOshtiyur, filled
with colorful palaces, takes birth as Lord Krishna
(also known as Kesava) in the beautiful palace
of Sri Nandagopa. To celebrate this glorious
event, the inmates of the fortunate place
called gOkulam(Thiruvaaipaadi in Tamil) resorted
to throwing oils and turmeric powder on one
another with absolute indescribable joy. As a result
of this play, the palace courtyard became wet and slushy.
(Note: Although Krishna was born in the prison of Kamsa,
AzhwAr states in the pAsuram that He was born in the palace
of Nandagopa. AzhwAr prefers to hide the fact considering
the safety of Krishna. Such is AzhwAr's extreme love
towards Krishna. AzhwAr was intensely living in
Krishnaanubhavam, perhaps transcending the time barrier)
(2)
Oduvaarvizhuvaar ukandhaalippaar
naaduvaarn^ampiraan enkuththaanenbaar
paaduvaar_kaLum palpaRaikottan^inRu
aaduvaar_kaLum aayiRRu_aayppaadiyE
Purport
People started running here and there and some of them
fell to the ground, some were shouting
"where is our Kannan.. where is He?" Some were singing
happily and yet some of them danced to the tune of
playing of musical instruments and drum beats.
(3)
pENichcheerudaip piLLaipiRandhinil
kaaNaththaampukuvaar pukkuppOdhuvaar
aaNoppaar ivann^ErillaikaaN thiru
vONaththaa _nulaKaaLumenbaar_kaLE.
Purport
The local people of Thiruvaaipaadi safeguarded the
child from the evil eyes of Kamsa. The cowherd people
were curious about the child and made frequent visits
to see the child. Some of them were of the firm opinion
that there is no equal to this great child. Some were
certain that since the child was born on an auspicious
thiruvona nakshatra day, He was bound to rule all the Worlds.
(4)
uRiyaimuRRaththu uruttin^inRaaduvaar
naRun^eypaalthayir nanRaakaththoovuvaar
seRimen_koondhal avizhaththiLaiththu engum
aRivazhindhanar aayppaadiyarE.
Purport
Some of them picked the mud pots containing butter,
curd and milk and rolled them over the floor.
Some of them gave away in charity all the ghee,
milk and curd they had with them. Some of them were
roaming the streets with disheveled hairs,
like people not in their ordinary senses
(5)
koNdathaaLuRi kOlakkodumazhu
thaNdinar paRiyOlaichchayanaththar
viNdamullai yarumbannapallinar
aNdarmiNdippukundhu neyyaadinaar.
Purport
The cowherd clan, with their possessions
such as dress made of bark, staff, axe and
fiber mattress were celebrating the birth of
Krishna with unbounded joy. They laughed
heartily showing their shining white teeth in
the process, smeared their bodies with oil,sang,
hugged each other and danced with ethereal happiness.
(6)
kaiyumkaalumn^imirththuk kadaaran^eer
paiyavaattip pasunchiRumanchaLaal
aiyan^aavazhiththaaLukku angaandhida
vaiyamEzhumkaNdaaL piLLaivaayu
Purport
One day, child Krishna was being given bath
by Yasoda. In a typical way, she stretches the
limbs of Sri Krishna and gives him a bath with warm
water sanitized by turmeric. Then, when she was
about to clean the tongue of little Krishna,
Lo and Behold! She saw all the seven worlds
inside His small and beautiful mouth.
(7)
vaayuLvaiyakamkaNda madan^allaar
aayar_puththiranallan arundheyvam
paayaseerudaip paNbudaippaalakan
maayanenRu makizhndhanarmaadharE.
Purport
The innocent women who were with Yasoda at the time
of this wonderful display of divine potency by
Sri Krishna, also saw for themselves all the worlds
displayed inside His little mouth. They were bemused
beyond imagination and exclaimed to one another:
"This is not an ordinary cowherd child; He is verily
the supreme God endowed with most auspicious
traits and great magic powers."
(8)
paththu naaLumkadandha iraNdaan^aaL
eththisaiyum sayamaramkOdiththu
maththamaamalai thaangiyamaindhanai
uththaanamseythu ukandhanar_aayarE.
Purport
on the twelfth day of the birth of child,
the inmates of gOkulam gathered together with
great pomp to participate in the naming ceremony
for the child. The child was named Sri Krishna.
They took the child in their hands with great
love and affection and recollected how once He
effortlessly lifted the Govardhana hill with
His little hand and protected the people
who were subjected to great suffering by Indra.
(9)
kidakkil thottilkizhiya_uthaiththidum
eduththukkoLLil marungaiyiRuththidum
odukkippulkil utharaththEpaayndhidum
midukkilaamaiyaal naanmelindhEnn^angaay.
Purport
Displaying extraordinary strength even as a
new born child, Sri Krishna was determined to
make it known to Yasoda that He is not an ordinary
child. When Krishna was placed inside the cradle,
he would kick it and break it. When Yasoda lifted
Him from the cradle and placed Him on her slender
waist, His legs would encircle her waist with such
a force that she would again try to change the
position and now securing His limbs, she would keep
Him in a position of embrace. Even in this position,
He would dive down to her stomach with fierce strength.
Experiencing all this, Yasoda tells the other ladies
around her that she has become lean because of
unbearable acts of little Krishna.
(Note: Some eminent commentators give another meaning
to this and say that Yasoda was very much concerned
that Krishna was getting thinner because of carrying
out such strenuous acts with His tender limbs,
unbecoming of a new born child)
(10)
sennelaar vayalsoozh thirukkOttiyoor
mannu naaraNan nambipiRandhamai
minnu nool vittuchiththanviriththa ip
pannupaadalvallaarkku illaipaavamE.
