Summary
It's a traditional practice in India to pierce
the earlobes of babies, when they are very young,
to be able to adorn them with ear rings, pendants
and other ear ornaments. This is conducted as a
religious ceremony. Yasoda tries to get this done
for the slightly grown up Krishna. But, Krishna
shrewdly avoids her, expressing fear that the
procedure would cause Him pain! She persuades
Him in various ways. periAzhwAr gathers these
interesting moments for us in the following
pAsurams and presents them with a devotional
fervor. It may be noted here that the AzhwAr
brings out the 12 thirunAmams (twelve auspicious
names of the Lord) in the 12 pAsurams respectively.
(1)
pOyppAdudaiya nin thandhaiyum thAzhththAn
poruthiRaR kanjan kadiyan
kAppAru millai kadal vaNNA! unnaith
thaniyE pOyengum thiridhi
pEyppAl mulaiyunda piththanE!
kEsavanambi! unnaik kAdhukuththa
AyppAlar pendugaLellArum vandhAr
adaikkAy thiruththi nAnvaiththEn
Purport
Your eminent father takes long time to return home.
The evil minded Kamsa is lurking around in anger
to catch You any moment. O, Ocean hued Krishna!
as there is no one to protect You, don't roam
around alone. You look dizzy after sucking poisonous
milk from Poothana, Lord kesavA ! all the cowherd
women are present to witness your ear-boring ceremony.
I am also ready with betel leaf and areca nuts.
(2)
vaNNap pavaLa marunginiR sAththi
malarppAdhak kiNkiNiyArppa
naNNith thozhumavar sindhai piriyAdha
nArAyaNa! ingEvArAy
yeNNaR kariya pirAnE! thiriyai
yeriyA mEkAthuk kiduvan
kaNNukku nandru mazhagumudaiya
kanagak kadippu mivaiyA
Purport
Never away from the minds of those who worship
You, O nArAyaNa ! adorning the beautiful coral
band on your waist, with the ankle bells tied
to Your lotus like feet emitting lovely sounds,
come here, my enchanting Lord! Let me thread
your ear without causing you pain. These golden
ear rings are looking very beautiful!
(3)
vaiyyamellAm peRum vAr kadal vAzhum
magarak kuzhai kondu vaiththEn
veiyya vEgAdhil thiriyai iduvEn
nee vEndiyadhellAm tharuvan
uyya vivvAyar kulaththinil thOndriya
oNsudar AyarkOzhundhE!
maiyanmai seidhiLa vAychchi yaruLLaththu
mAdhavanE! ingE vArAy
Purport
Taking birth for the good of all worlds, you are
like a tender twig of the cowherd clan. I have
brought the priceless world renowned ear rings,
having the shape of deep-sea-living-makara fish,
for your ears. I will ensure threading without
causing discomfort to your ears. I will give you
whatever things you ask for! O mAdhavA!
heart throb of young cowherd girls,come here!
(4)
vaNa nandrudaiya vayirak kadippittu
vArkAthu thAzhap perukki
guNa nandrudaiyarik gOpAla piLLaigaL
gOvindA! nee solluk kOLLAy
iNai nandRazhagiya vikkadip pittAl
iniya paLAppazham thandhu
suNa nandRaNi mulaiyuNNath tharuvan nAn
sOththambirAn! ingE vArAy
Purport
Look Krishna! these cowherd boys listen to
their mother and have made their earlobes
long. Look! how beautiful they are, wearing
the colorful diamond studded earrings.
O gOvindA! you don't listen to me. However,
now if you wear these earrings, I will give
you sweet jack fruits and make you suck my
breasts filled with milk. My Lord! please come!
(5)
sOththambirAnendrirandhAlum koLLAy
karikuzhalArodu nee pOy
kOththuk kuravai piNaidhingu vandhAl
guNang kondiduvanO nambi!
pErththum periyanavappam tharuvan
pirAnE! thiriyida vottil
vEiththadan thOLAr virumbukarunguzhal
vittuvE! neeyingE vArAy.
Purport
My Lord, you don't come even after I beseech
You. If you choose to come,after dancing
ecstatically hand in hand with the girls,
how can I take it as goodness?! I will give
you enough big sized appams*, dark-curly-
haired, bamboo-shouldered, darling of all
hearts, O vishNu! come here!
(*a type of sweet dish made of rice and jaggery)
(6)
viNNellAm kEtka vazhudhittAy
unvAyil virumbiyadhanai nAn nOkki
maNNellAm kanden manaththuLLEyanji
madhusoodhanEyendrirundhEn
puNNEdhumillaiyun kAdhu maRiyum
poRuth thiRaip pOdhiru nambi!
kaNNA! yen kArmugilE!
kadal vaNNA! kAvalanE! yen mulaiyuNAyE
Purport
When I called you for the purpose of adorning
your ears, instead of coming, you were busy
eating the sand! As I checked your mouth, to
my utter surprise and fear, you showed me all
the worlds in it, making me conclude that You
are indeed madhusoodhanA! There are no wounds
in Your ears right now. You should tolerate
a bit of pain in your ears as I insert the
earrings. O You represent fullness ! You are
like the dark cloud!, You are Ocean hued!
protector of all the worlds! Krishna, please
come and drink from my breasts!
(7)
mulaiyEdhum vEndEnendrOdinin
kAdhil kadippaip paRiththeRindhittu
malaiyai yeduththu magizhndhu
kalmaari kaaththup pasunirai
mEiththAy silaiyondru iRuththAy
thirivikramA thiruvAyarpAdip pirAnE
thalai nilAp pOdhE un kAdhaip perukkAdhe
vittittEn kuRRamE yandrE
Purport
O You lifted Govardhana Hill to protect the cowherd
people from the barrage of hail storms and rain!
caretaker of Cows! You broke the great bow
of Rudra! the head of Gokulam! O thrivikramA!
Thus praising Him, Yasoda would slowly insert
the earrings into His ears. But Krishna would
notice the trick and pluck the earrings and
throw them away in anger! Yasoda laments this
act and tells Krishna thus: You are not to be
blamed for this. It is my fault for not
doing this (elongating your earlobes)
when you were a young baby with unsteady head!
(8)
yen kuRRamE yendru sollavum vEndAkAN
yennai nAn maNNundEnAga
anbuRRu nOkki adiththum pidiththum
anaivaRkkum kAttitRilayE vanbuRRaravin
pagaikkodi vAmana nambi
un kAdugaL thoorum
thunbuRRanavellAm theerppAi pirAnE!
thiriyittuch sollugEn meyyE
Purport
Don't say it's my mistake, argues Krishna
and continues: Out of affection, you chided
and beat me in front of others for eating sand.
Yasoda replies,: O my Lord vAmanA ! you have
Garuda, the snake's bitter enemy, as the emblem
of your flag. If we keep talking like this.
your bore in the ears would get clogged up.
O the remover of distress of your devotees,
I shall not beat you, I promise.
(9)
meyyaiyendru solluvAr sollaik karudhith
thoduppuNdAy veNNaiyai yendru
kaiyaip piduththuk karaiyuralOdennaik
kANavE kattiRRilaiyE
seidhana sollich siriththang irukkil
sireedharA un kAdhu thoorum
kaiyil thiriyai idugidAy innindra
kArigaiyAr siriyAmE
Purport
Krishna asks Yasoda, did you not tie me to the
mortar in retribution, by believing the
complaints of others about me as true? Yasoda
replies, O srIdharA! don't stand afar smiling
and rake up old issues. Your bore in the ears
would get clogged up. Before these girls start
making fun of You, please allow me
to thread your ears!
(10)
kArigai yArkkum unakkum
izhukkuRRen? kAdugaL veengi
yeRiyil thAriyA thAgil thalai
nondhidumendru vittittEn
kuRRamE yandrE chEriyiR piLLaigaLellArum
kAdhu perukkith thiriyavum
kAndi yErvidai seRRu iLang kandru
yerindhitta irudeekEsA yendhan kaNNE
Purport
When you prick my ears, they would get
swollen and pain me. Does this not attach
a stigma to you and the girls, who make fun
of me, asks Krishna. To this, Yasoda replies;
O Krishna, I should have done this for you
when you were a young baby, but I did not do
so thinking that it could cause you headache.
Is it not my fault? You killed ArishtAsurA who
came in bull form, and VathsAsurA who came
disguised as calf, hrushIkEsA, You are like
my eyes, don't you see the boys in this area
roaming with their earlobes elongated.
(11)
kaNNaik kuLirak kalandhu engum nOkkik
kadikamazh poonguzhalArgaL
yeNNaththuL yendrum irundhu thithikkum
perumAnE yengaLamudhE
uNNak kanigaL tharuvan kadippondrum
nOvAmE kAdhuk kiduvan
paNNaik kizhiyach chagada mudhaiththitta
paRpanAbhA ingE vArAy
Purport
Consuming with Your eyes, as it were, the
bodily beauty of the cowherd girls who wears
scented flowers on their hair locks, you always
reside in their hearts and enjoy their company.
O you are like nectar. I shall insert the
earrings in your ears without causing You pain.
O! You devastated chakatAsurA, padmanAbhA, come!
(12)
vAvendru solli yen kaiyai pidiththu
valiyavE kAdhil kadippai
nOvath thirikkil unakking izhukkuRRen?
kAdhugaL nondhidum killEn?
nAvaR pazham kondu vaiththEn
ivaikANAy nambii mun vanja magaLaich
chAvap pAlundu sagadiRap
pAyndhitta dhAmOdharA ingE vArAy
Purport
Krishna exclaims; dragging me by hand and
forcefully inserting those earrings into my
ears causing me pain, do you loose anything?
But, I would certainly end up in pain; so.
I will not come! Yasoda diverts His attention
and tells Him; Look, I have brought fresh
rose-apples for you. You killed the deceitful
poothanA by sucking the poisonous milk from her
breasts and kicked the chakatAsurA and broke
the wheel with your tender feet,
O dhAmOdharA! please come here.
(13)
vArkAdhu thAzhap perukki yamaiththu
magarak kuzhiyida vEndi
seerAlasOdhai thirumAlaich sonna sol
sindhaiyuL nindru thigazha
pArAr tholpugazhAn pudhuvai mannan
panniru nAmaththAR sonna
aarAdha vandhAdhi pannirandum vallAr
achchudhanuk kadiyArE
Purport
With the desire of making Krishna's beautiful
earlobes long and adorn them with earrings,
Yasoda calls Krishna. As He refuses every time,
she affectionately chides Him sometimes and
praises Him on other occasions by invoking His
past valorous deeds, to somehow make Him heed her
calls. This interesting dialogue is captured
by Villipuththur fame periAzhwAr in the twelve
verses above, highlighting respectively the
twelve glorious names of emberumAn and presented
in andhAdhi poetic meter. Those who recite these
pAsurams shall surely be entitled
to serve Achutan always.
சாராம்சம்
மகர குண்டலங்களை* சிறுவன் கண்ணனின்
காதுகளில் பொறுத்த விரும்பி, அவன்
காதுகளைக் குத்தி, திரியிட்டு, நீளச்
செய்வதற்காக புகழ்ச் சொற்களால்**
யசோதை கண்ணனை அழைக்கிறாள்.
கண்ணனோ, அப்படிச் செய்வதால் அவனுக்கு
வலிக்கும் என்று கூறி தப்பிக்கப் பார்க்கிறான்.
இருவரின் சுவையான உரையாடலை, நாமும்
சுவைப்பதற்காக, பெரியாழ்வார் நமக்கு
இப்பாசுரங்களை அருளிச் செய்கிறார்!
குறிப்பு: *மீன் வடிவிலுள்ள காதணிகள்
**கண்ணனின் பன்னிரண்டு திருநாமங்கள்
( கேசவா, நாராயணா, மாதவா, கோவிந்தா,
விஷ்ணு, மதுசூதனா, திரிவிக்ரமா, வாமனா,
சிரீதரா, ஹ்ருஷீகேசா, பத்மநாபா, தாமோதரா)
பாசுரங்களில் வரிசையாக வருவதை கவனிக்கவும்.
