Summary
Playful Krishna forgets to have breast milk from
Yasoda. She fondly invites Krishna to come and
have milk. She recalls Krishna's valorous
deeds and His mischiefs.
(1)
aravaNaiyAy! AyarERE! amma muNNath thuyilezhAyE
iravu muuNNAdhuRangi neepOy indru muchchi konda dhAlO!
varavung kANen vayiRasaindhAy vanamulaigaL sOrndhu pAya
thiruvudaiya vAymaduththuth thiLaith thudhaiththup parugidAyE
Purport
You have serpent as Your bed and You are the
head of cowherd clan, Krishna, You have slept
overnight without consuming my breast milk. It's late
morning the next day, still your stomach is empty.
Krishna, wake up and suck milk from me by placing
Your beautiful mouth on my breasts
and kicking with Your tiny legs.
(2)
vaiththa neyyum kAyndha pAlum vadithayirum naRuveNNaiyum
iththanaiyum peRRaRiyEn embirAn! nee piRandha pinnai
eththanaiyum seyyap peRRAy Edhum seyyEn kadham padAdhE
muththanaiya muRuvalseidhu mookkuRinji mulaiyuNAyE.
Purport
After Your birth all the stocks of milk, curd,
butter and ghee disappeared. I fail to recollect seeing
these things, since You started consuming them
as quickly as these were produced! I will not scold
You. You can do whatever You wish. Come smiling
and suck milk from my breasts to the full.
(3)
thantham makkaLazhudhu sendrAl thAymArAvAr tharikka gillAr
vandhu ninmEl poosal seyya vAzhavalla vAsudhEvA!
undhai yArun thiRaththarallar unnai nAnondrurappa mAttEn
nandhagOpanaNi siRuvA! nAn surandha mulaiyuNAyE.
Purport
Krishna, You would beat up Your playmates,
make them cry and enjoy watching them cry.
The mothers of the affected boys would angrily
come to me and report about Your wrong doings.
Helpless I am, I can only say that neither your
father disciplines You nor do I get angry at You!
I plead You to come and suck milk from my breasts.
(4)
kanjan thannAl puNarkkap patta kaLLach chagadu kalakkazhiya
panjiyanna melladiyAl pAyndha pOdhu nondhidumendru
anjinEn kAN amarar kOvE! Ayarkoottath thaLavandRAlO
kanjanaiyun vanjanaiyAl valaip paduththAy! mulaiyuNAyE.
Purport
Instigated by kamsa, when the wheeled demon
(ChakatAsurA) came rushing to kill You, You-
the God of Gods- employed Your tender legs to decimate
the demon. The whole cowherd clan was concerned to
know if any harm had been done to Your legs because of
kicking the demon. I was deeply worried too, but
You tactfully went on to kill kamsa. I now
plead You to come and suck milk from my breasts.
(5)
theeya pundhik kanjanmEl sinamudhaiyan sOrvu pArththu
mAyan thannAl valaip padukkil vAzhagillEn vAsudhEvA!
thAyar vAychchol karumang kaNdAy chARRich chonnEn pOgavEndA
AyarpAdikkaNi viLakkE! amarndhu vandhen mulaiyuNAyE
Purport
I caution You, Krishna, the evil minded kamsa
is lurking around to catch You any moment. I
advise You not to venture out alone. If kamsa
were to catch You then I may not live anymore.
I plead You, the beacon light of Gokulam,
to come and suck milk from my breasts.
(6)
minnanaiya nuNNidhaiyAr virikuzhalmEl nuzhaindha vandu
innisaikkum villipuththoor inidhamarndhAy! unnaik kaNdAr
yenna nOnbu nORRAL kolO ivanaip peRRa vayiRudhaiyAL!
yennum vArththai yeydhuviththa irudeekEsA! mulaiyuNAyE
Purport
Having waist resembling a streak of lightning, with
bees hovering over their flower bedecked hairs looking
for honey, the women of Srivilliputhur, on seeing
You would exclaim in wonder, O! what penance did
I perform to beget You? I am grateful to
You for making me praiseworthy. I now plead
You to come and suck milk from my breasts.
(7)
pendirvAzhvAr ninnoppAraip peRudhu mennumAsaiyAlE
kaNdavargaL pOkkozhindhAr kaNNiNaiyAl kalakka nOkki
vaNdulAm poonguzhalinAr unvAyamudham uNNa vEndi
koNdu pOvAn vandhu nindrAr gOvindhA! nee mulaiyuNAyE
Purport
Seeing You, some women yearning to beget a child like
You, would endlessly stand near You and watch over You.
Some other women, with their flower bedecked hairs swarmed
by bees in search of honey,would wait for an opportunity to
take You away with them to taste the nectar flowing
from Your sweet mouth. I plead O! Govinda,
come and suck milk from my breasts.
(8)
irumalai pOledhirndha mallar iruvaranga meriseydhAy un
thirumalindhu thigazhumArvu thEkka vandhennalkulERi
orumulaiyai vAymaduththu orumulaiyai nerudik koNdu
irumulaiyum muRaimuRaiyA yEngiyEngi yirundhuNAyE
Purport
Chanura and mushtika, the demons resembling two mountains
were burnt to death by the sheer terror created by You,
O! Krishna, please come, sit on my lap and suck milk to
your heart's fill from one of my breast while
your hand fondle the other breast! Now,
change positions and suck milk from my breasts!
(9)
angamalap pOdhagaththil aNikoLmuththam sindhinARpOl
sengamala mugam viyarppath theemai seidhim muRRaththoodE
angamellAm puzhudhiyAga aLaiya vEndA amma! vimma
angamarark amudhaLiththa amararkOvE! mulaiyuNAyE
Purport
Once upon a time, You, the overlord fed the
devas with the nectar to their stomach full!
Now, due to constant play, the perspiration
on Your lotus face resembles water droplets
on a lotus flower! I plead You, O! Krishna,
without dirtying your body, come and
suck milk from my breasts!