Purport
The same Krishna who incarnated as an avatar in
thiruvaaippaadi is stationed, as Sriman Narayana,
at thirukkOshtiyur, a beautiful divya desam surrounded
by fertile paddy fields. These pAsurams composed by
Vishnu chitthan (periAzhwAr), who wears the sacred thread,
describes the glorious period of Krishna's birth. Those
who can sing these pAsurams, which are always recited by
the learned men, shall be freed from all sins.
சாராம்சம்
திருவாய்பாடியில் நந்தகோபருடைய அழகிய
திருமாளிகையில் கேசவன் என்ற திருநாமத்துடன்
கண்ணனாக திருவவதரித்தபோது கோகுலவாசிகள்
அளவில்லா உத்ஸாகத்தை அடைந்தார்கள். இந்த
பாசுரம் முதலாக, கண்ணன் பிறந்த
சந்தோஷத்தை எப்படியெல்லாம் ஆயர்பாடியர்கள்
கொண்டாடினார்கள் என்பதை மிக
ஆச்சர்யமாக சித்தரிக்கிறார் ஆழ்வார்.
(1)
வண்ண மாடங்கள் சூழ்திருக் கோட்டியூர்
கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில்
எண்ணெய் சுண்ணம் எதிரெதிர் தூவிடக்
கண்ணன் முற்றம் கலந்தளறாயிற்றே.
பாசுர அனுபவம்
திருக்கோட்டியூரில் எழுந்தருளியிருக்கும்
எம்பெருமான் கண்ணன் திருவவதரித்தபோது
கோகுலவாசிகள் எண்ணையையும், மஞ்சள்
பொடியையும் ஒருவர்மேல் ஒருவர் தூவி
சந்தோஷப்பட்டார்கள். இதனால் ஸ்ரீ நந்தகோபருடைய
திருமாளிகையின் முற்றமே சேறாகி காட்சியளித்தது.
(குறிப்பு: கண்ணபிரான் வடமதுரையில் கம்ஸனுடைய
சிறைக்கூடத்திலே பிறந்திருக்க, நந்தகோபருடைய
திருமாளிகையில் பிறந்ததாகச் சொன்னது -
கம்ஸனிடமிருந்து தப்பி கோகுலத்தில் பிரவேசித்த
பின்னர்தான் இவன் பிறந்ததாக ஆழ்வார்
நினைத்திருக்கிறார் என்று பெரியோர்கள் வ்யாக்யானம்)
(2)
ஓடு வார்விழு வார்உகந் தாலிப்பார்
நாடு வார்நம்பி ரான்எங்குற் றானென்பார்
பாடு வார்களும் பல்பறை கொட்டநின்று
ஆடு வார்களும் ஆயிற்றுஆய்ப் பாடியே.
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் பிறந்த செய்தியைக் கேட்டவுடன் திருவாய்பாடியில்
உள்ளவர்கள் பலர் தலை கால் புரியாமல் அங்குமிங்குமாக
ஓடினார்கள், ஓடும்போது சிலர் கீழே விழுந்தெழுந்தார்கள்.
"எங்கே எங்கள் கண்ணன்" என்று ஆரவாரம் செய்தார்கள்,
சிலர் ஆனந்தத்துடன் பாடினார்கள், சிலரோ வாத்தியங்கள்
முழங்க மேளம் கொட்ட அதற்கு ஏற்றாற்போல் கூத்தாடினார்கள்.
(3)
பேணிச் சீருடைப் பிள்ளை பிறந்தினில்
காணத் தாம்புகு வார்புக்குப் போதுவார்
ஆணொப் பார்இவன் நேரில்லை காண்திரு
வோணத் தானுல காளுமென் பார்களே.
பாசுர அனுபவம்
கம்சனை போன்ற துஷ்டர்களிடமிருந்து காத்துவந்த
கண்ணனை அவ்வூர் ஆயர் குலத்து பெருமக்கள்
அவ்வப்போது அன்போடு பார்ப்பதும் வருவதுமாக
இருந்தார்கள். அவர்களில் சிலர் இவனுக்கு நிகர் வேறு
ஒருவன் இல்லை என்பார்கள். இவன் திருவோண
திருநக்ஷத்திரத்தில் பிறந்திருப்பதால் எல்லா
உலகங்களையும் ஆளக்கூடிய திறன் படைத்தவன் என்பார் சிலர்.
(4)
உறியை முற்றத்து உருட்டிநின் றாடுவார்
நறுநெய் பால்தயிர் நன்றாகத் தூவுவார்
செறிமென் கூந்தல் அவிழத் திளைத்துஎங்கும்
அறிவ ழிந்தனர் ஆய்ப்பாடி யாயரே.
பாசுர அனுபவம்
வெண்ணை, பால் தயிர் வைத்திருந்த மண் பானை
குடங்களை உருட்டி விடுவார்கள். மணம் கொண்ட
நெய், பால், தயிர் இவைகளை நிறைய தானமாக
எல்லோருக்கும் கொடுத்துவிடுவார்கள். அடர்த்தியாகவும்
மென்மையாகவும் உள்ள கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டபடியே
தன்னுடைய அறிவையும் சுயநினைவையும்
இழந்ததுபோல் திரிந்தார்கள் ஆயர்பாடியர்கள்.
(5)
கொண்ட தாளுறி கோலக் கொடுமழு
தண்டி னர்பறி யோலைச் சயனத்தர்
விண்ட முல்லை யரும்பன்ன பல்லினர்
அண்டர் மிண்டிப் புகுந்துநெய் யாடினார்.
பாசுர அனுபவம்
இடையர்கள் அவர்களுடைய உடமைகளான உறி, மழு
என்ற ஆயுதம், மாடு மேய்க்கிற கோல் ஆகியவைகளுடன்,
வெண்மை நிற பற்கள் தெரியும்படி சிரித்தவாறே
ஒருவருக்கொருவர் எண்ணை தேய்த்த உடம்புடன்
ஆலிங்கனம் செய்தும், ஆனந்தமாக ஆடியும்
பாடியும், ஸ்நானம் செய்தும் மகிழ்ந்தனர்.