(1)
போய்ப்பாடுடையநின் தந்தையும் தாழ்த்தான்
பொருதிறற் கஞ்சன் கடியன்
காப்பாரு மில்லை கடல் வண்ணா! உன்னைத்
தனியே போயெங்கும் திரிதி
பேய்ப்பால் முலையுண்ட பித்தனே!
கேசவநம்பீ! உன்னைக் காதுகுத்த
ஆய்ப்பாலர் பெண்டுகளெல்லாரும் வந்தார்
அடைக்காய் திருத்தி நான்வைத்தேன்.
பாசுர அனுபவம்
புகழ் வாய்ந்த உன் தந்தையோ வெளியில்
போய் வர தாமதமாகிறது. போர் செய்யும்
திறனுடைய கம்சனும் உன் மேல் கோபமாய்
இருக்கிறான். கடல் நிறக் கண்ணா!
உன்னைப் பாதுகாக்க இங்கு யாருமில்லை.
ஆதலால் நீ தனியாக எங்கும் போய் திரியாதே.
பூதனையின் முலைப்பாலுண்ட மதி மயக்க
முள்ளவனே. கேசவனே, பரிபூரணனே!
உன் காதுகளைக் குத்த இடைச்சி குலப்
பெண்களெல்லாம் வந்து நிற்கிறார்கள்.
நானும் அவர்களுக்கு கொடுக்க
வெற்றிலை பாக்கு வைத்திருக்கிறேன்.
(2)
வண்ணப் பவளமருங்கினிற் சாத்தி
மலர்ப்பாதக் கிண்கிணியார்ப்ப
நண்ணித் தொழுமவர் சிந்தை பிரியாத
நாராயணா! இங்கேவாராய்
எண்ணற் கரிய பிரானே! திரியை
யெரியா மேகாதுக் கிடுவன்
கண்ணுக்குநன்று மழகுமுடைய
கனகக் கடிப்புமிவையா!
பாசுர அனுபவம்
வணங்குவோர் மனதை விட்டு அகலாமல்
அருள் புரியும் நாராயணனே! நீ பவழ வடத்தை
இடுப்பில் அணிந்தவாரும், தாமரையையொத்த
அழகிய திருப்பாதங்களில் கட்டியுள்ள
சதங்கைகள் எழுப்பும் இனிய நாதத்துடனும்
இங்கே வரவேண்டும். நினைப்பதற்கு மிக
அருமையான எம்பிரானே! உன் காதுகளுக்கு
எரிச்சலுண்டாகதபடி திரியை நுழைப்பேன்.
கண்களுக்கு மிகவும் அழகான
பொற் காதணிகளாம் இவை!
(3)
வைய்யமெல்லாம் பெறும்வார் கடல்வாழும்
மகரக் குழை கொண்டு வைத்தேன்
வெய்யவேகாதில் திரியையிடுவன்
நீவேண்டியதெல்லாம் தருவன்
உய்யவிவ்வாயர் குலத்தினில் தோன்றிய
ஒண்சுடராயர் கொழுந்தே!
மையன்மை செய்திள வாய்ச்சி யருள்ளத்து
மாதவனே! இங்கே வாராய்.
பாசுர அனுபவம்
எல்லோரும் உஜ்ஜீவிக்க இடையர் குலத்தில்
திருவவதரித்த மிக்க ஒளி பொருந்திய
இடையர்களின் கொழுந்து போன்றவனே!
உலகத்தையெல்லாம் தனக்கு விலையாகக்
கொள்ளக்கூடிய பெரிய கடல் வாழ் சுறா
மீனின் வடிவில் அமைத்த அழகான காதணிகளை
கொண்டு வந்துள்ளேன். உன் காதின் துளைகள்
அடைத்துக்கொள்ளாத வண்ணம் வெப்பமாகவே
உன் காதில் திரியை இடுவேன். நீ விரும்பிய
பொருள்களைக் கொடுப்பேன். மாதவனே
(ச்ரியபதியே)! இளமைப் பருவமுடைய
இடைப் பெண்களை மோஹமடையச்செய்து
கொண்டு கண்ணா, இங்கே வா!
(4)
வணநன்றுடையவயிரக் கடிப்பிட்டு
வார்காது தாழப் பெருக்கி
குண நன்றுடையரிக் கோபால பிள்ளைகள்
கோவிந்தா! நீ சொல்லுக் கொள்ளாய்
இணை நன்றழகிய விக்கடிப்பிட்டால்
இனிய பலாப்பழம் தந்து
சுண நண்றணி முலையுண்ணத் தருவன் நான்
சோத்தம்பிரான்! இங்கே வாராய்.
பாசுர அனுபவம்
வண்ணமுடைய வயிரக் கற்களைக் கொண்டு
செய்த நல்ல காதணிகளை அணிந்த இந்த
நல்ல குணமுடைய இடைபிள்ளைகள், தாய்
சொல்படி, தங்கள் காதுகளை தோள்வரை
தொங்குமாறு செய்துகொண்டு அழகாக
இருக்கிறார்கள். கோவிந்தனே! நீயோ என்
சொல் கேட்பதில்லை. இப்படியில்லாமல், மிக
அழகான இக்காதணிகளை அணிந்துகொண்டால்,
தித்திப்பான பலாப்பழமும் என்னுடைய பால்
நிரம்பிய முலையையும் உனக்குத் உண்ணத்
தருவேன், என்னுடைய ஸ்வாமியே, உன்னை
ஸ்தோத்திரம் செய்கிறேன்! இங்கே வா!
(5)
சோத்தம்பிரானென்றிரந்தாலும் கொள்ளாய்
கரிகுழலாரொடு நீ போய்
கோத்துக் குரவை பிணைந்திங்கு வந்தால்
குணங் கொண்டிடுவனோநம்பி!
பேர்த்தும் பெரியனவப்பம்தருவன்
பிரானே! திரியிட வொட்டில்
வேய்த்தடந்தோளார் விரும்புகருங்குழல்
விட்டுவே! நீயிங்கே வாராய்.
பாசுர அனுபவம்
என் தலைவனே! உன்னை கெஞ்சி அழைத்தாலும்
வருவதில்லை. பூரணனே! நீ சுருண்ட
கூந்தலுடைய பெண்களோடு சேர்ந்து கை
கோர்த்து குரவை கூத்தாடிய பின் இங்கு
வந்தால் நான் அதை குணமாக எப்படி
கொண்டாட முடியும்! உனக்கு வேண்டிய
அளவு பெரிய அப்பங்களைத் தருவேன்.
உன் காதில் திரியிட இசைந்து வா.
எல்லோராலும் விரும்பத்தக்கவனும்,
கருங் கூந்தலை உடையவனும் மூங்கில் போன்ற
தோள்களையுடைய விஷ்ணுவே, இங்கே வா!
(6)
விண்ணெல்லாம் கேட்க வழுதிட்டாய்
உன்வாயில் விரும்பியதனை நான் நோக்கி
மண்ணெல்லாம் கண்டென் மனத்துள்ளேயஞ்சி
மதுசூதனேயென்றிருந்தேன்
புண்ணேது மில்லையுன் காது மறியும்
பொறுத் திறைப் போதிருநம்பி!
கண்ணா! என்கார்முகிலே!
கடல்வண்ணா! காவலனே! முலையுணாயே
பாசுர அனுபவம்
உன் காதில் அணிகலன்களை பூட்டுவதற்கு
நான் உன்னை அழைத்த போது, நீ வராமல்
மண்ணை அள்ளித் தின்றாய். உன் வாயைத்
திறந்து பார்த்த எனக்கு வெகு ஆச்சர்யமாக
உலகனைத்தையும் .காட்டினாய். அதைக்
கண்ட என் மனதில் அச்சம் ஏற்ப்பட்டு, நீ
மதுசூதனனே என்று புரிந்து கொண்டேன்.
உன் காதில் புண் இல்லை. இப்பொழுது
காதணியைப் போடும்போது க்ஷணப்
பொழுது வலி ஏற்படுமாதலால்,
அதைப் நீ பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும்,
பூரணனே! கண்ணனே! காள மேகம்
போன்றவனே! கடல் நிறத்தவனே! ஜகத்
ரக்ஷகனே! என் முலை உண்ண இங்கே வா!
(7)
முலையேதும் வேண்டே னென்றோடி
நின் காதில் கடிப்பைப் பறித்தெறிந்திட்டு
மலையையெடுத்துமகிழ்ந்து கன்மாரி காத்துப்
பசுநிரை மேய்த்தாய்!
சிலையொன்றிறுத்தாய்! திரிவிக்கிரமா!
திருவாயர் பாடிப்பிரானே!
தலைநிலாப் போதேயுன் காதைப் பெருக்காதே
விட்டிட்டேன் குற்றமேயன்றே.
பாசுர அனுபவம்
கோவர்தன மலையை கையால் தூக்கி கல்
மழையிலிருந்து இடையர்களை ரக்ஷித்தவனே!
பசுக்களின் கூட்டங்களை மேய்த்தவனே!
திரிவிக்ரமனே! சிறந்த ருத்ர வில்லை
முறித்தவனே! திருவாய்பாடியின் தலைவனே!
காதணிகளை மாட்டி விட்டால் நீ கோபம்
கொண்டு அவற்றை காதிலிருந்து பிடுங்கி
எரிந்து விடுகிறாய். உன்னைச் சொல்லி
குற்றமில்லை, தலை நில்லாது இருந்த இளம்
குழந்தையாக நீ இருந்த போதே
உன் காதை திரியிட்டு பெருக்காமல்
விட்டது என்னுடைய தவறே.
(8)
என்குற்றமேயென்று சொல்லவும்
வேண்டா காண்
என்னை நான் மண்ணுண்டேனாக
அன்புற்று நோக்கியடித்தும் பிடித்தும்
அனைவர்க்கும் காட்டிற்றிலையே
வன்புற்றரவின் பகைக்கொடி
வாமன நம்பீ!
உன் காதுகள் தூரும்
துன்புற்றன வெல்லாம் தீர்ப்பாய் பிரானே!
திரியிட்டுச் சொல்லுகேன் மெய்யே.
பாசுர அனுபவம்
என்னுடைய குற்றம் என்று நீ சொல்ல
வேண்டியதில்லை, ஏனென்றால், நான்
மண்ணுண்டதாகச் சொல்லி என்னை
பிடித்துக் கொண்டும், அன்பின் மிகுதியால்
என்னை அடித்தும் எல்லார்க்கும் என்னைக்
காட்டிக் கொடுத்தாயே! என்று கண்ணன்
யசோதையை பார்த்துக் கேட்க, அவள்
கண்ணனை நோக்கி கூறியதாவது: புற்றில்
வசிக்கின்ற பாம்பின் விரோதியான கருடனை
கொடியாகக் கொண்ட வாமனோத்தமனே!
நாம் இப்படியே பேசிக்கொண்டிருந்தால்
உன்னுடைய குத்தின காதுகள் தூர்ந்து விடும்.
உன்னை ஆச்ரயிப்போரின் துன்பங்களைப்
போக்கும் தலைவனே! உன் காதில்
திரியை இட்டு, சத்தியமாகச் சொல்கிறேன்,
உன்னை அடிக்கமாட்டேன்!
(9)
மெய்யென்று சொல்லுவார் சொல்லைக் கருதித்
தொடுப் புண்டாய் வெண்ணையையென்று
கையைப் பிடித்துக் கரையுரலோடென்னைக்
காணவே கட்டிற்றிலையே
செய்தன சொல்லிச் சிரித்தங்கிருக்கில்
சிரீதரா! உன் காது தூரும்
கையில் திரியையிடுகிடாய் இந்நின்ற
காரிகையார்சிரியாமே.
பாசுர அனுபவம்
என் மீது அவதூறாக சொல்பவர்களின்
பேச்சை உண்மையென்றெண்ணி,
வெண்ணையை திருடி உண்டாய்
என்ற பழியை சுமத்தி, என் கையைப் பிடித்து,
எல்லோரும் பரிஹசிக்கும்படி என்னை உரலில்
கட்டவில்லையா? என கண்ணன் யசோதையை
கேட்க, அவளோ, சிரீதரா! முன்பு செய்ததை
இப்பொழுது சொல்லிவிட்டு நீ புன்சிரிப்புடன்
அங்கு நின்று கொண்டு இருந்தால், உன்
காதுகள் தூர்ந்துவிடும். இங்கே நிற்கும்
இப்பெண்கள் உன்னை பார்த்து
சிரிக்காமல் இருக்க, என் கையில் இருக்கும்
திரியை இட்டுக்கொள்வாயாக என்கிறாள்!