(10)
OdavOdak kiNkiNigaL olikku mOsaippANiyAlE
pAdip pAdivarugindRAyaip paRpanAban endrirundhEn
AdiyAdi yasaindha saindhittu adhanukkERRa kooththaiyAdi
OdiyOdip pOyvidAdhE uththamA! nee mulaiyuNAyE
Purport
As You ran, the ankle bells made musical sounds and
as You walked swaying to the left and right, to the
matching sounds of Your lotus feet, it looked like a
perfect dance performance! For a moment, I
thought that the lord Padmanabha Himself is coming
before me! O! lord, do not run away from me;
Please come and suck milk from my breasts!
(11)
vAraNindha kongaiyAychchi mAdhavAvuNNendra mARRam
neeraNindha kuvaLai Vasam nigazha nARum villipuththoor
pAraNindha tholpugazhAn pattarbirAn pAdal vallAr
seeraNindha sengaN mAlmEl sendra sindhai peRuvar thAmE.
Purport
O! Maadhavaa, 'please come and suck milk from my breasts'
were the words with which Yasoda invited Krishna and the
related events were narrated by the renowned periAzhwAr
of Srivilliputhur, a beautiful place surrounded by fragrant
water bodies. Those who are able to recite these pAsurams
with faith will be endowed with a mind devoted to the red
eyed Lord Narayana, who always shines with auspicious qualities!
சாராம்சம்
கண்ணன் விளையாட்டிலும், சேஷ்டிதங்களிலும்
ஈடுபட்டிருந்ததால், முலைப்பால் உண்ணுவதையும்
மறந்தாவனாக இருக்க, அவன் அப்படி இருப்பதைப்
பொருக்காமல், யசோதை மிக்க தாய்ப்பாசத்துடன்
கண்ணனை தன்னுடைய முலைப் பாலை
வந்து அருந்துமாரு அழைக்கிறாள். கண்ணனின்
லீலைகளையையும், வீர சாகசங்களையையும்
நினைவு கூருகிறாள்.
(1)
அரவணையாய்! ஆயரேறே! அம்மமுண்ணத்
துயிலெழாயே இரவு முண்ணாதுறங்கி நீ போய்
இன்று முச்சி கொண்ட தாலோ! வருவுங் காணேன்
வயிறசைந்தாய் வன முலைகள் சோர்ந்து பாய
திருவுடைய வாய்மடுத்துத்
திளைத்துதைத்துப் பருகிடாயே
பாசுர அனுபவம்
பாம்பைப் படுக்கையாகக் கொண்டவனும்,
இடையர்களுக்குத் தலைவனுமான நீ இரவு
முழுவதும் முலைப்பால் அருந்தாமல் உறங்கி
விட்டாய். பகலாகியும் பாலுண்ண வரவில்லை.
கண்ணா! விழித்துக் கொள் !நீயே எழுந்து வந்து,
பால் நிரம்பிய என்னுடைய முலைகளில் உன்
அழகிய திருவாயைப் பொருத்தி, கால்களை
உதைத்தவாறே பாலை நன்றாகப் பருக வேண்டும்.
(2)
வைத்த நெய்யும் காய்ந்த பாலும் வடிதயிரும்
நறுவெண்ணையும்
இத்தனையும் பெற்றறியேன் எம்பிரான்!
நீ பிறந்த பின்னை
எத்தனையும் செய்யப் பெற்றாய் ஏதும்
செய்யேன் கதம் படாதே
முத்தனைய முறுவல் செய்து
மூக்குறிஞ்சி முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
எம்பெருமானே! நீ அவதரித்த பின், சேமித்து
வைத்திருந்த நல்ல காய்ச்சின பால், கட்டி தயிர்,
நறுமணமுள்ள வெண்ணை, உருக்கின நெய்
இவற்றையெல்லாம் நீ ஒன்று விடாமல் திருடி
உண்டு விடுவதால், நான் இவற்றைக் கண்டதில்லை.
கண்ணா! நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து
கொள்! உன்னை கோபிக்கமாட்டேன்! மோகனப்
புன்னைகையுடன், மூக்கை உறிஞ்சியவாறே
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக!
(3)
தந்தம் மக்களழுது சென்றால்
தாய்மாராவார் தரிக்ககில்லார்
வந்து நின்மேல் பூசல் செய்ய வாழ
வல்ல வாசுதேவா!
உந்தை யாருன் திறத்தரல்லர் உன்னை
நானொன்றுரப்ப மாட்டேன்
நந்தகோபனணி சிறுவா!
நான்சுரந்தமுலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
உன்னுடன் விளையாடும் பிள்ளைகளை
நீ அடித்து அழவிட்டு அதைக்கண்டு நீ
மகிழ்ந்திருக்கையில், அப்பிள்ளைகளின்
தாய்மார்கள் அழுகின்ற தங்கள் பிள்ளைகளோடு
வந்து என்னிடம் புகார் செய்ய, உன்னுடைய
குரும்பை கண்டிக்க இயலாதவளாகினேன்.
கண்ணா! உன் தகப்பனாரும் உன்னை
கவனிப்பாரில்லை! நானும் உன்னை
கோபிப்பதில்லை! இதெல்லாம் ஒருபுறமிருக்க,
நந்தகோபரின் அழகிய சிறு பிள்ளையான நீ,
என் பால்-சுரக்கும் முலையை உண்பாயாக!
(4)
கஞ்சன் தன்னால் புணர்க்கப்பட்ட
கள்ளச்சகடு கலக்கழிய
பஞ்சியன்ன மெல்லடியால்
பாய்ந்தபோது நொந்திடுமென்று
அஞ்சினேன்காண் அமரர்கோவே!
ஆயர்கூட்டத்தளவன்றாலோ
கஞ்சனையுன் வஞ்சனையால் வலைப்
படுத்தாய்! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
தேவர்களின் தலைவனே! கம்சனால் ஏவப்பட்ட
சகடத்தை*உன்னுடைய பிஞ்சு கால்களால்
உதைத்து உரு குலையச் செய்தபோது, உன்
மிருதுவான கால்களுக்கு வலி ஏற்பட்டிருக்குமோ
என ஆயர்கூட்டமே அஞ்சியது, அதைக்காட்டிலும்
பெரிய அளவில் அஞ்சியவளாக நான் இருந்தபோது,
நய வஞ்சகனான கம்சனையும் சூழ்ச்சியால்
கொன்ற கண்ணா! என் முலையின்
பாலை உண்பாயாக.( *சக்கர வடிவில்
வந்த அசுரன் சகடாசுரன்).