(6)
கையும் காலும் நிமிர்த்துக் கடாரநீர்
பைய வாட்டிப் பசுஞ்சிறு மஞ்சளால்
ஐய நாவழித் தாளுக்குஅங் காந்திட
வையமேழும் கண்டாள் பிள்ளை வாயுளே.
பாசுர அனுபவம்
ஒரு சமயம் யசோதை கண்ணனை குளிப்பாட்டும் போது,
அச்சிசுவின் பிஞ்சு கைகளையும் கால்களையும் நீட்டி
மடக்கி காய்ச்சின மஞ்சள் தீர்த்தத்தால் ஸ்நானம்
செய்து கொண்டிருக்கையில், மெல்லிய நாக்கை
வழிக்கும் சமயம், அவன் திருவாயினுள் ஏழு
உலங்கங்களையும் காண்கிறாள்.
(7)
வாயுள் வையகம் கண்ட மடநல்லார்
ஆயர் புத்திர னல்லன் அருந்தெய்வம்
பாய சீருடைப் பண்புடைப் பாலகன்
மாய னென்று மகிழ்ந்தனர் மாதரே.
பாசுர அனுபவம்
யசோதையுடன் கூட இருந்த பேதை பெண்டிதர்களும்
கண்ணன் திருவாயினுள் எல்லா உலகங்களையும் கண்டு
களித்தனர். அவர்கள் வெகு ஆச்சர்யத்துடன்
ஒருவருக்கொருவர் "இவன் சாதாரண இடைச்சிறுவன்
இல்லை, இவன் காணற்கறிய தெய்வம், பெரும் கீர்த்தியும்,
கல்யாண குணங்களும் உடைய இச்சிறுவன்
மகத்தான மாய சக்தி படைத்தவன்"
என்று கூறிக்கொண்டு மகிழ்ந்தார்கள்.
(8)
பத்து நாளும் கடந்த இரண்டாநாள்
எத்தி சையும் சயமரம் கோடித்து
மத்த மாமலை தாங்கிய மைந்தனை
உத்தா னம்செய்து உகந்தனர் ஆயரே.
பாசுர அனுபவம்
குழந்தை பிறந்த பன்னிரண்டாம் நாள் எங்கும் ஜெய
தோரணங்கள் கட்டி சிசுவிற்கு ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் என்ற
நாமகரணம் சூட்டி மகிழ்ந்தார்கள் ஆயர்பாடியர்.
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை கையில் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு
ஆனந்தித்தார்கள். மதம் பிடித்த யானைகள் நிரம்பிய
கோவர்த்தன மலையை தன் சிறு கையாலேயே
தூக்கிப்பிடித்து ஆயர்பாடி ஜனங்களையும், பசுக்களையும்
இந்திரனுடைய கொடுமையிலிருந்து காப்பாற்றிய
கண்ணபிரானின் பராக்ரமத்தைச் சொல்லி மகிழ்ந்தனர்.
(9)
கிடக்கில் தொட்டில் கிழிய உதைத்திடும்
எடுத்துக் கொள்ளில் மருங்கை யிறுத்திடும்
ஒடுக்கிப் புல்கில் உதரத்தே பாய்ந்திடும்
மிடுக்கி லாமையால் நான்மெலிந் தேன்நங்காய்.
பாசுர அனுபவம்
கண்ணன் ஒரு சிறு குழந்தை போல் தோன்றினாலும் அவன்
செய்யும் சேஶ்டிதங்களோ அவன் ஒரு அசாதாராணமானவன்
என்று யசோதைக்கும் மற்றும் அங்குள்ள பெண்டிதர்களுக்கும்
புரிய ஆரம்பிக்கிறது. குழந்தையை தொட்டிலில் விட்டால்,
தொட்டில் உடைய தன் இளம் கால்களால் உதைக்கிறான்.
சரி, தொட்டில் வேண்டாம் என்று இடுப்பில்
வைத்துகொள்ளும்போது இடுப்பை வளைத்து நெருக்குகிறான்,
கை கால்களை ஒடுக்கி மார்பில் அணைத்தாலோ வயிற்றில்
வேகமாக பாய்கிறான். இந்த விநோதமான விளையாட்டுக்களை
தாங்கமுடியாமல் தன் உடம்பே இளைத்து விட்டது என்று
யசோதை சக தோழிகளிடம் கூறுகிறாள்.
(குறிப்பு: இதற்கு மற்றொரு அர்த்தமாக, இச்சேஶ்டிதங்களால்
குழந்தையான கண்ணனுக்கு ஶ்ரமமேற்பட்டு அவன்
இளைத்துவிட்டான் என்று யசோதை கவலைப்படுகிறாள்
என்பதாக சில விமர்சகர்களின் கருத்து.)
(10)
செந்நெ லார்வயல் சூழ்திருக் கோட்டியூர்
மன்னு நாரணன் நம்பி பிறந்தமை
மின்னு நூல்விட்டு சித்தன் விரித்தஇப்
பன்னு பாடல்வல் லார்க்குஇல்லை பாவமே.
பாசுர அனுபவம்
திருவாய்ப்பாடியில் திருவவதரித்த கண்ணன்தான், செந் நெல்
தானியங்கள் நிரம்பியும்,வயல்களால் சூழப்பட்டதுமான,
திருக்கோட்டியூரில் ஸ்ரீமந்நாராயணனாக பரிபூர்ணனாய்
எழுந்தருளியிருக்கிறான். பூணூலை அணிந்த விஷ்ணுசித்தன்
(பெரியாழ்வார் ) அருளியதும், ஞானிகள் எப்பொழுதும்
அநுஸந்திக்க வல்லதும், நாரணன் கண்ணனாக அவதரித்த
விஷயத்தை விஸ்தரிப்பதுமான, இப்பத்து பாசுரங்களை
ஓதுபவர்களுக்கு பாவங்கள் அழிந்துபோகும் என்பதில் ஐய்யமில்லை.