(10)
காரிகையார்க்கு முனக்குமிழுக்குற்றென்
காதுகள் வீங்கியெரியில்
தாரியாதாகில் தலைநொந்திடுமென்று
விட்டிட்டேன் குற்றமேயன்றே
சேரியில் பிள்ளைகளெல்லாரும் காது
பெருக்கித் திரியவும் காண்டி
ஏர்விடை செற்றிளங்கன்றெறிந்திட்ட
இருடீகேசா! என்தன்கண்ணே.
பாசுர அனுபவம்
என் காதுகளை குத்துவதால் அவை
வீங்கிப்போய் எரிச்சல் எடுக்கும் பட்சத்தில்,
பரிஹசித்து நிற்கும் அப்பெண்களுக்கும்,
உனக்கும் பழி வராதா? என்று கண்ணன்
சொல்ல, யசோதை பதில் சொல்லுகையில்,
கண்ணா! நீ சிறு குழந்தையாக உள்ள போதே
உன் காதுகளில் திரியை இட்டு பெருக்கியிருக்க
வேண்டும். ஆனால் உனக்கு தலை வலி வந்து
விடுமே என்ற அச்சத்தால் அப்படி செய்யாமல்
விட்டேன். அது என்னுடைய குற்றமல்லவா?
ரிஷப வடிவில் வந்த அரிஷ்டாஸுரனை
அழித்தும், சிறிய கன்று வடிவில் வந்த
வத்ஸாஸுரனை தூக்கி எறிந்தும் கொன்றவனே,
ஹ்ருஷீகேசா! என் கண் போன்றவனே! இந்தப்
பகுதியில் உள்ள எல்லா பிள்ளைகளும்
காதை பெருக்கிக் கொண்டு
திரிகிறதை நீ பார்க்கவில்லையா?
(11)
கண்ணைக் குளிரக் கலந்தெங்கும் நோக்கிக்
கடிகமழ் பூங்குழலார்கள்
எண்ணத்து ளென்றுமிருந்து தித்திக்கும்
பெருமானே! எங்களமுதே
உண்ணக்கனிகள் தருவான் கடிப்பொன்றும்
நோவாமே காதுக்கிடுவன்
பண்ணைக் கிழியச் சகட முதைத்திட்ட
பற்பநாபா! இங்கே வாராய்.
பாசுர அனுபவம்
இடையர் குலப் பெண்களின் அழகிய வடிவம்
முழுதும் நோக்கி, உன் கண்களை அவர்கள்
கண்களோடு சேர்த்து, வாசனைப் பூக்களை
கூந்தலில் அணிந்திருக்கும் அப்பெண்களின்
மனதில் எப்பொழுதும் இருந்துகொண்டு
ரசிக்கும் பெருமானே! அம்ருதம்
போன்றவனே, உண்ணப் பழங்கள் தருவேன்,
உனக்கு சிறிதும் வலிக்காமல் காதணியை
போட்டுவிடுவேன், சகடத்தை (சகடாஸுரனை)
நிலைகுலையச் செய்தவனே, பத்மநாபனே! வா!
(12)
வாவென்று சொல்லியென் கையைப்பிடித்து
வலியவே காதில் கடிப்பை
நோவத் திரிக்கிலுனக் கிங்கிழுக்குற்றென்
காதுகள் நொந்திடும் கில்லேன்
நாவற் பழங்கொண்டுவைத்தேன்
இவை காணாய் நம்பீ! முன்வஞ்ச மகளைச்
சாவப் பாலுண்டு சகடிறப் பாய்ந்திட்ட
தாமோதரா!இங்கே வாராய்
பாசுர அனுபவம்
இங்கே வா என்றென்னை அழைத்து, என்
கையைப் பிடித்து கட்டாயமாக என் காது
வலிக்கும்படி காதணிகளை அணிவித்தால்
உனக்கு என்ன நஷ்டம்! எனக்குத தான்
வலிக்கும். இப்படியாக கண்ணன் வர மறுக்க,
யசோதை கூறுவதாவது: பூரணனே!இங்கே
பார், உனக்குப் பிடித்த நாவல் பழங்களை
கொண்டு வைத்திருக்கிறேன். முன்பு
வஞ்சனையுடன் வந்த பூதனையின்
முலைப் பாலுண்டு அவளை கொன்றவனே,
சகட வடிவில் வந்த அசுரனை சகடம்
முறியும்படி காலால் எட்டி உதைத்தவனே,
தாமோதரா! இங்கே வா!
(13)
வார்காது தாழப் பெருக்கியமைத்து
மகரக் குழியிடவேண்டி
சீரால சோதை திருமாலைச் சொன்ன சொல்
சிந்தையுள் நின்று திகழ
பாரார் தொல்புகழான் புதுவை மன்னன்
பன்னிருநாமத்தாற் சொன்ன
ஆராத வந்தாதி பன்னிரண்டும் வல்லார்
அச்சுதனுக்கடியாரே
பாசுர அனுபவம்
அழகான காதுகளை தொங்கும்படி செய்து,
மீன் வடிவில் அமைந்த காதணிகளை கண்ணன்
காதுகளில் பொருத்த விரும்பி, சிறப்பான
சொற்களால் யசோதை கண்ணனை
அழைத்ததை, மனதில் நிறுத்தி,
பூமியில் புகழ் எய்தியவரும், ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின்
நிர்வாஹகருமான பெரியாழ்வார் அந்தாதி
வழியில் எம்பிரானின் பன்னிரண்டு
நாமங்களோடு சேர்த்துப் பாடிய
இப்பன்னிரண்டு பாசுரங்களையும் சொல்ல
வல்லவர்கள் அச்சுதனுக்கு என்றும்
அடிமை செய்யும் பேரு பெறுவர்.
Summary
Playful Krishna forgets to have breast milk from
Yasoda. She fondly invites Krishna to come and
have milk. She recalls Krishna's valorous
deeds and His mischiefs.
(1)
aravaNaiyAy! AyarERE! amma muNNath thuyilezhAyE
iravu muuNNAdhuRangi neepOy indru muchchi konda dhAlO!
varavung kANen vayiRasaindhAy vanamulaigaL sOrndhu pAya
thiruvudaiya vAymaduththuth thiLaith thudhaiththup parugidAyE
Purport
You have serpent as Your bed and You are the
head of cowherd clan, Krishna, You have slept
overnight without consuming my breast milk. It's late
morning the next day, still your stomach is empty.
Krishna, wake up and suck milk from me by placing
Your beautiful mouth on my breasts
and kicking with Your tiny legs.
(2)
vaiththa neyyum kAyndha pAlum vadithayirum naRuveNNaiyum
iththanaiyum peRRaRiyEn embirAn! nee piRandha pinnai
eththanaiyum seyyap peRRAy Edhum seyyEn kadham padAdhE
muththanaiya muRuvalseidhu mookkuRinji mulaiyuNAyE.
Purport
After Your birth all the stocks of milk, curd,
butter and ghee disappeared. I fail to recollect seeing
these things, since You started consuming them
as quickly as these were produced! I will not scold
You. You can do whatever You wish. Come smiling
and suck milk from my breasts to the full.
(3)
thantham makkaLazhudhu sendrAl thAymArAvAr tharikka gillAr
vandhu ninmEl poosal seyya vAzhavalla vAsudhEvA!
undhai yArun thiRaththarallar unnai nAnondrurappa mAttEn
nandhagOpanaNi siRuvA! nAn surandha mulaiyuNAyE.
Purport
Krishna, You would beat up Your playmates,
make them cry and enjoy watching them cry.
The mothers of the affected boys would angrily
come to me and report about Your wrong doings.
Helpless I am, I can only say that neither your
father disciplines You nor do I get angry at You!
I plead You to come and suck milk from my breasts.
(4)
kanjan thannAl puNarkkap patta kaLLach chagadu kalakkazhiya
panjiyanna melladiyAl pAyndha pOdhu nondhidumendru
anjinEn kAN amarar kOvE! Ayarkoottath thaLavandRAlO
kanjanaiyun vanjanaiyAl valaip paduththAy! mulaiyuNAyE.
Purport
Instigated by kamsa, when the wheeled demon
(ChakatAsurA) came rushing to kill You, You-
the God of Gods- employed Your tender legs to decimate
the demon. The whole cowherd clan was concerned to
know if any harm had been done to Your legs because of
kicking the demon. I was deeply worried too, but
You tactfully went on to kill kamsa. I now
plead You to come and suck milk from my breasts.
(5)
theeya pundhik kanjanmEl sinamudhaiyan sOrvu pArththu
mAyan thannAl valaip padukkil vAzhagillEn vAsudhEvA!
thAyar vAychchol karumang kaNdAy chARRich chonnEn pOgavEndA
AyarpAdikkaNi viLakkE! amarndhu vandhen mulaiyuNAyE
Purport
I caution You, Krishna, the evil minded kamsa
is lurking around to catch You any moment. I
advise You not to venture out alone. If kamsa
were to catch You then I may not live anymore.
I plead You, the beacon light of Gokulam,
to come and suck milk from my breasts.
(6)
minnanaiya nuNNidhaiyAr virikuzhalmEl nuzhaindha vandu
innisaikkum villipuththoor inidhamarndhAy! unnaik kaNdAr
yenna nOnbu nORRAL kolO ivanaip peRRa vayiRudhaiyAL!
yennum vArththai yeydhuviththa irudeekEsA! mulaiyuNAyE
Purport
Having waist resembling a streak of lightning, with
bees hovering over their flower bedecked hairs looking
for honey, the women of Srivilliputhur, on seeing
You would exclaim in wonder, O! what penance did
I perform to beget You? I am grateful to
You for making me praiseworthy. I now plead
You to come and suck milk from my breasts.
(7)
pendirvAzhvAr ninnoppAraip peRudhu mennumAsaiyAlE
kaNdavargaL pOkkozhindhAr kaNNiNaiyAl kalakka nOkki
vaNdulAm poonguzhalinAr unvAyamudham uNNa vEndi
koNdu pOvAn vandhu nindrAr gOvindhA! nee mulaiyuNAyE
Purport
Seeing You, some women yearning to beget a child like
You, would endlessly stand near You and watch over You.
Some other women, with their flower bedecked hairs swarmed
by bees in search of honey,would wait for an opportunity to
take You away with them to taste the nectar flowing
from Your sweet mouth. I plead O! Govinda,
come and suck milk from my breasts.
(8)
irumalai pOledhirndha mallar iruvaranga meriseydhAy un
thirumalindhu thigazhumArvu thEkka vandhennalkulERi
orumulaiyai vAymaduththu orumulaiyai nerudik koNdu
irumulaiyum muRaimuRaiyA yEngiyEngi yirundhuNAyE
Purport
Chanura and mushtika, the demons resembling two mountains
were burnt to death by the sheer terror created by You,
O! Krishna, please come, sit on my lap and suck milk to
your heart's fill from one of my breast while
your hand fondle the other breast! Now,
change positions and suck milk from my breasts!
(9)
angamalap pOdhagaththil aNikoLmuththam sindhinARpOl
sengamala mugam viyarppath theemai seidhim muRRaththoodE
angamellAm puzhudhiyAga aLaiya vEndA amma! vimma
angamarark amudhaLiththa amararkOvE! mulaiyuNAyE
Purport
Once upon a time, You, the overlord fed the
devas with the nectar to their stomach full!
Now, due to constant play, the perspiration
on Your lotus face resembles water droplets
on a lotus flower! I plead You, O! Krishna,
without dirtying your body, come and
suck milk from my breasts!
(10)
OdavOdak kiNkiNigaL olikku mOsaippANiyAlE
pAdip pAdivarugindRAyaip paRpanAban endrirundhEn
AdiyAdi yasaindha saindhittu adhanukkERRa kooththaiyAdi
OdiyOdip pOyvidAdhE uththamA! nee mulaiyuNAyE
Purport
As You ran, the ankle bells made musical sounds and
as You walked swaying to the left and right, to the
matching sounds of Your lotus feet, it looked like a
perfect dance performance! For a moment, I
thought that the lord Padmanabha Himself is coming
before me! O! lord, do not run away from me;
Please come and suck milk from my breasts!