(5)
தீயபுந்திக் கஞ்சன்மேல் சினமுடையன்
சோர்வு பார்த்து
மாயந்தன்னால் வலைப் படுக்கில்
வாழகில்லேன் வாசுதேவா!
தாயர் வாய்ச்சொல் கருமங் கண்டாய்
சாற்றிச்சொன்னேன் போகவேண்டா
ஆயர்பாடிக்கணிவிளக்கே!
அமர்ந்துவந்தென் முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
கெட்ட புத்தி கொண்ட கம்சன் உன் மேல்
கோபமாய் இருக்கிறான். நீ தனியாயிருக்கும்
சமயம் பார்த்து அவன் உன்னை வஞ்சனையால்
பிடித்து விட்டால், நான் பிழைத்திருக்க
சக்தியற்றவளாகிவிடுவேன். தாய் பேச்சைத்
தட்டாதவனாய், நீ கண்டிப்பாக வெளியே எங்கும்
போகவேண்டாம், ஆயர்பாடியின் நந்தா
விளக்கே! என் அருகில் வந்தமர்ந்து
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(6)
மின்னனைய நுண்ணிடையார்
விரிகுழல்மேல் நுழைந்தவண்டு
இன்னிசைக்கும் வில்லிபுத்தூர்
இனிதமர்ந்தாய்! உன்னைக் கண்டார்
என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ
இவனைப் பெற்ற வயிறுடையாள்!
என்னும் வார்த்தையெய்துவித்த
இருடீகேசா! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
மின்னல் கொடி போன்ற இடையையுடைய
பெண்களின் விரிந்து பரந்த கூந்தலின் மேல்
தேனை குடிக்க நுழைந்த வண்டுகள்
இன்னிசை பாடி நிற்க, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில்
அழகாகத் தோன்றியவனே! உன்னைப்
பார்த்தவர்கள் இவனைப் பெற்றெடுத்தவள்
என்ன தவம் செய்தாளோ! என்று சொல்லும்
புகழ்ச் சொல்லுக்கு உரியவளாக என்னை
ஆக்கின ஹ்ருஷீகேசனே! என்
முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(7)
பெண்டிர் வாழ்வார் நின்னொப்பாரைப்
பெறுது மென்னுமாசையாலே
கண்டவர்கள் போக்கொழிந்தார்
கண்ணிணையால் கலக்க நோக்கி
வண்டுலாம் பூங்குழலினார்
உன்வாயமுத முண்ணவேண்டி
கொண்டு போவான் வந்துநின்றார்
கோவிந்தா! நீ முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
உன்னைப் பார்த்த பெண்கள் உன்னைப்
போல பிள்ளையைப் பெற்றெடுக்க வேண்டும்
என்ற பேராவலினாலே உன் திருமேனியைத்
தங்கள் கண்களினால் கண்டு களித்தவாறே
உன்னை விட்டு நீங்காமல் இருந்தார்கள்.
வண்டுகள் மொய்க்கும் புஷ்பங்களை அணிந்த
கூந்தலையுடைய பெண்கள் உன் பவள
வாயில் சுரக்கும் அம்ருதத்தைப் பருக விரும்பி
உன்னை எடுத்துக் கொண்டு போக
வந்து நிற்கிறார்கள். கோவிந்தா! என்
முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(8)
இருமலை போலெதிர்ந்தமல்லர் இருவரங்க
மெரிசெய்தாய் உன்
திருமலிந்து திகழுமார்வு தேக்க
வந்தென்னல் குலேறி
ஒருமுலையை வாய்மடுத்து ஒருமுலையை
நெருடிக் கொண்டு
இருமுலையும் முறைமுறையா
ஏங்கியேங்கியிருந்துணாயே
பாசுர அனுபவம்
சாணூர முஷ்டிகரென்னும் மலைகளைப்போன்ற
இரண்டு மல் யுத்த வீரர்களை அஞ்சி நடுங்கி
எரிந்துபோகும்படி செய்தவனே! நீ வந்து என்
மடியிலமர்ந்து, உன் திருமார்பு நிரம்பும்
படியாக என் ஒரு முலையை வாயில் வைத்தும்,
மற்றொரு முலையை கையினால் நெருடிக்
கொண்டும், இப்படியாக மாறி மாறி
மூச்சுத்திணற என் இரண்டு
முலைகளிருந்தும் பாலை உண்பாயாக.
(9)
அங்கமலப் போதகத்தில் அணிகொள்
முத்தம் சிந்தினாற்போல்
செங்கமல முகம் வியர்ப்பத் தீமை
செய்திம் முற்றத்தூடே
அங்கமெல்லாம் புழுதியாக அளைய
வேண்டா அம்ம! விம்ம
அங்கமரர்க்கமுதளித்த
அமரர்கோவே! முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
ஒருசமயம், தேவர்கள் வயிறு நிரம்ப
அவர்களுக்கு அமுதத்தை அளித்த
தேவாதி ராஜனே, தலைவனே! தாமரைப்
பூவில் நீர்த்துளி முத்துக்கள் சிந்தியிருப்பது
போல், உன் செந்தாமரையையொத்த அழகான
முகத்தில் வியர்வைத் துளிகள் படர்ந்திருக்க,
உடம்பையெல்லாம் புழுதியாக்கிகொள்ளாமல்
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(10)
ஓடவோடக்கிண்கிணிகள் ஒலிக்கு
மோசைப் பாணியாலே
பாடிப் பாடி வருகின்றாயைப் பற்பநாப
னென்றிருந்தேன்
ஆடியாடியசைந்தசைந்திட்டு அதனுக்
கேற்ற கூத்தையாடி
ஓடியோடிப் போய்விடாதே உத்தமா!
நீ முலையுணாயே.
பாசுர அனுபவம்
ஓட ஓட நீ அணிந்திருக்கும் பாதச் சதங்கைகளின்
ஒலியே பாட்டாக ஒலிக்க, அதற்க்கு தகுந்தாற்ப்
போல் நீ ஆடி ஆடி அசைந்து நாட்டியமாடுவதைப்
போல் நடந்தது பத்மநாபனே* நடந்து வருவதைப்
போல் எண்ணியிருந்தேன்! என்னை விட்டு வெகு
தூரம் ஓடிச்சென்று விடாதே! கண்ணா!