(1)
ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் தனியன்
அழகிய மணவாளன் அருளிச்செய்தது
ஸ்ரீ சைலேச தயாபாத்ரம் தீபக்த்யாதி குணார்ணவம்
யதீந்த்ர பிரவணம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முனிம்
அர்த்தம்
ஸ்ரீசைலேசனுடய பரம கிருபைக்கு பாத்திரமாய்
உடையவராயும், ஞானம்-பக்தி முதலிய குணப்
பிரவாகம் நிறைந்தவராயும், ஸ்ரீ ராமாநுஜரை
சதா பக்தியுடன் போற்றுபவராய் விளங்கும்
ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகளை வணங்குகிறேன்.
(2)
குரு பரம்பரை தனியன்
கூரத்தாழ்வான் அருளிச்செய்தது
லக்ஷ்மீ நாத ஸமாரம்பாம் நாதயாமுன மத்யமாம்
அஸ்மதாசார்ய பர்யந்தாம் வந்தே குரு பரம்பராம்
அர்த்தம்
லக்ஷ்மி நாதனை தொடங்கி, நடுவிலுள்ள
நாதமுனி மற்றும் முடிவிலுள்ள என்னுடய
ஆசார்ய குரு பரம்பரையை வணங்குகிறேன்.
முதலாசார்யானான ஸ்ரீதரன் சாஸ்திரங்களை
லக்ஷ்மியிடம் வழங்கினார். இதை தொடர்ந்து
விஷ்வக்ஸேனர், நம்மாழ்வார் மற்றும் ஒருவருடய
ஆசாரியன்வரை வழி வழியாக இவை
வழங்கப்பட்டு வருகின்றன.
(3)
எம்பெருமானார் தனியன்
கூரத்தாழ்வான் அருளிச்செய்தது
யோ நித்யம் அச்யுத பதாம்புஜ யுக்மருக்ம
வ்யாமோஹதஸ் ததிதராணி த்ருணாயமேநே
அஸ்மத் குரோர் பகவதோsஸ்ய தயைகஸிந்தோ:
ராமாநுஜஸ்ய சரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்யே
அர்த்தம்
பகவான் அச்சுதனிடம் கொண்ட அதீத
பிரேமையினால் ஸ்ரீ ராமாநுஜர் உலகத்திலுள்ள
பொருட்களையும் ஆசைகளையும் ஒரு புல்லுக்கு
சமமாகவே கருதினார். கல்யாண குணங்களை
கொண்டவரும், தயையின் கடலுமான அவரே
நமக்கெல்லாம் குரு. அவர்
திருவடிகளுக்குச் சரணம்.
(4)
நம்மாழ்வார் தனியன்
ஆளவந்தார் அருளிச்செய்தது
மாதா பிதா யுவதயஸ் தநயா விபூதி:
ஸர்வம் யதேவ நியமேந மதந்வயாநாம்
ஆத்யஸ்ய ந: குலபதேர் வகுளாபிராமம்
ஸ்ரீமத் ததங்க்ரி யுகளம் ப்ரணமாமி மூர்த்நா
அர்த்தம்
இதுவரை பெறுமதிப்புடன் கருதிவந்த என்னுடய
தாய், தந்தை, குழந்தைகள் மற்றும்
சம்பத்துக்கள் யாவும் இனி நம்மாழ்வார்
திருவடியல்லாது மற்றொன்றாகாது. வகுளாபரண
மாலை சூடப்பட்டவரும் , எல்லோராலும்
போற்றப்படுபவருமான நம்மாழ்வானின்
திருவடிகளை என் தலையால் வணங்குகிறேன்.
(5)
ஆழ்வார்கள் உடயவர் தனியன்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் அருளிச்செய்தது
பூதம் ஸரஸ்ச மஹதாஹ்வய பட்ட நாத
ஸ்ரீபக்திஸார குலசேகர யோகிவாஹாந்
பக்தாங்க்ரிரேணு பரகால யதீந்திர மிஶ்ராந்
ஸ்ரீமத் பராங்குஶமுனிம் ப்ரணதோsஸ்மி நித்யம்
அர்த்தம்
நம்மாழ்வாரே முழு பகவத் ஸ்வரூபம், மற்ற
ஆழ்வார்கள் அவருக்கு அவயங்கள்.
பூதத்தாழ்வாரே திருமுடி, பொய்கை, பேய்
இரு கண்கள், முகமே பட்டர்பிரான், கழுத்து
திருமழிசை, இரு கைகளோ குலசேகரனும்
திருப்பாணனும், தொண்டரடிதான் திருமார்பு,
கலியன் நாபி, யதிராஜரே நம்மாழ்வாரின்
திருவடி. இத்தனியன் ஸ்ரீ நன்ஜீயரின் தூண்டுதலின்
பேரில் ஸ்ரீ பராசர பட்டரால் அருளிச்செய்யப்பட்டது.
(6)
பெரியாழ்வார் தனியன்கள்
ஸ்ரீ நாதமுனிகள் அருளிச்செய்தது
குருமுக மனதீத்ய ப்ராஹ வேதான சேஷாந்
நரபதி பரிக்லுப்தம் ஶுல்க மாதாது காம:
ஶ்வஶுரமமர வந்த்யம் ரங்கநாதஸ்ய ஸாக்ஷாத்
த்விஜ குல திலகம் தம் விஷ்ணு சித்தம் நமாமி
அர்த்தம்
ஒரு சமயம் பாண்டிய மன்னன் பரதத்துவம்
என்ன என்று அறிந்துகொள்ள பண்டிதர் மற்றும்
சாஸ்திர வல்லுநர்களை சபைக்கு அழைத்தான்.