(11)
vAraNindha kongaiyAychchi mAdhavAvuNNendra mARRam
neeraNindha kuvaLai Vasam nigazha nARum villipuththoor
pAraNindha tholpugazhAn pattarbirAn pAdal vallAr
seeraNindha sengaN mAlmEl sendra sindhai peRuvar thAmE.
Purport
O! Maadhavaa, 'please come and suck milk from my breasts'
were the words with which Yasoda invited Krishna and the
related events were narrated by the renowned periAzhwAr
of Srivilliputhur, a beautiful place surrounded by fragrant
water bodies. Those who are able to recite these pAsurams
with faith will be endowed with a mind devoted to the red
eyed Lord Narayana, who always shines with auspicious qualities!
சாராம்சம்
கண்ணன் விளையாட்டிலும், சேஷ்டிதங்களிலும்
ஈடுபட்டிருந்ததால், முலைப்பால் உண்ணுவதையும்
மறந்தாவனாக இருக்க, அவன் அப்படி இருப்பதைப்
பொருக்காமல், யசோதை மிக்க தாய்ப்பாசத்துடன்
கண்ணனை தன்னுடைய முலைப் பாலை
வந்து அருந்துமாரு அழைக்கிறாள். கண்ணனின்
லீலைகளையையும், வீர சாகசங்களையையும்
நினைவு கூருகிறாள்.
(1)
அரவணையாய்! ஆயரேறே! அம்மமுண்ணத்
துயிலெழாயே இரவு முண்ணாதுறங்கி நீ போய்
இன்று முச்சி கொண்ட தாலோ! வருவுங் காணேன்
வயிறசைந்தாய் வன முலைகள் சோர்ந்து பாய
திருவுடைய வாய்மடுத்துத்
திளைத்துதைத்துப் பருகிடாயே
பாசுர அனுபவம்
பாம்பைப் படுக்கையாகக் கொண்டவனும்,
இடையர்களுக்குத் தலைவனுமான நீ இரவு
முழுவதும் முலைப்பால் அருந்தாமல் உறங்கி
விட்டாய். பகலாகியும் பாலுண்ண வரவில்லை.
கண்ணா! விழித்துக் கொள் !நீயே எழுந்து வந்து,
பால் நிரம்பிய என்னுடைய முலைகளில் உன்
அழகிய திருவாயைப் பொருத்தி, கால்களை
உதைத்தவாறே பாலை நன்றாகப் பருக வேண்டும்.
(2)
வைத்த நெய்யும் காய்ந்த பாலும் வடிதயிரும்
நறுவெண்ணையும்
இத்தனையும் பெற்றறியேன் எம்பிரான்!
நீ பிறந்த பின்னை
எத்தனையும் செய்யப் பெற்றாய் ஏதும்
செய்யேன் கதம் படாதே
முத்தனைய முறுவல் செய்து
மூக்குறிஞ்சி முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
எம்பெருமானே! நீ அவதரித்த பின், சேமித்து
வைத்திருந்த நல்ல காய்ச்சின பால், கட்டி தயிர்,
நறுமணமுள்ள வெண்ணை, உருக்கின நெய்
இவற்றையெல்லாம் நீ ஒன்று விடாமல் திருடி
உண்டு விடுவதால், நான் இவற்றைக் கண்டதில்லை.
கண்ணா! நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து
கொள்! உன்னை கோபிக்கமாட்டேன்! மோகனப்
புன்னைகையுடன், மூக்கை உறிஞ்சியவாறே
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக!
(3)
தந்தம் மக்களழுது சென்றால்
தாய்மாராவார் தரிக்ககில்லார்
வந்து நின்மேல் பூசல் செய்ய வாழ
வல்ல வாசுதேவா!
உந்தை யாருன் திறத்தரல்லர் உன்னை
நானொன்றுரப்ப மாட்டேன்
நந்தகோபனணி சிறுவா!
நான்சுரந்தமுலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
உன்னுடன் விளையாடும் பிள்ளைகளை
நீ அடித்து அழவிட்டு அதைக்கண்டு நீ
மகிழ்ந்திருக்கையில், அப்பிள்ளைகளின்
தாய்மார்கள் அழுகின்ற தங்கள் பிள்ளைகளோடு
வந்து என்னிடம் புகார் செய்ய, உன்னுடைய
குரும்பை கண்டிக்க இயலாதவளாகினேன்.
கண்ணா! உன் தகப்பனாரும் உன்னை
கவனிப்பாரில்லை! நானும் உன்னை
கோபிப்பதில்லை! இதெல்லாம் ஒருபுறமிருக்க,
நந்தகோபரின் அழகிய சிறு பிள்ளையான நீ,
என் பால்-சுரக்கும் முலையை உண்பாயாக!
(4)
கஞ்சன் தன்னால் புணர்க்கப்பட்ட
கள்ளச்சகடு கலக்கழிய
பஞ்சியன்ன மெல்லடியால்
பாய்ந்தபோது நொந்திடுமென்று
அஞ்சினேன்காண் அமரர்கோவே!
ஆயர்கூட்டத்தளவன்றாலோ
கஞ்சனையுன் வஞ்சனையால் வலைப்
படுத்தாய்! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
தேவர்களின் தலைவனே! கம்சனால் ஏவப்பட்ட
சகடத்தை*உன்னுடைய பிஞ்சு கால்களால்
உதைத்து உரு குலையச் செய்தபோது, உன்
மிருதுவான கால்களுக்கு வலி ஏற்பட்டிருக்குமோ
என ஆயர்கூட்டமே அஞ்சியது, அதைக்காட்டிலும்
பெரிய அளவில் அஞ்சியவளாக நான் இருந்தபோது,
நய வஞ்சகனான கம்சனையும் சூழ்ச்சியால்
கொன்ற கண்ணா! என் முலையின்
பாலை உண்பாயாக.( *சக்கர வடிவில்
வந்த அசுரன் சகடாசுரன்).
(5)
தீயபுந்திக் கஞ்சன்மேல் சினமுடையன்
சோர்வு பார்த்து
மாயந்தன்னால் வலைப் படுக்கில்
வாழகில்லேன் வாசுதேவா!
தாயர் வாய்ச்சொல் கருமங் கண்டாய்
சாற்றிச்சொன்னேன் போகவேண்டா
ஆயர்பாடிக்கணிவிளக்கே!
அமர்ந்துவந்தென் முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
கெட்ட புத்தி கொண்ட கம்சன் உன் மேல்
கோபமாய் இருக்கிறான். நீ தனியாயிருக்கும்
சமயம் பார்த்து அவன் உன்னை வஞ்சனையால்
பிடித்து விட்டால், நான் பிழைத்திருக்க
சக்தியற்றவளாகிவிடுவேன். தாய் பேச்சைத்
தட்டாதவனாய், நீ கண்டிப்பாக வெளியே எங்கும்
போகவேண்டாம், ஆயர்பாடியின் நந்தா
விளக்கே! என் அருகில் வந்தமர்ந்து
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(6)
மின்னனைய நுண்ணிடையார்
விரிகுழல்மேல் நுழைந்தவண்டு
இன்னிசைக்கும் வில்லிபுத்தூர்
இனிதமர்ந்தாய்! உன்னைக் கண்டார்
என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ
இவனைப் பெற்ற வயிறுடையாள்!
என்னும் வார்த்தையெய்துவித்த
இருடீகேசா! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
மின்னல் கொடி போன்ற இடையையுடைய
பெண்களின் விரிந்து பரந்த கூந்தலின் மேல்
தேனை குடிக்க நுழைந்த வண்டுகள்
இன்னிசை பாடி நிற்க, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில்
அழகாகத் தோன்றியவனே! உன்னைப்
பார்த்தவர்கள் இவனைப் பெற்றெடுத்தவள்
என்ன தவம் செய்தாளோ! என்று சொல்லும்
புகழ்ச் சொல்லுக்கு உரியவளாக என்னை
ஆக்கின ஹ்ருஷீகேசனே! என்
முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(7)
பெண்டிர் வாழ்வார் நின்னொப்பாரைப்
பெறுது மென்னுமாசையாலே
கண்டவர்கள் போக்கொழிந்தார்
கண்ணிணையால் கலக்க நோக்கி
வண்டுலாம் பூங்குழலினார்
உன்வாயமுத முண்ணவேண்டி
கொண்டு போவான் வந்துநின்றார்
கோவிந்தா! நீ முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
உன்னைப் பார்த்த பெண்கள் உன்னைப்
போல பிள்ளையைப் பெற்றெடுக்க வேண்டும்
என்ற பேராவலினாலே உன் திருமேனியைத்
தங்கள் கண்களினால் கண்டு களித்தவாறே
உன்னை விட்டு நீங்காமல் இருந்தார்கள்.
வண்டுகள் மொய்க்கும் புஷ்பங்களை அணிந்த
கூந்தலையுடைய பெண்கள் உன் பவள
வாயில் சுரக்கும் அம்ருதத்தைப் பருக விரும்பி
உன்னை எடுத்துக் கொண்டு போக
வந்து நிற்கிறார்கள். கோவிந்தா! என்
முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(8)
இருமலை போலெதிர்ந்தமல்லர் இருவரங்க
மெரிசெய்தாய் உன்
திருமலிந்து திகழுமார்வு தேக்க
வந்தென்னல் குலேறி
ஒருமுலையை வாய்மடுத்து ஒருமுலையை
நெருடிக் கொண்டு
இருமுலையும் முறைமுறையா
ஏங்கியேங்கியிருந்துணாயே
பாசுர அனுபவம்
சாணூர முஷ்டிகரென்னும் மலைகளைப்போன்ற
இரண்டு மல் யுத்த வீரர்களை அஞ்சி நடுங்கி
எரிந்துபோகும்படி செய்தவனே! நீ வந்து என்
மடியிலமர்ந்து, உன் திருமார்பு நிரம்பும்
படியாக என் ஒரு முலையை வாயில் வைத்தும்,
மற்றொரு முலையை கையினால் நெருடிக்
கொண்டும், இப்படியாக மாறி மாறி
மூச்சுத்திணற என் இரண்டு
முலைகளிருந்தும் பாலை உண்பாயாக.
(9)
அங்கமலப் போதகத்தில் அணிகொள்
முத்தம் சிந்தினாற்போல்
செங்கமல முகம் வியர்ப்பத் தீமை
செய்திம் முற்றத்தூடே
அங்கமெல்லாம் புழுதியாக அளைய
வேண்டா அம்ம! விம்ம
அங்கமரர்க்கமுதளித்த
அமரர்கோவே! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
ஒருசமயம், தேவர்கள் வயிறு நிரம்ப
அவர்களுக்கு அமுதத்தை அளித்த
தேவாதி ராஜனே, தலைவனே! தாமரைப்
பூவில் நீர்த்துளி முத்துக்கள் சிந்தியிருப்பது
போல், உன் செந்தாமரையையொத்த அழகான
முகத்தில் வியர்வைத் துளிகள் படர்ந்திருக்க,
உடம்பையெல்லாம் புழுதியாக்கிகொள்ளாமல்
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(10)
ஓடவோடக்கிண்கிணிகள் ஒலிக்கு
மோசைப் பாணியாலே
பாடிப் பாடி வருகின்றாயைப் பற்பநாப
னென்றிருந்தேன்
ஆடியாடியசைந்தசைந்திட்டு அதனுக்
கேற்ற கூத்தையாடி
ஓடியோடிப் போய்விடாதே உத்தமா!
நீ முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
ஓட ஓட நீ அணிந்திருக்கும் பாதச் சதங்கைகளின்
ஒலியே பாட்டாக ஒலிக்க, அதற்க்கு தகுந்தாற்ப்
போல் நீ ஆடி ஆடி அசைந்து நாட்டியமாடுவதைப்
போல் நடந்தது பத்மநாபனே* நடந்து வருவதைப்
போல் எண்ணியிருந்தேன்! என்னை விட்டு வெகு
தூரம் ஓடிச்சென்று விடாதே! கண்ணா!