என் முலையின் பாலை உண்பாயாக.
(*பத்ம கமலத்தை நாபியிலுடையவன்)
(11)
வாரணிந்த கொங்கையாய்ச்சி
மாதவாவுண்ணென்றமாற்றம்
நீரணிந்த குவளை வாசம் நிகழ
நாறும் வில்லிபுத்தூர்
பாரணிந்த தொல்புகழான் பட்டர்
பிரான் பாடல் வல்லார்
சீரணிந்த செங்கண் மால்மேல்
சென்ற சிந்தை பெறுவர் தாமே.
பாசுர அனுபவம்
மாதவனே! 'என் முலைப்பாலை உண்பாயாக',
என்று கச்சையணிந்த அழகிய முலைகளை
உடைய யசோதை சொன்ன வார்த்தைகளை,
நல்ல வாசனையுடன் திகழும் செங்கழுநீர்
நிலைகள் நிரம்பிய ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில்
அவதரித்து உலகப் புகழ் எய்திய
பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த
இப்பாசுரங்களை பாட வல்லவர்கள்,
குணங்களையே பூஷணமாக உள்ளவனும்,
சிவந்த அழகிய கண்களையுடையவனுமான
திருமாலிடம் பக்தி செலுத்தும்
மனதைப் பெறுவர்கள்.
Summary
Children often playfully make terrible facial
expressions to frighten or suddenly appear from
hiding to scare others. Little Krishna also
plays this game with Yasoda and others around Him.
AzhwAr captures in his mind this enthralling
divine experience and shares it with us.
(1)
mechchoodhu sangamidaththAn nalvEyoodhi
poychchoodhil thORRa poRaiyudai mannarkkAy
paththoor peRaadhandru bAradham kai seidha
aththoodhanappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Holding the celebrated great-sounding panchajanya
conch in His left hand, blowing melodies with His
good bamboo flute, Krishna who once stood by the
Pandavas (when the latter was robbed of wealth by
deceit and unfair gambling and denied even a limited
share of 10 villages by the Duryodhana kings)
and went as Pandavas' messenger, now comes
playing the frightening game! He frightens!
(2)
malaipuraithOl mannavarum mAradharum maRRum
palar kulaiya nooRRuvarum pattazhiya pArththan
silai vaLaiyath thiNthErmEl munnindra sengaN
alavalai vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Vanquishing enemy kings such as Maharathar, whose
strength was comparable to a mountain, pulverizing
the hundred Duryodanas in the battle, making Arjuna's
gandeeva bow bend as He sat in front on Arjuna's
strong chariot and drove it praising Arjuna's
valor, O! the red eyed Krishna now plays
the frightening game! He frightens!
(3)
kAyuneer pukkuk kadambERi kALiyan
theeya paNaththil silambArkkap pAyndhAdi
vEyin kuzhaloodhi viththaganAy nindra
Ayanvandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Stirring the hot waters of the pond, climbing up the
kadamba tree, jumping on the hood of the venomous
snake Kaliyan and with the ankle-wear making sweet
sounds, He danced on the snake's hood and played flute,
O! now He plays the frightening game! He frightens!
(4)
iruttil piRandhu pOy yEzhai vallAyar
maruttai thavirppiththu vankanjan mALap
puratti annALengaL poombattuk konda
arattan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Born to Devaki in the middle of night, then migrating
to Gokulam the same night, wiping out the fear of
cowherd folk by killing evil Kamsa and on another
occasion when the cowherd women were taking bath in
the Yamuna river, He stole their beautiful
silk sarees, O! naughty Krishna now He plays the
frightening game! He frightens!
(5)
chEppoonda chAduchidhaRi thirudineyk
kAppoondu nandhan manaivi kadai thAmbAl
chOppondu thuLLith thudikkath thudikka an
RAppooNdAnaappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Once, kicking with His small feet He destroyed
chakatAsurA the demon who came rushing, disguised
as a cart to kill Him. On another occasion, He got
beaten up with a churning stick by Yasoda and
wreathed in pain, for stealing ghee from the homes
of cowherds. He made Yasoda to tie Him to the mortar.
O! now He plays the frightening game! He frightens!
(6)
cheppiLa menmulaith dhEvaki nangaikku
soppadath thOndrith thoRuppAdiyOm vaiththa,
thuppamum pAlum thayirum vizhungiya
appanvandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Born to Devaki, the gem among women with breasts
young and soft, He stole our ghee, milk and curd
and gulped them to His stomach full, O! now
He plays the frightening game! He frightens!
(7)
thaththuk kondALkolO? thAnE peRRAL kolO?
chiththa manaiyAL asOdhaiyiLanjchingam
koththAr karunguzhal gOpAla kOLari
aththan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan
Purport
Everyone was in astonishment as to whether Krishna
was an adopted son of Yasoda or whether He was
born to her. He was like a lion-cub of Yasoda,
who was in sync with Him always. He adorned
His beautiful black hairs with a bunch of flowers.
One who, like a lion, wielded control over the
cowherd clan, O! the lord now plays
the frightening game! He frightens!
(8)
kongai van kooni soRkondu kuvalayath
thungak kariyum pariyumirAchchiyamum
yengum baradhaRkaruLi vankAnadai
angaNNanappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan.
Purport
Obeying the words of kooni, who had a hunch
back like the shape of breast, He went to the
dreaded forest granting His elephants, horses
and kingdom to Bharatha. O! the beautiful eyed
one, now plays the frightening game! He
frightens! (Notes: In this pAsuram,
AzhwAr equates Krishna with Rama, as he
refers to an event that happened during
the lord's incarnation as Rama)
(9)
padhaga mudhalai vAyp patta kaLiRu
kadhaRik kai kooppi yen kaNNA! kaNNA! venna
udhavap puLLoorndhu anguRuthuyar theerththa
athagan vandhappoochi kaattukindraan
ammanE! appoochchi kaattukindraan
Purport
Once when a crocodile caught the leg of elephant
Gajendra who was deeply troubled in not being able
to offer flowers to the lord and started crying out
loud as 'My lord Krishna, My lord Krishna', without
wasting a moment, lord sat on His vehicle 'Garuda'
and rushed from Vaikundam to remove the distress of
elephant. O! the savior of devotees now
plays the frightening game! He frightens!