பெரியாழ்வாரோ குரு முகமாக சாஸ்திரங்களை
அறிந்தவர் அல்லர். ஆனால் நாராயணனின்
அருள் பரிபூர்ணமாய் இருந்ததால், நாராயணனே
வேதங்களாலும் வேதாந்தங்களாலும் போற்றப்படும்
பரம் பொருள் என நிரூபித்தார். பாண்டிய
மன்னன் நிறைய பரிசுகளையும்
பொற்காசுகளையும் ஆழ்வாருக்கு வழங்கினான்.
பிராஹ்மண குல திலகம், ஸ்ரீ ரங்கநாதனின்
மாமனார், விஷ்ணுசித்தன் என்று அழைக்கப்படும்
பெரியாழ்வாருக்கு என்னுடைய வணக்கங்கள்.
(7)
பாண்டிய பட்டர் அருளிச்செய்தது
மின்னார் தடமதிள் சூழ் வில்லிபுத்தூ
ரென்று ஒருகால்
சொன்னார் கழற்கமலம் சூடினோம் முன்னாள்
கிழியறுத்தான் என்றுரைத்தோம்
கீழ்மையினிற் சேரும்
வழியறுத்தோம் நெஞ்சமே! வந்து
அர்த்தம்
அழகான மதில் சூழ் இடமான ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்
என்ற பெயரை ஒரு தடவை யார் சொன்னாலும்
எங்கள் சிரத்தை அவர் திருவடியில் வைப்போம்.
ஸ்ரீமன் நாராயணனே பரதத்துவம் என நிரூபித்து
பரிசும் பொருளும் அள்ளிச் சென்றவர்
பெரியாழ்வாரே என்று அறுதியிட்டு
கூறுவோம். ஏ மனமே ! நாராயணனே
பரதத்துவம் என்று உறுதியாகிவிட்டதால்
எங்களுக்கு நரகத்தின் வாசல் மூடப்பட்டுவிட்டது.
(8)
பாண்டிய பட்டர் அருளிச்செய்தது
பாண்டியன் கொண்டாடப் பட்டர்
பிரான் வந்தானென்று
ஈண்டிய சங்கமெடுத்தூத வேண்டிய
வேதங்களோதி விரைந்து கிழியறுத்தான்
பாதங்கள் யாமுடைய பற்று
அர்த்தம்
வேதப்பிரமாணங்களை கொண்டு ஸ்ரீமன்
நாராயணனே பரதத்துவம் என நிரூபித்து பரிசு
பெற்ற பெரியாழ்வாரே நமக்குத் தஞ்சம்.
ஆழ்வாரை 'பட்டர்பிரான் வருகிறார்' என்று
வாத்தியங்கள் முழங்க கொண்டாடினான்
பாண்டிய மன்னன். பெரியாழ்வார்
பாதங்களை நாம் பற்றுவோமாக.
(1)
sri maNavALa mAmuni thaniyan
Composed by azhagiya maNavALan
(Namperumal of Srirangam)
श्रीशैलेश दयापात्रम् धीभक्त्यादि गुणार्णवं I
यतीन्द्र प्रवणम् वन्दे रम्यजामातरम् मुनिम् II
shreeshailEsha dayApAtram dheeBaktyAdi guNArNavam
yateendrapravaNam vandE ramya jAmAtaram munim
Purport
The importance of this thaniyan is that this was
composed by namperumaL of srirangam in praise of
maNavaaLa maamuni. This is said to have happened
in srirangam when maNavaaLa maamuni was giving a
discourse on thiruvaimozhi, the Lord came in the guise
of a young boy and offered him this thaniyan.
Since the supreme Lord Himself has composed
this thaniyan, it is customary to sing this thaniyan
at the beginning as well as at the end of
Nalayira divya prabandham recitation.
(2)
Guru-parampara thaniyan
Composed by sri kooraththAzhwAr
लक्ष्मी नाथ समारम्भाम् नाथयामुन मध्यमाम् I
अस्मदाचार्य पर्यन्ताम् वन्दे गुरु परम्पराम् II
lakshmeenAtha samAramBAm nAthayAmuna madhyamAm
asmadAchArya paryantAm vandE guru paramparAm
Purport
This thaniyan is a composition by sri kooraththAzhwAr,
who was the chief disciple of the great AchArya sri rAmAnujA.
sri kooraththAzhwar salutes the guru-parampara tradition
starting with lakshminAtha, nAthamuni in the middle and
ending with his AchArya.
(3)
Composed by sri kooraththAzhwar
यो नित्यं अच्युत पदाम्बुज युग्मरुक्म
व्यामोहतस् तदितराणि त्रुणाय मेने I
अस्मद् गुरोर् भगवतोस्य दयैकसिन्धोः
रामानुजस्य चरणौ शरणम् प्रपद्ये II
yO nityam achyuta pAdAmbuja yugma rukma
vyAmOhatastaditarANi triNAya mEnE
asmadgurOrBagavatO asya dayaikasindhOh
rAmAnujasya charaNou SaraNam prapadyE
Purport
Through this thaniyan, kooraththazhwar offers
saranagathi at the feet of his AchAryan
sri rAmAnujA. He states that sri rAmAnujA,
who is always at the lotus feet of Lord achutA,
renounced the worldly objects and pleasures
so thoroughly that he considered them equal
to ‘grass’ and nothing more. He also says
that sri rAmAnujA, who is an ocean of compassion,
is our guru as he possessed all the
divine and auspicious qualities.