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(*பத்ம கமலத்தை நாபியிலுடையவன்)
(11)
வாரணிந்த கொங்கையாய்ச்சி
மாதவாவுண்ணென்றமாற்றம்
நீரணிந்த குவளை வாசம் நிகழ
நாறும் வில்லிபுத்தூர்
பாரணிந்த தொல்புகழான் பட்டர்
பிரான் பாடல் வல்லார்
சீரணிந்த செங்கண் மால்மேல்
சென்ற சிந்தை பெறுவர் தாமே.
பாசுர அனுபவம்
மாதவனே! 'என் முலைப்பாலை உண்பாயாக',
என்று கச்சையணிந்த அழகிய முலைகளை
உடைய யசோதை சொன்ன வார்த்தைகளை,
நல்ல வாசனையுடன் திகழும் செங்கழுநீர்
நிலைகள் நிரம்பிய ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில்
அவதரித்து உலகப் புகழ் எய்திய
பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த
இப்பாசுரங்களை பாட வல்லவர்கள்,
குணங்களையே பூஷணமாக உள்ளவனும்,
சிவந்த அழகிய கண்களையுடையவனுமான
திருமாலிடம் பக்தி செலுத்தும்
மனதைப் பெறுவர்கள்.
Summary
Children often playfully make terrible facial
expressions to frighten or suddenly appear from
hiding to scare others. Little Krishna also
plays this game with Yasoda and others around Him.
AzhwAr captures in his mind this enthralling
divine experience and shares it with us.
(1)
mechchoodhu sangamidaththAn nalvEyoodhi
poychchoodhil thORRa poRaiyudai mannarkkAy
paththoor peRaadhandru bAradham kai seidha
aththoodhanappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Holding the celebrated great-sounding panchajanya
conch in His left hand, blowing melodies with His
good bamboo flute, Krishna who once stood by the
Pandavas (when the latter was robbed of wealth by
deceit and unfair gambling and denied even a limited
share of 10 villages by the Duryodhana kings)
and went as Pandavas' messenger, now comes
playing the frightening game! He frightens!
(2)
malaipuraithOl mannavarum mAradharum maRRum
palar kulaiya nooRRuvarum pattazhiya pArththan
silai vaLaiyath thiNthErmEl munnindra sengaN
alavalai vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Vanquishing enemy kings such as Maharathar, whose
strength was comparable to a mountain, pulverizing
the hundred Duryodanas in the battle, making Arjuna's
gandeeva bow bend as He sat in front on Arjuna's
strong chariot and drove it praising Arjuna's
valor, O! the red eyed Krishna now plays
the frightening game! He frightens!
(3)
kAyuneer pukkuk kadambERi kALiyan
theeya paNaththil silambArkkap pAyndhAdi
vEyin kuzhaloodhi viththaganAy nindra
Ayanvandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Stirring the hot waters of the pond, climbing up the
kadamba tree, jumping on the hood of the venomous
snake Kaliyan and with the ankle-wear making sweet
sounds, He danced on the snake's hood and played flute,
O! now He plays the frightening game! He frightens!
(4)
iruttil piRandhu pOy yEzhai vallAyar
maruttai thavirppiththu vankanjan mALap
puratti annALengaL poombattuk konda
arattan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Born to Devaki in the middle of night, then migrating
to Gokulam the same night, wiping out the fear of
cowherd folk by killing evil Kamsa and on another
occasion when the cowherd women were taking bath in
the Yamuna river, He stole their beautiful
silk sarees, O! naughty Krishna now He plays the
frightening game! He frightens!
(5)
chEppoonda chAduchidhaRi thirudineyk
kAppoondu nandhan manaivi kadai thAmbAl
chOppondu thuLLith thudikkath thudikka an
RAppooNdAnaappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Once, kicking with His small feet He destroyed
chakatAsurA the demon who came rushing, disguised
as a cart to kill Him. On another occasion, He got
beaten up with a churning stick by Yasoda and
wreathed in pain, for stealing ghee from the homes
of cowherds. He made Yasoda to tie Him to the mortar.
O! now He plays the frightening game! He frightens!
(6)
cheppiLa menmulaith dhEvaki nangaikku
soppadath thOndrith thoRuppAdiyOm vaiththa,
thuppamum pAlum thayirum vizhungiya
appanvandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Born to Devaki, the gem among women with breasts
young and soft, He stole our ghee, milk and curd
and gulped them to His stomach full, O! now
He plays the frightening game! He frightens!
(7)
thaththuk kondALkolO? thAnE peRRAL kolO?
chiththa manaiyAL asOdhaiyiLanjchingam
koththAr karunguzhal gOpAla kOLari
aththan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan
Purport
Everyone was in astonishment as to whether Krishna
was an adopted son of Yasoda or whether He was
born to her. He was like a lion-cub of Yasoda,
who was in sync with Him always. He adorned
His beautiful black hairs with a bunch of flowers.
One who, like a lion, wielded control over the
cowherd clan, O! the lord now plays
the frightening game! He frightens!
(8)
kongai van kooni soRkondu kuvalayath
thungak kariyum pariyumirAchchiyamum
yengum baradhaRkaruLi vankAnadai
angaNNanappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Obeying the words of kooni, who had a hunch
back like the shape of breast, He went to the
dreaded forest granting His elephants, horses
and kingdom to Bharatha. O! the beautiful eyed
one, now plays the frightening game! He
frightens! (Notes: In this pAsuram,
AzhwAr equates Krishna with Rama, as he
refers to an event that happened during
the lord's incarnation as Rama)
(9)
padhaga mudhalai vAyp patta kaLiRu
kadhaRik kai kooppi yen kaNNA! kaNNA! venna
udhavap puLLoorndhu anguRuthuyar theerththa
athagan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan
Purport
Once when a crocodile caught the leg of elephant
Gajendra who was deeply troubled in not being able
to offer flowers to the lord and started crying out
loud as 'My lord Krishna, My lord Krishna', without
wasting a moment, lord sat on His vehicle 'Garuda'
and rushed from Vaikundam to remove the distress of
elephant. O! the savior of devotees now
plays the frightening game! He frightens!
(10)
vallALilangai malangach charandhurandha
viLLALanai vittuchchiththan viriththa
soLLArndhavappoochchip pAda livaipaththum
vaLLArpOy vaikundham manniyirupparE
Purport
As Rama incarnate, He wielded the bow, rained arrows
and destroyed Lanka, which was filled with valiant soldiers.
The same lord now incarnated as Krishna and played the
frightening game as expounded by Vishnu chitthan
(periAzhwAr) in the above pAsurams. Those who
are able to learn and recite these ten pAsurams will
finally reach Vaikundam and reside there permanently.
சாராம்சம்
குழந்தைகள் ஒளித்து நின்று திடீரென்று
தோன்றி மகிழ்விப்பதும், முகத் தோற்றத்தை
முடியால் மறைத்தும், கண் இமைகளை
மடித்தும் மற்றும் பல விதமான பயமுறுத்தும்
சேஷ்டிதங்களை விளையாட்டாக செய்வதை
'அப்பூச்சி காட்டுவது' எனக் கூறுவார்கள்.
கண்ணனும் இப்படி செய்ததை
ஆழ்வார் அனுபவித்துப் பாடுகிறார்.
(1)
மெச்சூது சங்கமிடத்தான் நல்வேயூதி
பொய்ச்சூதில் தோற்ற
பொறையுடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாதன்று பாரதம் கைசெய்த
அத்தூதனப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்.
பாசுர அனுபவம்
அனைவராலும் போற்றும்படி ஊதும் பாஞ்ச
ஜந்யத்தை இடக்கையில் பிடித்தவனும், நல்ல
மூங்கிலால் செய்யப்பட்ட குழலை ஊதியும்,
முன்பொரு சமயம், பொய்ச் சூதில்
பாண்டவர்கள் சொத்துக்களை இழந்து,
பத்து ஊர்களை மட்டுமே துர்யோதனாதிகளிடம்
கேட்டும் பெற முடியாமல் துன்பப்பட்ட போது,
பாண்டவர்களுக்குத் துணையாய் நின்று
பாரதப் போர் செய்த அப்பாண்டவத்
தூதனான கண்ணன், ஆச்சர்யமாக
பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(2)
மலை புரை தோள் மன்னவரும்
மாரதரும் மற்றும்
பலர் குலைய நூற்று வரும் பட்டழிய பார்த்தன்
சிலை வளையத் திண்தேர் மேல்
முன்னின்ற செங்கண்
அலவலைவந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்.
பாசுர அனுபவம்
மலைக்கு சமமான புஜ பலத்தையுடைய
மஹாரதர் என்ற அரசனையும் மற்றும் பல
அரசர்களைக் கொன்றும், துர்யோதனாதிகள்
நூறு போரையும் உரு தெரியாமல் அழித்தும்,
அர்ஜுனனுடைய காண்டீவமென்னும் வில்
வளைய அவனுடைய வலிமையான
தேரில் முன்புறம் தேரோட்டியாக நின்றும்
அர்ஜுனனைப் புகழ்பவனான சிவந்த
கண்களையுடைய கண்ணன், ஆச்சர்யமாக
பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(3)
காயுநீர்புக்குக் கடம்பேறி காளியன்
தீய பணத்தில் சிலம் பார்க்கப் பாய்ந்தாடி
வேயின் குழலூதி வித்தகனாய் நின்ற
ஆயன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
அன்று கொதிக்கும் மடுவின் நீரில் புகுந்து
கடம்ப மரத்தின் மேலேறி, காளியன் என்ற
கொடிய பாம்பின் படமெடுத்த தலை மீது
குதித்து தன் திருவடியில் அணிந்திருந்த
சலங்கைகள் ஓசை எழுப்பும் படி நடனமாடி,
குழலிசைத்து அதிசயமாய் நின்றவன், இன்று
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(4)
இருட்டில் பிறந்து போய் ஏழை வல்லாயர்
மருட்டைத் தவிர்ப்பித்து வன்கஞ்சன்மாளப்
புரட்டி அந்நாளெங்கள் பூம்பட்டுக் கொண்ட
அரட்டன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
இருள் சூழ்ந்த வேளையில் தேவகியின் வயிற்றில்
திருவவதரித்து, இரவோடிரவாக ஆயர்பாடிக்குச்
சென்று, அங்குள்ள ஆயர்களின் பயத்தைப்
போக்கி, கொடியவனான கஞ்சனை அடித்துக்
கொன்று, அன்றொருநாள் யமுனையில்
நீராடும்போது எங்களுடைய அழகிய பட்டு
சேலைகளை அபகரித்த குறும்பனான கண்ணன்,
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(5)
சேப்பூண்ட சாடு சிதறி திருடி நெய்க்
காப்பூண்டு நந்தன் மனை விகடை தாம் பால்
சோப்பூண்டு துள்ளித் துடிக்கத் துடிக்க
அன்றாப்பூண்டானப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
மிக வேகமாக சகட உருவில் வந்த அசுரனை
தன் சிறிய திருவடிகளைக் கொண்டு உதைத்து
சிதறும்படி செய்தவனும், நெய்யைத்
திருடியதற்காக இடையர்களிடம் பிடிபட்டு,
நந்த கோபனின் மனைவி யசோதையிடம்
தயிர் கடையும் மத்தினால் உதை வாங்கி
வலியால் துடித்தவனும், ஒருசமயம் உரலில்
கட்டுண்டவனாயும் திகழ்ந்த கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(6)
செப்பிள மென்முலைத் தேவகி நங்கைக்கு
சொப்படத் தோன்றித்
தொறுப்பாடியோம் வைத்த
துப்பமும் பாலும் தயிரும் விழுங்கிய
அப்பன்வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
செம்பு போன்றதும், இளமையும் மிருதுவும்
நிறைந்த ஸ்தனங்களை உடைய பெண்ணிற்
சிறந்த தேவகிக்குப் பிறந்து, ஆயர்பாடிகளான
எங்களுடைய நெய்யையும், பாலையும்,
தயிரையும் வயிறாரப் புசித்த ஸ்வாமி
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(7)
தத்துக் கொண்டாள் கொலோ? தானே
பெற்றாள் கொலோ?