(10)
vallALilangai malangach charandhurandha
viLLALanai vittuchchiththan viriththa
soLLArndhavappoochchip pAda livaipaththum
vaLLArpOy vaikundham manniyirupparE
Purport
As Rama incarnate, He wielded the bow, rained arrows
and destroyed Lanka, which was filled with valiant soldiers.
The same lord now incarnated as Krishna and played the
frightening game as expounded by Vishnu chitthan
(periAzhwAr) in the above pAsurams. Those who
are able to learn and recite these ten pAsurams will
finally reach Vaikundam and reside there permanently.
சாராம்சம்
குழந்தைகள் ஒளித்து நின்று திடீரென்று
தோன்றி மகிழ்விப்பதும், முகத் தோற்றத்தை
முடியால் மறைத்தும், கண் இமைகளை
மடித்தும் மற்றும் பல விதமான பயமுறுத்தும்
சேஷ்டிதங்களை விளையாட்டாக செய்வதை
'அப்பூச்சி காட்டுவது' எனக் கூறுவார்கள்.
கண்ணனும் இப்படி செய்ததை
ஆழ்வார் அனுபவித்துப் பாடுகிறார்.
(1)
மெச்சூது சங்கமிடத்தான் நல்வேயூதி
பொய்ச்சூதில் தோற்ற
பொறையுடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாதன்று பாரதம் கைசெய்த
அத்தூதனப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்.
பாசுர அனுபவம்
அனைவராலும் போற்றும்படி ஊதும் பாஞ்ச
ஜந்யத்தை இடக்கையில் பிடித்தவனும், நல்ல
மூங்கிலால் செய்யப்பட்ட குழலை ஊதியும்,
முன்பொரு சமயம், பொய்ச் சூதில்
பாண்டவர்கள் சொத்துக்களை இழந்து,
பத்து ஊர்களை மட்டுமே துர்யோதனாதிகளிடம்
கேட்டும் பெற முடியாமல் துன்பப்பட்ட போது,
பாண்டவர்களுக்குத் துணையாய் நின்று
பாரதப் போர் செய்த அப்பாண்டவத்
தூதனான கண்ணன், ஆச்சர்யமாக
பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(2)
மலை புரை தோள் மன்னவரும்
மாரதரும் மற்றும்
பலர் குலைய நூற்று வரும் பட்டழிய பார்த்தன்
சிலை வளையத் திண்தேர் மேல்
முன்னின்ற செங்கண்
அலவலைவந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்.
பாசுர அனுபவம்
மலைக்கு சமமான புஜ பலத்தையுடைய
மஹாரதர் என்ற அரசனையும் மற்றும் பல
அரசர்களைக் கொன்றும், துர்யோதனாதிகள்
நூறு போரையும் உரு தெரியாமல் அழித்தும்,
அர்ஜுனனுடைய காண்டீவமென்னும் வில்
வளைய அவனுடைய வலிமையான
தேரில் முன்புறம் தேரோட்டியாக நின்றும்
அர்ஜுனனைப் புகழ்பவனான சிவந்த
கண்களையுடைய கண்ணன், ஆச்சர்யமாக
பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(3)
காயுநீர்புக்குக் கடம்பேறி காளியன்
தீய பணத்தில் சிலம் பார்க்கப் பாய்ந்தாடி
வேயின் குழலூதி வித்தகனாய் நின்ற
ஆயன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
அன்று கொதிக்கும் மடுவின் நீரில் புகுந்து
கடம்ப மரத்தின் மேலேறி, காளியன் என்ற
கொடிய பாம்பின் படமெடுத்த தலை மீது
குதித்து தன் திருவடியில் அணிந்திருந்த
சலங்கைகள் ஓசை எழுப்பும் படி நடனமாடி,
குழலிசைத்து அதிசயமாய் நின்றவன், இன்று
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(4)
இருட்டில் பிறந்து போய் ஏழை வல்லாயர்
மருட்டைத் தவிர்ப்பித்து வன்கஞ்சன்மாளப்
புரட்டி அந்நாளெங்கள் பூம்பட்டுக் கொண்ட
அரட்டன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
இருள் சூழ்ந்த வேளையில் தேவகியின் வயிற்றில்
திருவவதரித்து, இரவோடிரவாக ஆயர்பாடிக்குச்
சென்று, அங்குள்ள ஆயர்களின் பயத்தைப்
போக்கி, கொடியவனான கஞ்சனை அடித்துக்
கொன்று, அன்றொருநாள் யமுனையில்
நீராடும்போது எங்களுடைய அழகிய பட்டு
சேலைகளை அபகரித்த குறும்பனான கண்ணன்,
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(5)
சேப்பூண்ட சாடு சிதறி திருடி நெய்க்
காப்பூண்டு நந்தன் மனை விகடை தாம் பால்
சோப்பூண்டு துள்ளித் துடிக்கத் துடிக்க
அன்றாப்பூண்டானப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
மிக வேகமாக சகட உருவில் வந்த அசுரனை
தன் சிறிய திருவடிகளைக் கொண்டு உதைத்து
சிதறும்படி செய்தவனும், நெய்யைத்
திருடியதற்காக இடையர்களிடம் பிடிபட்டு,
நந்த கோபனின் மனைவி யசோதையிடம்
தயிர் கடையும் மத்தினால் உதை வாங்கி
வலியால் துடித்தவனும், ஒருசமயம் உரலில்
கட்டுண்டவனாயும் திகழ்ந்த கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(6)
செப்பிள மென்முலைத் தேவகி நங்கைக்கு
சொப்படத் தோன்றித்
தொறுப்பாடியோம் வைத்த
துப்பமும் பாலும் தயிரும் விழுங்கிய
அப்பன்வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
செம்பு போன்றதும், இளமையும் மிருதுவும்
நிறைந்த ஸ்தனங்களை உடைய பெண்ணிற்
சிறந்த தேவகிக்குப் பிறந்து, ஆயர்பாடிகளான
எங்களுடைய நெய்யையும், பாலையும்,
தயிரையும் வயிறாரப் புசித்த ஸ்வாமி
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(7)
தத்துக் கொண்டாள் கொலோ? தானே
பெற்றாள் கொலோ?