(4)
nammAzhwAr thaniyan
(Composed by Sri ALavandAr)
माता पिता युवतयस् तनया विभूति:
सर्वम् यदेव नियमेन मदन्वयानाम् I
आद्यस्य न: कुलपतेर वकुळाभिरामम्
श्रीमत् तदङ्घ्रि युगळम् प्रणमामि मूर्ध्ना II
mAtA pitA yuvatayastanayA viBootih
sarvam yadEva niyamEna madanvayAnAm
Adyasya nah kulapatEr vakuLABi rAmam
shreemat tadangri yugaLam praNamAmi moordhnA
Purport
ALavandAr sings this thaniyan in honour
of nammAzhwAr, who wears the exquisite
garland of vakuLa flowers and is a leader
among seekers. He says in this taniyan
that hitherto he considered his mother,
father, daughters, wealth etc., as the most
important in life. But now after attaining
the divine feet (tiruvadi) of Sri nammAzhwAr,
he sees everything, including all his
relatives, as only the thiruvadi of nammAzhwAr.
(5)
AzhwArs & udayavar thaniyan
Composed by sri parAsara bhattar
भूतं सरस्य महदाह्वय भट्ट नाथ
श्रीभक्तिसार कुलशेखर योगिवाहान् I
भक्ताङ्घ्रिरेणु परकाल यतीन्द्रमिश्रान
श्रीमत् पराङ्कुश मुनिम् प्रणतोस्मि नित्यं II
Bootam sarasya mahadAhvaya BaTTanAtha
shree BaktisAra kulaSEKara yOgivAhAn
BaktAnghrirEnu parakAla yateendra miSrAn
shreemat parAnkuSa munim praNatO asmi nityam
Purport
sri parAsara bhattar composed this thaniyan
at the instance of sri nanjeeyar. He pays
obeisance to ten AzhwArs and sri rAmAnujA
in this thaniyan. The rest of the AzhwArs
are considered to be the different parts of
the body of nammAzhwAr. BoodathAzhwAr is
considered the head (thirumudi), poigai and
peyAzhwArs are the two eyes respectively,
periAzhwAr is the face, thirumazhisai AzhwAr
is the neck, kulashekara AzhwAr and thirupAnAzhwAr
are the two hands respectively, the holy chest
is thondaradi podi AzhwAr, thirumangai AzhwAr
is the naval , yathirAjA( sri rAmAnujA) is the
sacred feet and ofcourse, nammAzhwar is the
swamy who possess all these parts in his body.
(6)
periyAzhwAr thirumozhi thaniyangal
Composed by sri nAthamunigaL
गुरुमुकमनधीत्य प्राह वेदानशेषान्
नरपथिपरिक्लुप्तं शुल्कमादातुकामः I
श्वषुरममरवन्द्यम् रङ्गनाथस्य साक्षात्
द्विजकुलतिलकं तम् विश्नुचित्तम् नमामि II
gurumuKamanadheetya prAha vEdAnaSESAn
narapatiparikalptam SuklamAdAtu kAma:
s'was'uram amara vandyam ranganAthasya sAkSAt
dvijakula thilakam tham vishNuchittham namAmi
Purport
periAzhwAr did not have a formal education
in shaastrAs from a Guru. Despite this, he
successfully established the paratatwa
(the supreme principle) of shriman nArAyaNa
in a conglomeration of learned scholars invited
by the pAndya king. This he did by citing pramAnAs
(proofs) from vEdAs and vEdAntAs. Impressed by
the AzhwAr’s achievement, pAndya king rewarded
him with prize money. Salutations to the periAzhwAr,
who is the father-in-law of Sri Ranganatha
(because of his daughter Andaal’s marriage to
the Lord who is the Lord of nithyasoories and
devas) and who is variously known, as the
“gem among brAhmanAs” and “vishnu-chiththan”.
(7)
Composed by sri pAndya Bhattar
minnAr taDa madiL Soozh villiputtoor enrorukAl
sonnAr kazharkamalam SooDinOm
munnAL kizhi aruttAn enruraittOm
keezhmaiyinil SErum vazhiyaruttOm nenjamE vandu
Purport
pAndya bhattar who has composed this thaniyan
in honour of periAzhwAr states that our heads
will be placed at the feet of those who just
says “srivilliputtur’ even once. He describes
srivilliputtur as a beautiful place with Forts.
He further says that since periAzhwAr has
established the paratatwa of shriman nArAyaNaa,
and won the prize, we can be sure that we have
closed the path to Hell.
(8)
Composed by sri pAndya Bhattar
pANDiyan koNDADa paTTarpirAn vandAnenru
eeNDiya Sangam eDuttooda vENDiya
vEdangaL Odi viraindu kizhiyaruttAn
pAdangaL yAmuDaiya paTTru
Purport
During a ceremony when periAzhwAr was taken in
a procession seated on an elephant accompanied
by sounds of drum beats and blowing of conch,
the pAndya king extolled “Here comes pattar pirAn !”.
We seek refuge in periAzhwAr who established the
paratathwa of shriman nArAyaNa in the assembly
of great scholars with pramanAs from Vedas and
took away the prize money.
(1)
pallaaNdupallaaNdu pallaayiraththaaNdu
palakOdinooRaayiram
mallaaNdathiN thOLmaNivaNNaa!
un sEvadi sevvi thirukkaappu.
Purport
In this pAsuram, periAzhwAr seeks protection for
the Lord Sri Krishna, who has conquered
many asuras and evil people in His avatars and
who Himself is the protector of the Universe.
AzhwAr has a great deal of fear, that the Lord,
who is like a blue colored pearl, should not
in any way be harmed whenever He chooses sojourn
on earth for whatever reasons. Although, AzhwAr
knows very well that He who is mighty shouldered
and unconquerable, needs absolutely no protection,
yet he prefers to wish the Lord and His red colored
lotus like feet 'well' for thousands of years to come.
What else could be the reason for this apparently
illogical reasoning by the AzhwAr except his
intense love and bakthi for Him.