சித்த மனையாள் அசோதையிளஞ்சிங்கம்
கொத்தார் கருங்குழல் கோபால கோளரி
அத்தன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
தத்து புத்திரனாக கண்ணனை எடுத்து
வளர்த்தாளோ? அல்லது, தானே தன்
வயிற்றில் பெற்றெடுத்தாளோ? என்று
பலரும் வியக்கும் படியாகவும், தன்
திருவுள்ளத்தை அநுசரித்தே நடந்தவனும்,
யசோதைக்கு சிங்கக்குட்டி போன்றவனும்,
பூக்கொத்துக்களை சூடிய கரிய கூந்தலை
உடையவனும், இடையர்களை அடக்கி ஆளும்
சிங்கம் போன்றவனும், ஸ்வாமியுமான கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(8)
கொங்கைவன் கூனி சொற்
கொண்டு குவலயத்
துங்கக் கரியும் பரியுமிராச்சியமும்
எங்கும் பரதற்கருளி வன்கானடை
அங்கண்ணனப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
முதுகில் முலை முளைத்தாற்போலிருந்த
கூனியின் (மந்தரை) சொல்லிற்கு இணங்க
தனது இருப்பிலிருந்த சிறந்த யானைகள்,
குதிரைகள் மற்றும் ராஜ்யத்தை பரதனுக்கு
தந்தருளி கொடிய காட்டிற்கு சென்ற
அழகிய கண்களைக் கொண்டவன்*
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(*இராமனும், கண்ணனும் வேறல்ல
என்று காட்டும் பாசுரம் இது)
(9)
பதக முதலை வாய்ப் பட்டகளிறு
கதறிக்கைகூப்பி என்கண்ணா!
கண்ணா! வென்ன
உதவப் புள்ளூர்ந்து அங்குறுதுயர் தீர்த்த
அதகன்வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
கொடிய முதலையின் வாயில் அகப்பட்ட
யானை (கஜேந்திராழ்வான்), தான்
பகவானுக்காக பறித்து வைத்திருக்கும் பூவை
அவனுக்கு சமர்பிக்கமுடியாமல் போகப்
போகிறதே என்று தவித்து "என் கண்ணா!
கண்ணா!" என்று தும்பிக்கையை தூக்கியவாறே
கதற, உடனே தன்னுடைய வாகனமான கருடன்
மேலமர்ந்து விரைந்து வந்து யானையின்
துயரத்தைப் போக்கின பக்த ரக்ஷகனான கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(10)
வல்லாளிலங்கை மலங்கச் சரந்துரந்த
வில்லாளனை விட்டுசித்தன் விரித்த
சொல்லார்ந்த வப்பூச்சிபாட லிவைபத்தும்
வல்லார் போய் வைகுந்தம் மன்னியிருப்பரே
பாசுர அனுபவம்
முன்பு இராமனாய் அவதரித்து, வில்லேந்தி,
வீரர்கள் நிரம்பிய இலங்கையை தன்னுடைய
அம்புச் சரங்களால் வீழ்த்தியவன் இன்று
கண்ணனாய் பிறந்து அப்பூச்சி காட்டி
(பயமுறுத்தி) விளையாடியதைக்
கொண்டாடி பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த
இப்பத்துப் பாசுரங்களைகற்பவர்கள், இறுதியில்
வைகுந்தம் போய் அங்கு நித்யவாசம் செய்வர்!
Summary
As part of their play, children usually
come running and embrace us from behind.
Yasoda narrates the blissful experience
wherein Krishna embraces her from behind.
PeriAzhwAr replays this wonderful
experience in his mind's eye and makes us too
enjoy the same through these pAsurams!
(1)
vattunaduvE vaLargindra mAnikka
mottu nunaiyil muLaikkindra muththEpOl
chottuch chottennath thuLikkath thuLikka yen
kuttan vandhennaip puRam pulguvAn
govindhanennaip puRam pulguvAn
Purport
The piss that is dripping slowly from little
Krishna's penis resembled drops of pearl
appearing on the edge of a jewel bud! With
the divine droplets thus dripping,
He would come and embrace me from behind,
Govindan would embrace me from behind !
(2)
kiNkiNikkattik kiRikatti kaiyinil
kangaNamittuk kazhuththil thodar katti
thangaNaththAlE sadhirA nadandhu vandhu
yen kaNNanennaip puRam pulguvAn
yembirAn nennaip puRam pulguvAn
Purport
With the ankle bells making sweet sounds,
with the lovely coral pendants tied to His
hands, with the bracelets adorning His
majestic shoulders, with a grand chain around
His neck and with similar other exquisite
outfits, Krishna would come and embrace
me from behind. My lord would
embrace me from behind!
(3)
kaththak kadhithuk kidandha perunj chelvam
oththup porundhik kondu uNNaadhu maNNaaLvAn
koththuth thalaivan kudi kedath thOndriya
aththan vandhennaip puRam pulguvAn
AyargalE Ren puRam pulguvAn
Purport
Despite being wealthy, Duryodana was too greedy
not to share his wealth, including the territories,
even with His blood relatives, instead waged war
with them. Krishna, who took avatar to destroy
such evil men, would come and embrace me from
behind,head of cowherd clan would
embrace me from behind!
(4)
nAndhaga mEndhiya nambi charaNendru
thAzhndha dhananj chayaRkAgi dharaNiyil
vEndhargaLutka visayan maNith thindEr
oorndhavanennaip puRam pulguvAn
umbarkOnnennaip puRam pulguvAn
Purport
The moment Arjuna prayed to Krishna "Lord!
who holds the sword named Nandagam, I have
surrendered to Your lotus feet. You have to
protect me", He acted for the sake of
Dhananjaya* causing fear in the minds of evil
kings. Krishna, who drove Arjuna's
chariot would come and embrace me from behind,
the king among gods would embrace me from behind!
(5)
veNgalap paththiram katti viLaiyAdi
kaNpala seidha karundhazhaik kAvin keezh
paNpala pAdip pallAndisaippa paNdu
maNpala koNdAn puRam pulguvAn
vAmananennaip puRam pulguvAn
Purport
Attired in bronze and playing, Krishna, standing
under a peacock feathered roof, once sought
land from king Mahabali. With great seers
singing His glory as He started possessing
all the worlds, Krishna would come
and embrace me from behind, Vamana
would embrace me from behind!
(6)
chaththira mEndhith thaniyoru maaNiyaay
uththara vEdhiyil nindra voruvanai
kaththiriyar kaaNak kaaNi muRRung koNda
paththirA kAran puRam pulguvAn
pAraLandhAnen puRam pulguvAn
Purport
Holding an umbrella in His hand, as an
unparalleled dwarf Brahmachary, He sought
three feet of land from king Mahabali and
cleverly obtained all the worlds even as
Kshatriya kings were watching. Possessing
an auspicious body, Krishna would come
and embrace me from behind, one who measured
all the worlds as Trivikrama, would
embrace me from behind!
(7)
poththa vuralaik kavizhththu adhan mElERi
thithiththa pAlum thadAvinil veNNaiyum
meththath thiruvayiRara vizhungiya
aththan vandhennaip puRam pulguvAn
AzhiyAnennaip puRam pulguvAn
Purport
Standing over a defunct inverted mortar, Krishna
would gorge to His fill all the sweet milk and
butter stored in pots high above the ground.
He would come and embrace me from behind,
One who holds great discus in His hand,
would embrace me from behind!
(8)
mooththavaik kANa mudhumaNaR kundrERi
kooththu vandhAdik kuzhalaalisai pAdi
vAyththa maRaiyOr vaNanga imaiyavar
yEththa vandhennaip puRam pulguvAn
embirAnennaip puRam pulguvAn
Purport
Watched by the elders of the cowherd clan,
worshiped by the Maharishis and praised by
the Devas, He would play flute and dance
standing on an old sand mound. He would
then come and embrace me from behind,
my lord would embrace me from behind!
(9)
kaRpagak kAvu karudhiya kAdhalikku
ippozhudheeva nendru indhiran kAvinil
niRpana seidhu nilAththigazh muRRaththuL
uyththavanennaip puRam pulguvAn
umbarkOn nennaip puRam pulguvAn
Purport
Krishna, who once immediately obliged His lover
SatyabAmA's desire to have Karpaga* tree, from
lord Indira's garden, by bringing it and
planting in her moonlit courtyard, would
come and embrace me from behind, lord of
celestials would embrace me from behind!
(*Karpaga tree is a wish fulfilling
heavenly tree, which can grant
whatever one desires).
(10)
AychchiyandrAzhip pirAn puRam pulgiya
vEyth thadan thOLi sol vittu chiththan magizhndhu
eeththa thamizhivai eeraindhum vallavar
vAyththa nanmakkaLaip peRRu magizhvarE
Purport
In the above ten tamizh pAsurams, PeriAzhwAr
recounts the enthralling acts of Krishna
embracing beautiful Yasoda from behind.
Those who recite them with fervor
will beget good children.
சாராம்சம்
குழந்தைகள் விளையாட்டாக ஒருவரின் பின்புறம்
வந்து முதுகை கட்டிப் பிடித்துக்கொள்ளும்.
எம்பெருமான் கண்ணனும் யசோதையின்
பின்னால் வந்து கட்டிக்கொள்வதை தனது
மனக்கண்ணால் கண்டு களித்த
ஆழ்வார், இந்த ஆனந்த அனுபவத்தை, அவன்
அழகையும் பராகிரமத்தையும் சேர்த்துக்
கலந்து, நம்முடன் பகிர்ந்துகொள்கிறார்!
(1)
வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க
மொட்டு நுனையில் முளைக்கின்ற முத்தேபோல்
சொட்டு சொட்டென்னெத் துளிக்கத் துளிக்க என்
குட்டன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
கோவிந்தனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
ஒரு மாணிக்க மொட்டின் நுனியில் முத்துக்கள்
முளைப்பதுபோல் குழந்தையான கண்ணனின்
குறியிலிருந்து சொட்டு சொட்டாக சிறுநீர்
துளிர்க்கிறது! இந்த நிலையிலேயே கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்
கொள்வான்! கோவிந்தன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(2)
கிண்கிணிக் கட்டி கிறிகட்டி கையினில்
கங்கணமிட்டுக் கழுத்தில் தொடர்கட்டி
தன்கணத்தாலே சதிரா நடந்து வந்து
என் கண்ணனென்னைப் புறம்புல்குவான்
எம்பிரானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
கால்களில் கட்டிய கிண்கிணி என்று ஓசை
எழுப்பும் சதங்கைகளோடும், கைகளில் கட்டிய
சிறு பவள வடத்தோடும், திருத்தோள்களில்
அணிந்த தோள்வளைகளோடும், கழுத்தில் சாத்திய
சங்கிலியோடும் மற்றும் பலவித
திருவாபரணங்களைச் சூட்டியவாறே கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
என் தலைவன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக் கொள்வான் !
(3)
கத்தக் கதித்துக் கிடந்த பெருஞ்செல்வம்
ஒத்துப் பொருந்திக் கொண்டு
உண்ணாது மண்ணாள்வான்
கொத்துத் தலைவன் குடிகெடத் தோன்றிய
அத்தன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
ஆயர்களேறென் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
மிகுந்த செல்வமுடையவனாக இருந்தும்,
தன் பந்துக்களுடன் கூடி அச் செல்வத்தைப்
பகிர்ந்துகொள்ளாமல், பூமி உள்பட,
எல்லாவற்றையும் தானே ஆள நினைத்த
துர்யோதனனை குடும்பத்தோடு அழிப்பதற்காக
திருவவதரித்த கண்ணன் என் பின்னால்
வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
இடையர்களின் தலைவன், என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(4)
நாந்தக மேந்திய நம்பி சரணென்று
தாழ்ந்ததனஞ்சயற்காகி தரணியில்
வேந்தர்களுட்க விசயன் மணித்திண்டேர்
ஊர்ந்தவனென்னைப் புறம்புல்குவான்
உம்பர்கோனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
அர்ஜுனன் கண்ணனை நோக்கி, "நந்தகம்
என்னும் வாளைக் கையிலேந்தியவனே!