சித்த மனையாள் அசோதையிளஞ்சிங்கம்
கொத்தார் கருங்குழல் கோபால கோளரி
அத்தன் வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
தத்து புத்திரனாக கண்ணனை எடுத்து
வளர்த்தாளோ? அல்லது, தானே தன்
வயிற்றில் பெற்றெடுத்தாளோ? என்று
பலரும் வியக்கும் படியாகவும், தன்
திருவுள்ளத்தை அநுசரித்தே நடந்தவனும்,
யசோதைக்கு சிங்கக்குட்டி போன்றவனும்,
பூக்கொத்துக்களை சூடிய கரிய கூந்தலை
உடையவனும், இடையர்களை அடக்கி ஆளும்
சிங்கம் போன்றவனும், ஸ்வாமியுமான கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(8)
கொங்கைவன் கூனி சொற்
கொண்டு குவலயத்
துங்கக் கரியும் பரியுமிராச்சியமும்
எங்கும் பரதற்கருளி வன்கானடை
அங்கண்ணனப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
முதுகில் முலை முளைத்தாற்போலிருந்த
கூனியின் (மந்தரை) சொல்லிற்கு இணங்க
தனது இருப்பிலிருந்த சிறந்த யானைகள்,
குதிரைகள் மற்றும் ராஜ்யத்தை பரதனுக்கு
தந்தருளி கொடிய காட்டிற்கு சென்ற
அழகிய கண்களைக் கொண்டவன்*
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(*இராமனும், கண்ணனும் வேறல்ல
என்று காட்டும் பாசுரம் இது)
(9)
பதக முதலை வாய்ப் பட்டகளிறு
கதறிக்கைகூப்பி என்கண்ணா!
கண்ணா! வென்ன
உதவப் புள்ளூர்ந்து அங்குறுதுயர் தீர்த்த
அதகன்வந்தப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
அம்மனே! அப்பூச்சி காட்டுகின்றான்
பாசுர அனுபவம்
கொடிய முதலையின் வாயில் அகப்பட்ட
யானை (கஜேந்திராழ்வான்), தான்
பகவானுக்காக பறித்து வைத்திருக்கும் பூவை
அவனுக்கு சமர்பிக்கமுடியாமல் போகப்
போகிறதே என்று தவித்து "என் கண்ணா!
கண்ணா!" என்று தும்பிக்கையை தூக்கியவாறே
கதற, உடனே தன்னுடைய வாகனமான கருடன்
மேலமர்ந்து விரைந்து வந்து யானையின்
துயரத்தைப் போக்கின பக்த ரக்ஷகனான கண்ணன்
ஆச்சர்யமாக பயமுறுத்தி விளையாடுகிறான்!
(10)
வல்லாளிலங்கை மலங்கச் சரந்துரந்த
வில்லாளனை விட்டுசித்தன் விரித்த
சொல்லார்ந்த வப்பூச்சிபாட லிவைபத்தும்
வல்லார் போய் வைகுந்தம் மன்னியிருப்பரே
பாசுர அனுபவம்
முன்பு இராமனாய் அவதரித்து, வில்லேந்தி,
வீரர்கள் நிரம்பிய இலங்கையை தன்னுடைய
அம்புச் சரங்களால் வீழ்த்தியவன் இன்று
கண்ணனாய் பிறந்து அப்பூச்சி காட்டி
(பயமுறுத்தி) விளையாடியதைக்
கொண்டாடி பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த
இப்பத்துப் பாசுரங்களைகற்பவர்கள், இறுதியில்
வைகுந்தம் போய் அங்கு நித்யவாசம் செய்வர்!
Summary
As part of their play, children usually
come running and embrace us from behind.
Yasoda narrates the blissful experience
wherein Krishna embraces her from behind.
PeriAzhwAr replays this wonderful
experience in his mind's eye and makes us too
enjoy the same through these pAsurams!
(1)
vattunaduvE vaLargindra mAnikka
mottu nunaiyil muLaikkindra muththEpOl
chottuch chottennath thuLikkath thuLikka yen
kuttan vandhennaip puRam pulguvAn
govindhanennaip puRam pulguvAn
Purport
The piss that is dripping slowly from little
Krishna's penis resembled drops of pearl
appearing on the edge of a jewel bud! With
the divine droplets thus dripping,
He would come and embrace me from behind,
Govindan would embrace me from behind !
(2)
kiNkiNikkattik kiRikatti kaiyinil
kangaNamittuk kazhuththil thodar katti
thangaNaththAlE sadhirA nadandhu vandhu
yen kaNNanennaip puRam pulguvAn
yembirAn nennaip puRam pulguvAn
Purport
With the ankle bells making sweet sounds,
with the lovely coral pendants tied to His
hands, with the bracelets adorning His
majestic shoulders, with a grand chain around
His neck and with similar other exquisite
outfits, Krishna would come and embrace
me from behind. My lord would
embrace me from behind!
(3)
kaththak kadhithuk kidandha perunj chelvam
oththup porundhik kondu uNNaadhu maNNaaLvAn
koththuth thalaivan kudi kedath thOndriya
aththan vandhennaip puRam pulguvAn
AyargalE Ren puRam pulguvAn
Purport
Despite being wealthy, Duryodana was too greedy
not to share his wealth, including the territories,
even with His blood relatives, instead waged war
with them. Krishna, who took avatar to destroy
such evil men, would come and embrace me from
behind,head of cowherd clan would
embrace me from behind!
(4)
nAndhaga mEndhiya nambi charaNendru
thAzhndha dhananj chayaRkAgi dharaNiyil
vEndhargaLutka visayan maNith thindEr
oorndhavanennaip puRam pulguvAn
umbarkOnnennaip puRam pulguvAn
Purport
The moment Arjuna prayed to Krishna "Lord!
who holds the sword named Nandagam, I have
surrendered to Your lotus feet. You have to
protect me", He acted for the sake of
Dhananjaya* causing fear in the minds of evil
kings. Krishna, who drove Arjuna's
chariot would come and embrace me from behind,
the king among gods would embrace me from behind!