(2)
adiyOmOdumninnOdum pirivinRi aayirampallaaNdu
vadivaayninvalamaarbinil vaazhkinRamangaiyumpallaaNdu
vadivaarsOthivalaththuRaiyum sudaraazhiyumpallaaNdu
padaipOr pukkumuzhangum appaanchasanniyamumpallaaNdE
Purport
In this pAsuram, AzhwAr cites the irrevocable bond
between him and the Lord. Fearing that no hindrance
should come in the way of such a bonding, he invokes
protection for the sacred bond itself. It is AzhwAr's
way of telling us that we should also maintain a close
relationship with the Lord and not consider Him to be
a distant ruler. O Lord, seated beautifully on the
right side of your majestic chest, Mahalakshmi is
ever keen on blessing her devotees and taking them
near to the Lord. Without first taking refuge in her,
how can we imagine approaching the supreme Lord.
The benevolent lady should live for thousands of years.
Positioned eternally on the right hand of the Lord
as a chakrAyudA (a highly potent wheel shaped weapon)
who is protecting the devotees at all times, let that
Sudarsana AzhwAr live thousands of years. BaghavAn has
the great conch in His left hand. He, as Krishna, blew
this at the start of the Kurukshetra war. The
pAnchajanyA not only sounded the death-knell for
the opponents but assured victory for the pAndavAs.
Let that pAnchajanyA live for thousands of years.
(3)
vaazhaatpattuninReeruLLeerEl vandhumaNNummaNamumkoNmin
koozhaatpattuninReer kaLai engaLkuzhuvinilpukuthalottOm
EzhaatkaalumpazhippilOmnaangaL iraakkatharvaazh ilangai
paazhaaLaakappadaiporuthaanukkup pallaaNdukooRuthamE.
Purport
Very concerned about the ultimate welfare of the people,
AzhwAr invites everyone to worship Sriman nArAyaNA, who
is the source of all and who only can grant the final
liberation to every soul. AzhwAr eliminates from his
group all those who goes after other devatas asking
for insignificant and small things such as food, material
benefits etc. He prefers to entertain those who seeks
knowledge of the highest. To make sure what he is talking
about, AzhwAr categorically says that for years his lineage
has been doing devotional service only to Lord rAmA who
destroyed lankA, which was once infested with demons.
Thus AzhwAr sings pallAndu, obviously, to Sri rAmA
in this pAsuram while at the same time
showing us the path to salvation.
(4)
yEdunilaththil iduvathanmunnamvandhu engaLkuzhaampukundhu
koodumanamudaiyeer kaL varampozhivandhu ollaikkooduminO
naadumnakaramumnan kaRiya namOnaaraayaNaayavenRu
paadumanamudaippaththaruLLeer! vandhupallaaNdukooRuminE.
Purport
This pAsuram is very important in that it gives us the
option to choose between small spiritual gains or the
greatest experience of Moksha through direct service
to Sriman nArAyaNA in His divine presence. AzhwAr is
so compassionate to humanity that he wants the best for
all of us. He says in this pAsuram, in no uncertain terms,
that those desirous of experience of AtmA will surely get
it by landing in Kailvalyam. But such souls will be immersed
only in experiencing the AtmA and cannot get out of it.
This experience is not a complete one since each soul
belongs to BaghavAn and we cannot claim a right over it.
The important point to note here is that AzhwAr emphasizes
the need to denounce the desire for kaivalyam and surrender
only to the feet of nArAyaNa for attaining the highest good.
He also impels us to spread the great words 'namO nArAyaNAya'
in all nooks and corners of the Earth for
the benefit of entire humanity.
(5)
aNdakkulaththukkathipathiyaaki asurariraakkatharai
iNdaikkulaththai eduththukkaLaindha irudeekEsan_thanakku
thoNdakkulaththiluLLeer! vandhadithozhuthu aayiranaamamsolli
paNdaikkulaththaiththavirndhu pallaaNdupallaayiraththaaNdenminE.
Purport
In this pAsuram, AzhwAr categorically states that
the Supreme Lord "HrushIkEsan" is administering the
entire Universe. The Lord takes avatArs to eliminate
the asurAs and rAkshasAs and brings about peace
in the worlds. The vedas and Upanishads proclaim
Him to be the greatest and He alone can grant the
highest salvation called Moksham. This being the case,
AzhwAr wonders why people are habitually seeking only
material wealth from Him, when He can grant us the
highest good. He further says that uttering the
glorious thousand names of the Lord and singing
pallAndu to His feet are the only means
to be adopted by us for our salvation.
(6)
endhaithandhaithandhaithandhaithammooththappan Ezhpadikaalthodangi
vandhuvazhivazhi aatcheykinROm thiruvONaththiruvizhavil
andhiyampOthilariyuruvaaki ariyaiyazhiththavanai
pandhanaitheerappallaaNdu pallaayiraththaaNdenRupaaduthamE.
Purport
AzhwAr very proudly states that he, his father and
his preceding seven generations have all been engaged
in the service to the Lord, nArAyaNA. Suddenly he
shifts to the scene of Narasimha avatAr. He says
Narasimha was born during the beautiful evening twilight
period in thiruvoNam star. He sings pallAndu to
Narasimha to pacify Him from the insatiable anger
he had after killing Hiranyakashipu. We all know that the
Lord took this avatAr to protect His great baktha
PrahallAdha. It is perhaps AzhwAr's intention to
remind us that by becoming His baktha, even we
too will get His unfailing protection.
(7)
theeyiRpolikinRasenchudaraazhi thikazhthiruchchakkaraththin
kOyiRpoRiyaalE oRRuNduninRu kudikudi aatseykinROm
maayapporupadaivaaNanai aayirandhOLumpozhikuruthi
paaya suzhaRRiya aazhivallaanukkup pallaaNdukooRuthumE.