உன்னை சரண் அடைகிறேன். நீ தான்
என்னை ரக்ஷிக்க வேணும்" என்று பிரார்த்தித்த
நிமித்தம், தனஞ்சயனுக்காக* இந்த பூமியில்
எதிர்த்துவந்த அரசர்களை நடுங்கும்படி செய்து,
அவனுடைய அழகிய தேரை ஒட்டிய கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
விண்ணோர் தலைவன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் ! (* அர்ஜுனனை
குறிக்கும் தனஞ்சயன் என்ற சொல்லுக்கு
வெற்றியைச் செல்வமாக கொண்டவன் என்று
பொருள் கொள்ளலாம்.)
(5)
வெண்கலப் பத்திரம் கட்டி விளையாடி
கண்பல செய்த கருந்தழைக் காவின் கீழ்
பண்பல பாடிப் பல்லாண்டிசைப்ப பண்டு
மண்பல கொண்டான் புறம்புல்குவான்
வாமனனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
வெண்கலத்தால் செய்த ஆடையைக் கட்டிக்
கொண்டும் , மயில் தோகை போன்றவற்றால்
செய்த பெரிய குடையின் கீழ் இருந்து
விளையாடியபடியும், மகாபலியிடம் மூவடி
மண்ணை பெற்று, பிறகு தேவர்கள் புகழ் பாட,
சகல உலகங்களையும் தன் வசமாக்கிக்
கொண்டவன், என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! வாமனன் என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(6)
சத்திர மேந்தித் தனியொரு மாணியாய்
உத்தரவேதியில் நின்ற வொருவனை
கத்திரியர் காணக் காணி முற்றுங்கொண்ட
பத்திராகாரன் புறம்புல்குவான்
பாரளந்தானென் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
குடையைப் பிடித்தவனாய், நிகரற்ற ஒரு
ப்ரஹ்மசாரியாய், மகாபலியிடம் மூவடி மண்ணை
யாசகமாகப் பெற்று, க்ஷத்ரியர்கள் பார்த்துக்
கொண்டிருக்கையில், உலகனைத்தையும்
தனதாக்கிக்கொண்ட சிறந்த லக்ஷணங்களைக்
கொண்ட வடிவுடையவன் என் பின்னால் வந்து
என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்! திரிவிக்ரமனாய்
பூமியை அளந்தவன், என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(7)
பொத்த வுரலைக் கவிழ்த்து அதன்மேலேறி
தித்தித்த பாலும் தடாவினில் வெண்ணையும்
மெத்தத் திருவயிறார விழுங்கிய
அத்தன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
ஆழியானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
ஓட்டையான உரலை தலை கீழாகப் போட்டு
அதன் மீதேறி, உயரே வைத்திருந்த
மிடாக்களிலிருந்து சுவையான பாலையும்,
வெண்ணையையும் எடுத்து வயிறு நிரம்ப
நன்றாக உண்ட என் தலைவன் கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
கைகளில் திருச்சக்கரமேந்தியவன்
என்னைப் பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(8)
மூத்தவை காண முதுமணற் குன்றேறி
கூத்து வந்தாடிக் குழலாலிசை பாடி
வாய்த்த மறையோர் வணங்க இமையவர்
ஏத்தவந்தென்னை புறம்புல்குவான்
எம்பிரானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
வயதில் முதிர்ந்த இடையர்கள் காணும்படியாகவும்,
ஒரு பழமையான மணற்குன்றின் மேலேறி ஆடிப்
பாடியும், வேணுகானம் இசைத்தும், பிரம்மரிஷிகள்
தன்னை வணங்க, தேவர்கள் துதிக்க, மிக்க
ஆனந்தமாய் என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! எம்பெருமான், என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(9)
கற்பகக் காவு கருதிய காதலிக்கு
இப்பொழுதீவனென்று இந்திரன் காவினில்
நிற்பன செய்து நிலாத்திகழ் முற்றத்துள்
உய்த்தவனென்னைப் புறம்புல்குவான்
உம்பர்கோனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
தன்னுடைய காதலி சத்யபாமாவின்
விருப்பத்திற்கு இணங்க இந்திரனுடைய
நந்தவனத்திலிருந்த கற்பகச் சோலையை,
"இதோ இப்பொழுதே கொண்டு வந்து
தருகிறேன் " என்று கூறி அவள் வீட்டு நிலா
காயும் முற்றத்தில் இருத்தி மலரச்செய்தவன்,
கண்ணன், என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! விண்ணோர்
தலைவன் என்னைப் பின்புறம் வந்து
கட்டிக்கொள்வான் !
(10)
ஆய்ச்சியன்றாழிப்பிரான் புறம்புல்கிய
வேய்த்தடன்தோளிசொல் விட்டுசித்தன் மகிழ்ந்து
ஈத்த தமிழிவை ஈரைந்தும்வல்லவர்
வாய்த்த நன் மக்களைப் பெற்று மகிழ்வரே
பாசுர அனுபவம்
மூங்கில் போன்ற அழகிய தோள்களையுடைய
யசோதை, சக்ராயுதபாணியான கண்ணன்
அன்று புறம் புல்கியதை (பின்புறம் வந்து
தன்னை கட்டிக்கொண்டு விளையாடியதை
பற்றிக் கூறியதை), பெரியாழ்வார் தாம்
அனுபவித்து உலகத்தாருக்காகத் தந்த இப்பத்து
தமிழ்ப் பாசுரங்களை ஓதவல்லவர்கள் நல்ல
மக்களைப் பெற்று மகிழ்ச்சி அடைவர்கள்.
Summary
achchOvachchO is a colloquial term in tamil used
in olden days to fondly address children to come
and give a hug. In the pAsurams that follow,
Yasoda is very excited about her little child Krishna,
who is naughty and playful. While she invites Krishna
to come and hug her, periAzhwAr reminisces His
pastimes and gives us a mixed divine experience!
(1)
ponniyal kiNkiNi chuttip puRangatti
thanniyalOsai chalan chalanendrida
minniyal mEgam viraindhedhir vandhaar pOl yennidaik kOttarA
achchOvachchO emberumAn! vArA achchOvachchO
Purport
Wearing golden anklets, waist band and forehead
pendant, which made musical sounds sweet to the ears,
like a dark cloud embedded with lightning comes rushing
in front, O Krishna, impelled by a desire to sit on
my waist, come and hug me O my lord! come, hug me
(2)
sengamalappoovil thEnuNNum vandE pOl
pangigaL vandhu un pavaLavaay moyppa
sangu vil vaaL thandu chakkara mEndhiya angaigaLaaLE vandh
achchOvachchO aaraththazhuvaa vandhachchOvachchO
Purport
Like a bumblebee drinking honey from the red lotus
flower, Your falling curly hair-locks caress, as it
were, your coral lips! With the Hands that hold
conch, bow, dagger, mace, discus come and hug me,
O Krishna! give me a tight hug.
(3)
panjchavar thoodhanaayp bhAradham kaiseidhu
nanjumizh nAgang kidandha naRpoygaipukku
anjap paNaththin mEl pAyndhittaruL seidha anjana vaNNanE
achchOvachchO AyarperumAnE! achchOvachchO
Purport
One who played the role of pAndavAs' messenger in
the great war of BhArath and then fought that war,
One who entered the deadly serpent Kaliya's den,
terrorized those around for a while, danced on it's
hood and then mercifully graced it, O Krishna!
the dark-hued, come, hug me, the lord of
cowherds! give me a hug.
(4)
nARiya sAndham namakkiRai nalgenna
thERiavaLum thiruvudambiRpoosa
ooRiya kooninai uLLEyodunga an RERavuruvinaay!
achchOvachchO, emberumAn! vArA achchOvachchO
Purport
Once when Krishna and Balaraman were on their way
to kill Kamsa, Krishna saw Kooni (lady with the
bent spine) taking perfumed sandal paste for Kamsa.
Krishna stopped her and sought sandal paste from her.
Kooni, without hesitation or fear, applied sandal paste
on Him. The moment she did this, His Grace descended
on her and she was made straight and beautiful at once!
Krishna! please come, hug me, O My Lord, come, hug me.
(5)
kazhal mannar soozhak kadhir pOl viLangi
yezhaluRRu meendE irundhunnai nOkkum
suzhalaip perithudaith dhuchchOdhananai azhala vizhiththaanE!
achchOvachchO aazhiyanganE! achchOvachchO
Purport
Duryodana, surrounded by renowned kings like the rays
of Sun, could not avoid standing up, albeit involuntarily,
when You marched into his court as a messenger of Pandavas.
Casting a deceitful look at You, Duryodana provoked You
into looking back at him in great anger. O Krishna, come
running and hug me. One who holds the great
discus in His hand, come, hug me.
(6)
pOrOkkap paNNi ipbhoomip poRai theerppaan
thErokka voorndhaay sezhundhAr visayaRkaay
kArokku mEnik karum perung kaNNanE! Arath thazhuvA vandhu
achchOvachchO AyargaL pOrERE achchOvachchO
Purport
One who fought many battles to lessen the burden of
worlds, One who was the charioteer to the best garlanded
Arjuna, O Krishna, with broad and beautiful eyes on Your
dark cloud like body, please come running to hug me,
the bull of cowherd clan, come, hug me.
(7)
mikka perum pugazh maavali vELviyil
thakkadhi thandrendru dhAnam vilakkiya
sukkiran kaNNaith thurumbaay kiLaRiya chakkarak kaiyanE!
achchOvachchO, sangamidaththAnE, achchOvachchO
Purport
Once during the great sacrifice performed by the
renowned asura king Mahabali, his AchArya (preceptor)
Sukkiran objected to the 3 feet measure of land being
offered to Vamana (Lord Narayana's avatar) because
the latter, though came with a tiny form initially,
grew in stature later as Trivikrama making it impossible
to measure the whole worlds. Sukkiran assuming a subtle
form blocked the hole of the vessel through which sacrificial
water was to be poured to signify the completion of offering.
Using pavitra (dharba-grass tied to the finger) the Lord
pierced the blocked hole, thus not only enabling the
completion of offering but poking the eyes of Sukkiran
for his mistake. O Krishna, who holds the great discus
in Your hand! come, hug me, O who holds the great
Conch in Your left hand, come, hug me.
(8)
yennidhu mAyam yennappan aRindhilan
munnaiya vaNNamE kondu aLavAyenna
mannu namusiyai vAniR suzhaRRiya minnu mudiyanE
achchOvachchO vEnkadavaaNanE ! achchOvachchO
Purport
Numusi, son of Mahabali king questioned the logic
of handing over 3 feet land to Vamana, now grown
big as Trivikrama, and prevented the offering being
made by stating that his father was not aware of
the magic performed by the Lord. Numusi wanted
the measures to be taken with the tiny form of
Lord as Vamana. Seeing this, Krishna hurled
Numusi into the air and removed the obstruction.
O Lord, adorning a crown with brightly
shining jewels, come, hug me,
One who resides in Thiruvenkadam, come, hug me.
(9)
kaNda kadalum malaiyumulagEzhum
muNdaththukkAtRaa mugilvaNNaa! O yendru
indaich chadai mudi EsanirakkoLLa maNdai niRaiththAnE!
achchOvachchO, mArvil maRuvanE, achchOvachchO
Purport
When the matted-hair Siva came lamenting that the
seven worlds below and above and all the oceans and
mountains seen in them put together could not fill
His skull bowl, You filled His skull bowl with the
blood from your chest! O Lord, come, hug me.
One who has Srivatsa symbol on Your chest, come, hug me.
(10)
thunniya pEriruL soozhndhu vagai mooda
manniya nAnmaRai muRRum maRaindhida
pinnil vulaginil pEriruL neenga an RannamadhanAnE!
achchOvachchO, arumaRai thandhAnE achchOvachchO
Purport
Once in the past, when an asura named Somukan snatched
the four Vedas from Brahma and disappeared into the
vast ocean resulting in the worlds surrounded by
darkness of ignorance, You manifested as a
Swan to get rid of darkness! O lord, come, hug me.
One who restored the Vedas, come, hug me.
(11)
nachchuvAr munniRkkum nArAyaNan thannai
achchO varugavendru Aychchiyuraiththana
machchaNi mAdap pudhuvaikkOn bhattan sol
nichchalum pAduvAr neeLvisumbALvarE
Purport
Narayana, who rushes to the aid of His devotees, is the
same Krishna who was fondly called by the word achchO by
the cowherd clan Yasoda with an insatiable desire to make
Him come running to hug her. The head of Villiputtur-of
many mansions, periAzhwAr, has narrated these
pAsurams, and those who always recite
these pAsurams shall rule the heavens!