(5)
veNgalap paththiram katti viLaiyAdi
kaNpala seidha karundhazhaik kAvin keezh
paNpala pAdip pallAndisaippa paNdu
maNpala koNdAn puRam pulguvAn
vAmananennaip puRam pulguvAn
Purport
Attired in bronze and playing, Krishna, standing
under a peacock feathered roof, once sought
land from king Mahabali. With great seers
singing His glory as He started possessing
all the worlds, Krishna would come
and embrace me from behind, Vamana
would embrace me from behind!
(6)
chaththira mEndhith thaniyoru maaNiyaay
uththara vEdhiyil nindra voruvanai
kaththiriyar kaaNak kaaNi muRRung koNda
paththirA kAran puRam pulguvAn
pAraLandhAnen puRam pulguvAn
Purport
Holding an umbrella in His hand, as an
unparalleled dwarf Brahmachary, He sought
three feet of land from king Mahabali and
cleverly obtained all the worlds even as
Kshatriya kings were watching. Possessing
an auspicious body, Krishna would come
and embrace me from behind, one who measured
all the worlds as Trivikrama, would
embrace me from behind!
(7)
poththa vuralaik kavizhththu adhan mElERi
thithiththa pAlum thadAvinil veNNaiyum
meththath thiruvayiRara vizhungiya
aththan vandhennaip puRam pulguvAn
AzhiyAnennaip puRam pulguvAn
Purport
Standing over a defunct inverted mortar, Krishna
would gorge to His fill all the sweet milk and
butter stored in pots high above the ground.
He would come and embrace me from behind,
One who holds great discus in His hand,
would embrace me from behind!
(8)
mooththavaik kANa mudhumaNaR kundrERi
kooththu vandhAdik kuzhalaalisai pAdi
vAyththa maRaiyOr vaNanga imaiyavar
yEththa vandhennaip puRam pulguvAn
embirAnennaip puRam pulguvAn
Purport
Watched by the elders of the cowherd clan,
worshiped by the Maharishis and praised by
the Devas, He would play flute and dance
standing on an old sand mound. He would
then come and embrace me from behind,
my lord would embrace me from behind!
(9)
kaRpagak kAvu karudhiya kAdhalikku
ippozhudheeva nendru indhiran kAvinil
niRpana seidhu nilAththigazh muRRaththuL
uyththavanennaip puRam pulguvAn
umbarkOn nennaip puRam pulguvAn
Purport
Krishna, who once immediately obliged His lover
SatyabAmA's desire to have Karpaga* tree, from
lord Indira's garden, by bringing it and
planting in her moonlit courtyard, would
come and embrace me from behind, lord of
celestials would embrace me from behind!
(*Karpaga tree is a wish fulfilling
heavenly tree, which can grant
whatever one desires).
(10)
AychchiyandrAzhip pirAn puRam pulgiya
vEyth thadan thOLi sol vittu chiththan magizhndhu
eeththa thamizhivai eeraindhum vallavar
vAyththa nanmakkaLaip peRRu magizhvarE
Purport
In the above ten tamizh pAsurams, PeriAzhwAr
recounts the enthralling acts of Krishna
embracing beautiful Yasoda from behind.
Those who recite them with fervor
will beget good children.
சாராம்சம்
குழந்தைகள் விளையாட்டாக ஒருவரின் பின்புறம்
வந்து முதுகை கட்டிப் பிடித்துக்கொள்ளும்.
எம்பெருமான் கண்ணனும் யசோதையின்
பின்னால் வந்து கட்டிக்கொள்வதை தனது
மனக்கண்ணால் கண்டு களித்த
ஆழ்வார், இந்த ஆனந்த அனுபவத்தை, அவன்
அழகையும் பராகிரமத்தையும் சேர்த்துக்
கலந்து, நம்முடன் பகிர்ந்துகொள்கிறார்!
(1)
வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க
மொட்டு நுனையில் முளைக்கின்ற முத்தேபோல்
சொட்டு சொட்டென்னெத் துளிக்கத் துளிக்க என்
குட்டன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
கோவிந்தனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
ஒரு மாணிக்க மொட்டின் நுனியில் முத்துக்கள்
முளைப்பதுபோல் குழந்தையான கண்ணனின்
குறியிலிருந்து சொட்டு சொட்டாக சிறுநீர்
துளிர்க்கிறது! இந்த நிலையிலேயே கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்
கொள்வான்! கோவிந்தன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(2)
கிண்கிணிக் கட்டி கிறிகட்டி கையினில்
கங்கணமிட்டுக் கழுத்தில் தொடர்கட்டி
தன்கணத்தாலே சதிரா நடந்து வந்து
என் கண்ணனென்னைப் புறம்புல்குவான்
எம்பிரானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
கால்களில் கட்டிய கிண்கிணி என்று ஓசை
எழுப்பும் சதங்கைகளோடும், கைகளில் கட்டிய
சிறு பவள வடத்தோடும், திருத்தோள்களில்
அணிந்த தோள்வளைகளோடும், கழுத்தில் சாத்திய
சங்கிலியோடும் மற்றும் பலவித
திருவாபரணங்களைச் சூட்டியவாறே கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
என் தலைவன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக் கொள்வான் !
(3)
கத்தக் கதித்துக் கிடந்த பெருஞ்செல்வம்
ஒத்துப் பொருந்திக் கொண்டு
உண்ணாது மண்ணாள்வான்
கொத்துத் தலைவன் குடிகெடத் தோன்றிய
அத்தன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
ஆயர்களேறென் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
மிகுந்த செல்வமுடையவனாக இருந்தும்,
தன் பந்துக்களுடன் கூடி அச் செல்வத்தைப்
பகிர்ந்துகொள்ளாமல், பூமி உள்பட,
எல்லாவற்றையும் தானே ஆள நினைத்த
துர்யோதனனை குடும்பத்தோடு அழிப்பதற்காக
திருவவதரித்த கண்ணன் என் பின்னால்
வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
இடையர்களின் தலைவன், என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(4)
நாந்தக மேந்திய நம்பி சரணென்று
தாழ்ந்ததனஞ்சயற்காகி தரணியில்
வேந்தர்களுட்க விசயன் மணித்திண்டேர்
ஊர்ந்தவனென்னைப் புறம்புல்குவான்
உம்பர்கோனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
அர்ஜுனன் கண்ணனை நோக்கி, "நந்தகம்
என்னும் வாளைக் கையிலேந்தியவனே!