Purport
In Srivaishanava sampradayam, it is essential to emboss
on the upper sides of the hands, the Chakra and Conch
symbols (just below shoulder on the sides of right and
left hand respectively). This is symbolic of the Lord
who always holds chakraayudam in his right hand and conch
in his left hand. This procedure known as 'pancha
samskaaram' is performed on the individual by his/her
Acharyan. This gives an individual eligibility to
perform kainkaryam (devotional service ) to the Lord
in a more authentic way. In this pAsuram, AzhwAr
states that he and his predecessors have been performing
devotional service to the Lord from time immemorial after
having these symbols embossed on them. This is perhaps
an indication for all of us to follow suit. He then
heaps praise on Sudarsana AzhwAr by describing Him as
shining with red hued brilliant luster and who once at
the instance of the Lord, cut off the thousand shoulders
of bhanAsura (known for using deceptive/magic tactics
in his fights) and killed him creating a river of blood
in the process. AzhwAr sings pallAndu
to SudarsanAzhwAr and Emberumaan( Sriman nArAyanA)
(8)
neyyidainallathOr sORum niyathamum aththaaNich chEvakamum
kaiyadai kkaayum kazhuththukku ppooNodu kaathukkuk kuNdalamum
meyyidanallathOr saandhamum thandhu ennai veLLuyiraakkavalla
paiyudainaakappakaik kodiyaanukku ppallaaNdu kooRuvanE.
Purport
In an earlier pAsuram, AzhwAr criticizes those who seeks
from BaghavAn only wealth and not care about serving Him.
In this pAsuram, he softens his stand a bit and says that
these necessities of life (like good food, some ornaments
for neck and ears, servants etc) could be sought from
the Lord and obtained. But on obtaining the basic necessities
of life, one should not forget Him or desire for more
material things. Instead, with whatever one got by His Grace,
one should seek from Him the ultimate salvation which would
enable eternal service to Him. AzhwAr portrays in this pAsuram
a scenario in which those who had earlier sought only wealth
from Him are now satisfied with what they got and having
become sAtvic in nature, are ready to serve the Lord.
AzhwAr sings pallAndu to the Lord who has Garuda, a staunch
enemy of king cobra, as the emblem on His flag.
(9)
uduththukkaLaindha ninpeedhakavaadaiyuduththuk kalaththathuNdu
thoduththathuzhaaymalarsoodikkaLaindhana soodumiththoNdar kaLOm
viduththathisaikkarumamthiruththith thiruvONaththiruvizhavil
paduththapainnaakaNaippaLLikoNdaanukkup pallaaNdukooRuthumE.
Purport
Those who had turned at last to the service of Emberuman,
did remarkable things such as wearing only the clothes
discarded by the Lord, consuming only the food left over
after what the Lord had eaten, wearing tulasi malas
(garlands) that were earlier worn by the Lord, carrying
out various works as per His orders and finally singing
pallAndu to Him. They sing pallAndu to Him on the auspicious
day of Shravan and for the one who has snake as His bed
(Sesha sayanam in sanskrit). In this pAsuram AzhwAr outlines
the code of living for all Srivaishnavas.
(10)
ennaaL emperumaan unthanakkadiyOmenRezhuththuppatta
annaaLE adiyOngaLadikkudil veedupeRRu uyndhathukaaN
sennaaLthORRith thirumathuraiyuLsilaikuniththu aindhalaiya
painnaakaththalaipaayndhavanE! unnaippallaaNdukooRuthumE.
Purport
As brought out in the previous pAsurams, the seekers
of kaivalya realized their folly and took to the feet
of emberumAn. No sooner they did so, all their miseries
of mundane existence left for good and they and their
clan started looking up in their lives. The Lord took
avatar as Sri Krishna in the beautiful holy city of
mathurA in an auspicious nakshatra. He performed
super-human feats during His sojourn on Earth. Out of
them, AzhwAr mentions how once He entered the weapons depot
of kamsA and broke the arrow. Secondly how Sri Krishna
climbed and danced on the five headed evil serpent named
kALian. AzhwAr sings pallAndu to these
wonderful activities of Sri Krishna.
(11)
alvazhakkonRumillaa aNikOttiyar kOn abimaanathungan
selvanaippOlath thirumaalE! naanum_unakkuppazhavadiyEn
nalvakaiyaalnamOnaaraayaNaavenRu naamampalaparavi
palvakaiyaalumpaviththiranE! unnaippallaaNdukooRuvanE.
Purport
Here in this pAsuram, AzhwAr cites the flawless
Selvanambi of Thirukkottiyoor who exemplified as
the perfect servant of the Lord. He was flawless
in the sense that he never misunderstood the
Srivaishnava main principles viz., the AtmA is not
independent and that the AtmA is always subservient
to the Lord. AzhwAr is clearly impressed by the
spiritual conduct of Selvanambi and wants to emulate
his steps. AzhwAr requests emberumAn to treat him also
like a dAsan as He has done so in respect of Selvanambi.
AzhwAr then goes about telling the purity-personified-Lord
that he will say pallAndu to Him by singing His various
Names and reciting namO nArAyaNA.
(12)
pallaaNdenRupaviththiranaipparamEttiyai saarNGkamennum
villaaNdaan thannai villipuththoorvittuchiththanvirumbiyasol
nallaaNdenRunavinRuraippaar namOnaaraayaNaayavenRu
pallaaNdumparamaathmanaich choozhndhirundhEththuvar pallaaNdE.
Purport
periAzhwAr was born in Srivilliputtur and was fondly known
as Vishnuchitthan, because of the special relationship
he had with emberumAn. In this pAsuram, AzhwAr cites the
Lord's mastery over the bow "sArngam". He says that whoever
sings these pallAndu pAsurams with great love towards the
blemishless Lord, who resides in paramapadam, he/she will be
conferred the rights to do kainkaryam by being stationed
close to the supreme Lord Sriman nArAyanA
and sing pallandu to Him always.