சாராம்சம்
தன்னை ஓடி வந்து அணைத்துக் கொள்ளுமாறு,
கண்ணனை யசோதை 'அச்சோவச்சோ'
என்ற குறிப்புச் சொல்லால் முறையிடுவதாக
இப்பாசுரங்கள் அமைந்துள்ளன. இந்த
ஆச்சர்யமான பாசுரங்களை
நாமும் அனுபவிக்கலாமே !
(1)
பொன்னியல் கிண்கிணி சுட்டி புறங்கட்டி
தன்னியலோசை சலன்சல னென்றிட
மின்னியல் மேகம் விரைந்தெதிர் வந்தாற்போல்
என்னிடைக் கோட்டரா அச்சோவச்சோ
எம்பெருமான்! வாரா அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பொன்னால் செய்த சதங்கைகளை கால்
மற்றும் இடுப்பில் அணிந்தவாரும் நெற்றிச்
சுட்டியுடனும், இவைகள் எழுப்பும் இன்பகரமான
ஜல் ஜல் என்ற ஓசையுடன், மின்னலுடன் கூடிய
மேகம் விரைந்து எதிரில் வருவது போல்,
என்னுடைய இடுப்பில் அமர விரும்பி, ஓடி வந்து
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வேண்டும், எங்கள்
தலைவனே! அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(2)
செங்கமலப்பூவில் தேனுண்ணும் வண்டேபோல்
பங்கிகள் வந்து உன்பவளவாய் மொய்ப்ப
சங்கு வில்வாள் தண்டு சக்கரமேந்திய
அங்கைகளாலே வந்தச்சோ வச்சோ
ஆரத் தழுவா வந்தச்சோ வச்சோ
பாசுர அனுபவம்
செந்தாமரைப் பூவின் தேனை சுவைக்க கரு
வண்டுகள் பூவை மொய்ப்பதைப் போல்,
கண்ணனே! உன்னுடைய சுருண்ட கூந்தல்
உன் பவளம் போலுள்ள வாயில் விழுந்தவாரே,
சங்கு, வில், வாள், கதை, சக்கரம் ஏந்திய
அக்கைகளால் என்னை அணைக்க வா!
என்னை கட்டியணைக்க ஓடி வர வேண்டும்.
(3)
பஞ்சவர் தூதனாய்ப் பாரதம் கைசெய்து
நஞ்சுமிழ் நாகங் கிடந்த நற்பொய்கைபுக்கு
அஞ்சப் பணத்தின் மேல் பாய்ந்திட்டருள் செய்த
அஞ்சனவண்ணனே! அச்சோவச்சோ
ஆயர்பெருமானே ! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பஞ்ச பாண்டவர்களுக்காக துர்யோதனாதிகளிடம்
தூதனாய்ப் போனவனும், பேச்சு வார்த்தையில்
சமரசம் ஏற்படாததால் பாரத யுத்தத்தை
அணிவகுத்து செய்தவனும், விஷத்தைக் கக்கும்
காளியன் என்கிற ஸர்ப்பத்தை, ஆயர்கள்
பயப்படும்படி, மடுவிலே புகுந்து அதன்
தலையின் மேல் நடனமாடி அடக்கி, பின்பு தனது
கருணையால் அதற்கும் அருள் புரிந்த, மை
போன்ற நிறமுடையவனுமான கண்ணனே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்,
ஆயர்களின் தலைவனே, அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(4)
நாறிய சாந்தம் நமக்கிறை நல்கென்ன
தேறியவளும் திருவுடம்பிற்பூச
ஊறிய கூனினை உள்ளேயொடுங்க அன்
றேறவுருவினாய்! அச்சோவச்சோ
எம்பெருமான்! வாரா அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
ஒருசமயம் பலராமனுடன் நீ சென்று
கொண்டிருக்க, கூனியை சந்திக்க
நேரிடுகையில், நறு மணம் வீசும் சந்தனத்தை
அவள் கம்சனுக்காக எடுத்துச் செல்வதைப்
பார்த்து, எங்களுக்கு கொஞ்சம் கொடு என்று
அவளை நீ கேட்க, அவளும் கம்சனக்கு
அஞ்சாமல், அந்த நல்ல சந்தனத்தை எடுத்து
உன் திருமேனியில் பூச, உடனே அவளிடம்
கருணையுள்ளம் கொண்டவனாய் அவளது
கூனை, அவளுள்ளே அடங்குமாறு செய்து,
நிமிர்த்திட்டாய். எம்பெருமானே! என்னை
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(5)
கழல்மன்னர்சூழக் கதிர்போல் விளங்கி
எழலுற்று மீண்டே இருந்துன்னை நோக்கும்
சூழலைப் பெரிதுடைத் துச்சோதனனை
அழல விழித்தானே! அச்சோவச்சோ
ஆழியங்கையனே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
வெற்றிப் பதக்கங்களைச் சூடிய மன்னர்கள்,
சூரியக் கதிர்கள் போல் துர்யோதனனை
சூழ்ந்திருக்க, கண்ணனே! நீ பாண்டவ
தூதனாய் அவன் சபைக்குச் சென்றபோது,
உன்னுடைய அபரிமிதமான தேஜஸ்ஸால்,
தன்னை அறியாமல், மரியாதை நிமித்தம்
சற்றே எழுந்து நின்று மீண்டும் அகந்தையால்
அமர்ந்த துர்யோதனன் உன்னை சூழ்ச்சியுடன்
நோக்க, நீயும் அவனை கண்களில் அனல்
பொறி பறக்க கோபமாய் பார்த்தாய்!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள நீ ஓடி வர
வேண்டும், உன் அழகிய கையில்
சக்ராயுதம் ஏந்தியவனே! அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(6)
போரொக்கப்பண்ணி இப்பூமிப்பொறைதீர்ப்பான்
தேரொக்கவூர்ந்தாய் செழுந்தார் விசயற்காய்
காரொக்குமேனிக் கரும்பெருங் கண்ணனே!
ஆரத்தழுவாவந்து அச்சோவச்சோ
ஆயர்கள் போரேறே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
இந்த பூமியின் பாரத்தை தீர்ப்பதற்காக பல
யுத்தங்களைப் புரிந்தவனும், சிறந்த மாலைகளை
அணிந்தவனான அர்ஜுநனுக்காக
தேரோட்டியவனும், மேகம் போன்ற
திருமேனியில் விசாலமான கரிய
கண்களை உடையவனுமான கண்ணனே!
என்னை கட்டியணைக்க ஓடி வர
வேண்டும். ஆயர்களின் காளையே !
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(7)
மிக்கபெரும்புகழ் மாவலிவேள்வியில்
தக்கதிதன்றென்று தானம்விலக்கிய
சுக்கிரன் கண்ணைத் துரும்பாற்கிளறிய
சக்கரக்கையனே! அச்சோவச்சோ
சங்கமிடத்தானே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பெரும் புகழ் வாய்ந்த மஹாபலி சக்கிரவர்த்தி
செய்த யாகத்தில் அன்று வாமனனாய் நீ
சென்று மூவடி மண் கேட்க, அவனும்
தானமாகக் கொடுக்க முன்வந்து ஜலத்தை
தாரை வார்க்கும் சமயம், அவனுடைய
ஆசார்யன் சுக்கிரன் இந்த தானம் தகுந்ததல்ல
எனக்கருதி ஜலபாத்திரத்தின் துவாரத்தில்
சூட்சுமமாய் நுழைந்து அதை அடைத்துவிட,
நீயோ கையில் அணிந்திருந்த தர்ப்பையால்,
அடைப்பை எடுப்பது போல், சுக்கிரனுடைய
கண்ணை குத்திக் கெடுத்தாய்.
சக்கராயுதத்தை வலக்கையில் ஏந்தியவனே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள ஓடி வர வேண்டும்.
இடக்கையில் பாஞ்சஜன்யத்தை ஏந்தியவனே!
அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(8)
என்னிதுமாயம் யென்னப்பனறிந்திலன்
முன்னைய வண்ணமே கொண்டு அளவாயென்ன
மன்னு நமுசியை வானிற்சுழற்றிய
மின்னுமுடியனேஅச்சோவச்சோ
வேங்கடவாணனே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
எம்பெருமான் மஹாபலியிடன் பூமியை
யாசிக்கும் போது சிறிய உருவினனாய்
இருந்தவன், மூவடியை அளக்கும் போதோ
திரிவிக்ரமனாய் அளவிடமுடியாத
மிகப்பெரியவனாய் வளர்ந்தான். இது என்
தந்தை அறியாத மாயச் செயல்.
யாசித்தபோது இருந்த சிறிய உருவத்தைக்
கொண்டே அளக்கவேண்டும் என
மகாபலியின் மகன் நமுசி என்பவன் கண்ணனை
எதிர்த்து வற்புறுத்த, கண்ணன்
நமுசியை ஆகாசத்திலே சுழற்றி எறிந்தான்.
ஜ்வலிக்கும் கிரீடத்தை உடையோனே,
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
திருமலையில் வசிப்பவனே! அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(9)
கண்டகடலும் மலையுமுலகேழும்
முண்டத்துக்காற்றா முகில்வண்ணா! ஓ என்று
இண்டைச்சடைமுடி ஈசனிரக்கொள்ள
மண்டைநிறைத்தானே! அச்சோவச்சோ
மார்வில் மறுவனே அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
பதினான்கு உலகங்கள், கண்கண்ட
சமுத்திரங்கள் மற்றும் மலைகள்
அனைத்தையும் வைத்து நிரப்பியும்,
சடைமுடியான் சிவனிடமிருந்த
கபாலம் நிரம்பாததால், சிவன் மிக்க
வருத்தத்துடன் எம்பெருமானை
வேண்ட, எம்பெருமானும் தன் திருமார்பிலிருந்து
உண்டான ரத்தத்தால் கபாலத்தை நிறைத்தான்.
இப்படியாக சிவன் துயர் தீர்த்தவனே! என்னை
அணைத்துக் கொள்ள வர வேண்டும்.
திருமார்பில் ஸ்ரீவத்ஸமென்னும் மச்சத்தை
உடையவனே,அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்.
(10)
துன்னிய பேரிருள் சூழ்ந்துவகை மூட
மன்னிய நான்மறை முற்றும் மறைந்திட
பின்னில்வுலகினில் பேரிருள் நீங்க அன்
றன்னமதானானே!அச்சோவச்சோ
அருமறைதந்தானே! அச்சோவச்சோ
பாசுர அனுபவம்
முன்பொருசமயம் பிரம்மாவிடமிருந்து
வேதங்களனைத்தையும் சோமுகனென்னும்
அசுரன் அபகரித்து பெருங்கடலினுள் மறைய,
அதனால் உலகமுழுதும் அஞ்ஞானமாகிய
காரிருள் சூழ, பின்பு எம்பெருமான் ஹம்சமாய்
அவதரித்து அஞ்ஞானத்தை நீக்கினானே!
என்னை அணைத்துக்கொள்ள வர வேண்டும்,
வேதங்களை மீட்டுக் கொடுத்தவனே!அணைத்துக்
கொள்ள வர வேண்டும்.
(11)
நச்சுவார் முன்னிற்கும் நாராயணன் தன்னை
அச்சோ வருகவென்று ஆய்ச்சியுரைத்தன
மச்சணிமாடப் புதுவைக்கோன் பட்டன் சொல்
நிச்சலும் பாடுவார் நீள்விசும்பாள்வரே
பாசுர அனுபவம்
தன்னை துதிப்பவர் முன் வந்து நிற்கும்
தன்மையுள்ள நாராயணனாகிய கண்ணனை
இடையர் குல யசோதை அணைத்துக்கொள்ள
விரும்பி அழைத்ததை, மாளிகைகளால்
சூழப்பட்ட ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின் தலைவனான
பெரியாழ்வார் இப்பத்து பாசுரங்களால்
விவரித்துரைத்தார். எப்போதும் இப்பாசுரங்களைப்
பாடுபவர்கள் வான் புகழ் அடைவர்.