உன்னை சரண் அடைகிறேன். நீ தான்
என்னை ரக்ஷிக்க வேணும்" என்று பிரார்த்தித்த
நிமித்தம், தனஞ்சயனுக்காக* இந்த பூமியில்
எதிர்த்துவந்த அரசர்களை நடுங்கும்படி செய்து,
அவனுடைய அழகிய தேரை ஒட்டிய கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
விண்ணோர் தலைவன் என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் ! (* அர்ஜுனனை
குறிக்கும் தனஞ்சயன் என்ற சொல்லுக்கு
வெற்றியைச் செல்வமாக கொண்டவன் என்று
பொருள் கொள்ளலாம்.)
(5)
வெண்கலப் பத்திரம் கட்டி விளையாடி
கண்பல செய்த கருந்தழைக் காவின் கீழ்
பண்பல பாடிப் பல்லாண்டிசைப்ப பண்டு
மண்பல கொண்டான் புறம்புல்குவான்
வாமனனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
வெண்கலத்தால் செய்த ஆடையைக் கட்டிக்
கொண்டும் , மயில் தோகை போன்றவற்றால்
செய்த பெரிய குடையின் கீழ் இருந்து
விளையாடியபடியும், மகாபலியிடம் மூவடி
மண்ணை பெற்று, பிறகு தேவர்கள் புகழ் பாட,
சகல உலகங்களையும் தன் வசமாக்கிக்
கொண்டவன், என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! வாமனன் என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(6)
சத்திர மேந்தித் தனியொரு மாணியாய்
உத்தரவேதியில் நின்ற வொருவனை
கத்திரியர் காணக் காணி முற்றுங்கொண்ட
பத்திராகாரன் புறம்புல்குவான்
பாரளந்தானென் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
குடையைப் பிடித்தவனாய், நிகரற்ற ஒரு
ப்ரஹ்மசாரியாய், மகாபலியிடம் மூவடி மண்ணை
யாசகமாகப் பெற்று, க்ஷத்ரியர்கள் பார்த்துக்
கொண்டிருக்கையில், உலகனைத்தையும்
தனதாக்கிக்கொண்ட சிறந்த லக்ஷணங்களைக்
கொண்ட வடிவுடையவன் என் பின்னால் வந்து
என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்! திரிவிக்ரமனாய்
பூமியை அளந்தவன், என்னைப் பின்புறம்
வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(7)
பொத்த வுரலைக் கவிழ்த்து அதன்மேலேறி
தித்தித்த பாலும் தடாவினில் வெண்ணையும்
மெத்தத் திருவயிறார விழுங்கிய
அத்தன் வந்தென்னைப் புறம்புல்குவான்
ஆழியானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
ஓட்டையான உரலை தலை கீழாகப் போட்டு
அதன் மீதேறி, உயரே வைத்திருந்த
மிடாக்களிலிருந்து சுவையான பாலையும்,
வெண்ணையையும் எடுத்து வயிறு நிரம்ப
நன்றாக உண்ட என் தலைவன் கண்ணன்
என் பின்னால் வந்து என்னைக் கட்டிக்கொள்வான்!
கைகளில் திருச்சக்கரமேந்தியவன்
என்னைப் பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(8)
மூத்தவை காண முதுமணற் குன்றேறி
கூத்து வந்தாடிக் குழலாலிசை பாடி
வாய்த்த மறையோர் வணங்க இமையவர்
ஏத்தவந்தென்னை புறம்புல்குவான்
எம்பிரானென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
வயதில் முதிர்ந்த இடையர்கள் காணும்படியாகவும்,
ஒரு பழமையான மணற்குன்றின் மேலேறி ஆடிப்
பாடியும், வேணுகானம் இசைத்தும், பிரம்மரிஷிகள்
தன்னை வணங்க, தேவர்கள் துதிக்க, மிக்க
ஆனந்தமாய் என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! எம்பெருமான், என்னைப்
பின்புறம் வந்து கட்டிக்கொள்வான் !
(9)
கற்பகக் காவு கருதிய காதலிக்கு
இப்பொழுதீவனென்று இந்திரன் காவினில்
நிற்பன செய்து நிலாத்திகழ் முற்றத்துள்
உய்த்தவனென்னைப் புறம்புல்குவான்
உம்பர்கோனென்னைப் புறம்புல்குவான்
பாசுர அனுபவம்
தன்னுடைய காதலி சத்யபாமாவின்
விருப்பத்திற்கு இணங்க இந்திரனுடைய
நந்தவனத்திலிருந்த கற்பகச் சோலையை,
"இதோ இப்பொழுதே கொண்டு வந்து
தருகிறேன் " என்று கூறி அவள் வீட்டு நிலா
காயும் முற்றத்தில் இருத்தி மலரச்செய்தவன்,
கண்ணன், என் பின்னால் வந்து என்னைக்
கட்டிக்கொள்வான்! விண்ணோர்
தலைவன் என்னைப் பின்புறம் வந்து
கட்டிக்கொள்வான் !
(10)
ஆய்ச்சியன்றாழிப்பிரான் புறம்புல்கிய
வேய்த்தடன்தோளிசொல் விட்டுசித்தன் மகிழ்ந்து
ஈத்த தமிழிவை ஈரைந்தும்வல்லவர்
வாய்த்த நன் மக்களைப் பெற்று மகிழ்வரே
பாசுர அனுபவம்
மூங்கில் போன்ற அழகிய தோள்களையுடைய
யசோதை, சக்ராயுதபாணியான கண்ணன்
அன்று புறம் புல்கியதை (பின்புறம் வந்து
தன்னை கட்டிக்கொண்டு விளையாடியதை
பற்றிக் கூறியதை), பெரியாழ்வார் தாம்
அனுபவித்து உலகத்தாருக்காகத் தந்த இப்பத்து
தமிழ்ப் பாசுரங்களை ஓதவல்லவர்கள் நல்ல
மக்களைப் பெற்று மகிழ்ச்சி அடைவர்கள்.